Το άρθρο που πρέπει να διαβάσουν ΟΛΟΙ οι Έλληνες Κύπριοι αριστεροκομμουνιστές!!!
Γνώμη μου είναι πως πάντα πρέπει να προσπαθούμε να καταλάβουμε το σκεπτικό των αντιφρονούντων. Όμως... Όταν αρχίσεις να μιλάς με έναν αριστεροκομμουνιστή, από την αρχή θα σου πει «μα η Ελλάδα... μα οι καλαμαράες...» Του λες πρέπει να είναι περήφανος που είναι Έλληνας, σου λέει «μα οι καλαμαράες...» Ρε παιδιά αφήστε την κυρίως Ελλάδα και τους Ελλαδίτες εκεί που είναι. Δηλαδή αν εσύ δεν συμπαθής τους Ελλαδίτες σημαίνει δεν πρέπει να είσαι περήφανος για την εθνοτική σου καταγωγή; Την δική σου εθνοτική καταγωγή, το δικό σου έθνος; Η κυρίως Ελλάδα είναι η Μητέρα Πατρίδα μας, είναι η Μητρόπολη, ο τόπος απ’όπου ήρθαμε. Αν η εκάστοτε ελλαδική κυβέρνηση έκανε διάφορα λάθη και εσύ αντιπαθής τους «πελλοκαλαμαράες», πρέπει να μου λες «μα η Ελλάδα εκείνο και η Ελλάδα ετούτο; Η κυρίως Ελλάδα δεν είναι ο εκάστοτε δουλοπρεπής, προσκυνημένος, νεοραγιάς, μαλάκας πολιτικός της. Η Ελλάδα δεν μπορεί να φταίει ποτέ και σε τίποτε. Επίσης ξεχωρίστε τους όρους κράτος-πατρίδα-έθνος. Αυτό που σήμερα αποκαλούμε κυρίως Ελλάδα (δηλαδή το κράτος) έχει 10,469,980 ομοεθνείς μας. Η Ελλάδα σαν πατρίδα (πατρίς-πατήρ, η χώρα των πατέρων), όχι σαν κράτος, είναι η κυρίως Ελλάδα, η Κύπρος και οι ελάχιστοι Έλληνες των αλύτρωτων εδαφών, που παλιά είχαν τεράστιο πληθυσμό. Για το ελληνικό μας έθνος, βλέπε φωτογραφία στο τέλος. Η Ελλάδα έγινε βασίλειο επίσημα το 1832 με την ένωση της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων και απέκτησε τα σημερινά της εδάφη το 1947 με την προσάρτηση των Δωδεκανήσων από τους Ιταλούς, μετά τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο.
Η Ελλάδα δεν είναι έθνος, είναι ένα κράτος που το διοικούν γραικύλοι. Ελληνικό έθνος είναι ο απανταχού ελληνισμός (περίπου 15 εκατομμύρια) από την κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Αυστραλία τη Γερμανία, παντού, όπου υπάρχει, ζει και αναπνέει Έλληνας.
Να σας θυμίσω ένα παράδειγμα... ένα αραβικό κράτος (το Ιράκ) κατέκτησε ένα άλλο αραβικό κράτος (το Κουβέιτ), σημαίνει ότι οι Κουβετιανοί σήμερα πρέπει να λένε πως δεν είναι περήφανοι Άραβες;
Οι ατάκες των γραικύλων…
1) ΑΤΑΚΑ... «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑΤΙΕΣ ΣΑΣ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ»Πιπιλούν την καραμέλα του «δίδυμου» εγκλήματος πραξικόπημα-εισβολή. Ε πέστε και τίποτε άλλο ρε κοπέλια. Ότι τους πεις εκεί θα καταλήξει η συζήτηση. Λες του Άντρου Κυπριανού για τις σημαίες που θα έκαιγαν στη λαμπρατζιά και σου μιλά για το πραξικόπημα. Για το Greek Idol να τους μιλήσεις θα σου πουν για το πραξικόπημα.
Η κυρίως Ελλάς είναι 10,469,980 ομοεθνείς Ελλαδίτες (απογραφή 2001)! Η κυρίως Ελλάς δεν ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος που πρόσφερε στη Βουλγαρία την Καβάλα το 1915, ενώ τότε ήταν που δήλωσε στους συμμάχους «βοηθήστε μας να πάρουμε τη Σμύρνη (τότε ήταν η μεγαλύτερη ελληνική πόλη) και για τη Β.Ήπειρο βλέπουμε αργότερα». Δεν μπορεί δηλαδή ένας Καβαλιώτης και ένας Βορειοηπειρώτης να πει «μας πρόδωσε η Ελλάδα», επειδή πήρε αυτή την απόφαση ένα άτομο. Ελλάς δεν είναι ο Γεώργιος Παπαντρέου που είπε «Η Ελλάς σήμερον αναπνέει με δύο πνεύμονας, τον μεν αγγλικόν, τον δε αμερικανικόν και δι` αυτό δεν ημπορεί λόγω του Κυπριακού να πάθει ασφυξίαν». Δεν μπορεί να φταίει η κυρίως Ελλάδα για το περιβόητο «η Κύπρος κείται μακράν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή του θειου. Ο Φρυδάς είχε 23 μέρες για να στείλει στρατό στη Μεγαλόνησο (Αθήνα Μελβούρνη πας σε 24 ώρες). Βέβαια την πρώτη μέρα την έχασε επειδή ενώ βρισκόταν στο Παρίσι, δεν ήθελε να ταξιδέψει ημέρα τρίτη, επειδή είναι γρουσουζιά. Όταν έφθασε στην Αθήνα άρχισε να πίνει σαμπάνιες μαζί με τον Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Γεώργιο Μαύρο, επειδή «έπεσε» η χούντα.
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΝ ΗΣΑΣΤΑΝ ΕΣΕΙΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΑΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ: ΘΕΣΣΑΛΙΑ-Β.ΗΠΕΙΡΟ-ΚΡΗΤΗ-ΚΥΠΡΟ (Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ, ΠΙΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ, ΑΦΟΥ ΕΙΧΕ ΑΝΑΜΕΙΚΤΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ -ΜΕ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΒΕΒΑΙΑ-).
Όταν με απέραντη αφέλεια πολλοί Έλληνες Κύπριοι πετάνε την ατάκα «επρόδωσεν μας η Ελλάδα το ‘74» (μιλούμε για την ελλαδική χουντική κυβέρνηση του Ιωαννίδη, και την κυβέρνηση Καραμανλή με τους Αβέρωφ και Μαύρο) δεν πρέπει να ξεχνάμε τα εξής… Χωρίς να αποτελεί δικαιολογία για τους εκάστοτε Ελλαδίτες πολιτικούς, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το Ελληνικό Βασίλειο (γενικά ο ελληνισμός) από το 1866 μέχρι και το 1949, δηλαδή σε 83 χρόνια, είχε να αντιμετωπίσει 9 Πολέμους!!! Κρητική Επανάσταση 1866-1869 // Πόλεμος των τριάντα ημερών 1897 // Α’ και Β’ Βαλκανικοί 1912-1913 // Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1917-1918 // Μικρασιατική Εκστρατεία 1919-1922 // Ταραχές Μεσοπολέμου 1922-1944 // Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1940-1944 // Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949. Ή αλλιώς, το Ελληνικό Βασίλειο βρισκόταν σε εμπόλεμη κατάσταση για 40 χρόνια σε διάστημα 83 ετών (1866-1949), -παρόλο που επίσημα δεν έστειλε ούτε και ένα στρατιώτη στην Κρήτη το 1866, εικοσιένα χρόνια μετά, ξέσπασε καταστροφικός ελληνοτουρκικός πόλεμος εξαιτίας της Κρήτης-.
1) «.…πολλοί Κρήτες επαναστάτες και διανοούμενοι, που είχαν καταφύγει στην ελεύθερη Ελλάδα, άρχισαν να μεθοδεύουν νέα σχήματα ενεργειών. Επιτροπή Κρητών από τους… υπέβαλε στις 22 Νοεμβρίου 1839 στην Αγγλία πρόταση για αποικιακή κατοχή της νήσου ή ακόμη και για ανακήρυξη της σε αγγλικό προτεκτοράτο (οι Κρήτες ήθελαν το συντομότερο δυνατόν να φύγουν οι τούρκοι από το νησί τους, εννοείται πως αργότερα θα ζητούσαν την Ένωση. Το πρόβλημα όμως ήταν πως τότε οι μισοί κάτοικοι του νησιού ήταν μουσουλμάνοι). Η Αγγλία δεν ασχολήθηκε καθόλου, άλλα το αξιοσημείωτο είναι πως, η επίσημη ελληνική πολιτική αποδοκίμαζε και καταδίκαζε τέτοιες κινήσεις, που θα δημιουργούσαν στο Ελληνικό Βασίλειο επικίνδυνες περιπλοκές». (Ελληνική Ιστορία -εκδοτική Αθηνών-).
2) Στην Κρητική Επανάσταση το 1866 το Ελληνικό Βασίλειο έστειλε πολεμοφόδια, ενώ πήγαν και μερικοί εθελοντές. Το Ελληνικό Βασίλειο όμως δεν έστειλε ούτε και έναν στρατιώτη επίσημα επειδή φοβόταν τις τρεις «Προστάτιδες Δυνάμεις» και την τουρκία που απειλούσε με πόλεμο. Η κυβέρνηση του Μπενιζέλου ήταν σαφώς αντίθετη με την Μεγάλη Κρητική Επανάσταση. Εννοείται πως πήγαν Κύπριοι εθελοντές να πολεμήσουν στην Κρήτη, τη στιγμή που και η ιδιαίτερη τους πατρίδα ήταν τουρκοκρατούμενη.
3) Το 1876 η Αδελφότητα, με πρόεδρο τον βουλευτή Ι.Μεσσηνέζη, και η Εθνική Άμυνα, με προέδρους τον ιστορικό Κ.Παπαρηγόπουλο και τον καθηγητή Παύλο Καλλιγά προωθούσαν χρήματα και οπλισμό σε άτακτα στρατιωτικά σώματα στην Κρήτη, τη Θεσσαλία και την Ήπειρο και ασκούσανε πίεση προς το κράτος για εντονότερη δράση. Το Ελληνικό Βασίλειο και πάλι δεν έστειλε ούτε και έναν στρατιώτη.
4) Η Εθνική Εταιρεία το 1896 διέθετε το κύρος, τα υλικά μέσα, τις πρωτοβουλίες και τη δύναμη, τα οποία υποχρέωσαν την κυβέρνηση να αναμειχθεί στην Κρητική Επανάσταση και την παρέσυραν στον Πόλεμο του 1897 (πόλεμος των τριάντα ημερών). Αποτέλεσμα αυτού του πολέμου ήταν να κινδυνεύσουμε να χάσουμε τη Θεσσαλία που πήραμε πριν 16 χρόνια, και πληρώσαμε 4 εκατομμύρια τουρκικές λίρες στους τούρκους. Η κυβέρνηση επίσημα, ποτέ δεν ήταν πρόθυμη να βοηθήσει την Κρήτη. Εδώ δεν επικρίνουμε την Εθνική Εταιρεία φυσικά. Έπρεπε όμως να το σημειώσουμε για να βγάλει ο αναγνώστης κάποια συμπεράσματα.
5) Στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 οι Κρητικοί κήρυξαν την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τη δέχτηκε, γιατί φοβόταν πόλεμο με την Τουρκία, αλλά και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό μου θυμίζει την ατάκα μερικών «ερωτήσετε την Ελλάδα αν μας ήθελε». Φυσικά και η κυρίως Ελλάδα ήθελε την Κύπρο και την Κρήτη, το θέμα ήταν να μην επαναληφθεί ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος (εξαιτίας της Κρήτης) όπως το 1897.
6) Αρχές του 1912 μερίδα μελών της Κρητικής Βουλής αποφάσισε να μετάσχει στις εργασίες του ελληνικού Κοινοβουλίου με την πρόθεση να εκμαιευτεί η διεθνής αναγνωρίσει της Ένωσης. Ο πρωθυπουργός του Ελληνικού Βασιλείου, που τότε ήταν ο συντοπίτης τους Κρητικός, Ελευθέριος Βενιζέλος, εκ μέρους της Ελληνικής Κυβέρνησης σε επείγον τηλεγράφημά του αναφέρει «Οι Κρήτες λησμονούν ότι τίθενται αντιμέτωποι όχι μόνον της Τουρκίας και των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά και αυτού τούτου του ελευθέρου Βασιλείου, του οποίου η κυβέρνησις δεν εννοεί να αποδεχτεί το κρητικόν πραξικόπημα και να έλθη εις άκαιρον ρήξιν με την τουρκίαν».
7) «… την 1η Ιουνίου (1912), ο Βενιζέλος, ενόψει της εμμονής των συμπατριωτών του να εισδύσουν με κάθε μέσο στην αίθουσα των συνεδριάσεων, δεν θα διστάσει να διατάξει τη βίαιη απώθησή τους.» (Ελληνική Ιστορία -εκδοτική Αθηνών-).
Δηλαδή με τα πιο απλά, μωρουδίστικα ελληνικά, από το 1908 που έφυγαν τα στρατεύματα των Μεγάλων Δυνάμεων από το νησί, οι Κρήτες με το έτσι θέλω, προσπαθούσαν να ενώσουν την ιδιαίτερη τους πατρίδα με το Ελληνικό Βασίλειο, το οποίο δεν τους δεχόταν, όχι επειδή δεν ήθελε την Κρήτη (είναι σαν να σου δίνουν δωρεάν ένα τεράστιο οικόπεδο, γίνεται να μην το θέλεις; Φτάνει όμως αυτό το «οικόπεδο» να μην έχει νάρκες), αλλά επειδή φοβόταν να μην ξαναξεσπάσει ελληνοτουρκικός πόλεμος, αλλά και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων.
8) Τον Ιανουάριο του 1915 η Βρετανία έκανε πρόταση στην Ελλάδα να μπει στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ. Η Βρετανία πρόσφερε «πολύ σπουδαίες εδαφικές παραχωρήσεις στα παράλια της Μικράς Ασίας». Ο Βενιζέλος ζητά από τον Κωνσταντίνο να δεχτούν την πρόταση και να παραχωρηθεί στη Βουλγαρία η Καβάλα!!! Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τότε δήλωσε στους συμμάχους «βοηθήστε μας να πάρουμε τη Σμύρνη (τότε ήταν η μεγαλύτερη ελληνική πόλη) και για τη Β.Ήπειρο βλέπουμε αργότερα». Ο βασιλιάς αρνείται και ο Βενιζέλος παρετείται. Ανέλαβαν τότε οι γερμανόφιλοι με τον βασιλιά, περιστοιχιζόμενο από τους Γ. Στρέιτ, Β. Δουδμάκη και Ι. Μεταξά. Η τότε ελλαδική κυβέρνηση των γερμανοφίλων ήταν σίγουρη πως η Γερμάνια θα κέρδιζε τον πόλεμο και θα βοηθούσε ώστε να ενσωματωθούν στο Ελληνικό Βασίλειο και άλλες ελληνικές περιοχές. Η αγγλική κυβέρνηση πρόσφερε στην ελλαδική κυβέρνηση την Κύπρο. Η γερμανόφιλη κυβέρνηση τότε έκανε μια πρόταση στη Βρετανία, την οποία ήξερε ότι δεν θα δέχονταν οι Εγγλέζοι. Οι γερμανόφιλοι ζήτησαν: εγγύηση της εδαφικής ακεραιότητα της Ελλάδας περιλαμβανομένων των νησιών του Αιγαίου και της Βορείου Ηπείρου, την οποία ο ελληνικός στρατός είχε ανακαταλάβει από τα μέσα Νοεμβρίου 1914, διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, και εδαφικές παραχωρήσεις στη Μικρά Ασία, τα Δωδεκάνησα και την Κύπρο, και διεθνοποίηση της Κωνσταντινούπολης.
Μήπως ξέχασαν κάτι και αυτοί οι γερμανόφιλοι;; Τη Θράκη (Δυτική και ανατολική). Οι σύμμαχοι δεν ήθελαν να συζητήσουν με γερμανόφιλους.
Δηλαδή τι έπρεπε να πουν οι Καβαλιώτες και οι Θράκες; «μας πρόδωσε η Ελλάδα»;;
9) 0 Ζαΐμης πρόδωσε την Κύπρο;; Είδαμε τις εκάστοτε ελλαδικές κυβερνήσεις να διεκδικούν την Ένωση της Κύπρου με το Ελληνικό Βασίλειο αρκετές φορές -Καποδίστριας το 1828, οι γερμανόφιλοι του Μεταξά τον Μάρτιο του 1915, o Βενιζέλος το 1919 στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι-. Αρχές Οκτωβρίου του 1915 όμως έγινε κάτι το ανείπωτο. Η Αγγλία προσφέρει ξεκάθαρα στη γερμανόφιλη κυβέρνηση του Αλ. Ζαΐμη την Κύπρο, εάν η Ελλάδα μπει στον Πόλεμο βοηθώντας τη Σερβία εναντίον των Κεντρικών Δυνάμεων. Οι γερμανόφιλοι αρνήθηκαν, πρώτον γιατί ήθελαν πολύ περισσότερα ελληνικά εδάφη, και όχι μόνο την Κύπρο, δεύτερον επειδή πίστευαν ότι οι Γερμάνια θα κέρδιζε τον πόλεμο και θα έδινε την Κύπρο στο Ελληνικό Βασίλειο και τρίτον επειδή… ήταν γερμανόφιλοι.
10) Τον Νοέμβριο του 1918 ο Βενιζέλος είχε θέσει αίτημα με ένα υπόμνημά του στον Lloyd George, στο οποίο αναφερόταν μόνο για τα δυτικά παράλια της Ανατολής, καμμία μνεία για τον Πόντο. Το 1919 στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι όταν άρχισαν οι διαπραγματεύσεις ο Βενιζέλος αποδέχτηκε την προσάρτηση του βιλαετίου Τραπεζούντας στην… Αρμενία! Τότε όλες οι Ποντιακές Οργανώσεις διαμαρτυρήθηκαν έντονα ως προς το ζήτημα αυτό. Δηλαδή, ενώ οι Ρώσοι δέχτηκαν τον μητροπολίτη Τραπεζούντας Χρύσανθο σαν πρόεδρο ενός αυτόνομου Ποντιακού Κράτους (1916), και ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος Woodrow Wilson δήλωσε το 1918: «Είναι θαυμασίως πειστικά όσα μου λέγετε. O Πόντος πρέπει να γίνει ανεξάρτητος», ο Βενιζέλος το 1919 έθεσε οριστικά τέρμα σε αυτό το θέμα, του αυτόνομου Ποντιακού Κράτους. Η περίπτωση βέβαια να ενωνόταν ο Πόντος με το Ελληνικό Βασίλειο, ήταν εκτός συζήτησης, λόγω της γεωγραφικής θέσης του Πόντου. Μπορεί και ο Πόντος να κείται μακράν, αλλά, εν αντιθέσει με την Κύπρο που τα σύνορα της είναι η θάλασσα, ο Πόντος περιτριγυρζόταν από τούρκους. Επίσης οι Έλληνες στον Πόντο το 1910 ήταν μειονότητα (24.31%), εν αντιθέσει με την Κύπρο, που το 1960 οι Έλληνες αποτελούσαν (από τα προϊστορικά χρόνια το ελληνικό στοιχείο στην Κύπρο ήταν άνω του 80%) το 77% του πληθυσμού. Ο Πόντος, μια περιοχή με 28 αιώνες ελληνικής ιστορίας, χάθηκε για πάντα εξαιτίας της τότε ελλαδικής κυβέρνησης.
11) Ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα, Οκτώβριος 1912: Οι νησιώτες δεν άργησαν να καταλάβουν ότι οι Ιταλοί ΔΕΝ θα παραχωρούσαν τα νησιά (μαζί με τη Ρόδο) στο Ελληνικό Βασίλειο, και αν αναγκάζονταν να φύγουν οι Ιταλοί, τα νησιά θα τα επέστρεφαν στην τουρκία. Οι Δωδεκανήσιοι προχώρησαν σε ενωτικά δημοψηφίσματα και εξέδωσαν ψηφίσματα με τα οποία οι κάτοικοι των νησιών διαμαρτύρονταν έντονα για την επίσημα διακηρυγμένη πρόθεση της Ιταλίας να επαναφέρει στα νησιά την κυριαρχία της τουρκίας και διαδήλωναν τον προαιώνιο πόθο τους για Ένωση με τη Μητέρα Ελλάδα. Ο Βενιζέλος παραλαμβάνοντας το ψήφισμα από τους αντιπροσώπους της Σύμης, τους διαβεβαίωσε ότι με την κήρυξη του Βαλκανικού Πολέμου ο ελληνικός στρατός θα καταλάβει τα νησιά. Διαφορετικά είπε, η ελληνική κυβέρνηση θα υποστηρίξει μια άλλη λύση που θα εξασφαλίζει την ελευθερία και την αυτονομία της Δωδεκανήσου. Μα οι Δωδεκανήσιοι Ένωση ήθελαν Ελευθέριε, όπως και οι συντοπίτες σου Κρητικοί, όπως και οι Κύπριοι, όπως και όλοι οι Έλληνες, των ελληνικών αλυτρώτων πατρίδων.
12) Συνέδριο Γενεύης 1974: Μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης φάσης της εισβολής, έγιναν στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα. Εκπρόσωπος της ελληνικής κοινότητας της Κύπρου, ήταν ο Γλαύκος Κληρίδης. Ο τελευταίος ζήτησε από τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, να σταλεί στρατός στον Έβρο για αντιπερισπασμό, και μια Μεραρχία στην Κύπρο. Ο Φρυδάς αρνήθηκε λέγοντας στον Κληρίδη «Μην φοβάσαι. Δεν πρόκειται να γίνει άλλη εισβολή.» Φυσικά, ΟΛΟΙ γνώριζαν τότε ότι θα γινόταν και δεύτερη επίθεση, η Τουρκία δεν θα έμενε με το 3% του κυπριακού εδάφους που πήρε στην πρώτη φάση της εισβολής. Ελλαδική Μεραρχία δεν εστάλη ποτέ και η Τουρκία πήρε το 37% του προαιώνιου ελληνικού εδάφους της Κύπρου.
Μπορεί να είναι ρομαντικός εθνικισμός σήμερα η Μεγάλη Ιδέα του Ιωάννη Κωλέττη και του Ελευθέριου Βενιζέλου, αλλά βλέποντας ο καθένας τα πράγματα από τη δική του σκοπιά, από τη δική του ιδιαίτερη πατρίδα, μπορεί να «βαφτίσει» προδότες διάφορους. Στην Κύπρο όμως οι αριστεροκομμουνιστές (και όχι μόνο) βρίζουν την Ελλάδα (σ.σ. κυρίως Ελλάδα) και τους Έλληνες (σ.σ. Ελλαδίτες), χωρίς να γνωρίζουν βασικά πράγματα για τη νεότερη ελληνική μας ιστορία Βρίζουν ΟΛΗ την κυρίως Ελλάδα, ΟΛΟΥΣ τους Ελλαδίτες, για τις αποφάσεις μερικών ηγετών.
Προσωπικά δεν ρίχνω το φταίξιμο στον Βενιζέλο. Ήταν μεν μετριοπαθής, αλλά σκεφτόταν διπλωματικά. Εννοείται πως ήθελε να ελευθερώσει και να ενώσει όσο το δυνατόν περισσότερες ελληνικές περιοχές, αλλά έπρεπε να λάβει υπόψη τις δυνατότητες της χώρας και το αν είχαμε την υποστήριξη των Μεγάλων Δυνάμεων.
Κι όμως… Ο Ιωάννης Καποδίστριας διαπραγματεύεται μέχρι πού θα έφταναν τα σύνορα του πρώτου ελληνικού κράτους. «Έτσι, στις 11 Σεπτεμβρίου 1828 με υπόμνημά του «προς τους αντιπροσώπους των τριών Συμμάχων Δυνάμεων»… Για τα νησιά ειδικότερα βρήκε την ευκαιρία κατά την ίδια Διάσκεψη του Πόρου να προσθέσει σε άλλο έγγραφο «Όσον δε περι των νήσων και η ιστορία και τα μνημεία της αρχαιότητος, όλα εν ενί λόγω επιμαρτυρούσιν, ότι η Ρόδος, Κύπρος και τόσαι άλλαι (νήσοι) είναι της Ελλάδος διαμερίσματα.» (Ελληνική Ιστορία -εκδοτική Αθηνών-).
Παρεμπιπτόντως οι περισσότεροι αριστεροκομμουνιστές έχουν ελάχιστες ιστορικές γνώσεις, ΜΟΝΟ για την περίοδο 1955-1974, και αυτές είναι του καφενέ. Άμα τους ρωτήσουν ποιοι ίδρυσαν τις: Πάφο-Παλαίπαφο, Αίπεια, Σόλους (Ακαμαντίδα), Χύτρους (Κυθρέα), Λάπηθος, Κυρήνεια, Ιδάλιον, Γόλγους (Αθηαίνου), Κούριον, Μόρφου, Σαλαμίνα κ.ο.κ. ιδέαν δεν έχουν!!!
Ο Διγενής είχε κάκιστη σχέση με τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο. Μετά την κρίση της Κοφίνου ο Διγενής έπαψε να είναι Αρχιστράτηγος της Εθνοφρουράς και τον Νοέμβριο του 1967 το στρατιωτικό καθεστώς των Αθηνών τον διέταξε να επιστρέψει στην Αθήνα όπου τίθεται σε άτυπο κατ’οίκον περιορισμό στο Χαλάνδρι (μέχρι τα τέλη Αυγούστου του 1971), όταν και επέστρεψε μυστικά στην Κύπρο. Οι Έλληνες Κύπριοι που έκαναν κινήσεις διαμαρτυρίας κατά της αποχώρησης της Μεραρχίας, ΑΠΕΛΑΥΝΟΝΤΑΙ, ως αντικαθεστωτικοί. Ο Διγενής τότε είπε ότι ο Μακάριος και η στρατιωτική κυβέρνηση των Αθηνών «υπογράφουν την θανατική καταδίκη της Κύπρου, με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας». Και δυστυχώς το ‘74 δικαιώνεται πλήρως. Δεν θα γράψω τίποτε για τη χούντα και την ΕΟΚΑ Β’, γιατί δεν θα τελειώσω ούτε σε ένα μήνα. Η απάντηση μου θα είναι η εξής: Φταίει ολόκληρη η κυρίως Ελλάδα για την εισβολή;;;;; Πόσα άτομα της χούντας του Ιωαννίδη στ΄αλήθεια ευθύνονται για το πραξικόπημα 5; 10; 100; Εσείς ρε τρισάθλιοι γιατί ρίχνετε το φταίξιμο σε 10.000.000 ομοεθνείς μας Ελλαδίτες;;;;; Πόσα άτομα συμμετείχαν στο πραξικόπημα 100; 200; 400; Πόσοι Έλληνες Κύπριοι γιουχαΐζουν τον εθνικό μας ύμνο σήμερα; 100.000!!! (είτε το παραδέχονται είτε όχι, άμα είναι μέσα στο πλήθος και δεν τους βλέπει κανείς ένας στους δύο αριστεροκομμουνιστές γιουχάρουν). Τώρα άμα θέλετε να μιλήσουμε για τις κομμουνιστικές προδοσίες του 55-59 θα χρειαστώ κανένα μήνα.
Σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες Κύπριοι (και όχι μόνο οι αριστεροκομμουνιστές) θεωρούν την Ελλάδα (σ.σ. κυρίως Ελλάδα) και την Κύπρο, τους Έλληνες (σ.σ. Ελλαδίτες), σαν δυο διαφορετικά πράγματα. Αυτό απλά δείχνει πως δεν έχουν διαβάσει ούτε και ένα ιστορικό βιβλίο στη ζωή τους. Για παράδειγμα στο βιβλίο του Richard Clogg «συνοπτική ιστορία της Ελλάδας, 1770-2000» (δεύτερη έκδοση) το οποίο αποτελείται από 311 σελίδες, γίνεται αναφορά στην Κύπρο σε 34 σελίδες (όχι 34 φορές), στην Κρήτη σε 21 σελίδες και στη Ρόδο σε 4 σελίδες, απόδειξη του ότι όταν λέμε ΕΛΛΑΔΑ, εννοούμε την κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο και όλες τις αλύτρωτες πατρίδες (Β.Ήπειρος, Α.Θράκη, Ιωνία, Αττάλεια, Ίμβρος, Τένεδος, Καραμανία, Καππαδοκία και Κωνσταντινούπολη), και όχι το ελλαδικό κράτος όπως έχουν τα σύνορα αυτού, από το 1947.
2) ΑΤΑΚΑ... «ΑΜΑ ΑΓΑΠΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΕΚΕΙ»
Πρώτον δεν αγαπάμε την κυρίως Ελλάδα περισσότερο από την Κύπρο, ούτε την Κύπρο περισσότερο από την κυρίως Ελλάδα, αγαπάμε το ελληνικό μας έθνος. Δεύτερον, είμαστε στην Ελλάδα επειδή η Μεγαλόνησος της Αφροδίτης ήτο πάντοτε αναπόσπαστο κομμάτι του ελληνισμού, και έχει εξελληνιστεί πριν 34 αιώνες, δηλαδή πολύ πριν από άλλες ελληνικές περιοχές, Ήπειρο–Μακεδονία–Θράκη–Εφτάνησα–Δωδεκάνησα–Πόντο–Καππαδοκία–Κωνσταντινούπολη–Ιωνία–Αττάλεια-Καραμανία. Οι εγγλεζοαμερικάνοι (αρχής γενομένης της τριμερής διάσκεψης του Λονδίνου) μας ανάγκασαν να γίνουμε ανεξάρτητο κράτος για να ικανοποιήσουν τα μακροπρόθεσμα σχέδια της τουρκίας, ενώ τότε σχεδόν όλοι οι Έλληνες Κύπριοι ήθελαν Ενωση. Και η Β. Ηπειρος δεν τα κατάφερε να ενωθεί με την υπόλοιπη Ελλάδα, ποιος θα τολμήσει σήμερα να πει πως η Β. Ηπειρος και η Κύπρος δεν ήτο πάντα ελληνικές περιοχές;; Μόνο ένας προδότης ή ένας ανιστόρητος ή και τα δύο μαζί.
Λέμε το Ιράκ, το Κουβέιτ, η Υεμένη, το Ομάν, η Συρία, το Κατάρ τα Η.Α.Ε είναι αραβικές χώρες, δεν αποτελούν ένα κράτος αλλά λέμε είναι αραβικές χώρες επειδή εκεί ζουν ως επί το πλείστον Άραβες, παρόλο που υπάρχουν μειονότητες με πανάρχαια ιστορία και μεγάλο πληθυσμό. Το ίδιο ισχύει και για την Κύπρο, είναι μια ελληνική περιοχή με 34 αιώνες ελληνικής ιστορίας.
3) ΑΤΑΚΑ: ΕΡΩΤΗΣΕΤΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ (σ.σ. ΕΛΛΑΔΙΤΕΣ) ΑΝ ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ;» Το πρώτο πράγμα που θα παρατηρήσει ένας εθνικά σκεπτόμενος άνθρωπος, είναι πως αποκαλούν τους Ελλαδίτες «Έλληνες», λες και οι ίδιοι είναι κάτι άλλο. Καταρχήν οι εθνικόφρονες της Κύπρου και της κυρίως Ελλάδος, είναι αγαπημένοι, ενωμένοι και δεν διαχωρίζουν τους Έλληνες, σε Ελλαδίτες και Κύπριους. Συνειδητοποιούν (όχι απλά γνωρίζουν) το όμαιμο-ομόγλωσσο-ομότροπο-ομόθρησκο των ομοεθνών και για αυτό δεν είναι τοπικιστές. Τα προβληματα τα προκαλούν οι εκατέρωθεν αριστεροκομμουνιστές εθνοπροδότες, που σπέρνουν τη διχόνοια στο ελληνικό μας έθνος.
Όπως διαβάσατε και πιο πάνω, η τότε ελλαδική κυβέρνηση δήλωνε πως δεν ήθελε την Κρήτη, και ο λόγος ήταν ο φόβος για να μην ξεσπάσει ακόμα ένας καταστροφικός ελληνοτουρκικός πόλεμος. Εννοείται πως οι κάτοικοι του Ελληνικού Βασιλείου ήθελαν την Κρήτη, αλλά και όλες τις κατεχόμενες ελληνικές πατρίδες. Αξίζει να ξανα-αναφέρουμε ότι «Στις 24 Σεπτεμβρίου 1908 οι Κρητικοί κήρυξαν την Ένωση με την Ελλάδα, αλλά η Ελληνική Κυβέρνηση δεν τη δέχτηκε, γιατί φοβόταν πόλεμο με την Τουρκία, αλλά και την αντίδραση των Μεγάλων Δυνάμεων».
Μας ήθελαν τότε (να ενωθούμε μαζί τους);; Η συντριπτική πλειοψηφικά του απλού κόσμου, φυσικά και ήθελε τη Μεγαλόνησο. Και οι πλείστοι πολιτικοί το ίδιο, εκτός από μερικούς νεοραγιάδες δειλούς, γραικύλους, που ναι μεν ήθελαν την Ένωση (είναι σαν να σου δίνουν ένα οικόπεδο δωρεάν και να λες όχι δεν το θέλω), αλλά φοβούνταν τις Μεγάλες Δυνάμεις και την τουρκία.
ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΛΕΜΕ...
Ο Ιωάννης Καποδίστριας διαπραγματεύεται μέχρι πού θα έφταναν τα σύνορα του πρώτου ελληνικού κράτους. «Έτσι, στις 11 Σεπτεμβρίου 1828 με υπόμνημά του «προς τους αντιπροσώπους των τριών Συμμάχων Δυνάμεων»… Για τα νησιά ειδικότερα βρήκε την ευκαιρία κατά την ίδια Διάσκεψη του Πόρου να προσθέσει σε άλλο έγγραφο «Όσον δε περι των νήσων και η ιστορία και τα μνημεία της αρχαιότητος, όλα εν ενί λόγω επιμαρτυρούσιν, ότι η Ρόδος, Κύπρος και τόσαι άλλαι (νήσοι) είναι της Ελλάδος διαμερίσματα.» (Ελληνική Ιστορία -εκδοτική Αθηνών-).
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο (τέλη 1918) η Ελλάδα βρισκόταν στο πλευρό των νικητών και «εμφανιζόταν πλέον έτοιμη να ζητήσει την εθνική της δικαίωση από τους μεγάλους Συμμάχους της και να λύσει οριστικά και αμετάκλητα το αλυτρωτικό ζήτημα, με την προσάρτηση περιοχών που κατοικούνταν από συμπαγείς ελληνικούς πληθυσμούς (σ.σ. και είχαν προαιώνια ελληνική ιστορία). Τέτοιες περιοχές ήταν η παράκτια Μικρά Ασία με τμήματα της ενδοχώρας, η θρακη με την Κωνσταντινούπολη, η Βόρειος Ήπειρος, τα Δωδεκάνησα και η Κύπρος.
…Οι ελληνικές εθνικές διεκδικήσεις εκφράστηκαν επίσημα από τον Βενιζέλο στις 17 Δεκεμβρίου 1918, με Υπόμνημά του προς τους Συμμάχους. Στο Υπόμνημά εκείνο, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας αναφερόταν λεπτομερώς και με στατιστικά στοιχεία στον ελληνικό πληθυσμό όλων των διεκδικούμενων από την Ελλάδα περιοχών (δυτικής Μικράς Ασίας, Βορείου Ηπείρου, Δωδεκανήσων και Κύπρου)…» (Ελληνική Ιστορία -εκδοτική Αθηνών-).
Στη Διάσκεψη της Ειρήνης στο Παρίσι το 1919, o Βενιζέλος θυμήθηκε τη Β.Ήπειρο αυτή τη φορά, αλλά ούτε λόγος για τον Πόντο, ούτε καν για αυτονομία του Πόντου. Στο τέλος του άρθρου μπορείτε να δείτε στο χάρτη τα ελληνικά εδάφη που ζήτησε ο Βενιζέλος το 1919.
Το πιο κλασσικό παράδειγμα είναι των ηρώων Καραολή και Δημητρίου. Ο Ελλαδικός λαός στάθηκε δίπλα στον αγώνα των Κυπρίων δια την Ένωση της Μεγαλονήσου με τον εθνικό κορμό, με πραγματικά πολύ συγκινητικό τρόπο. Σε ολόκληρη την κυρίως Ελλάδα μάζεψαν δεκάδες χιλιάδες υπογραφές για να τις στείλουν στη βασίλισσα Ελισάβετ και να δώσει χάρη στους δυο αγωνιστές. «Την Τετάρτη 9 Μαΐου η Αθήνα αιματοκυλίστηκε, ενώ τραυματίες υπήρχαν και στη Θεσσαλονίκη. Η πλατεία Ομονοίας κατακλύστηκε από τον αθηναϊκό λαό, ο οποίος έσπευσε να ανταποκριθεί στην σχετική πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Δωροθέου. Όταν μετά από τη λήξη της συγκέντρωσης κάποιοι από το πλήθος που εκινείτο προς την πλατεία Συντάγματος εισέβαλαν και κατέστρεψαν τα γραφεία της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, οι αστυνομικοί πυροβόλησαν το πλήθος μετά από κυβερνητική εντολή. Τέσσερις Έλληνες έπεσαν νεκροί από οικεία πυρά, ενώ καταμετρήθηκαν 193 τραυματίες.». 10 Μαΐου 1956 –η εκτέλεση που συγκλόνισε τον ελληνισμό-. Οι δυο παραλληλοι δρομοι στην Αγγλικη πρεσβεία, πήραν τα ονοματα «Καραολή» και «Δημητρίου».
4) ΑΤΑΚΑ: «ΜΕ ΤΗ ΒΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ ΟΔΗΓΗΔΗΚΑΜΕ ΣΤΗ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ»
Παλιά, (όταν δεν ήταν τόσο προφανής η προσπάθεια τους να μας αφελληνίσουν) τους έλεγα, «τίποτε δεν είναι πιο ιερό από την ΕΝΩΣΗ», οι Έλληνες πρέπει να είναι ενωμένοι, έτσι μας έλεγαν από το δημοτικό, «Έλληνες ενωμένοι ποτέ νικημένοι», όχι «ελληνοκύπριοι ενωμένοι ποτέ νικημένοι». Τόσα άτομα πέθαναν το 1955-1959 για να ενωθούμε μετά του υπολοίπου ελληνισμού, με τον εθνικό κορμό. Φυσικά μετά, πολύ πιθανόν να ακολουθήσει το «μα δεν ξέρατε πως με το πραξικόπημα θα ακολουθούσε η εισβολή;» Όπως έγραψα πιο πάνω τα γεγονότα για την ΕΟΚΑ Β’ και τη χούντα δεν μπορούν να γραφτούν σε ένα μικρό άρθρο γιατί υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα και θα μιλούμε με εικασίες του στυλ «μα ο Ιωαννίδης είπε, πως του υποσχέθηκε ο Κίσινγκερ πως οι ΗΠΑ δεν θα αφήσουν την τουρκία να εισβάλει, όπως δεν την άφησαν το 1967.
Σήμερα τους λέω κάτι άλλο, ξέρετε υπάρχει τελικά κάτι πιο σημαντικό από την ΕΝΩΣΗ, η εθνική μας επιβίωση και ναι, είμαι πρόθυμος να χρησιμοποιήσω και βία για κάτι που είναι εκατομμύρια φορές πιο σημαντικό από τη ζωή μου και από τη ζωή σου.
Σημασία έχει πως τα αριστεροαναρχοκομμούνια πάντα αναφέρονται σε αυτά τα δυο γεγονότα, μια συζήτηση μαζί τους, θα είναι μόνο για το πραξικόπημα και την εισβολή.
Κατά μέσον όρο αυτοί γνωρίζουν την ιστορία της Κύπρου, της περιόδου 1955-1974, ενώ κατά μέσον όρο οι εθνικιστές γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία του ελληνικού έθνους από τη γένεση του, για αυτό και είναι εθνικιστές, επειδή γνωρίζουν πολύ καλά το μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και για αυτό, αυτοί που θέλουν να πολεμήσουν τον εθνικισμό ξέρουν πως πρέπει πρώτα να πολεμήσουν την ιστορία μας.
Η Κύπρος είναι η ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ μας πατρίδα και έχει 34 αιώνες ελληνικής ιστορίας. Πατρίδα μας είναι η κυρίως Ελλάδα, η Κύπρος και όλες οι αλύτρωτες πατρίδες που έχουν ελληνική ιστορία: Βόρεια Ήπειρος, Ανατολική Θράκη, Ίμβρος, Τένεδος, Ιωνία, Αττάλεια, Καππαδοκία, Καραμανία και φυσικά η Βασιλεύουσα.
Υ.Γ. ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΝΕ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΘΕΛΕΙ»... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΝΕΝΟΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΝΑ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΕΙ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ, ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΟΥ.
Βλέπε παρεμφερές άρθρο http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/05/26.html
Η
Δυτική Θράκη παραχωρήθηκε στο Ελληνικό Βασίλειο το 1920 με τη Συνθήκη
των Σεβρών, αλλά κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής Εκστρατείας οι
Βούλγαροι την κατέκτησαν. Με την Συνθήκη της Λωζάνης το 1923, η Δυτική
Θράκη επιστρέφει ξανά στην Ελλάδα.
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ (περίπου 15 εκατομμύρια)... Περιοχές με σημαντικό ελληνικό πληθυσμό: Ελλάδα 10,469,980 (απογραφή 2011), ΗΠΑ 1,350,600 (2008), Κύπρος 635,914 (2001), Αυστραλία 365,120 (2006), Ηνωμένο Βασίλειο 450,000 (υπολογίζεται), Γερμανία 294,891 (2007), Καναδάς 242,685 (2006), Γαλλία 210,000 (2009), Αλβανία (200,000 (υπολογίζεται). Και σε διάφορα άλλα κράτη, μικρότεροι πληθυσμοί. Γλώσσα: Κοινή Νέα Ελληνική // Θρησκεία: Χριστιανοί Ελληνορθόδοξοι
ο Βενιζέλος το 1919 έθεσε οριστικά τέρμα στο θέμα, του αυτόνομου Ποντιακού Κράτους. Ούτε και οι: Καππαδοκία, Αττάλεια, Καραμανία είχαν καλύτερη τύχη.
Αυτός ο χάρτης δείχνει την Μεγάλη Ιδέα του Ελευθερίου Βενιζέλου, όπως την παρουσίασε στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919. Πρώτος μίλησε για αυτήν ο Ιωάννης Κωλέττης το 1844.
Αυτό το κράτος θα ήταν «Η Ελλάδα των Δυο Ηπείρων και των Πέντε Θαλασσών». (Ευρώπη και Ασία, και το Ιόνιο, το Αιγαίο, ο Μαρμαράς, ο Εύξεινος Πόντος και το Λυβικό Πέλαγος).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.