Γράφουμε και εμείς οι κοινοί θνητοί άρθρα αλλά
πόσοι τα διαβάζουν; Άμα όμως είναι κάποιος επώνυμος αλλάζουν τα
πράγματα. Αυτό το άρθρο αναστάτωσε τον κυπριακό ελληνισμό, δεν πρόκειται
όμως να φτάσει ποτέ στην κυρίως Ελλάδα. Ότι αφορά την ελληνική Κύπρο,
μένει στην ελληνική Κύπρο, δυστυχώς. Για αυτό δεν φταίνε οι απλοί
Ελλαδίτες αλλά τα ελλαδικά ΜΜΕ και η εθνομηδενιστική παιδεία που δεν
διδάσκει στους Ελλαδίτες ότι σε αυτό το νησί της Αφροδίτης ζουν Έλληνες
εδώ και 34 αιώνες. Οι περισσότεροι Ελλαδίτες τίποτα δεν ξέρουν για τον
απελευθερωτικό-ενωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Δεν γνωρίζουν πως σε αυτό το νησί
πέθαναν άνθρωποι, βασανίστηκαν με τον πιο απάνθρωπο τρόπο χωρίς να
λυγίσουν. Για ποιο λόγω έγιναν αυτά; Για να ενωθεί μια αλύτρωτη ελληνική
πατρίδα με τον εθνικό κορμό. Όταν ήμουν στη Θεσσαλονίκη με ρωτούσαν τι
εθνικό ύμνο έχει η Κύπρος. Έλεος Θεέ μου. Οι Ελλαδίτες όταν μιλάνε λένε «οι Κύπριοι και οι Έλληνες» λες και εμείς δεν είμαστε Έλληνες. Πόσο
όμως φταίνε αυτοί όταν βλέπουν τους αριστεροκομμουνιστές Έλληνες
Κύπριους να βάζουν τρεις γαλανόλευκες στη λαμπρατζιά στη θέση του Ιούδα,
χιλιάδες άτομα να γιουχαΐζουν τον εθνικό ύμνο σε ποδοσφαιρικούς αγώνες
και να αναρτούν πανό ISTANBUL SINCE 1453 μιμούμενοι τους οπαδούς της
Φενέρμπαχτέ; Αλκίνοε ζεις στην κυρίως Ελλάδα, βλέπεις Ελλαδίτες να
βρίζουν τους Έλληνες Κύπριους, αλλά δεν ξέρεις ότι οι
αριστεροκομμουνιστές εδώ στη Μεγαλόνησο σιχαίνονται τους Ελλαδίτες και
την κυρίως Ελλάδα. «Η πουτάνα η Ελλάδα» λένε τα τρισάθλια αξιολύπητα
ανθρωποειδή εδώ, αντί να ρίχνουν το φταίξιμο στους εκάστοτε Ελλαδίτες εθνοπροδότες ηγέτες.
Ξέρεις τι κατάντια είναι για έναν Έλληνα να βρίζει την Ελλάδα; Πώς
γίναμε έτσι σκατά; Και αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν πως
Ελλάδα δεν είναι το ελλαδικό κράτος, Ελλάδα είναι η κυρίως χώρα με
αναπόσπαστο κομμάτι την Κύπρο και όλες τις αλύτρωτες πατρίδες μαζί. Πάνω
απ’όλα όμως η Ελλάδα είναι ιδέα.
«Ας της δώσουμε το κάθε τι. Και την ζωή μας ακόμα. Γιατί αν πραγματικά μια φορά κανείς πεθαίνει, το να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη». -Κυριάκος Μάτσης-
«Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.» -Ευαγόρας Παλληκαρίδης-
Σε γενικές γραμμές το άρθρο του Αλκίνοου ήταν πολύ καλό και εύστοχο, είναι άνθρωπος που ξέρει να χειρίζεται άψογα την «πένα». Είναι ίσως ο καλύτερος Έλληνας μουσικός αφού ελάχιστοι είναι αυτοί που ερμηνεύουν, γράφουν στίχους, γράφουν μουσική και παίζουν κιθάρα. Τέσσερα σε ένα.
Έχει όμως και τα κακά του. Είναι ένας τάχα προοδευτικός θολοκουλτουριάρης, πρώην αριστερός και πρώην οπαδός της εθνοκαταστροφικής Ομόνοιας Λευκωσίας. Ο ίδιος λέει «πρώην» και ότι τώρα δεν ασχολείται. Αν γνώρισα 200 ομονοιάτες στη ζωή μου, κανένας τους δεν ήταν εθνικόφρων, 0%.
Ο Αλκίνοος έγραψε κάτι που με ενθουσίασε και με εκνεύρισε συγχρόνως. «Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά». Μέχρι εδώ καλά; Πολύ καλά. Έπρεπε όμως να βάλει και μια παρένθεση… «Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Πρέπει να σε ενημερώσω Αλκίνοε αφού δεν ζεις στην Κύπρο, ότι μέσα στο 2012 ξαφνικά μερικά ΜΜΕ άρχισαν να λένε «αυτός μιλά κυπριακά». «Έγινε ληστεία, ο δράστης μιλούσε κυπριακά». Μέχρι και το 2011 όλα τα ΜΜΕ έλεγαν μιλούσε ελληνικά ή αν ήταν αλλοεθνής μιλούσε σπαστά ελληνικά. Στο ακελικοελεγχόμενο μέχρι το 2012 ΡΙΚ και στο «Ράδιο Πρώτο» άρχισαν να λένε «ο ληστής μιλούσε κυπριακά». Μια δημοσιογράφος ρώτησε τον αστυνομικό διευθυντή Λευκωσίας, Κύπρο Μιχαηλίδη αν ο δράστης μιλούσε ελληνικά, και αυτό το ιερό τέρας της ελληνικής παιδείας απάντησε, «όχι, μιλούσε κυπριακά». Διαμαρτυρήθηκαν πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι τότε, με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β' να δηλώνει, «να πάψει το ΑΚΕΛ να παρουσιάζει το κυπριακό ιδίωμα σαν ξεχωριστή γλώσσα». Να σε ενημερώσω Αλκίνοε αφού δεν ζεις εδώ, πως το μάθημα των Νέων Ελληνικών σκέφτονταν να το ονομάσουν «γλώσσα και πολιτισμός», μείωσαν τις ώρες διδασκαλίας, και αύξησαν τις ώρες για τα αγγλικά. Αυτά γίνονταν και τον καιρό της αγγλοκρατίας όταν οι κατακτητές προσπαθούσαν να αφελληνίσουν τον πληθυσμό του νησιού, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα καινούριο «έθνος», το κυπριακό (αποεθνοποίηση-εθνογένεση). Φυσικά για να δημιουργηθεί ένα καινούριο έθνος πρέπει να πλάσεις και μια καινούρια «γλώσσα», τα «κυπριακά».
Πες μου μεγάλε ποιητή Αλκίνοε (δεν ειρωνεύομαι), πώς θα μεταφράσεις σε καλά ή άθλια «κυπριακά» τις ακόλουθες λέξεις: γραικύλος, εθνοβόρος, μειοδότης, πιστός, αφοσιωμένος, ευγενικός, ελευθερία, ειλικρίνεια, ευπρέπεια, αγάπη, ιεροσυλία, αγχιστεία, ομόνοια, αλκή, ματαιόδοξος, φιλότιμο, επίορκος, ρίψασπις, ενισμός, εντοπιότητα, θαλασσοβρεγμένος, θυμηδία, κακεντρεχής, αντιδορκάδα, γατόπαρδος, ιαγουάρος, δενροασπίς πολυλέπις (μαύρο μάμπα), λεξιπενία, και άλλες 200.000 λέξεις της Κοινής Νεοελληνικής (Δημοτικής). Απλά μερικές λέξεις έγραψα που μου ήρθαν στο μυαλό. Το θέμα είναι να καταλάβουν όλοι πως πρέπει να σταματήσουμε να λέμε «κυπριακά» λες και είναι γλώσσα. Ελληνικά μιλούμε στην κυπριακή διάλεκτο.
Η κυπριακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας, είναι πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά της κλασσικής περιόδου, στο λεξιλόγιο και τη γραμματική, από την κοινή νεοελληνική.
Όπως προανέφερα σε γενικές γραμμές το άρθρο του Αλκίνοου το βρήκα πολύ εύστοχο, πρέπει όμως να καταλάβει πως ναι μεν η καταστροφή του ’74 ήταν 100 φορές χειρότερη από την οικονομική κρίση και τα «κουρέματα», δεν σημαίνει όμως πως πρέπει να δεχόμαστε όλα τα κακά το ένα μετά το άλλο. Σίγουρα όμως δεν πρέπει να μεμψιμοιρούμε και να είμαστε μοιρολάτρες. Ξέρετε την ιστορία με τον παπαγάλο; Γεννιέται σε ένα κλουβί, μεγαλώνει σε ένα κλουβί και ποτέ δεν διαμαρτύρεται, επειδή δεν ξέρει πως είναι η ζωή έξω από το κλουβί. Οι Έλληνες Κύπριοι του 21ου αιώνα είναι μαθημένοι στην καλοπέραση. Δεν έχουν ζήσει σε κλουβί αυτοί.
Στην κυπροκεντρική πολιτική εκπομπή «anonymous» που καμιά σχέση δεν έχει με σάτιρα, διάβασαν μερικά από τα γραφόμενα του Αλκίνοου, αυτά όμως που τους συνέφεραν. Ξέρεις Χριστιάνα Αρτεμίου (και εσύ ωρέ Λώρη Λοϊζίδη) η λέξη «κυπροκεντρικός» δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, επειδή ανέκαθεν οι Έλληνες Κύπριοι ήταν ελληνοκεντρικοί και είχαν εθνική συνείδηση, εν αντιθέσει με εσένα που το παίζεις νεοκύπρια, χρησιμοποιώντας την παλιά, «βαριά» κυπριακή διάλεκτο όπως έκανες στη σειρά «Αίγια Fuxia», αρνούμενη να μιλήσεις την κοινή δημοτική, επειδή εσύ είσαι Κυπραία ολάν!
Διαβάστε πιο κάτω μερικά από τα γραφόμενα του μεγάλου Έλληνα Κύπριου μουσικού…
«Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα.
Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα (εννοεί την κυρίως Ελλάδα) από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!
Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...
Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.»
http://www.alkinoos.gr/el/news.html
«Ας της δώσουμε το κάθε τι. Και την ζωή μας ακόμα. Γιατί αν πραγματικά μια φορά κανείς πεθαίνει, το να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα, θεία είναι η δάφνη». -Κυριάκος Μάτσης-
«Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί.» -Ευαγόρας Παλληκαρίδης-
Σε γενικές γραμμές το άρθρο του Αλκίνοου ήταν πολύ καλό και εύστοχο, είναι άνθρωπος που ξέρει να χειρίζεται άψογα την «πένα». Είναι ίσως ο καλύτερος Έλληνας μουσικός αφού ελάχιστοι είναι αυτοί που ερμηνεύουν, γράφουν στίχους, γράφουν μουσική και παίζουν κιθάρα. Τέσσερα σε ένα.
Έχει όμως και τα κακά του. Είναι ένας τάχα προοδευτικός θολοκουλτουριάρης, πρώην αριστερός και πρώην οπαδός της εθνοκαταστροφικής Ομόνοιας Λευκωσίας. Ο ίδιος λέει «πρώην» και ότι τώρα δεν ασχολείται. Αν γνώρισα 200 ομονοιάτες στη ζωή μου, κανένας τους δεν ήταν εθνικόφρων, 0%.
Ο Αλκίνοος έγραψε κάτι που με ενθουσίασε και με εκνεύρισε συγχρόνως. «Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά». Μέχρι εδώ καλά; Πολύ καλά. Έπρεπε όμως να βάλει και μια παρένθεση… «Μιλούν άπταιστα τα χειρότερα Αγγλικά (αυτά της δουλειάς) και άθλια τα καλύτερα Ελληνικά (τα Κυπριακά). Πρέπει να σε ενημερώσω Αλκίνοε αφού δεν ζεις στην Κύπρο, ότι μέσα στο 2012 ξαφνικά μερικά ΜΜΕ άρχισαν να λένε «αυτός μιλά κυπριακά». «Έγινε ληστεία, ο δράστης μιλούσε κυπριακά». Μέχρι και το 2011 όλα τα ΜΜΕ έλεγαν μιλούσε ελληνικά ή αν ήταν αλλοεθνής μιλούσε σπαστά ελληνικά. Στο ακελικοελεγχόμενο μέχρι το 2012 ΡΙΚ και στο «Ράδιο Πρώτο» άρχισαν να λένε «ο ληστής μιλούσε κυπριακά». Μια δημοσιογράφος ρώτησε τον αστυνομικό διευθυντή Λευκωσίας, Κύπρο Μιχαηλίδη αν ο δράστης μιλούσε ελληνικά, και αυτό το ιερό τέρας της ελληνικής παιδείας απάντησε, «όχι, μιλούσε κυπριακά». Διαμαρτυρήθηκαν πολλοί επώνυμοι και ανώνυμοι τότε, με τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο Β' να δηλώνει, «να πάψει το ΑΚΕΛ να παρουσιάζει το κυπριακό ιδίωμα σαν ξεχωριστή γλώσσα». Να σε ενημερώσω Αλκίνοε αφού δεν ζεις εδώ, πως το μάθημα των Νέων Ελληνικών σκέφτονταν να το ονομάσουν «γλώσσα και πολιτισμός», μείωσαν τις ώρες διδασκαλίας, και αύξησαν τις ώρες για τα αγγλικά. Αυτά γίνονταν και τον καιρό της αγγλοκρατίας όταν οι κατακτητές προσπαθούσαν να αφελληνίσουν τον πληθυσμό του νησιού, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα καινούριο «έθνος», το κυπριακό (αποεθνοποίηση-εθνογένεση). Φυσικά για να δημιουργηθεί ένα καινούριο έθνος πρέπει να πλάσεις και μια καινούρια «γλώσσα», τα «κυπριακά».
Πες μου μεγάλε ποιητή Αλκίνοε (δεν ειρωνεύομαι), πώς θα μεταφράσεις σε καλά ή άθλια «κυπριακά» τις ακόλουθες λέξεις: γραικύλος, εθνοβόρος, μειοδότης, πιστός, αφοσιωμένος, ευγενικός, ελευθερία, ειλικρίνεια, ευπρέπεια, αγάπη, ιεροσυλία, αγχιστεία, ομόνοια, αλκή, ματαιόδοξος, φιλότιμο, επίορκος, ρίψασπις, ενισμός, εντοπιότητα, θαλασσοβρεγμένος, θυμηδία, κακεντρεχής, αντιδορκάδα, γατόπαρδος, ιαγουάρος, δενροασπίς πολυλέπις (μαύρο μάμπα), λεξιπενία, και άλλες 200.000 λέξεις της Κοινής Νεοελληνικής (Δημοτικής). Απλά μερικές λέξεις έγραψα που μου ήρθαν στο μυαλό. Το θέμα είναι να καταλάβουν όλοι πως πρέπει να σταματήσουμε να λέμε «κυπριακά» λες και είναι γλώσσα. Ελληνικά μιλούμε στην κυπριακή διάλεκτο.
Η κυπριακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας, είναι πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά της κλασσικής περιόδου, στο λεξιλόγιο και τη γραμματική, από την κοινή νεοελληνική.
Όπως προανέφερα σε γενικές γραμμές το άρθρο του Αλκίνοου το βρήκα πολύ εύστοχο, πρέπει όμως να καταλάβει πως ναι μεν η καταστροφή του ’74 ήταν 100 φορές χειρότερη από την οικονομική κρίση και τα «κουρέματα», δεν σημαίνει όμως πως πρέπει να δεχόμαστε όλα τα κακά το ένα μετά το άλλο. Σίγουρα όμως δεν πρέπει να μεμψιμοιρούμε και να είμαστε μοιρολάτρες. Ξέρετε την ιστορία με τον παπαγάλο; Γεννιέται σε ένα κλουβί, μεγαλώνει σε ένα κλουβί και ποτέ δεν διαμαρτύρεται, επειδή δεν ξέρει πως είναι η ζωή έξω από το κλουβί. Οι Έλληνες Κύπριοι του 21ου αιώνα είναι μαθημένοι στην καλοπέραση. Δεν έχουν ζήσει σε κλουβί αυτοί.
Στην κυπροκεντρική πολιτική εκπομπή «anonymous» που καμιά σχέση δεν έχει με σάτιρα, διάβασαν μερικά από τα γραφόμενα του Αλκίνοου, αυτά όμως που τους συνέφεραν. Ξέρεις Χριστιάνα Αρτεμίου (και εσύ ωρέ Λώρη Λοϊζίδη) η λέξη «κυπροκεντρικός» δεν υπάρχει σε κανένα λεξικό, επειδή ανέκαθεν οι Έλληνες Κύπριοι ήταν ελληνοκεντρικοί και είχαν εθνική συνείδηση, εν αντιθέσει με εσένα που το παίζεις νεοκύπρια, χρησιμοποιώντας την παλιά, «βαριά» κυπριακή διάλεκτο όπως έκανες στη σειρά «Αίγια Fuxia», αρνούμενη να μιλήσεις την κοινή δημοτική, επειδή εσύ είσαι Κυπραία ολάν!
Διαβάστε πιο κάτω μερικά από τα γραφόμενα του μεγάλου Έλληνα Κύπριου μουσικού…
«Τα καλύτερα παιδιά μας τα πουλήσαμε. Τα αφήσαμε να σπαταλούν τη ζωή τους σε λογιστικά βιβλία, σε γραφεία εταιρειών, σε άψυχους λογαριασμούς. Τα κάναμε σκλάβους με τίτλους διευθυντικού στελέχους. Τα ταΐσαμε χρήματα, τα σπουδάσαμε χρήματα, τα μάθαμε να σκέφτονται χρήματα, να υπηρετούν χρήματα, να ονειρεύονται χρήματα, να παντρεύονται χρήματα, να γεννάνε χρήματα, να είναι χρήματα.
Μείναμε σε σκηνές, στο ύπαιθρο, για χρόνια. Χάσαμε για πάντα τα σπίτια, τα χωριά και τις ζωές μας. Περιμέναμε κάθε μέρα, για χρόνια, αγνοούμενους που δεν γύρισαν. Για δεκαετίες, ακούγαμε αεροπλάνο και στρέφαμε έντρομοι τα μάτια στον ουρανό. Χιαστί ταινίες στα παράθυρα, μη σπάσουν από τον βομβαρδισμό που μπορούσε ανά πάσα στιγμή να ξαναρχίσει. Τα παιδιά που έβγαλαν το σχολείο διαβάζοντας με το κερί στα αντίσκηνα, χειμώνες στη σειρά, βρίζονταν στην Ελλάδα (εννοεί την κυρίως Ελλάδα) από τους Ελλαδίτες, γιατί τους έτρωγαν τις θέσεις στα πανεπιστήμια. Η Μεγάλη Μαμά τίποτα δεν κατάλαβε. Κι ακόμη δεν καταλαβαίνει. Γιατί, μπορεί η Κύπρος να είναι ελληνική, όμως, πόσο λίγο κυπριακή είναι η Ελλάδα! Πόσο λίγο ελληνική είναι η Ελλάδα!
Όταν κλαίγαμε το ’74, κλαίγαμε για τα σπίτια μας. Σήμερα θα κλάψουμε για τις επαύλεις μας; Τότε, κλαίγαμε για το χωριό μας. Θα κλάψουμε σήμερα για την τράπεζα; Τότε, για τους τάφους των γονιών μας. Σήμερα για τα χρέη μας; Τότε, για τις ζωές μας. Σήμερα για τις δουλειές μας; Δεν νομίζω...
Κι όμως, αυτοί οι άνθρωποι, χωρίς δικλίδες ασφαλείας, χωρίς λογική, είπαν ενστικτωδώς “Όχι”. Έστω και για μια στιγμή. Ένα “Όχι” καταστροφικό και λυτρωτικό μαζί, που εσείς, αγαπητοί Ελλαδίτες μνημονιακοί, πολιτικοί και δημοσιογράφοι, με πρόσχημα το καλό μας, δεν θα πείτε ποτέ. Θα προτιμήσετε να καταστραφούμε εξίσου, λέγοντας “Ναι”.»
http://www.alkinoos.gr/el/news.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου