ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΤΕΟΚΥΠΡΙΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗΣ ΕΘΝΟΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ (ΒΛΕΠΕ http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/06/blog-post_03.html), ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ ΑΡΚΕΤΟΙ ΕΘΝΟΠΡΟΔΟΤΕΣ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΛΛΩΝ "ΠΟΝΤΙΩΝ ΠΙΛΑΤΩΝ" ΠΟΥ ΑΠΛΑ ΜΕΝΟΥΝ ΘΕΑΤΕΣ, ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ.
Ετεοκύπριοι: Μεταγενέστερος, συμβατικός, σύγχρονος όρος που έδωσαν οι ιστορικοί (απο το ομηρικό Ετεοκρήτες), για τους άγνωστης ταυτότητας κατοίκους της Κύπρου (Αμαθούντας), πριν να εγκατασταθούν οι μυριάδες Αχαιοί και Δωριείς. Πριν να εγκατασταθεί ένας λαός σε μια περιοχή υπήρχαν σχεδόν πάντα αυτόχθονες εκεί, αλλά ως συνήθως, ότι γίνεται στην Κύπρο νομίζουμε πως είναι «κυπριακό φαινόμενο». Δεν έβρισκαν οι διάφοροι άποικοι μια περιοχή ακατοίκητη, γιατί οι ακατοίκητες περιοχές σημαίνει δεν ήταν καλλιεργήσιμες και δεν είχαν φυσικό πλούτο (αυτό άλλωστε οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες στα δυο μεγάλα μεταναστευτικά κύματα -«Η αύξηση του πληθυσμού δημιούργησε στενότητα χώρου και περιορισμό των καλλιεργήσιμων εκτάσεων-»). -βλέπε παραδείγματα πιο κάτω-
Το ότι επικράτησε ο ελληνικός πολιτισμός σημαίνει ότι οι Έλληνες ήταν πολύ περισσότεροι από τους αυτόχθονες (αν υπήρξαν). Όπως μπορείτε να δείτε στον τελευταίο χάρτη πιο κάτω, από τα 13 βασίλεια της Κύπρου τον 8ο αιώνα π.Χ., τα 11 ήταν ελληνικά και τα άλλα δυο μεικτά.
Η λεγόμενη ετεοκυπριακή γλώσσα δεν έχει αποκωδικοποιηθεί, οπόταν μπορεί και να ήταν μια ελληνική διάλεκτος ή μια ελληνογενής γλώσσα. Σας θυμίζουμε πως στα ανατολικά της Κύπρου, στη Φιλιστίνη (σημερινή Παλαιστίνη) ζούσαν οι Φιλισταίοι που ήταν Αχαιοί. Την περίοδο 1920-1930 οι Άγγλοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τους λεγόμενους Ετεοκύπριους για να δημιουργήσουν
«κυπριακή εθνική συνείδηση», να πείσουν δηλαδή τους Έλληνες της Κύπρου ότι δεν ήταν Έλληνες (κάτι που προσπαθεί να κάνει σήμερα το ΑΚΕΛ υπό τα απαθή όμματα των υπολοίπων κομμάτων), έτσι ώστε να πάψουν να ζητούν Ένωση με το ελληνικό κράτος. Και να μην ήταν Έλληνες οι Ετεοκύπριοι, το σημαντικό είναι ότι το 800π.Χ. ζούσαν μόνο σε ένα από τα 13 βασίλεια (Αμαθούντα) που δεν ήταν καν ένα μεγάλο βασίλειο (τα μεγάλα ήταν η Πάφος και η Σαλαμίνα). Επισης, η Αμαθούντα, δεν ήταν ένα καθαρά ετεοκυπριακό βασίλειο, όπως νομίζουν μερικοί. Η Αμαθούντα ήταν ένα μικτό ετεοκυπριακό-ελληνικό βασίλειο, και τα 6 ονόματα των βασιλιάδων της ήταν ελληνικά.
Ο αρχαιολόγος Michael Given*1 έγραψε το άρθρο «Inventing the Eteocypriots: Imperialist Archaeology and the Manipulation of Ethnic Identity» («επινοώντας τους Ετεοκύπριους: Ιμπεριαλιστική Αρχαιολογία και η Αλλοίωση της Εθνοτικής Ταυτότητας»), δημοσιεύτηκε στον τόμο 11 του Ημερολογίου της Μεσογειακής Αρχαιολογίας το 1998. Ο Given μας λέει το αυτονόητο. Οι Εγγλέζοι προσπάθησαν να αφελληνίσουν τον γηγενή ελληνικό πληθυσμό, και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να πάψουν επιτελούς οι «κακοί» Έλληνες να θέλουν Ένωση μετά του υπολοίπου ελληνισμού (βλέπε παρεμφερές άρθρο http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/12/b.html). Oι αρχαιολόγοι Michael Given και Andres Reyes λένε πως οι «Ετεοκύπριοι» είναι ένας μύθος του 20ου αιώνα που επινόησαν οι Εγγλέζοι (με τη βοήθεια του Σουηδού αρχαιολόγου Einar Gjerstad). O Given μας λέει πως οι μόλις δέκα σύντομες επιγραφές που βρέθηκαν δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια εθνολογική ομάδα. Στον επίλογο του ο Given (1998, σελ. 24 και εξής) εξηγεί ότι ο στόχος του άρθρου του ήταν διπλός, α) να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο εργαζόταν η αγγλική ιμπεριαλιστική αρχαιολογία, και β) να αποδείξει ότι οι αρχαίοι «Ετεοκύπριοι» είναι ένας μύθος του 20ου αιώνα. Επίσης ο Andres Reyes μας λέει «να περιοριστεί η χρήση του όρου «ετεοκυπριακή» στη μη αποκρυπτογραφημένη ακόμη γλώσσα, την οποία θα πρέπει να αποκαλούμε -μη αποκρυπτογραφημένη γραφή της Κύπρου-». Επίσης οι Given και Reyes λένε πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ο όρος «Ετεοκύπριοι», αλλά Αμαθούσιοι, αφού αν υπήρξε ποτέ τέτοιος λαός, έζησε μόνο στην περιοχή της Αμαθούντας. Επίσης, η πολιτική των Εγγλέζων να «γεννήσουν» ένα έθνος ήταν εντελώς γελοία, αφού οι Αμαθούσιοι (αν υπήρξαν) λογικά ήταν απλά μια πατριά, που δεν ξεπερνούσε τα 200 άτομα. Από τους λεγόμενους Ετεοκύπριους σήμερα (Μερικοί ιστορικοί ισχυρίζονται πως οι Ετεοκύπριοι και οι Ετεοκρήτες ήταν Έλληνες, αλλά όχι Αχαιοί), δεν υπάρχουν καθόλου γλωσσικά-πολιτισμικά στοιχεία όπως υπάρχουν πελασγικά, στην κοινή δημοτική διάλεκτο και στα τοπωνύμια από τους προέλληνες Πελασγούς, που ζούσαν στην κυρίως Ελλάδα, πρίν να εγκατασταθούν τα πρώτα ελληνικά φύλα. Ο πολιτισμός των Πελασγών εξελληνίστηκε πλήρως, τον 4οπ.Χ. αιώνα, όμως μέχρι σήμερα υπάρχουν πελασγικές λέξεις, καταλήξεις λέξεων, και πελασγικά τοπωνύμια*2. Η υποτιθέμενη όμως γλώσσα και ο πολιτισμός (με τις μόλις, 10 σύντομες επιγραφές που μας άφησαν) των λεγόμενων ετεοκυπρίων, εξαφανίστηκαν τον 4οπ.Χ. αιώνα, χωρίς να αφήσουν κανένα σημάδι στον ελληνικό πολιτισμό των Ελλήνων Κυπρίων. Αυτό δηλώνει ότι ο πληθυσμός των Πελασγών στην κυρίως Ελλάδα ήταν τεράστιος, ενώ ο πληθυσμός των «ετεοκυπρίων» (αν υπήρξε τέτοιος λαός) ήταν πάρα πολύ μικρός. Στην Κύπρο δεν ζούσαν Πελασγοί. Πολλά ελληνικά βασίλεια κτίστηκαν εδώ, πριν και κυρίως μετά τον τρωικό πόλεμο. Στην κυρίως Ελλάδα πριν να εγκατασταθούν οι Αχαιοί και τα άλλα ελληνικά φύλα, υπήρχαν αυτόχθονες (άγνωστης ταυτότητας) και Πελασγοί. Στην αρχή ο Όμηρος αναφέρει ως μόνους γνήσιους Έλληνες τους Θεσσαλούς, επειδή οι υπόλοιποι Αχαιοί επιμήχθηκαν με αυτόχθονες και Πελασγούς.
Οι περισσότεροι Έλληνες Κύπριοι, με τις ελάχιστες γνώσεις που διαθέτουν, νομίζουν πως αυτόχθονες υπήρχαν (σ.σ. ελαχιστότατοι στη Μεγαλόνησο) μόνο στην Κύπρο…
Στην κυρίως Ελλάδα πριν να εμφανιστούν τα πρώτα Ελληνικά φύλα, υπήρχαν τουλάχιστον 22 μη Ελληνικοί λαοί: Μινωίτες (Κρήτη, Κυκλάδες και Ρόδο)--Ετεοκρήτες, ίσως απόγονοι των Μινωιτών (Κρήτη, Κυκλάδες)--Πελασγοί (Ηπειρωτική Ελλάδα, Κρήτη, Χίο, Αιγαίο)--Κάρες (Ρόδο, Χίο)--Αρχαίοι Θράκες -δεν τους υπολογίζουμε στους 22 λαούς- (Θράκη-Μακεδονία)--Φοίνικες (Ρόδο, Σύρο, Θάσο)--Λέλελες (Χίο, Αιγαίο, Ηπειρωτική Ελλάδα)--Μινύες*2 ;; (Βοιωτία, Δ. Πελοπόννησος, Αιγαίο)--Γεφυραίοι (Βοιωτία, Αττική)--Άβαντες 3* (κυρίως Εύβοια· Φωκίδα, Αττική, Ιωνία, Θεσπρωτία, μερικά νησιά του Αιγαίου)--Αρχαίοι Λήμνιοι -Τυρρηνοί- (Λήμνο)--Κυδώνιοι (Χανιά)--Πίερες (Μακεδονία)--Ηδωνοί (Α. Μακεδονία)--Οδόμαντες (Α. Μακεδονία)--Σάτρες (Α. Μακεδονία)--Σαιοί (Θάσο)--Δίοι (Β. Ανατολικότερο κομμάτι Μακεδονίας)--Βίστονες (Θράκη)--Κίκονες (Θράκη)--Παίτοι (Α. Θράκη)--Αψίνθιοι (Α. Θράκη)--Δόλογκοι (Α. Θράκη). Πιστεύεται πως οι Πελασγοί ζούσαν σχεδόν σε όλη την κυρίως Ελλάδα, πριν να εξελληνιστούν. Υπήρχαν κι άλλοι λαοί, με μικρό όμως πληθυσμό. Σημείωσις: Η Α. Θράκη σήμερα ανήκει στο τουρκικό κράτος. Οι περισσότεροι Έλληνες κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό Βασίλειο το 1923 (Συνθήκη Λωζάνης).
Στην κεντρική, δυτική και βόρεια Ιταλία, ζούσαν οι Ετρούσκοι, στη νότια οι Έλληνες, στη βορειοδυτική οι Κέλτες, οι Ραέτιοι στα βόρεια, οι Μεσσαπιανοί στα νοτιοανατολικά, αυτόχθονες αρχαίοι Βενετοί στα βορειοανατολικά. Στη Σικελία ζούσαν τρία μη ιταλογενή έθνη, οι Ελουμιανοί, οι Σικανοί και οι Σικελοί. Αργότερα εγκαταστάθηκαν Φοίνικες και Έλληνες. Δηλαδή στη Σικελία ζούσαν 5 μη ιταλογενενείς λαοί πριν να εξιταλιστεί, και σε ολόκληρο το ιταλικό κράτος (όπως έχουν σήμερα τα σύνορά του), 11 μη ιταλογενείς λαοί!!! Στα βαλκάνια ζούσαν οι Ιλλυριοί, οι αρχαίοι θράκες (Δάκες-Γέτες), οι Παίονες, οι Φρύγες και οι Κέλτες, πριν να εγκατασταθούν οι Σλάβοι και οι Βούργαροι. Τα γερμανικά φύλα εγκαταστάθηκαν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, εκτός από τις βορειοδυτικές περιοχές και τα ανατολικά (βλέπε χάρτες). Παντού έτσι ήταν, φυσικά άμα πάμε ακόμα 10 ή 20 χιλιάδες χρόνια πίσω, ζούσαν άλλοι λαοί για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτε. Ο Χίτλερ γνώριζε πως η μισή Ευρώπη έχει γερμανικό αίμα (και κέλτικο, βλ. χάρτη κάτω), γι’αυτό και τότε χρησιμοποιούσε τον όρο «ινδογερμανοί» αντί για ινδοευρωπαίοι. Πράγμα εντελώς γελοίο, αφού λαοί όπως εμείς οι Έλληνες, οι Κέλτες και οι Ιταλοί εγκαταστάθηκαν από τον Καύκασο αρχικά (γι’αυτό μας λένε Καυκάσιους-Caucasian) στην Ευρώπη πολύ πριν τα γερμανικά φύλα. Το σημαντικό που πρέπει να καταλάβουν όλοι, είναι πως όταν ένας λαός ερχόταν για να εγκατασταθεί στην Ευρώπη (και γενικά, σχεδόν σε οποιαδήποτε γη), δεν έβρισκε ακατοίκητα εδάφη. Για παράδειγμα... Πήγαν οι Βίκινγκς περί τα 874-930μ.Χ. στη χώρα των πάγων, την Ισλανδία (Iceland), με την ελπίδα να βρουν μια ακατοίκητη γη, και βρήκαν Κέλτες (Σκωτσέζους) μοναχούς. Φυσικά ο λόγος που εγκαταστάθηκαν εκεί, είναι η έλλειψη καλλιεργήσιμης γης στη Σκανδιναβία από τον υπερπληθυσμό. Από το 986 και μετά είπαν να δοκιμάσουν να πάνε και στη Γροιλανδία και βρήκαν Εσκιμώους.
Όποιον και να ρωτήσεις σήμερα στην Ευρώπη θα σου πει «δεν είμαστε γνήσιοι». Λένε ακριβώς τις ίδιες βλακείες που λέμε και στην Κύπρο. Φυσικά εδώ στην Κύπρο το λένε περισσότερο τα αριστεροκομμουνιστικά εθνοβόρα στοιχεία, επειδή όταν σκέφτονται πως είναι Έλληνες βγάζουν σπυράκια. Εμφυτεύουν στο μυαλό των εδονόπουλων το παραμυθάκι με τους λεγόμενους Ετεοκύπριους και τους κατακτητές της Κύπρου (βλέπε σχετικό άρθρο), για να απαλλαγούν από το Ελληνικό «μικρόβιο». Αν δεν είναι αυτή μια εθνοπροδοτικη πλύση εγκεφάλου τότε τι είναι;;
Υ.Γ. Στάνλεϋ Κάσσον (Stanley Casson, 1899-1944), Άγγλος αρχαιολόγος-ιστορικός, μελετητής Ελληνικών σπουδών. Από το έργο του στα Oxford Pamphlets που το επιγραφεί «Greece»...
«Έχει μεταβληθεί σημαντικά ο φυλετικός τύπος των κατοίκων της Ηπειρωτικής Ελλάδος από τις συνεχείς μεταναστεύεις, που άρχισαν από τα πρώτα μεσαιωνικά χρόνια, Σλάβων, Αρβανιτών (Αλβανών) και Αρουμάνων (Βλάχων), οι οποίοι ακόμα εξελληνίζονται. Πιο κοντά στους αρχαίους Έλληνες είναι οι Κύπριοι και αυτό φαίνεται και από τη Διάλεκτό τους που είναι πολύ πιο κοντά στην καθαρεύουσα και επομένως στα αρχαία ελληνικά (της αττικής-ιωνικής διαλέκτου, της κλασσικής περιόδου), απ’ότι η Κοινή Νεοελληνική. Τον 19ο αιώνα στην Ηπειρωτική Ελλάδα, το 55% των τοπωνυμίων δεν είχαν ελληνικό όνομα!!! Σήμερα το 20% των τοπωνυμίων στην κυρίως Ελλάδα έχουν μη Ελληνικό όνομα. Αυτό οφείλεται στην εθνική επιχείρηση εξελληνισμού των τοπωνυμίων (1832-1970). Στην Κύπρο μόνο το 10% των τοπωνυμίων δεν έχουν Ελληνικό όνομα, και μερικά που έχουν μη Ελληνικό όνομα, πάλι οι Έλληνες τους έδωσαν το όνομα. Η Κύπρος κράτησε ακραιφνή την Ελληνικότητά της, επειδή τα σύνορά της είναι η θάλασσα και δεν δεχόταν κύματα (ΜΟΝΙΜΩΝ) μεταναστών. Οι Κύπριοι μπορούν να καυχιόνται μιαν απευθείας καταγωγή από τις φλέβες των Αχαιών και των Δωριέων».
Το 76% των επιθέτων που έχουν οι Ελλαδίτες είναι ξένα (τουρκικά, αλβανικά, σλαβικά, εβραϊκά και λατινογενή), είτε προς το πρώτο συνθετικό π.χ. το πρόθυμα καρα-, και το αρβανίτικο çanavar (τζαναβάρ/ας) και η σύντομη μορφή çavar (τζαβάρ/ας) που στα γκέκικα αλβανικά σημαίνει «παλικάρι» και στα τουρκικά «τέρας», είτε προς τα επιθήματα: -τζής και -τσής (δηλώνουν επάγγελμα), -όγλου (ο γιος του), -λής (από, αντίστοιχο των ελληνικών -της και -ιώτης), -άτο/ς (ιταλικό, πολύ συνηθισμένο στην περιφέρεια Βένετο). Φαντάσου να σε λένε Αρναούτογλου! Γρήγορη δεν έχω τίποτε εναντίον σου. Αντίθετα, στην Ελληνική Μεγαλόνησο της Αφροδίτης το 75% των επιθέτων είναι Ελληνικά και τελειώνουν συνήθως σε -ου (τα «ου» είναι του παππού), σε -της και -ιώτης (π.χ. Μορφίτης, Δρουσιώτης) ενώ υπάρχουν και πολλά ποντιακά-αρχαιοελληνικά -ίδης και -άδης, (π.χ. Χαραλαμπίδης, Γεωργιάδης) όπως επίσης και τα πανελλήνια, Παπαδόπουλος. Πολύ συνηθισμένα επίθετα στην Κύπρο είναι τα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ: Γεωργίου, Ανδρέου, Δημητρίου, Στεφάνου, Οικονόμου, Γρηγορίου, Παναγιώτου, Νικολάου, Χρίστου, Χριστοδούλου, Χαραλάμπους, Χριστοφόρου, Δωροθέου, Θεοδώρου, Θεοδότου, Ελευθερίου, Αλεξάνδρου, Ευαγόρου κλπ. Πάρα πολύ συχνό είναι το πρόθυμα -Παπα, π.χ. Παπανικολάου.
*1= Ο Michael Given πήρε το PhD (διδακτορικό) του στην Κυπριακή Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Cambridge το 1992. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλο άτομο, που μπορεί να μας μιλήσει για τους λεγόμενους «Ετεοκύπριους».
*2= Τοπωνύμια που περιέχουν τα στοιχεία νδ, νθ, σσ, ττ, και οι καταλήξεις ισσός, ος, ων, εύς, είναι προελληνικής προέλευσης (κυρίως πελασγικής) και δεν σημαίνουν τίποτε στα Ελληνικά. Η ετυμολογία τους χάνεται στα βάθη του χρόνου: Όλυμπος, Σίνδος, Παρνασσός, Αμνισσός, Λάρισσα, Κνωσός, Φαιστός, Λίνδος. Ὀλυνθος, Τίρυνθα, Ζάκυνθος, Κόρινθος και άλλα, είναι μερικά πολύ γνωστά παραδείγματα. Κύρια ονόματα όπως: Πελασγός, Ακρίσιος, Αγαμέμνων, Ποσειδών, Θησεύς, Περσεύς, Ζεύς κ.ο.κ. είναι Προελληνικά. Σημερινές λέξεις με τις προαναφερθείσες καταλήξεις π.χ. άνθος, πόθεν, άνωθεν, σίτος κ.ο.κ. είναι Προελληνικές (κυρίως πελασγικές).Υπενθυμίζουμε πως οι Προέλληνες Πελασγοί δεν έζησαν ποτέ στην Κύπρο.
*3= Μερικοί Ελλαδίτες μελετητές τους θεωρούν προϊστορικό ελληνικό φύλο (συναισθηματικά επηρεαζόμενοι). Οι ξένοι μελετητές τους θεωρούν Προέλληνες.
Στους πιο κάτω χάρτες μπορείτε να δείτε πώς ήταν στο παρελθόν μερικές περιοχές πριν να εγκατασταθούν οι τελευταίοι άποικοι που άφησαν και τον πολιτισμό τους. Οι χάρτες «μιλούν» από μόνοι τους.
Η Μ.Ασία το 800π.Χ.
Σικελία 1100π.Χ.: Οι τρεις πρώτοι κάτοικοι της Μεγάλης Νήσου, Ελουμιανοί, Σικανοί και Σικελοί, που ΔΕΝ ήταν ιταλογενείς. Αργότερα εγκαταστάθηκαν οι Φοίνικες και οι Έλληνες. Μέχρι και τα Μεσαιωνικά χρόνια το νησί είχε Ελληνικό πολιτισμό, ενώ των προαναφερθέντων λαών είχε χαθεί.
Οι Κέλτες ζούσαν σε όλη την κεντρική και δυτική Ευρώπη. Σήμερα επιβιώνει η κελτική γλώσσα μόνο στη βόρεια Σκωτία, δυτική Ιρλανδία, Ουαλία, Κορνιγία και Βρετάνη.
Diachronic distribution of Celtic peoples:
Κίτρινο: core Hallstatt territory, by the 6th century BC
Ανοιχτό πράσινο: maximal Celtic expansion, by 275 BC
Γκριζοπράσινο: Lusitanian area of Iberia where Celtic presence is uncertain
Πράσινο: the "six Celtic nations" which retained significant numbers of Celtic speakers into the Early Modern period
Σκούρο πράσινο: areas where Celtic languages remain widely spoken today
Γερμανικά φύλα εγκαταστάθηκαν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, εκτός από τις περιοχές που βλέπετε με ανοιχτό πορτοκαλί, δηλαδή στα βορειοδυτικά που ζούσαν οι Κέλτες, στα ανατολικά που ζούσαν οι Σλάβοι και στα νοτιοανατολικά που ζούσαν οι Έλληνες.
Αυτός ο χάρτης είναι από τα ρωμαϊκά χρονιά 27π.Χ.-476μ.Χ. Στα μεσαιωνικά χρόνια, γερμανικά φύλα μετακινήθηκαν προς τη δυτική και βόρεια Πολωνία, μέχρι και τα παράλια της βαλτικής θάλασσας.
800π.Χ. Βασιλεια της Κυπρου
1. Paphos, Πάφος (Greek)
2. Salamis, Σαλαμίς (Greek)
3. Soloi, Σόλοι (Greek)
4. Kourion, Κούριον (Greek)
5. Chytroi, Χῦτροι (Greek)
6. Kition, Κίτιον (Graeco-Phoenician)
7. Amathus, Ἀμαθούς (Graeco-«Eteocypriot»)*
8. Idalion, Ἰδάλιον (Greek)
9. Ledrai, Λῆδραι (Greek)
10. Tamassos, Ταμασσός (Greek)
11. Kyrenia, Κυρηνεία (Greek)
12. Lapethos, Λάπηθος (Greek)
13. Marion, Μάριον (Greek)
* = Σημείωση: Και οι έξι βασιλιάδες της Αμαθούντας ήταν Έλληνες. 1) Πύρρος 2) Ζώτιμος 3) Λύσανδρος 4) Επίπαλος 5) Ανδροκλής 6) Ροίκος.
Υπήρχαν και άλλα μικρότερα Ελληνικά βασίλεια. Στο χάρτη δεν απεικονίζεται η Μόρφου και η Κερύνεια (η δεύτερη όμως αναφέρεται), που ήταν σημαντικα Ελληνικα βασίλεια.
Η Μόρφου ιδρύθηκε από τους Σπαρτιάτες που έφεραν και τη λατρεία της Αφροδίτης, όπως ο Αγαπήνωρ (Αρκάδες) στην Πάφο. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό κομμάτι της Κύπρου και κατά τον μεσαίωνα η πόλη αναφέρετο ως Μόρφου και ως Θεομόρφου.
Η Κερύνεια (και η Λάπηθος) αποικήθηκε από τους Αχαιούς από τα προϊστορικά χρόνια (1300π.Χ.). Ιδρύθηκε από τους Αχαιούς Κηφέα και Πράξανδρο που κατέληξαν εκεί όταν επέστρεφαν στη πατρίδα τους από τον Τρωικό πόλεμο. Οι ήρωες έδωσαν στη νέα πόλη το όνομα της πόλης τους της Κερύνειας που βρίσκεται στην Αχαΐα. Ο Κηφέας βασίλευσε στην Κερύνεια και ο Πράξανδρος στη Λάπηθο.
Ο μόνος μη Ελληνικός λαός που αποίκισε το νησί ήταν οι Φοίνικες το 840π.Χ. Καταρχάς να αναφέρουμε πως από τα 13 Βασίλεια της Κύπρου που υπήρχαν το 800π.Χ. (Βλέπε Χάρτη), οι Φοίνικες ζούσαν στο… μισό (1/26)! Οι μεγαλύτερες και ισχυρότερες πόλεις ήσαν η Σαλαμίνα και η Πάφος. Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να υπολογίσουμε ότι ο πληθυσμός τους ήταν τουλάχιστον 30 φορές μικρότερος από αυτόν των Ελλήνων! Αν τότε ο πληθυσμός των Ελλήνων ήταν 50.000, των Φοινίκων ήταν 1.500-1.800. Οι Φοίνικες του Κιτίου, που συνεργάζονταν πάντα με τους Πέρσες (όπως οι τούρκοι με τους Βρετανούς τον καιρό της αγγλοκρατίας), άρχισαν σταδιακά να εγκαταλείπουν την Κύπρο όταν αυτή προσαρτήθηκε (311-310π.Χ. μέχρι το 58π.Χ.) στους Έλληνες Μακεδόνες του Πτολεμαίου. Υπολογίζεται πως μέχρι το 200π.Χ. δεν υπήρχε ούτε και ένας Φοίνικας στην Κύπρο, εγκαταστάθηκαν στη μητρόπολή τους, τη Φοινίκη, αφού δεν υπήρχαν πλέον οι Πέρσες στην Κύπρο για να τους προστατεύουν.
Ετεοκύπριοι: Μεταγενέστερος, συμβατικός, σύγχρονος όρος που έδωσαν οι ιστορικοί (απο το ομηρικό Ετεοκρήτες), για τους άγνωστης ταυτότητας κατοίκους της Κύπρου (Αμαθούντας), πριν να εγκατασταθούν οι μυριάδες Αχαιοί και Δωριείς. Πριν να εγκατασταθεί ένας λαός σε μια περιοχή υπήρχαν σχεδόν πάντα αυτόχθονες εκεί, αλλά ως συνήθως, ότι γίνεται στην Κύπρο νομίζουμε πως είναι «κυπριακό φαινόμενο». Δεν έβρισκαν οι διάφοροι άποικοι μια περιοχή ακατοίκητη, γιατί οι ακατοίκητες περιοχές σημαίνει δεν ήταν καλλιεργήσιμες και δεν είχαν φυσικό πλούτο (αυτό άλλωστε οδήγησε τους αρχαίους Έλληνες στα δυο μεγάλα μεταναστευτικά κύματα -«Η αύξηση του πληθυσμού δημιούργησε στενότητα χώρου και περιορισμό των καλλιεργήσιμων εκτάσεων-»). -βλέπε παραδείγματα πιο κάτω-
Το ότι επικράτησε ο ελληνικός πολιτισμός σημαίνει ότι οι Έλληνες ήταν πολύ περισσότεροι από τους αυτόχθονες (αν υπήρξαν). Όπως μπορείτε να δείτε στον τελευταίο χάρτη πιο κάτω, από τα 13 βασίλεια της Κύπρου τον 8ο αιώνα π.Χ., τα 11 ήταν ελληνικά και τα άλλα δυο μεικτά.
Η λεγόμενη ετεοκυπριακή γλώσσα δεν έχει αποκωδικοποιηθεί, οπόταν μπορεί και να ήταν μια ελληνική διάλεκτος ή μια ελληνογενής γλώσσα. Σας θυμίζουμε πως στα ανατολικά της Κύπρου, στη Φιλιστίνη (σημερινή Παλαιστίνη) ζούσαν οι Φιλισταίοι που ήταν Αχαιοί. Την περίοδο 1920-1930 οι Άγγλοι προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν τους λεγόμενους Ετεοκύπριους για να δημιουργήσουν
«κυπριακή εθνική συνείδηση», να πείσουν δηλαδή τους Έλληνες της Κύπρου ότι δεν ήταν Έλληνες (κάτι που προσπαθεί να κάνει σήμερα το ΑΚΕΛ υπό τα απαθή όμματα των υπολοίπων κομμάτων), έτσι ώστε να πάψουν να ζητούν Ένωση με το ελληνικό κράτος. Και να μην ήταν Έλληνες οι Ετεοκύπριοι, το σημαντικό είναι ότι το 800π.Χ. ζούσαν μόνο σε ένα από τα 13 βασίλεια (Αμαθούντα) που δεν ήταν καν ένα μεγάλο βασίλειο (τα μεγάλα ήταν η Πάφος και η Σαλαμίνα). Επισης, η Αμαθούντα, δεν ήταν ένα καθαρά ετεοκυπριακό βασίλειο, όπως νομίζουν μερικοί. Η Αμαθούντα ήταν ένα μικτό ετεοκυπριακό-ελληνικό βασίλειο, και τα 6 ονόματα των βασιλιάδων της ήταν ελληνικά.
Ο αρχαιολόγος Michael Given*1 έγραψε το άρθρο «Inventing the Eteocypriots: Imperialist Archaeology and the Manipulation of Ethnic Identity» («επινοώντας τους Ετεοκύπριους: Ιμπεριαλιστική Αρχαιολογία και η Αλλοίωση της Εθνοτικής Ταυτότητας»), δημοσιεύτηκε στον τόμο 11 του Ημερολογίου της Μεσογειακής Αρχαιολογίας το 1998. Ο Given μας λέει το αυτονόητο. Οι Εγγλέζοι προσπάθησαν να αφελληνίσουν τον γηγενή ελληνικό πληθυσμό, και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να πάψουν επιτελούς οι «κακοί» Έλληνες να θέλουν Ένωση μετά του υπολοίπου ελληνισμού (βλέπε παρεμφερές άρθρο http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/12/b.html). Oι αρχαιολόγοι Michael Given και Andres Reyes λένε πως οι «Ετεοκύπριοι» είναι ένας μύθος του 20ου αιώνα που επινόησαν οι Εγγλέζοι (με τη βοήθεια του Σουηδού αρχαιολόγου Einar Gjerstad). O Given μας λέει πως οι μόλις δέκα σύντομες επιγραφές που βρέθηκαν δεν μπορούν να δημιουργήσουν μια εθνολογική ομάδα. Στον επίλογο του ο Given (1998, σελ. 24 και εξής) εξηγεί ότι ο στόχος του άρθρου του ήταν διπλός, α) να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο εργαζόταν η αγγλική ιμπεριαλιστική αρχαιολογία, και β) να αποδείξει ότι οι αρχαίοι «Ετεοκύπριοι» είναι ένας μύθος του 20ου αιώνα. Επίσης ο Andres Reyes μας λέει «να περιοριστεί η χρήση του όρου «ετεοκυπριακή» στη μη αποκρυπτογραφημένη ακόμη γλώσσα, την οποία θα πρέπει να αποκαλούμε -μη αποκρυπτογραφημένη γραφή της Κύπρου-». Επίσης οι Given και Reyes λένε πως δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ο όρος «Ετεοκύπριοι», αλλά Αμαθούσιοι, αφού αν υπήρξε ποτέ τέτοιος λαός, έζησε μόνο στην περιοχή της Αμαθούντας. Επίσης, η πολιτική των Εγγλέζων να «γεννήσουν» ένα έθνος ήταν εντελώς γελοία, αφού οι Αμαθούσιοι (αν υπήρξαν) λογικά ήταν απλά μια πατριά, που δεν ξεπερνούσε τα 200 άτομα. Από τους λεγόμενους Ετεοκύπριους σήμερα (Μερικοί ιστορικοί ισχυρίζονται πως οι Ετεοκύπριοι και οι Ετεοκρήτες ήταν Έλληνες, αλλά όχι Αχαιοί), δεν υπάρχουν καθόλου γλωσσικά-πολιτισμικά στοιχεία όπως υπάρχουν πελασγικά, στην κοινή δημοτική διάλεκτο και στα τοπωνύμια από τους προέλληνες Πελασγούς, που ζούσαν στην κυρίως Ελλάδα, πρίν να εγκατασταθούν τα πρώτα ελληνικά φύλα. Ο πολιτισμός των Πελασγών εξελληνίστηκε πλήρως, τον 4οπ.Χ. αιώνα, όμως μέχρι σήμερα υπάρχουν πελασγικές λέξεις, καταλήξεις λέξεων, και πελασγικά τοπωνύμια*2. Η υποτιθέμενη όμως γλώσσα και ο πολιτισμός (με τις μόλις, 10 σύντομες επιγραφές που μας άφησαν) των λεγόμενων ετεοκυπρίων, εξαφανίστηκαν τον 4οπ.Χ. αιώνα, χωρίς να αφήσουν κανένα σημάδι στον ελληνικό πολιτισμό των Ελλήνων Κυπρίων. Αυτό δηλώνει ότι ο πληθυσμός των Πελασγών στην κυρίως Ελλάδα ήταν τεράστιος, ενώ ο πληθυσμός των «ετεοκυπρίων» (αν υπήρξε τέτοιος λαός) ήταν πάρα πολύ μικρός. Στην Κύπρο δεν ζούσαν Πελασγοί. Πολλά ελληνικά βασίλεια κτίστηκαν εδώ, πριν και κυρίως μετά τον τρωικό πόλεμο. Στην κυρίως Ελλάδα πριν να εγκατασταθούν οι Αχαιοί και τα άλλα ελληνικά φύλα, υπήρχαν αυτόχθονες (άγνωστης ταυτότητας) και Πελασγοί. Στην αρχή ο Όμηρος αναφέρει ως μόνους γνήσιους Έλληνες τους Θεσσαλούς, επειδή οι υπόλοιποι Αχαιοί επιμήχθηκαν με αυτόχθονες και Πελασγούς.
Οι περισσότεροι Έλληνες Κύπριοι, με τις ελάχιστες γνώσεις που διαθέτουν, νομίζουν πως αυτόχθονες υπήρχαν (σ.σ. ελαχιστότατοι στη Μεγαλόνησο) μόνο στην Κύπρο…
Στην κυρίως Ελλάδα πριν να εμφανιστούν τα πρώτα Ελληνικά φύλα, υπήρχαν τουλάχιστον 22 μη Ελληνικοί λαοί: Μινωίτες (Κρήτη, Κυκλάδες και Ρόδο)--Ετεοκρήτες, ίσως απόγονοι των Μινωιτών (Κρήτη, Κυκλάδες)--Πελασγοί (Ηπειρωτική Ελλάδα, Κρήτη, Χίο, Αιγαίο)--Κάρες (Ρόδο, Χίο)--Αρχαίοι Θράκες -δεν τους υπολογίζουμε στους 22 λαούς- (Θράκη-Μακεδονία)--Φοίνικες (Ρόδο, Σύρο, Θάσο)--Λέλελες (Χίο, Αιγαίο, Ηπειρωτική Ελλάδα)--Μινύες*2 ;; (Βοιωτία, Δ. Πελοπόννησος, Αιγαίο)--Γεφυραίοι (Βοιωτία, Αττική)--Άβαντες 3* (κυρίως Εύβοια· Φωκίδα, Αττική, Ιωνία, Θεσπρωτία, μερικά νησιά του Αιγαίου)--Αρχαίοι Λήμνιοι -Τυρρηνοί- (Λήμνο)--Κυδώνιοι (Χανιά)--Πίερες (Μακεδονία)--Ηδωνοί (Α. Μακεδονία)--Οδόμαντες (Α. Μακεδονία)--Σάτρες (Α. Μακεδονία)--Σαιοί (Θάσο)--Δίοι (Β. Ανατολικότερο κομμάτι Μακεδονίας)--Βίστονες (Θράκη)--Κίκονες (Θράκη)--Παίτοι (Α. Θράκη)--Αψίνθιοι (Α. Θράκη)--Δόλογκοι (Α. Θράκη). Πιστεύεται πως οι Πελασγοί ζούσαν σχεδόν σε όλη την κυρίως Ελλάδα, πριν να εξελληνιστούν. Υπήρχαν κι άλλοι λαοί, με μικρό όμως πληθυσμό. Σημείωσις: Η Α. Θράκη σήμερα ανήκει στο τουρκικό κράτος. Οι περισσότεροι Έλληνες κάτοικοί της εγκαταστάθηκαν στο Ελληνικό Βασίλειο το 1923 (Συνθήκη Λωζάνης).
Στην κεντρική, δυτική και βόρεια Ιταλία, ζούσαν οι Ετρούσκοι, στη νότια οι Έλληνες, στη βορειοδυτική οι Κέλτες, οι Ραέτιοι στα βόρεια, οι Μεσσαπιανοί στα νοτιοανατολικά, αυτόχθονες αρχαίοι Βενετοί στα βορειοανατολικά. Στη Σικελία ζούσαν τρία μη ιταλογενή έθνη, οι Ελουμιανοί, οι Σικανοί και οι Σικελοί. Αργότερα εγκαταστάθηκαν Φοίνικες και Έλληνες. Δηλαδή στη Σικελία ζούσαν 5 μη ιταλογενενείς λαοί πριν να εξιταλιστεί, και σε ολόκληρο το ιταλικό κράτος (όπως έχουν σήμερα τα σύνορά του), 11 μη ιταλογενείς λαοί!!! Στα βαλκάνια ζούσαν οι Ιλλυριοί, οι αρχαίοι θράκες (Δάκες-Γέτες), οι Παίονες, οι Φρύγες και οι Κέλτες, πριν να εγκατασταθούν οι Σλάβοι και οι Βούργαροι. Τα γερμανικά φύλα εγκαταστάθηκαν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, εκτός από τις βορειοδυτικές περιοχές και τα ανατολικά (βλέπε χάρτες). Παντού έτσι ήταν, φυσικά άμα πάμε ακόμα 10 ή 20 χιλιάδες χρόνια πίσω, ζούσαν άλλοι λαοί για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτε. Ο Χίτλερ γνώριζε πως η μισή Ευρώπη έχει γερμανικό αίμα (και κέλτικο, βλ. χάρτη κάτω), γι’αυτό και τότε χρησιμοποιούσε τον όρο «ινδογερμανοί» αντί για ινδοευρωπαίοι. Πράγμα εντελώς γελοίο, αφού λαοί όπως εμείς οι Έλληνες, οι Κέλτες και οι Ιταλοί εγκαταστάθηκαν από τον Καύκασο αρχικά (γι’αυτό μας λένε Καυκάσιους-Caucasian) στην Ευρώπη πολύ πριν τα γερμανικά φύλα. Το σημαντικό που πρέπει να καταλάβουν όλοι, είναι πως όταν ένας λαός ερχόταν για να εγκατασταθεί στην Ευρώπη (και γενικά, σχεδόν σε οποιαδήποτε γη), δεν έβρισκε ακατοίκητα εδάφη. Για παράδειγμα... Πήγαν οι Βίκινγκς περί τα 874-930μ.Χ. στη χώρα των πάγων, την Ισλανδία (Iceland), με την ελπίδα να βρουν μια ακατοίκητη γη, και βρήκαν Κέλτες (Σκωτσέζους) μοναχούς. Φυσικά ο λόγος που εγκαταστάθηκαν εκεί, είναι η έλλειψη καλλιεργήσιμης γης στη Σκανδιναβία από τον υπερπληθυσμό. Από το 986 και μετά είπαν να δοκιμάσουν να πάνε και στη Γροιλανδία και βρήκαν Εσκιμώους.
Όποιον και να ρωτήσεις σήμερα στην Ευρώπη θα σου πει «δεν είμαστε γνήσιοι». Λένε ακριβώς τις ίδιες βλακείες που λέμε και στην Κύπρο. Φυσικά εδώ στην Κύπρο το λένε περισσότερο τα αριστεροκομμουνιστικά εθνοβόρα στοιχεία, επειδή όταν σκέφτονται πως είναι Έλληνες βγάζουν σπυράκια. Εμφυτεύουν στο μυαλό των εδονόπουλων το παραμυθάκι με τους λεγόμενους Ετεοκύπριους και τους κατακτητές της Κύπρου (βλέπε σχετικό άρθρο), για να απαλλαγούν από το Ελληνικό «μικρόβιο». Αν δεν είναι αυτή μια εθνοπροδοτικη πλύση εγκεφάλου τότε τι είναι;;
Υ.Γ. Στάνλεϋ Κάσσον (Stanley Casson, 1899-1944), Άγγλος αρχαιολόγος-ιστορικός, μελετητής Ελληνικών σπουδών. Από το έργο του στα Oxford Pamphlets που το επιγραφεί «Greece»...
«Έχει μεταβληθεί σημαντικά ο φυλετικός τύπος των κατοίκων της Ηπειρωτικής Ελλάδος από τις συνεχείς μεταναστεύεις, που άρχισαν από τα πρώτα μεσαιωνικά χρόνια, Σλάβων, Αρβανιτών (Αλβανών) και Αρουμάνων (Βλάχων), οι οποίοι ακόμα εξελληνίζονται. Πιο κοντά στους αρχαίους Έλληνες είναι οι Κύπριοι και αυτό φαίνεται και από τη Διάλεκτό τους που είναι πολύ πιο κοντά στην καθαρεύουσα και επομένως στα αρχαία ελληνικά (της αττικής-ιωνικής διαλέκτου, της κλασσικής περιόδου), απ’ότι η Κοινή Νεοελληνική. Τον 19ο αιώνα στην Ηπειρωτική Ελλάδα, το 55% των τοπωνυμίων δεν είχαν ελληνικό όνομα!!! Σήμερα το 20% των τοπωνυμίων στην κυρίως Ελλάδα έχουν μη Ελληνικό όνομα. Αυτό οφείλεται στην εθνική επιχείρηση εξελληνισμού των τοπωνυμίων (1832-1970). Στην Κύπρο μόνο το 10% των τοπωνυμίων δεν έχουν Ελληνικό όνομα, και μερικά που έχουν μη Ελληνικό όνομα, πάλι οι Έλληνες τους έδωσαν το όνομα. Η Κύπρος κράτησε ακραιφνή την Ελληνικότητά της, επειδή τα σύνορά της είναι η θάλασσα και δεν δεχόταν κύματα (ΜΟΝΙΜΩΝ) μεταναστών. Οι Κύπριοι μπορούν να καυχιόνται μιαν απευθείας καταγωγή από τις φλέβες των Αχαιών και των Δωριέων».
Το 76% των επιθέτων που έχουν οι Ελλαδίτες είναι ξένα (τουρκικά, αλβανικά, σλαβικά, εβραϊκά και λατινογενή), είτε προς το πρώτο συνθετικό π.χ. το πρόθυμα καρα-, και το αρβανίτικο çanavar (τζαναβάρ/ας) και η σύντομη μορφή çavar (τζαβάρ/ας) που στα γκέκικα αλβανικά σημαίνει «παλικάρι» και στα τουρκικά «τέρας», είτε προς τα επιθήματα: -τζής και -τσής (δηλώνουν επάγγελμα), -όγλου (ο γιος του), -λής (από, αντίστοιχο των ελληνικών -της και -ιώτης), -άτο/ς (ιταλικό, πολύ συνηθισμένο στην περιφέρεια Βένετο). Φαντάσου να σε λένε Αρναούτογλου! Γρήγορη δεν έχω τίποτε εναντίον σου. Αντίθετα, στην Ελληνική Μεγαλόνησο της Αφροδίτης το 75% των επιθέτων είναι Ελληνικά και τελειώνουν συνήθως σε -ου (τα «ου» είναι του παππού), σε -της και -ιώτης (π.χ. Μορφίτης, Δρουσιώτης) ενώ υπάρχουν και πολλά ποντιακά-αρχαιοελληνικά -ίδης και -άδης, (π.χ. Χαραλαμπίδης, Γεωργιάδης) όπως επίσης και τα πανελλήνια, Παπαδόπουλος. Πολύ συνηθισμένα επίθετα στην Κύπρο είναι τα ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΑ: Γεωργίου, Ανδρέου, Δημητρίου, Στεφάνου, Οικονόμου, Γρηγορίου, Παναγιώτου, Νικολάου, Χρίστου, Χριστοδούλου, Χαραλάμπους, Χριστοφόρου, Δωροθέου, Θεοδώρου, Θεοδότου, Ελευθερίου, Αλεξάνδρου, Ευαγόρου κλπ. Πάρα πολύ συχνό είναι το πρόθυμα -Παπα, π.χ. Παπανικολάου.
*1= Ο Michael Given πήρε το PhD (διδακτορικό) του στην Κυπριακή Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Cambridge το 1992. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλο άτομο, που μπορεί να μας μιλήσει για τους λεγόμενους «Ετεοκύπριους».
*2= Τοπωνύμια που περιέχουν τα στοιχεία νδ, νθ, σσ, ττ, και οι καταλήξεις ισσός, ος, ων, εύς, είναι προελληνικής προέλευσης (κυρίως πελασγικής) και δεν σημαίνουν τίποτε στα Ελληνικά. Η ετυμολογία τους χάνεται στα βάθη του χρόνου: Όλυμπος, Σίνδος, Παρνασσός, Αμνισσός, Λάρισσα, Κνωσός, Φαιστός, Λίνδος. Ὀλυνθος, Τίρυνθα, Ζάκυνθος, Κόρινθος και άλλα, είναι μερικά πολύ γνωστά παραδείγματα. Κύρια ονόματα όπως: Πελασγός, Ακρίσιος, Αγαμέμνων, Ποσειδών, Θησεύς, Περσεύς, Ζεύς κ.ο.κ. είναι Προελληνικά. Σημερινές λέξεις με τις προαναφερθείσες καταλήξεις π.χ. άνθος, πόθεν, άνωθεν, σίτος κ.ο.κ. είναι Προελληνικές (κυρίως πελασγικές).Υπενθυμίζουμε πως οι Προέλληνες Πελασγοί δεν έζησαν ποτέ στην Κύπρο.
*3= Μερικοί Ελλαδίτες μελετητές τους θεωρούν προϊστορικό ελληνικό φύλο (συναισθηματικά επηρεαζόμενοι). Οι ξένοι μελετητές τους θεωρούν Προέλληνες.
Στους πιο κάτω χάρτες μπορείτε να δείτε πώς ήταν στο παρελθόν μερικές περιοχές πριν να εγκατασταθούν οι τελευταίοι άποικοι που άφησαν και τον πολιτισμό τους. Οι χάρτες «μιλούν» από μόνοι τους.
Πιστεύεται πως οι
Πελασγοί ζούσαν σχεδόν σε όλη την κυρίως Ελλάδα, προτού Εξελληνιστούν.
Νοτιοδυτικά Βαλκάνια 700π.Χ.
Η Ιταλία το 600π.Χ.
Σικελία 1100π.Χ.: Οι τρεις πρώτοι κάτοικοι της Μεγάλης Νήσου, Ελουμιανοί, Σικανοί και Σικελοί, που ΔΕΝ ήταν ιταλογενείς. Αργότερα εγκαταστάθηκαν οι Φοίνικες και οι Έλληνες. Μέχρι και τα Μεσαιωνικά χρόνια το νησί είχε Ελληνικό πολιτισμό, ενώ των προαναφερθέντων λαών είχε χαθεί.
Αυτό το νησί της
Ιταλίας που είναι το μεγαλύτερο της Μεσογείου, εξιταλίστηκε πολλούς αιώνες αργότερα, όταν εγκαταστάθηκαν
τα πρώτα ιταλικά φύλα, τα οποία και διέδωσαν τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους, που
υπάρχουν μέχρι σήμερα. Οι λόγοι που επικράτησε ο ιταλικός πολιτισμός είναι α) Κουβάλησαν κάμπωσους Ιταλούς στο νησί β) Ο Ελληνικός πολιτισμός (ποθ παλιά θαύμαζαν) καταπολεμήθηκε.
Οι Κέλτες ζούσαν σε όλη την κεντρική και δυτική Ευρώπη. Σήμερα επιβιώνει η κελτική γλώσσα μόνο στη βόρεια Σκωτία, δυτική Ιρλανδία, Ουαλία, Κορνιγία και Βρετάνη.
Diachronic distribution of Celtic peoples:
Κίτρινο: core Hallstatt territory, by the 6th century BC
Ανοιχτό πράσινο: maximal Celtic expansion, by 275 BC
Γκριζοπράσινο: Lusitanian area of Iberia where Celtic presence is uncertain
Πράσινο: the "six Celtic nations" which retained significant numbers of Celtic speakers into the Early Modern period
Σκούρο πράσινο: areas where Celtic languages remain widely spoken today
Γερμανικά φύλα εγκαταστάθηκαν σε όλη σχεδόν την Ευρώπη, εκτός από τις περιοχές που βλέπετε με ανοιχτό πορτοκαλί, δηλαδή στα βορειοδυτικά που ζούσαν οι Κέλτες, στα ανατολικά που ζούσαν οι Σλάβοι και στα νοτιοανατολικά που ζούσαν οι Έλληνες.
Αυτός ο χάρτης είναι από τα ρωμαϊκά χρονιά 27π.Χ.-476μ.Χ. Στα μεσαιωνικά χρόνια, γερμανικά φύλα μετακινήθηκαν προς τη δυτική και βόρεια Πολωνία, μέχρι και τα παράλια της βαλτικής θάλασσας.
Σε αυτό τον
χάρτη, φαίνονται οι αποικισμοί μόνο του ενός από τα γερμανικά φύλα, των Βίκινγκς (8ομ.Χ.-11ομ.Χ.).
800π.Χ. Βασιλεια της Κυπρου
1. Paphos, Πάφος (Greek)
2. Salamis, Σαλαμίς (Greek)
3. Soloi, Σόλοι (Greek)
4. Kourion, Κούριον (Greek)
5. Chytroi, Χῦτροι (Greek)
6. Kition, Κίτιον (Graeco-Phoenician)
7. Amathus, Ἀμαθούς (Graeco-«Eteocypriot»)*
8. Idalion, Ἰδάλιον (Greek)
9. Ledrai, Λῆδραι (Greek)
10. Tamassos, Ταμασσός (Greek)
11. Kyrenia, Κυρηνεία (Greek)
12. Lapethos, Λάπηθος (Greek)
13. Marion, Μάριον (Greek)
* = Σημείωση: Και οι έξι βασιλιάδες της Αμαθούντας ήταν Έλληνες. 1) Πύρρος 2) Ζώτιμος 3) Λύσανδρος 4) Επίπαλος 5) Ανδροκλής 6) Ροίκος.
Υπήρχαν και άλλα μικρότερα Ελληνικά βασίλεια. Στο χάρτη δεν απεικονίζεται η Μόρφου και η Κερύνεια (η δεύτερη όμως αναφέρεται), που ήταν σημαντικα Ελληνικα βασίλεια.
Η Μόρφου ιδρύθηκε από τους Σπαρτιάτες που έφεραν και τη λατρεία της Αφροδίτης, όπως ο Αγαπήνωρ (Αρκάδες) στην Πάφο. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό κομμάτι της Κύπρου και κατά τον μεσαίωνα η πόλη αναφέρετο ως Μόρφου και ως Θεομόρφου.
Η Κερύνεια (και η Λάπηθος) αποικήθηκε από τους Αχαιούς από τα προϊστορικά χρόνια (1300π.Χ.). Ιδρύθηκε από τους Αχαιούς Κηφέα και Πράξανδρο που κατέληξαν εκεί όταν επέστρεφαν στη πατρίδα τους από τον Τρωικό πόλεμο. Οι ήρωες έδωσαν στη νέα πόλη το όνομα της πόλης τους της Κερύνειας που βρίσκεται στην Αχαΐα. Ο Κηφέας βασίλευσε στην Κερύνεια και ο Πράξανδρος στη Λάπηθο.
Ο μόνος μη Ελληνικός λαός που αποίκισε το νησί ήταν οι Φοίνικες το 840π.Χ. Καταρχάς να αναφέρουμε πως από τα 13 Βασίλεια της Κύπρου που υπήρχαν το 800π.Χ. (Βλέπε Χάρτη), οι Φοίνικες ζούσαν στο… μισό (1/26)! Οι μεγαλύτερες και ισχυρότερες πόλεις ήσαν η Σαλαμίνα και η Πάφος. Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να υπολογίσουμε ότι ο πληθυσμός τους ήταν τουλάχιστον 30 φορές μικρότερος από αυτόν των Ελλήνων! Αν τότε ο πληθυσμός των Ελλήνων ήταν 50.000, των Φοινίκων ήταν 1.500-1.800. Οι Φοίνικες του Κιτίου, που συνεργάζονταν πάντα με τους Πέρσες (όπως οι τούρκοι με τους Βρετανούς τον καιρό της αγγλοκρατίας), άρχισαν σταδιακά να εγκαταλείπουν την Κύπρο όταν αυτή προσαρτήθηκε (311-310π.Χ. μέχρι το 58π.Χ.) στους Έλληνες Μακεδόνες του Πτολεμαίου. Υπολογίζεται πως μέχρι το 200π.Χ. δεν υπήρχε ούτε και ένας Φοίνικας στην Κύπρο, εγκαταστάθηκαν στη μητρόπολή τους, τη Φοινίκη, αφού δεν υπήρχαν πλέον οι Πέρσες στην Κύπρο για να τους προστατεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου