Α) Ζούσαν ειρηνικά οι Έλληνες και οι Tούρκοι της Κύπρου πρίν το 1960;
Β) Μπορούν να ζήσουν ειρηνικά οι Έλληνες και οι Tούρκοι της Κύπρου;
Βλέπε επίσης http://spartiatisarthra.blogspot.com/1971/01/blog-post.html
Α) ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΕΝΩ ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Όταν μιλούμε για παραχάραξη της ελληνικής μας ιστορίας δεν σημαίνει απαραίτητα πως μας λένε ψέματα, απλά δίνουν έμφαση στα θέματα που θέλουν και δεν αναφέρονται σε θέματα που δεν τους συμφέρει (μας λένε τη μισή αλήθεια) για να πετύχουν τους εθνοπροδοτικούς στόχους τους, Επαναπροσέγγιση, Ομοσπονδία, Διεθνισμός. Όπως φαίνεται σε έναν χάρτη του 1960 στα μικτά χωριά υπήρχαν είτε πλειονότητα Ελλήνων είτε πλειονότητα τούρκων. Όπως συμβαίνει παντού και πάντοτε όταν η μειονότητα ενός λαού είναι γύρω στο 5%, η πλειονότητα τους αποδέχεται, βασικά δεν ασχολείται μαζί τους. Πουθενά όμως στον κόσμο δεν θα δείτε σε ένα χωριό ή πόλη δυο διαφορετικούς λαούς (ειδικά αν διαφέρουν στη θρησκεία) να ζουν ειρηνικά μαζί, όταν το ποσοστό είναι 50%-50% ή 60%-40%. Εξάλλου πριν το 1960 οι Έλληνες ασχολούνταν με τους Εγγλέζους και όχι με τους τούρκους -όχι όμως και οι τούρκοι-).
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2003, απόκριες. Μαζευτήκαμε οι συγγενείς στης γιαγιάς. Έπληξα τα μάλα ως είθισται. Λέω στον ξάδερφο μου, πάμε στη βιβλιοθήκη μήπως βρούμε κάνα βιβλίο να περάσουμε την ώρα μας (μια βιβλιοθήκη με παλιά βιβλία στην καθαρεύουσα).Του λέω βρες κάνα ιστορικό βιβλίο. Μου λέει βρήκα ένα για την Ε.Ο.Κ.Α., του λέω "όχι ρε όλα τα ξέρουμε για την Ε.Ο.Κ.Α. βρες κάτι άλλο". Αποκρίνεται, «ρε μαλάκα, αυτό το έγραψε ο ίδιος ο Γρίβας, είναι του 1961 δυο χρόνια μετά τον αγώνα, κοίτα, η υπογραφή του». Βάζω το δάχτυλο μου ενθουσιασμένος και ακουμπώ την υπογραφή λες και ήμουν ένα 15χρονο κοριτσάκι που παίρνει αυτόγραφο από τον Ρουβά. Του λέω ρε ξάδερφε καλό γραφικό χαρακτήρα είχε ο Γρίβας. Ήταν τα απομνημονεύματα του στρατηγού για τον αγώνα του 55-59. Μπορεί πολλοί από εσάς να ξέρατε για αυτό το βιβλίο ή και να το έχετε, εγώ όμως δεν είχα ιδέα. Δεύτερη σελίδα η υπογραφή ενός ανθρώπου από τις μεγαλύτερες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τρίτη σελίδα, "ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ, εις τα υπέροχα ελληνικά κυπριακά νιάτα, τους αθανάτους νεκρούς της Ε.Ο.Κ.Α., και τους γενναίους αγωνιστάς αυτής". Ακολουθεί ο πρόλογος, οι φωτογραφίες των ηρώων και μετά …"ΠΙΝΑΞ ΠΕΣΟΝΤΟΝ, ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ. ΚΑΤ’ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗΝ ΣΕΙΡΑΝ.
Βλέπω τα πρώτα ονόματα, Αβρααμιδης Ανδρέας, Αβραάμ Αναστάσιος, Αγαθονίκη (ηγουμένη), Αδάμου Νεκτάριος... Εσφαγιάσθη, εσφαγιάσθη, εσφαγιάσθη, εσφαγιάσθη, εφονεύθη, επυροβολήθην ΥΠΟ ΤΟΥΡΚΩΝ. Λέω, ρε ξάδερφε με ποιους πολεμήσαμε στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.;; Κλείνω το βιβλίο για να ξαναδώ το εξώφυλλο «Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα -Διγενή-. Απομνημονεύματα αγώνος Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959». Μα καλά ρε μαλακες, γιατί δεν μας είπε ποτέ κανείς ότι περίπου οι μισοί αγωνιστές μας σκοτώθηκαν από τούρκους;; Ναι από τους «αδερφούς» μας. Από αυτούς με τους οποίους ζούσαμε «ειρηνικά». Όπως λέει και ο τίτλος του κειμένου εμάς δεν μας λένε την αλήθεια, αλλά στους τούρκους λένε ψέματα. Τους μαθαίνουν στο σχολείο πως τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνοκρατούμενα. Δηλαδή οι Τούρκοι τους λένε ψέματα στο σχολείο για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα τους και να φαινόμαστε εμείς οι Έλληνες οι κακοί του «έργου», ενώ στα δικά μας σχολεία δεν μας λένε την αλήθεια ή ακόμα μας λένε πως ευθυνόμαστε για τις δολοφονίες «ΑΘΩΩΝ» τουρκο«κυπρίων» την περίοδο 1963-1967 (την τουρκανταρσία την μετονόμασαν σε δικοινοτικές συγκρούσεις από εκατέρωθεν εξτρεμιστικά στοιχεία), δηλαδή πάλι είμαστε οι κακοί του «έργου» ακόμα και όταν «σεναριογράφοι» είναι οι δικοί μας. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Η τρομοκρατική οργάνωση των τουρκο«κυπρίων» ΤΜΤ δημιουργήθηκε το 1958. Οι Έλληνες Κύπριοι ζητούσαν από τους Εγγλέζους να την κηρύξουν παράνομη, αφού τα περισσότερα θύματα τους ήταν άμαχοι Έλληνες. Ο Άγγλος διοικητής κυβερνήτη Σερ Τζων Χάρντιγκ «ούτε δια τα προσχήματα, δεν έθεσε την Οργάνωσιν ταύτην εκτός νόμου, όπως έπραξε δια την ΕΟΚΑ» αφού οι τούρκοι εξυπηρετούσαν τα συμφέρονταν των Άγγλων και το αντίθετο. Οι τούρκοι πρέπει, κατά τον Χάρντιγκ, «να κινούνται ασύδοτοι και να τρομοκρατούν». Η δύναμις της ΕΟΚΑ ήτο περίπου 1.250 άνδρες (φυσικά χιλιάδες –ακόμα και τα παιδιά- άλλοι βοηθούσαν ποικιλοτρόπως). Ξερετε ποση ήτο η δύναμις της ΤΜΤ;; 3.000 άνδρες!!! Προσθέστε και τους τούρκους που οι Εγγλέζοι έκαναν επικουρικούς αστυνομικούς (το 1958 ήταν 3.833 με εντολάς όποιος σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την ΕΟΚΑ μπαμ! Δηλαδή ΤΜΤ και τούρκοι επικουρικοί είχαν δύναμη 6.833, τεράστιος αριθμός αναλογικά με τον πληθυσμό τους. Μόνο το 1958 (έτος ίδρυσης της ΤΜΤ) θανατώθηκαν 96 Έλληνες, οι πλείστοι ήταν άμαχοι!!! Βρε τους τουρκαλάδες πόσο μας αγαπούσαν!
Από το 1878 που η βρετανική αυτοκρατορία αγόρασε το νησί από την οθωμανική, οι τούρκοι της Κύπρου άρχισαν να φεύγουν. Τότε όμως οι πανούργοι Εγγλέζοι εμπόδισαν τους εναπομείναντες τούρκους να φύγουν, για να μην μπορούν οι «κακοί» Έλληνες να ζητούν Ένωση, με την δικαιολογία πως δεν γίνεται να ενωθούμε με το ελληνικό κράτος, επειδή εδώ ζουν και τούρκοι. Πιο μετά άρχισε η Αγγλία να «κουρδίζει» την τουρκία να ανακατώνεται στο κυπριακό και να πείθει τους τουρκο«κύπριους» ότι πρέπει και αυτοί να έχουν δικαιώματα στο νησί, με αποκορύφωμα την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου (η μεγαλύτερη ελληνική πολιτική γκάφα), που έδωσε ξανά στην τουρκία το δικαίωμα να ανακατώνεται στα της Κύπρου.
Όπως φαίνεται από το νομοθετικό συμβούλιο, οι Βρετανοί δεν χρησιμοποίησαν τους τούρκους μόνο στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. αλλά από τα πρώτα χρόνια της αγγλοκρατίας. Τα βρετανικά-τουρκικά μέλη ήταν ίσα με τα ελληνικά και επομένως υπήρχε πάντα ισοστάθμιση ψήφων. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσε ο μηχανισμός της «νικώσας ψήφου» του προέδρου-κυβερνήτη:
Νομοθετικό συμβούλιο 1882: 18μελές (9 Έλληνες, 6 Άγγλοι, 3 Τούρκοι)
Νομοθετικό συμβούλιο 1925: 24μελές (12 Έλληνες, 9 Άγγλοι, 3 Τούρκοι)
Παρεμπιπτόντως, έλεγαν 15 Κύπριοι (12 Έλληνες 3 τούρκοι) και 9 Άγγλοι –έτσι φαινόντουσαν και καλοί δημοκράτες- ενώ όπως καταλαβαίνετε τους τούρκους της Κύπρου τους «βάφτισαν» Κύπριους, ενώ μέχρι τότε Κύπριος = ο Έλληνας της Κύπρου, όπως και Κρητικός, Ροδίτης, Μακεδόνας κλπ.
Κάτι τελευταίο, οι τούρκοι «κύπριοι» το 1974 ήταν 100.000, στρατολογήθηκαν 20.000. Δηλαδή όλοι οι άντρες από 18-60 χρονών. Οι περισσότεροι όντως μας αγαπούν πολύ. Για τα γεγονότα του 63’-67’ νομίζω ασχολήθηκαν πολλοί και δεν υπάρχει λόγος να τα αναφέρω.
ΠΙΝΑΞ ΕΜΦΑΙΝΩΝ ΤΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1954-1958
«Επίστευον τοτε ακραδάντως,ότι η νίκη των συμμάχων θα συνεπήγετο όχι μόνον την απελευθέρωσιν της Ελλάδος, αλλά και την ολοκλήρωσιν της Εθνικής μας ελευθερίας, δια της ενσωματώσεως εις το ελεύθερων Ελληνικόν κράτος της Κύπρoυ, της Δωδεκανήσου και της Βορείου Ηπείρου, εδαφών τα οποία, ιστορικώς και εθνολογικώς, ανήκουν εις την Ελλάδα» .
«Είχομεν να αντιμετωπίσομεν τρεις εχθρούς. Τους Βρετανούς, τους τούρκους και τους κομμουνιστές .Ο μεγαλύτερος μου πονοκέφαλος ήσαν οι κομμουνιστές»
ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ «Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα Διγενή. Απομνημονεύματα αγώνος Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959»
Υ.Γ. Τον καιρό της ΕΟΚΑ οι τούρκοι της Κύπρου σκότωσαν περισσότερους αγωνιστές από τους Εγγλέζους (υπάρχουν αποδείξεις για όποιον τολμήσει να το αμφισβήτηση).
Σύμφωνα με κάποιες τουρκικές πηγές, 20.000 τουρκο«κύπριοι» πολέμησαν το 1974, ενώ τότε ο πληθυσμός τους ήτο 100.000. Δηλαδή όλοι οι άρρενες, τουλάχιστον 18-60 ετών.
Β) Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τα οποία θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους οι ουτοπικοί επαναπροσεγγιστές, αντεθνικοί προτού ενώσουν τους Έλληνες και τους τούρκους της Κύπρου. Λαοί με κοινή εθνοτική καταγωγή που δεν κατάφεραν να ζήσουν μαζί, συνήθως για θρησκευτικούς λόγους είναι: οι Ανατολικοσλάβοι: Ρώσοι-Λευκορώσοι-Ουκρανοί // Δυτικοσλάβοι: Τσέχοι, Σλοβάκοι, Πολωνοί, Σιλέσοι // Γιουγκοσλάβοι=Νοτιοσλάβοι: Σέρβοι, Κροάτες, Σλοβένιοι, Βόσνιοι, Σκοπιανοί, Βούλγαροι (οι Μαυροβουνιώτες είναι Σέρβοι) // Βαλλώνοι-Γαλλοι // Φλαμανδοί-Ολλανδοί // Ρουμάνοι-Μολδαβοί // Οι Άραβες χωρίστηκαν σε 23 κράτη!!! Υπάρχουν χίλια δυο άλλα παραδείγματα στην Ασία και την Αφρική.
Στα περισσότερα αφρικανικά κράτη ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι όταν ελευθερώθηκαν απο τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σε αρκετές αφρικανικές χώρες εξακολουθούν να μαίνονται άγριες συμπλοκές μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών. Ο λόγος είναι ότι όταν οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες όταν αποσύρθηκαν από τις αφρικανικές κτήσεις τους, οριοθέτησαν τα σύνορα των καινούριων κρατών, χωρίς να λάβουν υπόψη τις εθνότητες και τις θρησκείες των κατοίκων. Για τους Ευρωπαίους απλά ήταν όλοι νέγροι! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το νότιο-χριστιανικό Σουδάν που θα γίνει ανεξάρτητο κράτος στις 9 Ιουλίου του 2011. Μέχρι τότε θα είναι η μεγαλύτερη αφρικανική χώρα. Το τεράστιο αυτό κράτος έγινε ανεξάρτητο το 1956. Ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος έγινε από το 1955-1972 και πέθαναν μισό εκατομμύριο άνθρωποι, και ο δεύτερος εμφύλιος από 1983-2005 και πέθαναν 1.9 εκατομμύρια άνθρωποι.
Όσοι μελέτησαν τη νεότερη ιστορία των Βαλκανίων, μπορούν εύκολα να καταλάβουν πως δεν υπάρχει περίπτωση διαφορετικές εθνότητες (ειδικά άμα έχουν και διαφορετική θρησκεία) να ζήσουν μαζί ειρηνικά. Έξι εθνότητες (δεν υπολογίζουμε τους Σκοπιανούς που τότε θεωρούνταν Βούλγαροι), αλληλοσφάχτηκαν για να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη στα βόρεια της Χερσονήσου του Αίμου. Γιατί;; ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝΑΜΙΧΤΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ!!! Οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι, αν δεν κατάφερναν να εκτουρκίσουν και να εκβουλγαρίσουν αντίστοιχα τους ελληνικούς πληθυσμούς (μέσω της παιδείας και τον αναγκαστικό προσηλυτισμό στην Βουλγαρική Εξαρχία οι μεν, και τον μωαμεθανισμό οι δε), τους έδιωχναν με βιαιότητες και επαίσχυντες ωμότητες. Και οι Έλληνες όμως προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να εξελληνίσουν τους Βλάχους, τους Αρβανίτες και τους σλαβόφωνους μέσω της παιδείας, αλλά όχι με βίαιους διωγμούς. Αυτοί οι τρεις εξελληνισμένοι πλέον λαοί, αποκαλούνται περιπαιχτικά από τους Βούλγαρους, τους Σκοπιανούς, τους Ρουμάνους και τους Αλβανούς, «Γραικομάνοι», που σημαίνει «αυτός που προσποιείται ότι είναι Έλληνας».
Από το 1850 μέχρι και το 1945 στα Βαλκάνια τα πνεύματα είχαν οξυνθεί επικίνδυνα. Ουσιαστικά η περιοχή ήταν μια «ωρολογιακή βόμβα». Η αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού μεταφέρθηκε και στη θρησκεία, αφού θρησκεία και γλώσσα σχετίζονται με την εθνότητα.
Η Βουλγαρική Εξαρχία, συστήθηκε ως αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία με σουλτανικό φιρμάνι το 1870, το οποίο αναγνώριζε την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην περιοχή της Βουλγαρίας μετά την αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού και την εκδίωξη των Ελλήνων κληρικών από την περιοχή. Το 1872 ο πρώτος Έξαρχος Άνθιμος Α' μαζί με άλλους Βούλγαρους ιεράρχες ανακήρυξε μονομερώς το αυτοκέφαλο της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Στη Μεγάλη Σύνοδο που συγκλήθηκε από τον Πατριάρχη Άνθιμο τον ΣΤ’ καταδικάζονταν ο εθνοφυλετισμός, ως αντίθετος με τους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. «Ο ΄Ορος της Συνόδου αποκηρύττει, κατακρίνει και καταδικάζει τον φυλετισμόν τουτέστι (αυτό είναι) τας φυλετικάς διακρίσεις και τας εθνικάς έρεις και διχοστασίας εν τη του Χριστού Εκκλησία…». Οι Βούλγαροι στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τη θρησκεία σαν πρόσχημα, ήθελαν να αφυπνίσουν εθνικά τους ομοεθνείς τους, να απογαλακτιστούν από το ελληνικό Πατριαρχείο, προσπαθώντας με βίαιο τρόπο να προσηλυτίσουν τους σλαβόφωνους Μακεδόνες στην Βουλγαρική Εξαρχία. Εξάλλου αργότερα, σε εθνολογικές απογραφές οι Εξαρχικοί θεωρούνταν πλέον Βούλγαροι. Οι Βούλγαροι εθνικιστές (ακόμα και οι άθεοι), δεν ήθελαν στην εκκλησία τους να ακούγεται η ελληνική γλώσσα, αλλά η βουλγαρική και η εκκλησιαστική σλαβονική. Στους πολέμους που ακολούθησαν: Μακεδονικός Αγών 1904-1908, οι δυο Βαλκανικοί 1912-1913, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-1918, Μικρασιατική Εκστρατεία (Καταστροφή), 1919-1922, συγκρούσεις του Μεσοπολέμου και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1939-1945, Έλληνες, Βούλγαροι (οι Σκοπιανοί θεωρούνταν Βούλγαροι), Σέρβοι, Ρουμάνοι, Τούρκοι και Αλβανοί συγκρούστηκαν ανελέητα και εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, στην προσπάθεια των Βαλκάνιων να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη. Στο πολιτικό σκηνικό οι Βούλγαροι πρόβαλλαν σαν επιχείρημα τη σλαβική γλώσσα πολλών κατοίκων της Μακεδονίας, ενώ η ελληνική πλευρά στηριζόταν στην ελληνικότητα της Μακεδονίας, στην ελληνική ιστορία της περιοχής αυτής, που κατοικείται από Έλληνες εδώ και 26-28 αιώνες (ανάλογα με την περιοχή). Το ίδιο και με την Ιωνία. Οι τούρκοι με κάλπικες εθνολογικές απογραφές έλεγαν ότι είχαν μεγαλύτερο πληθυσμό, ενώ η ελληνική πλευρά στηριζόταν στην ελληνικότητα της περιοχής.
Το θέμα είναι ότι δεν θα γίνονταν 7 πόλεμοι σε 41 χρόνια, αν δεν υπήρχαν ανάμειχτοι πληθυσμοί (διαφορετικές εθνότητες, διαφορετικές θρησκείες).
Σήμερα δεν υπάρχει βουλγαρική μειονότητα στην κυρίως Ελλάδα, ούτε ελληνική μειονότητα στη Βουλγαρία, και οι σχέσεις των δυο κρατών είναι πλέον καλές. Είναι αυτό που λέμε «από μακριά και αγαπημένοι».
Εκτός από τις βίαιες διώξεις πληθυσμών εκ μέρους των τούρκων και των Βουλγάρων, υπήρξαν και οι ειρηνικές ανταλλαγές πληθυσμών (εκούσιες και ακούσιες).
Συνθήκη του 1913: Ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ τουρκίας και Βουλγαρίας.
Συνθήκη του 1914: ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και τουρκίας. 250.000 Έλληνες εγκαταστάθηκαν από τη Μ.Ασία στο ελεύθερο Ελληνικό Βασίλειο.
Συνθήκη Νεϊγύ, 1919: Βάσει της παραπάνω Σύμβασης περί τους 50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από Βουλγαρία στην Ελλάδα και 90.000 Βούλγαροι από Ελλάδα στη Βουλγαρία.
Συνθήκη της Λωζάνης, 1923: Ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και τουρκιας. Ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό Βασίλειο και 500.000 τούρκοι εγκαταστάθηκαν στην τουρκία.
Υπολογίζεται πως από το 1821 μέχρι το 1923 εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό Βασίλειο 2.5 εκατομμύρια Έλληνες από την τουρκία (ως έχουν τα σύνορα της σήμερα). Υπόψη ότι το Ελληνικό Βασίλειο το 1828 είχε πληθυσμό 753.400 κατοίκους και το 1907, 2.631.952 κατοίκους (είχαν προστεθεί στο Βασίλειο η Θεσσαλία και τα Επτάνησα).
Μπορεί το 1923 το Πατριαρχείο και το Ελληνικό Βασίλειο να μην είδαν με καλό μάτι τον ελληνικό εκπατρισμό από προαιώνια ελληνικά εδάφη, όμως εκ των υστέρων θα φανεί ότι ήτο σοφή επιλογή, και άφρονα επιλογή να παραμείνουν οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, όπως επίσης και οι Μουσουλμάνοι στη Θράκης. Οι τούρκοι είναι πονηροί και προνοητικοί. Ήταν θέμα χρόνου να διώξουν τον ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Η βαρβαρότητα των τούρκων φάνηκε ξανά στο Πογκρόμ της Πόλης με αιτία την ΕΟΚΑ και αφορμή την βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ, που οι ίδιοι έβαλαν. Στην αντίπερα όχθη οι Μουσουλμάνοι της Θράκης ζουν ειρηνικά, μπήκαν στη Βουλή, ενώ η τουρκία χρησιμοποιεί τον τουρκικό πληθυσμό της Θράκης για να πετύχει την ανεξαρτησία της, όπως έγινε και με την Κύπρο.
Υ.Γ. Το θέμα είναι οι Έλληνες Κύπριοι πολιτικοί ταγοί, μελετώντας λίγη ιστορία να καταλάβουν πως είναι ουτοπία να συζούν δυο διαφορετικές εθνότητες στις ίδιες γειτονιές, ειδικά άμα υπάρχει και ξεχωριστή θρησκεία.
Πάρα πολύ σημαντικό είναι, όταν οι άχρηστοι ηγέτες μας συζητούν στις Ευρώπες για το κυπριακό, να στηρίζονται περισσότερο στην προαιώνια ελληνική ιστορία της Κύπρου (34 αιώνες ελληνική), και λιγότερο στον πληθυσμό μας, επειδή σε μια-δυο γενιές, οι Έλληνες δεν θα είμαστε πλειονότητα στην Κύπρο!
Αν κάποτε (ελπίζω να μην ζω τότε) καταφέρουν να βάλουν τους Έλληνες και τους τούρκους στις ίδιες γειτονιές, είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσουν ταραχές σε μια χώρα που είναι μέλος της Ε.Ε. και των δυο μητέρων πατρίδων που είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Θα φέρετε πόλεμο στην ιδιαίτερη μας πατρίδα—βάλτε τα αδέλφια σας στο σπίτι σας.
Βλέπε: http://
Β) Μπορούν να ζήσουν ειρηνικά οι Έλληνες και οι Tούρκοι της Κύπρου;
Βλέπε επίσης http://spartiatisarthra.blogspot.com/1971/01/blog-post.html
Α) ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΤΟΥΣ ΛΕΝΕ ΨΕΜΑΤΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΕΝΩ ΕΜΑΣ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Όταν μιλούμε για παραχάραξη της ελληνικής μας ιστορίας δεν σημαίνει απαραίτητα πως μας λένε ψέματα, απλά δίνουν έμφαση στα θέματα που θέλουν και δεν αναφέρονται σε θέματα που δεν τους συμφέρει (μας λένε τη μισή αλήθεια) για να πετύχουν τους εθνοπροδοτικούς στόχους τους, Επαναπροσέγγιση, Ομοσπονδία, Διεθνισμός. Όπως φαίνεται σε έναν χάρτη του 1960 στα μικτά χωριά υπήρχαν είτε πλειονότητα Ελλήνων είτε πλειονότητα τούρκων. Όπως συμβαίνει παντού και πάντοτε όταν η μειονότητα ενός λαού είναι γύρω στο 5%, η πλειονότητα τους αποδέχεται, βασικά δεν ασχολείται μαζί τους. Πουθενά όμως στον κόσμο δεν θα δείτε σε ένα χωριό ή πόλη δυο διαφορετικούς λαούς (ειδικά αν διαφέρουν στη θρησκεία) να ζουν ειρηνικά μαζί, όταν το ποσοστό είναι 50%-50% ή 60%-40%. Εξάλλου πριν το 1960 οι Έλληνες ασχολούνταν με τους Εγγλέζους και όχι με τους τούρκους -όχι όμως και οι τούρκοι-).
Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2003, απόκριες. Μαζευτήκαμε οι συγγενείς στης γιαγιάς. Έπληξα τα μάλα ως είθισται. Λέω στον ξάδερφο μου, πάμε στη βιβλιοθήκη μήπως βρούμε κάνα βιβλίο να περάσουμε την ώρα μας (μια βιβλιοθήκη με παλιά βιβλία στην καθαρεύουσα).Του λέω βρες κάνα ιστορικό βιβλίο. Μου λέει βρήκα ένα για την Ε.Ο.Κ.Α., του λέω "όχι ρε όλα τα ξέρουμε για την Ε.Ο.Κ.Α. βρες κάτι άλλο". Αποκρίνεται, «ρε μαλάκα, αυτό το έγραψε ο ίδιος ο Γρίβας, είναι του 1961 δυο χρόνια μετά τον αγώνα, κοίτα, η υπογραφή του». Βάζω το δάχτυλο μου ενθουσιασμένος και ακουμπώ την υπογραφή λες και ήμουν ένα 15χρονο κοριτσάκι που παίρνει αυτόγραφο από τον Ρουβά. Του λέω ρε ξάδερφε καλό γραφικό χαρακτήρα είχε ο Γρίβας. Ήταν τα απομνημονεύματα του στρατηγού για τον αγώνα του 55-59. Μπορεί πολλοί από εσάς να ξέρατε για αυτό το βιβλίο ή και να το έχετε, εγώ όμως δεν είχα ιδέα. Δεύτερη σελίδα η υπογραφή ενός ανθρώπου από τις μεγαλύτερες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τρίτη σελίδα, "ΑΦΙΕΡΟΥΤΑΙ, εις τα υπέροχα ελληνικά κυπριακά νιάτα, τους αθανάτους νεκρούς της Ε.Ο.Κ.Α., και τους γενναίους αγωνιστάς αυτής". Ακολουθεί ο πρόλογος, οι φωτογραφίες των ηρώων και μετά …"ΠΙΝΑΞ ΠΕΣΟΝΤΟΝ, ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΘΕΝΤΩΝ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ. ΚΑΤ’ΑΛΦΑΒΗΤΙΚΗΝ ΣΕΙΡΑΝ.
Βλέπω τα πρώτα ονόματα, Αβρααμιδης Ανδρέας, Αβραάμ Αναστάσιος, Αγαθονίκη (ηγουμένη), Αδάμου Νεκτάριος... Εσφαγιάσθη, εσφαγιάσθη, εσφαγιάσθη, εσφαγιάσθη, εφονεύθη, επυροβολήθην ΥΠΟ ΤΟΥΡΚΩΝ. Λέω, ρε ξάδερφε με ποιους πολεμήσαμε στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α.;; Κλείνω το βιβλίο για να ξαναδώ το εξώφυλλο «Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα -Διγενή-. Απομνημονεύματα αγώνος Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959». Μα καλά ρε μαλακες, γιατί δεν μας είπε ποτέ κανείς ότι περίπου οι μισοί αγωνιστές μας σκοτώθηκαν από τούρκους;; Ναι από τους «αδερφούς» μας. Από αυτούς με τους οποίους ζούσαμε «ειρηνικά». Όπως λέει και ο τίτλος του κειμένου εμάς δεν μας λένε την αλήθεια, αλλά στους τούρκους λένε ψέματα. Τους μαθαίνουν στο σχολείο πως τα νησιά του Αιγαίου είναι ελληνοκρατούμενα. Δηλαδή οι Τούρκοι τους λένε ψέματα στο σχολείο για να ικανοποιήσουν τα συμφέροντα τους και να φαινόμαστε εμείς οι Έλληνες οι κακοί του «έργου», ενώ στα δικά μας σχολεία δεν μας λένε την αλήθεια ή ακόμα μας λένε πως ευθυνόμαστε για τις δολοφονίες «ΑΘΩΩΝ» τουρκο«κυπρίων» την περίοδο 1963-1967 (την τουρκανταρσία την μετονόμασαν σε δικοινοτικές συγκρούσεις από εκατέρωθεν εξτρεμιστικά στοιχεία), δηλαδή πάλι είμαστε οι κακοί του «έργου» ακόμα και όταν «σεναριογράφοι» είναι οι δικοί μας. ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΚΕΛΙΚΕΣ ΠΡΟΔΟΣΙΕΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.
Η τρομοκρατική οργάνωση των τουρκο«κυπρίων» ΤΜΤ δημιουργήθηκε το 1958. Οι Έλληνες Κύπριοι ζητούσαν από τους Εγγλέζους να την κηρύξουν παράνομη, αφού τα περισσότερα θύματα τους ήταν άμαχοι Έλληνες. Ο Άγγλος διοικητής κυβερνήτη Σερ Τζων Χάρντιγκ «ούτε δια τα προσχήματα, δεν έθεσε την Οργάνωσιν ταύτην εκτός νόμου, όπως έπραξε δια την ΕΟΚΑ» αφού οι τούρκοι εξυπηρετούσαν τα συμφέρονταν των Άγγλων και το αντίθετο. Οι τούρκοι πρέπει, κατά τον Χάρντιγκ, «να κινούνται ασύδοτοι και να τρομοκρατούν». Η δύναμις της ΕΟΚΑ ήτο περίπου 1.250 άνδρες (φυσικά χιλιάδες –ακόμα και τα παιδιά- άλλοι βοηθούσαν ποικιλοτρόπως). Ξερετε ποση ήτο η δύναμις της ΤΜΤ;; 3.000 άνδρες!!! Προσθέστε και τους τούρκους που οι Εγγλέζοι έκαναν επικουρικούς αστυνομικούς (το 1958 ήταν 3.833 με εντολάς όποιος σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με την ΕΟΚΑ μπαμ! Δηλαδή ΤΜΤ και τούρκοι επικουρικοί είχαν δύναμη 6.833, τεράστιος αριθμός αναλογικά με τον πληθυσμό τους. Μόνο το 1958 (έτος ίδρυσης της ΤΜΤ) θανατώθηκαν 96 Έλληνες, οι πλείστοι ήταν άμαχοι!!! Βρε τους τουρκαλάδες πόσο μας αγαπούσαν!
Από το 1878 που η βρετανική αυτοκρατορία αγόρασε το νησί από την οθωμανική, οι τούρκοι της Κύπρου άρχισαν να φεύγουν. Τότε όμως οι πανούργοι Εγγλέζοι εμπόδισαν τους εναπομείναντες τούρκους να φύγουν, για να μην μπορούν οι «κακοί» Έλληνες να ζητούν Ένωση, με την δικαιολογία πως δεν γίνεται να ενωθούμε με το ελληνικό κράτος, επειδή εδώ ζουν και τούρκοι. Πιο μετά άρχισε η Αγγλία να «κουρδίζει» την τουρκία να ανακατώνεται στο κυπριακό και να πείθει τους τουρκο«κύπριους» ότι πρέπει και αυτοί να έχουν δικαιώματα στο νησί, με αποκορύφωμα την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου (η μεγαλύτερη ελληνική πολιτική γκάφα), που έδωσε ξανά στην τουρκία το δικαίωμα να ανακατώνεται στα της Κύπρου.
Όπως φαίνεται από το νομοθετικό συμβούλιο, οι Βρετανοί δεν χρησιμοποίησαν τους τούρκους μόνο στον αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. αλλά από τα πρώτα χρόνια της αγγλοκρατίας. Τα βρετανικά-τουρκικά μέλη ήταν ίσα με τα ελληνικά και επομένως υπήρχε πάντα ισοστάθμιση ψήφων. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσε ο μηχανισμός της «νικώσας ψήφου» του προέδρου-κυβερνήτη:
Νομοθετικό συμβούλιο 1882: 18μελές (9 Έλληνες, 6 Άγγλοι, 3 Τούρκοι)
Νομοθετικό συμβούλιο 1925: 24μελές (12 Έλληνες, 9 Άγγλοι, 3 Τούρκοι)
Παρεμπιπτόντως, έλεγαν 15 Κύπριοι (12 Έλληνες 3 τούρκοι) και 9 Άγγλοι –έτσι φαινόντουσαν και καλοί δημοκράτες- ενώ όπως καταλαβαίνετε τους τούρκους της Κύπρου τους «βάφτισαν» Κύπριους, ενώ μέχρι τότε Κύπριος = ο Έλληνας της Κύπρου, όπως και Κρητικός, Ροδίτης, Μακεδόνας κλπ.
Κάτι τελευταίο, οι τούρκοι «κύπριοι» το 1974 ήταν 100.000, στρατολογήθηκαν 20.000. Δηλαδή όλοι οι άντρες από 18-60 χρονών. Οι περισσότεροι όντως μας αγαπούν πολύ. Για τα γεγονότα του 63’-67’ νομίζω ασχολήθηκαν πολλοί και δεν υπάρχει λόγος να τα αναφέρω.
ΠΙΝΑΞ ΕΜΦΑΙΝΩΝ ΤΑΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΑΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΝ ΚΥΠΡΟ ΚΑΤΑ ΤΑ ΕΤΗ 1954-1958
Έτος: 1954 Δύναμις 1551 / Έλληνες 60% / Τούρκοι 37% / Βρεττανοί 1% / Διάφοροι
2%
Έτος: 1955 Δύναμις 3838 / Έλληνες 30% / Τούρκοι 62% / Βρεττανοί 7% / Διάφοροι 1%
Έτος: 1956 Δύναμις 4717 / Έλληνες 15% /Τούρκοι 69% / Βρεττανοί 15% / Διάφοροι 1%
Έτος: 1957 Δύναμις 5109 / Έλληνες 17% / Τούρκοι 70% / Βρεττανοί 12% / Διάφοροι 1%
Έτος: 1958 δύναμις 5475 / Έλληνες 17% / Τούρκοι 70% / Βρεττανοί 12% / Διάφοροι 1%
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ. «ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ
ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ»Έτος: 1955 Δύναμις 3838 / Έλληνες 30% / Τούρκοι 62% / Βρεττανοί 7% / Διάφοροι 1%
Έτος: 1956 Δύναμις 4717 / Έλληνες 15% /Τούρκοι 69% / Βρεττανοί 15% / Διάφοροι 1%
Έτος: 1957 Δύναμις 5109 / Έλληνες 17% / Τούρκοι 70% / Βρεττανοί 12% / Διάφοροι 1%
Έτος: 1958 δύναμις 5475 / Έλληνες 17% / Τούρκοι 70% / Βρεττανοί 12% / Διάφοροι 1%
«Επίστευον τοτε ακραδάντως,ότι η νίκη των συμμάχων θα συνεπήγετο όχι μόνον την απελευθέρωσιν της Ελλάδος, αλλά και την ολοκλήρωσιν της Εθνικής μας ελευθερίας, δια της ενσωματώσεως εις το ελεύθερων Ελληνικόν κράτος της Κύπρoυ, της Δωδεκανήσου και της Βορείου Ηπείρου, εδαφών τα οποία, ιστορικώς και εθνολογικώς, ανήκουν εις την Ελλάδα» .
«Είχομεν να αντιμετωπίσομεν τρεις εχθρούς. Τους Βρετανούς, τους τούρκους και τους κομμουνιστές .Ο μεγαλύτερος μου πονοκέφαλος ήσαν οι κομμουνιστές»
ΑΠΟ ΒΙΒΛΙΟ «Στρατηγού Γεωργίου Γρίβα Διγενή. Απομνημονεύματα αγώνος Ε.Ο.Κ.Α. 1955-1959»
Υ.Γ. Τον καιρό της ΕΟΚΑ οι τούρκοι της Κύπρου σκότωσαν περισσότερους αγωνιστές από τους Εγγλέζους (υπάρχουν αποδείξεις για όποιον τολμήσει να το αμφισβήτηση).
Σύμφωνα με κάποιες τουρκικές πηγές, 20.000 τουρκο«κύπριοι» πολέμησαν το 1974, ενώ τότε ο πληθυσμός τους ήτο 100.000. Δηλαδή όλοι οι άρρενες, τουλάχιστον 18-60 ετών.
Β) Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τα οποία θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τους οι ουτοπικοί επαναπροσεγγιστές, αντεθνικοί προτού ενώσουν τους Έλληνες και τους τούρκους της Κύπρου. Λαοί με κοινή εθνοτική καταγωγή που δεν κατάφεραν να ζήσουν μαζί, συνήθως για θρησκευτικούς λόγους είναι: οι Ανατολικοσλάβοι: Ρώσοι-Λευκορώσοι-Ουκρανοί // Δυτικοσλάβοι: Τσέχοι, Σλοβάκοι, Πολωνοί, Σιλέσοι // Γιουγκοσλάβοι=Νοτιοσλάβοι: Σέρβοι, Κροάτες, Σλοβένιοι, Βόσνιοι, Σκοπιανοί, Βούλγαροι (οι Μαυροβουνιώτες είναι Σέρβοι) // Βαλλώνοι-Γαλλοι // Φλαμανδοί-Ολλανδοί // Ρουμάνοι-Μολδαβοί // Οι Άραβες χωρίστηκαν σε 23 κράτη!!! Υπάρχουν χίλια δυο άλλα παραδείγματα στην Ασία και την Αφρική.
Στα περισσότερα αφρικανικά κράτη ξέσπασαν εμφύλιοι πόλεμοι όταν ελευθερώθηκαν απο τις ευρωπαϊκές δυνάμεις. Σε αρκετές αφρικανικές χώρες εξακολουθούν να μαίνονται άγριες συμπλοκές μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών. Ο λόγος είναι ότι όταν οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες όταν αποσύρθηκαν από τις αφρικανικές κτήσεις τους, οριοθέτησαν τα σύνορα των καινούριων κρατών, χωρίς να λάβουν υπόψη τις εθνότητες και τις θρησκείες των κατοίκων. Για τους Ευρωπαίους απλά ήταν όλοι νέγροι! Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι το νότιο-χριστιανικό Σουδάν που θα γίνει ανεξάρτητο κράτος στις 9 Ιουλίου του 2011. Μέχρι τότε θα είναι η μεγαλύτερη αφρικανική χώρα. Το τεράστιο αυτό κράτος έγινε ανεξάρτητο το 1956. Ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος έγινε από το 1955-1972 και πέθαναν μισό εκατομμύριο άνθρωποι, και ο δεύτερος εμφύλιος από 1983-2005 και πέθαναν 1.9 εκατομμύρια άνθρωποι.
Όσοι μελέτησαν τη νεότερη ιστορία των Βαλκανίων, μπορούν εύκολα να καταλάβουν πως δεν υπάρχει περίπτωση διαφορετικές εθνότητες (ειδικά άμα έχουν και διαφορετική θρησκεία) να ζήσουν μαζί ειρηνικά. Έξι εθνότητες (δεν υπολογίζουμε τους Σκοπιανούς που τότε θεωρούνταν Βούλγαροι), αλληλοσφάχτηκαν για να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη στα βόρεια της Χερσονήσου του Αίμου. Γιατί;; ΥΠΗΡΧΑΝ ΑΝΑΜΙΧΤΟΙ ΠΛΗΘΥΣΜΟΙ!!! Οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι, αν δεν κατάφερναν να εκτουρκίσουν και να εκβουλγαρίσουν αντίστοιχα τους ελληνικούς πληθυσμούς (μέσω της παιδείας και τον αναγκαστικό προσηλυτισμό στην Βουλγαρική Εξαρχία οι μεν, και τον μωαμεθανισμό οι δε), τους έδιωχναν με βιαιότητες και επαίσχυντες ωμότητες. Και οι Έλληνες όμως προσπαθήσαμε και τα καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό να εξελληνίσουν τους Βλάχους, τους Αρβανίτες και τους σλαβόφωνους μέσω της παιδείας, αλλά όχι με βίαιους διωγμούς. Αυτοί οι τρεις εξελληνισμένοι πλέον λαοί, αποκαλούνται περιπαιχτικά από τους Βούλγαρους, τους Σκοπιανούς, τους Ρουμάνους και τους Αλβανούς, «Γραικομάνοι», που σημαίνει «αυτός που προσποιείται ότι είναι Έλληνας».
Από το 1850 μέχρι και το 1945 στα Βαλκάνια τα πνεύματα είχαν οξυνθεί επικίνδυνα. Ουσιαστικά η περιοχή ήταν μια «ωρολογιακή βόμβα». Η αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού μεταφέρθηκε και στη θρησκεία, αφού θρησκεία και γλώσσα σχετίζονται με την εθνότητα.
Η Βουλγαρική Εξαρχία, συστήθηκε ως αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία με σουλτανικό φιρμάνι το 1870, το οποίο αναγνώριζε την κατάσταση που είχε διαμορφωθεί στην περιοχή της Βουλγαρίας μετά την αφύπνιση του βουλγαρικού εθνικισμού και την εκδίωξη των Ελλήνων κληρικών από την περιοχή. Το 1872 ο πρώτος Έξαρχος Άνθιμος Α' μαζί με άλλους Βούλγαρους ιεράρχες ανακήρυξε μονομερώς το αυτοκέφαλο της Βουλγαρικής Εξαρχίας. Στη Μεγάλη Σύνοδο που συγκλήθηκε από τον Πατριάρχη Άνθιμο τον ΣΤ’ καταδικάζονταν ο εθνοφυλετισμός, ως αντίθετος με τους Κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. «Ο ΄Ορος της Συνόδου αποκηρύττει, κατακρίνει και καταδικάζει τον φυλετισμόν τουτέστι (αυτό είναι) τας φυλετικάς διακρίσεις και τας εθνικάς έρεις και διχοστασίας εν τη του Χριστού Εκκλησία…». Οι Βούλγαροι στην πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας τη θρησκεία σαν πρόσχημα, ήθελαν να αφυπνίσουν εθνικά τους ομοεθνείς τους, να απογαλακτιστούν από το ελληνικό Πατριαρχείο, προσπαθώντας με βίαιο τρόπο να προσηλυτίσουν τους σλαβόφωνους Μακεδόνες στην Βουλγαρική Εξαρχία. Εξάλλου αργότερα, σε εθνολογικές απογραφές οι Εξαρχικοί θεωρούνταν πλέον Βούλγαροι. Οι Βούλγαροι εθνικιστές (ακόμα και οι άθεοι), δεν ήθελαν στην εκκλησία τους να ακούγεται η ελληνική γλώσσα, αλλά η βουλγαρική και η εκκλησιαστική σλαβονική. Στους πολέμους που ακολούθησαν: Μακεδονικός Αγών 1904-1908, οι δυο Βαλκανικοί 1912-1913, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-1918, Μικρασιατική Εκστρατεία (Καταστροφή), 1919-1922, συγκρούσεις του Μεσοπολέμου και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1939-1945, Έλληνες, Βούλγαροι (οι Σκοπιανοί θεωρούνταν Βούλγαροι), Σέρβοι, Ρουμάνοι, Τούρκοι και Αλβανοί συγκρούστηκαν ανελέητα και εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, στην προσπάθεια των Βαλκάνιων να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα εδάφη. Στο πολιτικό σκηνικό οι Βούλγαροι πρόβαλλαν σαν επιχείρημα τη σλαβική γλώσσα πολλών κατοίκων της Μακεδονίας, ενώ η ελληνική πλευρά στηριζόταν στην ελληνικότητα της Μακεδονίας, στην ελληνική ιστορία της περιοχής αυτής, που κατοικείται από Έλληνες εδώ και 26-28 αιώνες (ανάλογα με την περιοχή). Το ίδιο και με την Ιωνία. Οι τούρκοι με κάλπικες εθνολογικές απογραφές έλεγαν ότι είχαν μεγαλύτερο πληθυσμό, ενώ η ελληνική πλευρά στηριζόταν στην ελληνικότητα της περιοχής.
Το θέμα είναι ότι δεν θα γίνονταν 7 πόλεμοι σε 41 χρόνια, αν δεν υπήρχαν ανάμειχτοι πληθυσμοί (διαφορετικές εθνότητες, διαφορετικές θρησκείες).
Σήμερα δεν υπάρχει βουλγαρική μειονότητα στην κυρίως Ελλάδα, ούτε ελληνική μειονότητα στη Βουλγαρία, και οι σχέσεις των δυο κρατών είναι πλέον καλές. Είναι αυτό που λέμε «από μακριά και αγαπημένοι».
Εκτός από τις βίαιες διώξεις πληθυσμών εκ μέρους των τούρκων και των Βουλγάρων, υπήρξαν και οι ειρηνικές ανταλλαγές πληθυσμών (εκούσιες και ακούσιες).
Συνθήκη του 1913: Ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ τουρκίας και Βουλγαρίας.
Συνθήκη του 1914: ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και τουρκίας. 250.000 Έλληνες εγκαταστάθηκαν από τη Μ.Ασία στο ελεύθερο Ελληνικό Βασίλειο.
Συνθήκη Νεϊγύ, 1919: Βάσει της παραπάνω Σύμβασης περί τους 50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από Βουλγαρία στην Ελλάδα και 90.000 Βούλγαροι από Ελλάδα στη Βουλγαρία.
Συνθήκη της Λωζάνης, 1923: Ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και τουρκιας. Ενάμιση εκατομμύριο Έλληνες εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό Βασίλειο και 500.000 τούρκοι εγκαταστάθηκαν στην τουρκία.
Υπολογίζεται πως από το 1821 μέχρι το 1923 εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό Βασίλειο 2.5 εκατομμύρια Έλληνες από την τουρκία (ως έχουν τα σύνορα της σήμερα). Υπόψη ότι το Ελληνικό Βασίλειο το 1828 είχε πληθυσμό 753.400 κατοίκους και το 1907, 2.631.952 κατοίκους (είχαν προστεθεί στο Βασίλειο η Θεσσαλία και τα Επτάνησα).
Μπορεί το 1923 το Πατριαρχείο και το Ελληνικό Βασίλειο να μην είδαν με καλό μάτι τον ελληνικό εκπατρισμό από προαιώνια ελληνικά εδάφη, όμως εκ των υστέρων θα φανεί ότι ήτο σοφή επιλογή, και άφρονα επιλογή να παραμείνουν οι Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο, όπως επίσης και οι Μουσουλμάνοι στη Θράκης. Οι τούρκοι είναι πονηροί και προνοητικοί. Ήταν θέμα χρόνου να διώξουν τον ελληνισμό της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Η βαρβαρότητα των τούρκων φάνηκε ξανά στο Πογκρόμ της Πόλης με αιτία την ΕΟΚΑ και αφορμή την βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ, που οι ίδιοι έβαλαν. Στην αντίπερα όχθη οι Μουσουλμάνοι της Θράκης ζουν ειρηνικά, μπήκαν στη Βουλή, ενώ η τουρκία χρησιμοποιεί τον τουρκικό πληθυσμό της Θράκης για να πετύχει την ανεξαρτησία της, όπως έγινε και με την Κύπρο.
Υ.Γ. Το θέμα είναι οι Έλληνες Κύπριοι πολιτικοί ταγοί, μελετώντας λίγη ιστορία να καταλάβουν πως είναι ουτοπία να συζούν δυο διαφορετικές εθνότητες στις ίδιες γειτονιές, ειδικά άμα υπάρχει και ξεχωριστή θρησκεία.
Πάρα πολύ σημαντικό είναι, όταν οι άχρηστοι ηγέτες μας συζητούν στις Ευρώπες για το κυπριακό, να στηρίζονται περισσότερο στην προαιώνια ελληνική ιστορία της Κύπρου (34 αιώνες ελληνική), και λιγότερο στον πληθυσμό μας, επειδή σε μια-δυο γενιές, οι Έλληνες δεν θα είμαστε πλειονότητα στην Κύπρο!
Αν κάποτε (ελπίζω να μην ζω τότε) καταφέρουν να βάλουν τους Έλληνες και τους τούρκους στις ίδιες γειτονιές, είναι θέμα χρόνου να ξεσπάσουν ταραχές σε μια χώρα που είναι μέλος της Ε.Ε. και των δυο μητέρων πατρίδων που είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Θα φέρετε πόλεμο στην ιδιαίτερη μας πατρίδα—βάλτε τα αδέλφια σας στο σπίτι σας.
Βλέπε: http://
Δημογραφία 1973
Γιουγκοσλαβία σημαίνει «Σλάβοι του νότου». Ουσιαστικά είναι ένα έθνος, που χωρίστηκε απλά και μόνο για τα συμφέροντα κάποιων και επειδή στη χώρα αυτή υπήρχαν τρεις θρησκείες. Αυτά να τα έχουν υπόψη τους οι ουτοπικοί που πιστεύουν σε ειρηνική συνύπαρξη Ελλήνων και τουρκων στην Κύπρο. Η διαίρεση της Γιουγκοσλαβίας: http://
Η διαίρεση της Γιουγκοσλαβίας (1989-2008) Στο σερβικό κράτος ανήκουν και δυο αυτόνομες περιοχές. Η Βοϊβοντίνα στα βόρεια και το Κόσσοβο στα νότια.
Ο ανάμεικτος πληθυσμός των Βαλκανίων που προκάλεσε
7 πολέμους σε 41 χρόνια!!!!! Κλασικό παράδειγμα ότι λαοί με διαφορετικές εθνότητες
(ακόμα και συγγενικές) δεν μπορούν να ζήσουν μαζί. Ειδικά άμα έχουν και διαφορετική
θρησκεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.