Σημείωση: Το άρθρο δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φαίνεται. Υπάρχουν πολλοι χάρτες.
Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα διαφόρων χωρών που οι κυβερνήσεις τους, χρησιμοποιούσαν το πανίσχυρο όπλο που λέγεται Παιδεία, για να προσεγγίσουν ή να απομακρύνουν κάποιες εθνογλωσσικές ομάδες. Σήμερα πανίσχυρο προπαγανδιστικό όπλο ειναι και τα ΜΜΕ.
Η αποεθνοποίηση-εθνογένεση επιτυγχάνεται όταν μια κυβέρνηση αποφασίσει να αφαιρέσει από μια περιοχή τα πολιτισμικά και γλωσσικά στοιχεία που έχει με τους υπόλοιπους ομοεθνείς της (παν-εθνικά), και να δώσει έμφαση μόνο στα ντόπια.
Παλιά η αποεθνοποίηση-εθνογένεση γινόταν με φυσικό τρόπο, λόγο μεγάλης γεωγραφικής απόστασης των ομοεθνών, αλλά και επιμιξιών με άλλους λαούς, π.χ. οι Έλληνες της δυτικής Μεσογείου διατηρήσαν ακραιφνή την ελληνικότητά τους από το 800-300π.Χ. Έπειτα άρχισαν να αναμειγνύονται με άλλους λαούς, μέχρι που αφελληνίστηκαν. Εξαίρεση αποτελούν οι Έλληνες της νοτίου Ιταλίας (οι Γκρίκο) που εξακολουθούν να μιλούν Ελληνικά (κατωιταλιώτικη διάλεκτος) σε μερικές περιοχές του Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια και του Σαλέντο, μετά από 2.800 χρόνια! Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται στις 80.000. Κατά τον 20ο όμως αιώνα διάφορες κυβερνήσεις προωθούν την αποεθνοποίησης-εθνογένεσης με έναν επαίσχυντο τεχνητό τρόπο, για πολιτικούς λόγους (σκοπιμότητες και συμφέροντα).
Ο κόσμος ασχολείται με τη δουλειά και την οικογένειά του. Το 99% των ανθρώπων δεν έχει ιδέα ότι σε μερικές χώρες, πολιτικοί χρησιμοποιούν Εθνογλωσσολόγους για να «γεννήσουν» ή να «σκοτώσουν» Έθνη. Όταν τους μιλάς νομίζουν ότι υπερβάλλεις ή ακόμα και ότι λες πράγματα επιστημονικής φαντασίας. Μπορούμε εύκολα να πούμε ότι ο κόσμος είναι αφελής, αλλά το θέμα είναι ότι ο καθένας ασχολείται και κατέχει μόνο το θέμα που του δίνει ψωμί να φάει.
Θα πρέπει να αναφερθούν κάποια παραδείγματα (προτού φτάσουμε στα της Κύπρου) για να μπορέσει ο αναγνώστης να κατανοήσει ευκολότερα το άρθρο. Όσοι ασχολείστε με Εθνολογία-Ιστορία θα τα καταλάβετε εύκολα, οι υπόλοιποι μπορείτε να ρίξετε ένα γρήγορο βλέφαρο, για να πάρετε μια ιδέα και να προχωρήσετε στα της Κύπρου (πιο κάτω).
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ: (αποεθνοποίηση-εθνογένεση)
ΣΚΟΠΙΑ: Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι Σκοπιανοί είναι Βούλγαροι (ή βουλγαρογενείς). Όλα τα παλιά βιβλία (ελληνικά και ξένα) γράφουν «μετά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, οι Βούλγαροι (εννοεί αυτούς που σήμερα αποκαλούμε Σκοπιανούς, αλλά και τους Βούλγαρους που ζούσαν στην Α.Μακεδονία και τη Θράκη) επέστρεψαν στη Βουλγαρία». Συνθήκη Νεϊγύ, 1919: «Βάσει της παραπάνω Σύμβασης περί τους 50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα, και 90.000 Βούλγαροι από την Ελλάδα στη Βουλγαρία.» Πουθενά δεν αναφέρονται σαν Σκοπιανοί ή σαν «Μακεδόνες». Δεν υπήρχαν τέτοια εθνώνυμα. Διαβάζοντας δηλαδή κανείς για τους δυο Βαλκανικούς Πολέμους και από ελληνικές και από ξένες πηγές (δεν γνωρίζουμε τι τους λένε στα Σκόπια), θα διαπιστώσει ότι οι Σκοπιανοι δεν αναφέρονται καθόλου. Δεν υπάρχει το εθνώνυμο «Σκοπιανοί», δεν υπάρχει φυσικά το εθνώνυμο «Μακεδόνες». Παρόλο που σήμερα οι Σκοπιανοί θεωρούνται ξεχωριστή εθνότητα από τους Βουλγάρους, διαβάζοντας για αυτή την περίοδο θα δείτε ότι οι μάχες του 1912-1913 για τα εδάφη της Μακεδονίας ήταν μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων (στο βορά ήθελαν και οι Σέρβοι μερίδιο). Σκοπιανοί δεν υπήρχαν. Άξιον αναφοράς ειναι το ότι, τους κατοίκους του βορείου μόνο σημερινού κράτους των Σκοπίων, οι Σέρβοι τους αποκαλούσαν «Σέρβους του νότου». Εθνολογικές στατιστικές στις αρχές του 20ου αιώνα (τουρκικές, ελληνικές, βουλγαρικές, σέρβικες και άλλες -η κάθε μια στατιστική με τη δική της προπαγάνδα-) δεν αναφέρουν ποτέ και πουθενά κάποιους εθνοτικά «Μακεδόνες». Σε μερικές μόνο στατιστικές αναφέρεται ο όρος «Σλαβομακεδόνες», που δεν εννοεί τους σημερινούς Σκοπιανούς, αλλά τους Σέρβους και τους Βούλγαρους μαζί. Εθνοτικα «Μακεδόνες» απλά δεν υπήρχαν. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
1) Τουρκική στατιστική του Χιλμί πασά διοικητή της Μακεδονίας, 1904. Για τα τρία βιλαλέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Κοσσυφοπεδίου: Μωαμεθανοί (Τούρκοι-Αλβανοί-Ρομά-διάφοροι εξισλαμησθέντες) 1.729.000, Έλληνες 647.932, Βούλγαροι 52,784, Σέρβοι 167.601, Βλάχοι 30.116
2) Ο Γερμανός στρατηγός Von Der Golt, οργανωτής του τουρκικού στρατού αναφέρει για τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου, 1904: Μουσουλμάνοι 730.000 Έλληνες 580.000 Βούλγαροι 266.000
3) Ο Άγγλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Ch. Bunt για το βιλαέτι Θεσσαλονίκης: Τούρκοι 447.000, Χριστιανοί 485.000, Εβραίοι 43.000 // Ο πληθυσμός των χριστιανών ήταν: Ρωμηοί* 269.000 (ελληνόφωνοι 161.000, σλαβόφωνοι 102.000, βλαχόφωνοι 6.000), Βούλγαροι 201.000, Τσιγγάνοι (Ρομά) 6.000, Καθολικοί 8.000, Προτεστάντες 1.000.
* = Χρησιμοποίησε τον όρο «Ρωμηοί» αντί για Έλληνες, για να εντάξει όλους τους Πατριαρχικούς.
Οι Σκοπιανοί-«Μακεδόνες» είχαν καθαρά βουλγαρική εθνική συνείδηση, και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν υπήρχαν «Μακεδονικά» σχολεία…
Βιλαέτια Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης… Σχολεία: ελληνικά 998, βουλγαρικά 561, ρουμανικά 49, σερβικά 51 (οι Βλάχοι επέλεγαν να φοιτήσουν είτε σε ελληνικά σχολεία, είτε σε ρουμανικά).
Μικρή αναφορά στην ονομασία της περιοχής, επειδή δεν είναι αυτό το θέμα του άρθρου:
Οι νέες γενιές των Σκοπιανών μεγάλωσαν με το «είμαι Μακεδόνας και μιλώ μακεδονικά». Οι πρόπαππούδες τους όμως αυτοαποκαλούνταν Βούλγαροι. Όλα άρχισαν τη δεκαετία του 1940 όταν ο Γιουγκοσλάβος κομμουνιστής Τίτο άλλαξε το όνομα της περιοχής από Επαρχία του Βαρδάρη (Vardarska-Banovina από τον ομώνυμο ποταμό, γνωστός και ως Αξιός) σε Μακεδονία, στην προσπάθεια του να κερδίσει ελληνικά εδάφη. Τότε η Γιουγκοσλαβία έχοντας στην κατοχή της τα Σκόπια, άρχισε τη διαδικασία της αποεθνοποίησης-εθνογένεσης, αφαιρώντας από τους Σκοπιανούς οτιδήποτε το βουλγαρικό (παν-εθνικό), ήθη-έθιμα-παραδόσεις και έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην τοπική διάλεκτο απομακρύνοντας την, από την κοινή βουλγαρική, που ήταν η μοναδική γλώσσα που διδάσκονταν τα παιδιά στα σχολεία. Μέχρι και το 1940 οι Σκοπιανοί αυτοαποκαλούνταν Βούλγαροι. Σταδιακά και ενώ οι Σκοπιανοί δεν είχαν καμία επικοινωνία με τους ομοεθνείς τους Βούλγαρους, αφού ανήκαν στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, άρχισαν να αποκτούν «μακεδονική εθνική συνείδηση», ένιωθαν πως έχουν δικό τους έθνος και δική τους γλώσσα και μάλιστα σήμερα, αν τους αποκαλέσεις Βούλγαρους εκνευρίζονται (σας θυμίζει κάτι αυτό; Κάτι που συμβαίνει και στην Κύπρο). Το κράτος της Βουλγαρίας δεν αναγνωρίζει Σκοπιανό/«Μακεδονικό» έθνος και αποκαλεί τα σκοπιανά, δυτικοβουλγαρική διάλεκτο.
Βέβαια σήμερα συμβαίνουν τραγελαφικά και προκλητικότατα πράγματα σε αυτό το κράτος (Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε στην «Ενωμένη Μακεδονία»). Η πρώτη τους σημαία μετά την απόσχιση τους από την Γιουγκοσλαβία το 1991 και μέχρι τον Οκτώβριο του 1995, ήταν ο Ήλιος της Βεργίνας σε κόκκινο φόντο, γεγονός που πυροδότησε κύμα διαμαρτυριών από την κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο. (http://
Οι Σκοπιανοί αποφάσισαν να κάνουν και δική τους εκκλησία το 1958 της οποίας η αυτονομία δεν αναγνωρίστηκε από τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Θεωρείται ανεξάρτητη από το 1967. Από το 1874 μέχρι το 1918 οι Σκοπιανοί ανηκαν στη Βουλγαρική Εξαρχία. Είναι ξεκάθαρο πως η ίδρυση αυτής της εκκλησίας (όπως και της Βουλγαρικής Εξαρχίας) είχε εθνικούς λόγους και όχι θρησκευτικούς.
Τους διδάσκουν στο σχολείο πως είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, οι οποίοι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!! *
*1 Για την εθνική σύνθεση στο Βιλαέτι του Κοσσόβου, στο οποίο ανήκε το Σαντζάκι των Σκοπίων, βλέπε πιο κάτω.
ΜΟΛΔΑΒΙΑ: Εδώ η κατάσταση είναι λιγότερο τραγική. Υπάρχουν ακόμα Μολδαβοί που έχουν ρουμανική εθνική συνείδηση. Ή πιο σωστά, σκέτο εθνική συνείδηση. Επειδή είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το ξέρουν είτε όχι, είναι εθνοτικά Ρουμάνοι. Ιστορικά σ’αυτήν την περίπτωση ευθύνονται οι Ρώσοι για την αποεθνοποίηση-εθνογένεση. To 1600 ο Μιχαήλ ο Γενναίος ένωσε τα τρία Ρουμανικά Πριγκιπάτα για μικρό χρονικό διάστημα. Στα νεότερα χρόνια οι Ρουμάνοι χωρίζονταν σε τρείς περιοχές, τη Μολδαβία, τη Βλαχία και την Τρανσυλβανία. Οι δύο πρώτες ενώθηκαν -συμβατικά- το 1859, ενώ και οι τρείς ενώθηκαν στο Βασίλειο της Ρουμανίας 1918-1940 (https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/34/Mihai_1600.png
///// https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/RomaniaBorderHistoryAnnimation_1859-2010.gif ). Από τον 16ο αιώνα άρχισαν (αραιά και όσο περνούσε ο καιρός πιο συχνά) οι κάτοικοι αυτών των περιοχών να αυτοαποκαλούνται «Ρουμάνοι». Το τοπωνύμιο και το εθνόνυμο προέρχεται απο το romanus και σημαίνει «πολίτης της Ρώμης».
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η ΕΣΣΔ του Στάλιν, μετέφερε αρκετούς Ρώσους, Λευκορώσους και Ουκρανούς στη χώρα, κυρίως σε αστικές περιοχές, ενώ πολλοί Ρουμάνοι εξορίστηκαν στη Σιβηρία και το Καζακστάν πετυχαίνοντας έτσι εθνογραφική αλλοίωση, ενώ ταυτόχρονα καθιερώθηκε το κυριλλικό αλφάβητο στη θέση του λατινικού που χρησιμοποιούσαν οι Μολδαβοί (και όλοι οι Ρουμάνοι) από το 1860. Το 1991, η Μολδαβία κήρυξε την ανεξαρτησία της και έγινε μέρος της μετα-Σοβιετικής Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Χωρών. Το πρώτο διάστημα της ανεξαρτησίας αναπτύχθηκε κινητικότητα για την επανένωση με τη Ρουμανία, αλλά δεν επετεύχθη για τρεις λογους 1) Υπήρχαν πάρα πολλοί κομμουνιστές που ως γνωστών δεν πιστεύουν σε έθνη και κουραφέξαλα 2) Υπήρχαν είδη πάρα πολλοί -20%- Ανατολικοσλάβοι (Ρώσοι, Λευκορώσοι και Ουκρανοί) 3) Είχε είδη χαθεί σε μεγάλο βαθμό η (ρουμανική) εθνική συνείδηση, αφού για πολλές δεκαετίες είχαν αποξενωθεί από τους ομοεθνείς τους.
Μολδαβική εθνική ταυτότητα, Διαχρονικά: Οι Τρανσυλβανοί, Οι Βλάχοι και οι Μολδαβοί χρησιμοποιούσαν αραιά το εθνώνυμο «Ρουμάνοι» από τα πρώτα Μεσαιωνικά χρόνια, είχαν όμως πλήρη συνείδηση της κοινής εθνοτικής τους καταγωγής από τους αρχαίους Ρωμαίους (κυρίως), αλλά και από τους Δάκες που ήταν Θρακικό φύλο ή πολύ συγγενικό με τους Θράκες. Επηρεάστηκαν όμως αναπόφευκτα και από τους γείτονες, Νοτιοσλάβους. Ο πρώτος σημαντικός χρονικογράφος της Μολδαβίας, ο Grigore Ureche (1590-1647), δήλωσε ότι οι Ρουμάνοι της Ουγγρικής Αυτοκρατορίας και οι Μολδαβοί ανήκουν στο ίδιο έθνος, αφού κατάγονται από τη Ρώμη (έξου και το όνομα Ρουμάνοι). Αργότερα, ο χρονικογράφος Miron Costin (1633-1691) έγραψε σε ένα από τα έργα του «το πιο ορθό και αυθεντικό όνομα των Μολδαβών είναι Ruman (Romanian-Ρουμάνος), και αυτό είναι το όνομα που κράτησαν από την αρχή μέχρι σήμερα». Επίσης αναφέρει ότι οι Μολδαβοί ποτέ δεν ρωτούσαν «μιλάς μολδαβικά; Έλεγαν μιλάς ρουμανικά;». Ο χρονικογράφος Constantin Cantacuzino (1655-1761) εξηγεί ότι με το όνομα Ρουμάνοι εννοούμε τους Ρουμάνους της Βλαχίας, της Τρανσυλβανίας και της Μολδαβίας, αφού μιλούν την ίδια γλώσσα (με τοπικές διαλέκτους) και έχουν κοινή καταγωγή. Ο πρίγκιπας της Μολδαβίας Dimitre Cantemir (1673-1723) σε ένα βιβλίο του αναφέρει στην εισαγωγή «το χρονικό ολόκληρης της Ρουμανικής γης» που «μετά χωρίστηκε σε Μολδαβία, Βλαχία και Τρανσυλβανία». Και αυτός αναφέρει ότι το σύνηθες και ορθό εθνώνυμο για τους Τρανσυβανούς-Μολδαβούς-Βλάχους, είναι Ρουμάνοι.
Ο Emanoil Catelli (1883–1943) Μολδαβός πολιτικός είπε το 1917: «Οι Μολδαβοί που σωπαίνουν για 106 χρόνια (η Μολδαβία ήταν υποτελής της Ρωσικής Αυτοκρατορίας 1812-1918), πρέπει να μιλήσουν πιο δυνατά σήμερα… επειδή είναι Ρουμάνοι, και μόνο οι Ρώσοι τους υποβάθμισαν στο ρόλο των «Μολδαβών».
Ο συγγραφεύς Alexei Mateevici (1888–1917), του οποίου χρησιμοποίησαν ένα ποίημα του το 1994 για να κάνουν καινούριο εθνικό ύμνο (τι ειρωνεία!)*1 είπε σε συνέδριο δασκάλων στη Βεσσαραβία το 1917: «Ναι, είμαστε Μολδαβοί, γιοι της παλαιάς Μολδαβίας, αλλά ανήκουμε στον μεγάλο κορμό του ρουμανικού έθνους, που υπάρχει στη Βλαχία, την Τρανσυλβανία και τη Μολδαβία. Τα αδέλφια μας στη Βλαχία και την Τρανσυλβανία δεν αυτοαποκαλούνται ανάλογα με τον τόπο στον οποίο ζουν, αλλά αυτοαποκαλούνται Ρουμάνοι. Αυτό είναι που πρέπει να κάμουμε και εμείς».
Η Maria Cebotari (1910–1949) κορυφαία σοπράνο γεννημένη στη Βεσσαραβία είπε «Ποτέ και σε καμμία περίσταση δεν πέρασε από το μυαλό μου να πω ότι είμαι οτιδήποτε άλλο εκτός από Ρουμάνα από τη Βεσσαραβία, ή, απλά Ρουμάνα».
Ο Grigore Vieru (1935–2009), εξέχων Μολδαβός ποιητής είπε «Οι Μολδαβοί με πληγώνουν απάνθρωπα, αλλά είμαι ευτυχισμένος επειδή ο ρουμανισμός εξακολουθεί να ζει μέσα τους» (Βεσσαραβία με θλίψη).
Παρατηρούμε λοιπόν πως, οι Μορφωμένοι Μολδαβοί, δεν έπεσαν θύματα της ρωσικής «πλύσης εγκεφάλου» και γνωρίζουν πολύ καλά σε ποια εθνότητα ανήκουν. Βέβαια εξαρτάται και για ποια περίοδο μιλούμε, αφού μέχρι και το πρώτο μισο του 20ου αιωνα, οι Μολδαβοί καταγράφονταν ως Ρουμάνοι.
Από παλιές απογραφές πληθυσμών της Βεσσαραβίας, παρατηρούμε ότι δεν υπήρχε «μολδαβική εθνότητα» (οι Μολδαβοί εθνοτικά καταγράφονταν ως Ρουμάνοι)…
Σήμερα η Βεσσαραβία περιλαμβάνει τη Μολδαβία, συν δυο εδάφη που ανήκουν στην Ουκρανιά, στον νότο και ένα πολύ μικρό στον βορρά.
Βεσσαραβία τότε: Ρωσική απογραφή, 1817,: Ρουμάνοι 86%, Ουκρανοί 6.5% Λοιποί 7.5%
Ρουμανική απογραφή, 1930: Ρουμάνοι 56.23%, Ουκρανοί 10.97%, Ρώσοι 12.28%, Εβραίοι 7.15%, Βούλγαροι 5.72%, Γκαγκαούζοι 3.43%, Λοιποί 4.22% (οι Ρωσο-Ουκρανοί κουβάλησαν διάφορες άλλες εθνότητες, για να μην θεωρείται η περιοχή ρουμανική). Ο λόγος που μειώθηκαν η Ρουμάνοι και αυξήθηκαν οι Ανατολικοσλάβοι (Ρώσοι-Ουκρανοί), ήταν επειδή οι Ρώσοι προσπάθησαν να εκσλαβίσουν την περιοχή.
Μολδαβία σήμερα: Μολδαβική απογραφή, 2004: Μολδαβοί 69.6%, Ουκρανοί 11.2%, Ρώσοι 9.4%, Γκαγκαούζοι 3.9%, Ρουμάνοι 1.9%, Λοιποί 1.5% (οι Ρουμάνοι -που κατάγονται από το ρουμανικό κράτος- θεωρούνται πλέον, ξεχωριστή εθνότητα, μειονότητα της Μολδαβίας!!!). Τους Εβραίους τους εξαφάνισαν οι ναζί. Όμως σε ρωσική απογραφή το 1927 για την Υπερδνειστερία (Τρανσνίστρια), οι Ρώσοι θεωρούν τους Μολδαβούς ξεχωριστή εθνότητα.
Για να δούμε όμως τι έγινε μετά την Ανακύρηξη της Ανεξαρτησίας από τη Σοβιετική Ένωση το 1991. Η Μολδαβική κυβέρνηση ονομάζει τη γλώσσα «Ρουμανικά», και ο πρώτος εθνικός ύμνος ήταν ο «Desteapta-te romane» (Ρουμάνων Αφύπνιση), ο ίδιος δηλαδή με της Ρουμανίας. Εδώ όμως είναι που αρχίζει η Αποεθνοποίηση-Εθνογένεση. Οι Μολδαβοί έζησαν για πολλά χρόνια σε ξεχωριστό κράτος από τους ομοεθνείς τους, οι Ρώσοι προωθούσαν τον εκλαβισμό (αναγκάζοντάς τους να χρησιμοποιούν το Κυριλλικό αλφάβητο, ενώ τη ρουμανική γλώσσα οι Ρώσσοι τη «βαφτισαν» «μολδαβικη»), με το 20.6% του Ρωσο-Ουκρανικού πληθυσμού και αυτά σε συνδυασμό με τους πολλούς κομμουνιστές της Μολδαβίας, ήταν τα αίτια του Συντάγματος της Μολδαβίας (1994), που ονόμασε την επίσημη γλώσσα «Μολδαβική» και καθιέρωσε καινούργιο εθνικό ύμνο «Limba noastra» (η δική μας γλώσσα). Σημείωση: [Παρατηρούμε εκπληκτικές ομοιότητες με την Κύπρο. Οι Μολδαβικές Κυβερνήσεις από το ’94 και εντεύθεν συνέχισαν τη ρωσσική προπαγάνδα περί ξεχωριστού «Μολδαβικού Έθνους» και ξεχωριστής «Μολδαβικής Γλώσσας» (την οποία δεν αναγνωρίζει ΦΥΣΙΚΑ η Ethnologue). Το ίδιο άρχισαν να κάμνουν οι ΑΚΕΛικοί από το ’74 και εντεύθεν. Η μοναδική διαφορά είναι ότι, οι του ΑΚΕΛ ποτέ δεν είπαν δημόσια ότι δεν είμεθα Έλληνες. Τα λένε πίσω από τις κάμερες, και ειδικά όταν κάμνουν προπαγάνδα στα ΕΔΟΝόπουλα.] Επιπλέον, το 2003 ο «Νόμος των Εθνοτήτων» που υιοθετήθηκε από τους κομμουνιστές που κυριαρχούσαν στο κοινοβούλιο, ρητά χαρακτηρίζουν τους Ρουμανους (μιλούμε για αυτούς που κατάγονται από τη Ρουμανία, αφού και οι Μολδαβοί είναι Ρουμάνοι), σαν εθνική μειονότητα της Μολδαβίας!!! Είναι σαν να λεμέ ότι στην Κύπρο οι Ελλαδίτες μόνιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ξεχωριστή εθνοτική μειονότητα (μιλούμε για εθνότητες, όχι για ιθαγένειες).
Επισκόπηση που έγινε στη Δημοκρατία της Μολδαβίας το 1992 έδειξε ότι το 87% των Ρουμανόφωνων επέλεξαν να αυτοαποκαλείται «Μολδαβοί» παρά Ρουμάνοι!!!!! Για αυτήν την κατάντια ευθύνονται κυρίως οι ΡΩΣΟΙ, αλλά και οι Μολδαβοί κομμουνιστές. Οι ΡΩΣΟΙ προσπάθησαν να «γεννήσουν» μια νέα εθνότητα, για να σταματήσουν οι Μολδαβοί να θέλουν ένωση με τη Ρουμανία. Ακριβώς δηλαδή ότι έκαμαν και οι Εγγλέζοι με τους Έλληνες Κυπρίους. Ακόμα ένα μικρό (σε σχέση με τα άλλα) παράδειγμα της ρωσσικής πολιτικής Αποεθνοποίησης-Εθνογένεσης των Ρουμάνων Μολδαβών…Η πρωτεύουσα της χώρας φέρει το Ρουμανικό όνομα Κισινάου (Chișinău). Οι Ρώσσοι το άλλαξαν σε Kishinyov (Кишинёв) δίνοντάς του Σλαβική-Ρωσσική χροιά. Στην αγγλική γλώσσα πέρασε σαν Kishinev, αλλά το Ρουμανικό Chișinău κερδίζει έδαφος όσο περνά ο καιρός, ειδικά στον γραπτό λόγο. Και στον Ελληνικό κόσμο τα τοπωνύμια μας πρέπει να αναφέρονται με το Ελληνικό τους όνομα στην αγγλική γλώσσα, και όχι με αυτό των κατακτητών (Αμμόχωστος-Ammohostos, ΟΧΙ Famagusta, Κέρκυρα-Kérkyra, ΟΧΙ Corfu).
1* = Ο εθνικός ύμνος της Μολδαβίας από το 1994 είναι ο Limba noastră (η γλώσσα μας). Τους στίχους όπως διαβάσατε και πιο πάνω έγραψε ο Alexei Mateevici λίγο πριν πεθάνει. Δεν αναφέρει το όνομα της γλώσσας, αφού για τον ποιητή ήταν αυτονόητο ότι οι Μολδαβοί μιλούσαν ρουμανικά και ήταν (είναι) Ρουμάνοι. Πριν το ’94 για κάποιο χρονικό διάστημα η Μολδαβία χρησιμοποιούσε τον ρουμανικό εθνικό ύμνο. ἐγκυκλοπεδικάς γνώσεις: Η Μολδαβική σημαία υιοθετήθηκε στις 27 Απριλίου του 1990. Τα χρώματα είναι ίδια με αυτά της Ρουμανίας, έχει όμως αναλογία μήκος-πλάτος 1:2 ενώ η ρουμανική σημαία 2:3. Στο μέσο, η μολδαβική σημαία έχει οικόσημο με έναν σκούρο χρυσό αετό που στο ράμφος του κρατά έναν Ορθόδοξο σταυρό. Το οικόσημο αυτό (παρόμοιο) υιοθέτησε και το Ρουμανικό Κοινοβούλιο το 1992. Η ιστορία του οικοσήμου αναγάγετε στο 1859 όταν οι δύο από τις τρεις ρουμανικές περιοχές, Μολδαβία και Βλαχία Ενώθηκαν υπό τον Πρίγκηπα Alexandru Ioan Cuza, δημιουργώντας τα (Ρουμανικά) Ηνωμένα Πριγκιπάτα (1859-1881). Βλέπε Χάρτη https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/96/Romania_1859-1878.png
Βλέπε Χάρτη, χρονολόγιο των συνόρων της Ρουμανίας 1859–2010 https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/RomaniaBorderHistoryAnnimation_1859-2010.gif !!!
ΑΥΣΤΡΙΑ: Δεν χωρεί ιστορική αναδρομή ολόκληρης της ιστορίας της Αυστρίας σε αυτό το άρθρο φυσικά, αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί, είναι πως μετά τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο (που χώρισαν οι σύμμαχοι την Αυστρία από τη Γερμανία), οι εκάστοτε αυστριακές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την τοπική διάλεκτο και τις τοπικές συνήθειες, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, για να πείσει τους Αυστριακούς, πως εθνοτικά δεν είναι Γερμανοί αλλά Αυστριακοί, δηλαδή ένας γερμανογενής λαός, που απλά συγγενεύει με τους Γερμανούς. Ευτυχώς που δεν ζει ο Χίτλερ σήμερα. Με αυτό το σκεπτικό και οι Βαυαροί θα έπρεπε να θεωρούνται ξεχωριστή εθνότητα, αφού η Αυστρία και η Βαυαρία συνορεύουν, μιλούν την ίδια γερμανογενή γλώσσα (Βαυαρικά, γλωσσικός κώδικας ISO 639-3 bar) και έχουν περίπου τα ιδία ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Οι Βαυαροί όμως επειδή ζουν στο γερμανικό κράτος, δεν δέχτηκαν την «πλύση εγκεφάλου» που δέχτηκαν οι Αυστριακοί, επειδή δεν συμφέρει στο γερμανικό κράτος να ξεσηκωθούν και να ζητήσουν ανεξαρτησία. Το 1866 έγινε ο Αυστρο-Πρωσικός πόλεμος κατά τον οποίο η Πρωσία απέκλεισε την Αυστρία από τη Γερμανία. Ουσιαστικά τα δυο πιο δυνατά γερμανικά κράτη ήταν η Πρωσία και η Αυστρία, και ο πόλεμος έγινε για το ποια περιοχή θα κυριαρχούσε στο γερμανικό κράτος, η άλλη θα έφευγε. Ακολούθησε η δημιουργία του γερμανικού έθνους-κράτους το 1871… χωρίς την Αυστρία! (λύση της πιο μικρής Γερμανίας), γεγονός που οδήγησε τους Αυστριακούς στο να μην έχουν έντονη γερμανική εθνική συνείδηση (το φαινόμενο της φυσικής αποεθνοποίησης-εθνογένεσης).
Μετά τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας το 1918 στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αυστρία υιοθέτησε και χρησιμοποίησε το όνομα Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας, (Republik Deutschösterreich ή Deutsch-Österreich), σε μια προσπάθεια για Ένωση με την (υπόλοιπη) Γερμανία, αλλά τους το απαγόρευσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις κατά τη Συνθήκη Αγίου Γερμανού το 1919. Μετά από επέμβαση των Ναζί, στις 10 Απριλίου του 1938 έγινε ενωτικό δημοψήφισμα στην Αυστρία. Το ποσοστό υπέρ της προσάρτησης ανήλθε, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σε 99.7561% Τότε, δεν υπήρχε ούτε και ένας Αυστριακός (ή ξένος) που να λέει ότι οι Αυστριακοί δεν ήταν εθνοτικά Γερμανοί. Μετά τα ναζιστικά γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αρκετοί Αυστριακοί δεν ήθελαν να έχουν σχέση με τους Γερμανούς (με τους υπόλοιπους Γερμανούς).
Οι Εγγλεζοαμερικάνοι και οι υπόλοιπες νικήτριες δυνάμεις του Πολέμου τριχοτόμησαν τη Γερμανία για να την αποδυναμώσουν (Δ. Γερμανία, Α. Γερμανία και Αυστρία). ΧΑΡΤΕΣ
Μίλησα με πέντε Αυστριακούς στη ζωή μου για το -όχι υποκειμενικό- θέμα, της εθνοτικής καταγωγής των Αυστριακών. Και οι πέντε μου είπαν πως δεν είναι Γερμανοί. Όταν μια Αυστριακή μου είπε «έχουμε διαφορετική κουλτούρα από τους Γερμανούς» της απήντησα «και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες με τους αρχαίους Αθηναίους είχαν πολύ διαφορετική κουλτούρα (πολιτισμό πιο σωστά), και οι δύο όμως ήταν Έλληνες, και οι σύγχρονοι Νοτιοκορεάτες έχουν πολύ μεγάλη πολιτισμική διαφορά με τους Βορειοκορεάτες, και οι δύο όμως είναι Κορεάτες»
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Παιδεία και τα ΜΜΕ μετέτρεψαν τους κατοίκους αυτούς Εθνοτικά από Γερμανούς σε «Αυστριακούς». Και «εγένετο έθνος» (ακόμα ένα). Από το 1945 και εντεύθεν οι διάφορες αυστριακές κυβερνήσεις (μαριονέτες των Εγγλεζοαμερικάνων στην αρχή) ακολούθησαν την εμετική πολιτική της τεχνητής αποεθνοποίησης-εθνογένεσης.
Κανένας βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Αυστριακοί είναι τουλάχιστον, γερμανογενείς!
Σήμερα παρατηρούμε πως, η προπαγάνδα της εκάστοτε αυστριακής κυβέρνησης που άρχισε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει φέρει τους Αυστριακούς στο σημείο να εκνευρίζονται αφάνταστα άμα τους αποκαλέσεις Γερμανούς.
Όπως είπε και ο Μακάριος, «ο λαός είναι όπως τη σίκλα με το νερό, άμα τη γείρεις δεξιά, το νερό πάει δεξιά, άμα τη γείρεις αριστερά, πάει αριστερά».
ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ: Το Μαυροβούνιο ανήκε στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας 1943-1992, αργότερα αποτέλεσε το κράτος της Σερβίας και Μαυροβουνίου 1992-2006. Στις 3 Ιουνίου το Μαυροβούνιο μετά από δημοψήφισμα ανακήρυξε την ανεξαρτησία του. Η Κύπρος ακολουθεί το δρόμο του Μαυροβούνιου, της Αυστρίας, της Μολδαβίας, των Σκοπίων (και κάποιων άλλων κρατών), όπου οι εκεί κυβερνήσεις κατάφεραν μέσα σε μερικές δεκαετίες με μαεστρικό-προπαγανδιστικό τρόπο να πείσουν τους κατοίκους πως δεν είναι Σέρβοι, Γερμανοί, Ρουμάνοι και Βούλγαροι αντίστοιχα, και έτσι από τα τελη του 20ου αιώνα σε όλα τα επίσημα έγγραφα δηλώνουν πως η εθνότητα τους έχει ξαφνικά αλλάξει!!!!!
Μαυροβούνια εθνοτική ταυτότητα, Διαχρονικά: 700-1500, Πάρα πολλά έγγραφα αναφέρουν ότι οι κάτοικοι της Ντουκλείας (νότιο Μαυροβούνιο) ήταν Σέρβοι, όμως υπήρχαν και μειονότητες Λατίνων, Αλβανών και Βλάχων. Η γλώσσα των κατοίκων ήταν η σερβική διάλεκτος της Παλαιάς Σλαβονικής, ενώ η ανώτερη τάξη αρχικά μιλούσε σε κάποιο βαθμό ελληνικά και λατινικά.
1614, ο Mariano Bolizza του Κότορ (Ασκρήβιον) ήταν δημόσιος υπηρέτης της Δημοκρατίας της Βενετίας. Σε λεπτομερέστατη αναφορά του δήλωσε για το Σαντζάκι της Σκόντρα (σύνορα Μαυροβουνίου-Αλβανίας) ότι η πλειονότητα ήταν Σέρβοι και η μειονότητα Αλβανοί. Επίσης υπήρχαν πιο μικρές μειονότητες Βλάχων και Τούρκων.
1700-1800: Η εθνική σύνθεση ανάμεσα στους Σέρβους Νοτιοσλάβους ήταν ξεκάθαρη.
Σε γράμμα προς τον Justinian Bert το 1756, οι Μαυροβούνιοι οπλαρχηγοί αναφέρουν «Είμαστε Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης και νόμου της Ανατολικής Εκκλησίας, του έντιμου και ένδοξου Σλαβικού-Σερβικού γένους».
Ο Jovan Stefanov Balevic της Μπρατονοζικής πατριάς, εγραψε «Μια συντομη και αντικειμενικη περιγραφη της παρούσας κατάστασης του Μαυροβουνίου το 1757, στην οποία έλεγε: «Όλοι οι κάτοικοι του Μαυροβουνίου είναι εθνοτικά Σέρβοι και Ορθόδοξοι…». «Δεν υπάρχουν δάσκαλοι στα σχολεία του Μαυροβουνίου… μόνο ιερείς που διδάσκουν τη Σλαβική-Σερβική γλώσσα…»
1800-1900: Σύμφωνα με γράμματα προς τη Ρωσία του Επισκόπου Petar I Petrović Njegoš από τον Μάρτιο 5, 1826, «Ο λαός του Μαυροβουνίου είναι Σέρβικος της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης». Σύμφωνα με την «παράγραφο 92» στον κώδικα του Πρίγκιπα Danilo, που εγκαθιδρύθηκε το 1855: «Παρόλο που δεν υπάρχει καμία άλλη εθνότητα σε αυτή τη γη εκτός από τη σερβική, και καμία άλλη θρησκεία εκτός από την Ανατολική Ορθόδοξη… και σε ότι αφορά τον σερβισμό… του ομοιογενές σερβικού μας έθνους, ο Μαυροβούνιος πρίγκιπας έχει, στην καρδιά του, χαραγμένη αίσθηση αγάπης και αφοσίωσης, όχι μόνο απέναντι στο λαό του (σ.σ. του Μαυροβουνίου), αλλά προς ολόκληρο το σερβικό έθνος και οτιδήποτε ονομάζεται σερβικό».
Το 1895 ειπώθηκε ότι οι κάτοικοι του Μαυρωβουνίου ήταν «γνήσιοι Σέρβοι, μιλούσαν τη σερβική γλώσσα και ακολουθούσαν την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το 1900, σύμφωνα με διεθνείς πηγές, το Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου είχε 311.564 κατοίκους: Σέρβοι Ορθόδοξοι 293.527 (94.21%) // Μουσουλμάνοι (Αλβανοί και Βόσνιοι) 12.493 (4.01%) // Ρωμαιοκαθολικοί (Κροάτες και Ρομά) 5.544 (1.78%).
Το 1909 σύμφωνα με επίσημη απογραφή το Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου είχε 317.856 κατοίκους: (η απογραφή έγινε με βάση τη γλώσσα και τη θρησκεία) Σέρβοι Ορθόδοξοι 94.38%, Αλβανοί Μουσουλμάνοι 4.1%, Λοιποί 1.52%
1911: Σε ένα γεωγραφικό κείμενο για τους τριτοετείς Μαυροβούνιοι του δημοτικού σχολείου, έγραφε: «Στο Μαυροβούνιο ζουν μόνο αληθινοί και γνήσιοι Σέρβοι που μιλούν τη σερβική γλώσσα… Ο κάθε Σέρβος στο Μαυροβούνιο είναι υποχρεωμένος να αγαπά τη Μητέρα Πατρίδα του, και όλα τα Σερβικά εδάφη…»
Η κυβέρνηση του Cetinje δήλωσε στον Κώδικα του Νόμου το 1914 ότι υπάρχουν περίπου 500.000 πολίτες στο Μαυροβούνιο. Διακηρύχθηκε ότι ο όρος «Μαυροβούνιοι» μπορεί μόνο να αναφέρεται σε όλους τους πολίτες του Βασιλείου του Μαυροβουνίου, αφού μαυροβούνια εθνότητα δεν υπάρχει και οι Μαυροβούνιοι είναι εθνοτικά Σέρβοι.
Το 1918 το Μαυροβούνιο έγινε μέλος του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (όχι Μαυροβουνίων, αυτοί θεωρούνταν Σέρβοι). Σε συγκεκριμένες κομητείες που σήμερα ανήκουν στο Μαυροβούνιο, η εθνική σύνθεση ήταν: Σέρβοι ή Κροάτες 231.686 (92.96%), Λοιποί, κυρίως Αλβανοί.
Η απογραφή του 1931 για το Μαυροβούνιο είχε ως εξής: Θρησκείες: Σέρβοι Ορθόδοξοι 272,702 (80.88%), Ρωμαιοκαθολικοί 26,070 (7.24%), Μουσουλμάνοι 61,038 (16.96%). Γλώσσες: Σερβοκροατικά 339,955 (90.13%), Αλβανικά 18,098 (5.03%)
Από το 1943-1992 το Μαυροβούνιο ανήκε στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Ο κομμουνιστής Josip Broz Tito κατάφερε να «γεννήσει» δυο καινούρια «έθνη». Το «μαυροβουνιώτικο» και το «μακεδονικό».
Μαυροβούνιο 2004, Εθνότητες: Μαυροβούνιοι 43%, Σέρβοι 32%, Βόσνιοι 8%, Αλβανοί 5%, Νοτιοσλάβοι Μουσουλμάνοι 4%, Κροάτες 1%, Ρομά 0.5%, λοιποί 6.5% (απογραφή 2004). Έπρεπε βλέπετε να πείσουν τους Μαυροβούνιοι πως δεν είναι Σέρβοι, γιατί μόνον έτσι θα τους έπειθαν να ψηφίσουν την ανεξαρτησία της περιοχής στο δημοψήφισμα της 21ης Μαΐου του 2006.
Φυσικά σε παλιές απογραφές του Μαυροβουνίου, οι Σέρβοι ήταν 75%, επειδή δεν ξεχώριζαν τους Σέρβους από τους Μαυροβούνιους.
Τα «μαυροβουνικά» έγιναν επίσημη «γλώσσα» του Μαυροβουνίου με την επικύρωση του νέου συντάγματος στις 22 του Οκτώβρη του 2007. Η «κοινή Μαυροβουνική» συνεχίζει να δημιουργείται. Εγκαθιδρύθηκε στις 10 Ιουλίου του 2009, με την προσθήκη δυο γραμμάτων στο αλφάβητο, παρόλο που η γραμματική και το σχολικό πρόγραμμα ακόμη να εγκριθούν.
Δηλαδή για να το καταλάβει και ο πιο ελαφρόμυαλος, τρία μόλις χρόνια μετά την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου, η κυβέρνησή του, έπλασε μια νέα ξεχωριστή γλώσσα από τα σερβικά (σερβοκροατικά) για να πάει πακέτο με την ανεξαρτησία. Ευνουχισμός της εθνότητας τους, μια εμετική αποεθνοποίηση-εθνογένεση. Δεν είμαι σίγουρος αν η πολιτική ηγεσία προέβη σε αυτές τις ενέργειες (αποεθνοποίηση-εθνογένεση, ανεξαρτησία) επειδή πίστευε πως το Μαυροβούνιο σαν ανεξάρτητο κράτος, θα μπει στην Ε.Ε. πολύ πιο γρήγορα από τη Σερβία, όμως όπως και να έχει, μιλούμε για εθνοπροδοτική, εμετική και εγκληματική πράξη.
Οι Μαυροβούνιοι αποφάσισαν να κάνουν και δική τους εκκλησία το 1993, η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα. Οι Μαυροβούνιοι έχουν πληθυσμό 340.000 αλλά οι ακόλουθοι αυτής της εκκλησίας είναι μόλις 50.000 ενώ οι υπόλοιποι επέλεξαν να παραμείνουν στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι ξεκάθαρο πως η ίδρυση αυτής της εκκλησίας είχε εθνικούς λόγους και όχι θρησκευτικούς.
*1= Το Βιλαέτι του Κοσσόβου εκτεινόταν (όπως έχουν σήμερα τα σύνορα) στη Σερβία το Κόσσοβο (η κυριαρχία του αμφισβητείται), τα Σκόπια και το Μαυροβούνιο: Δημοσίευση από τις 21 Δεκεμβρίου του 1912 στο Βελγικό περιοδικό Ons Volk Ontwaakt (η εθνική μας αφύπνιση) υπολογίζει τους κατοίκους σε 827.100: Αλβανοί 418.000 (51.15%), Βούλγαροι (Χριστιανοί) 250.000 (30.59%), Σέρβοι 113.000 (13.83%), Μεικτοί 22.000 (2.69%), Βούλγαροι (Μουσουλμάνοι) 14.000 (1.71%), Τούρκοι 9.000 (1.1%), Βλάχοι (Ορθόδοξοι) -900, Έλληνες -200. Εδώ όμως φαίνεται να υπάρχει μια βουλγαρική προπαγάνδα αφού, Αυστριακή στατιστική που δημοσιεύτηκε το 1899 υπολογίζει τους κατοίκους σε 47.88% Αλβανούς και 43.7% Σέρβους. Από το υπόλοιπο 8.42% οι περισσότεροι ήταν Βούλγαροι. Το θέμα μας όμως σε αυτό το άρθρο δεν είναι ποιοι είχαν μεγαλύτερο πληθυσμό, αλλά το ότι τότε, δεν υπήρχε Σκοπιανό («Μακεδονικό») και «Μαυροβούνιο έθνος»! Είναι πρόσφατα τεχνητά κατασκευάσματα (πολιτικές σκοπιμότητες).
Θύματα της εμετικής αποεθνοποίησης-εθνογένεσης αποτελούν και οι επαρχίες Φλάνδρα και Βαλλωνία του Βελγίου (οι Φλαμανδοί είναι Ολλανδοί και οι Βαλλώνοι Γάλλοι –δεν έχουν καμία διαφορά με τους Γάλλους που ζουν στα βορειοανατολικά της χώρας-). Το Βέλγιο είναι μια χώρα στην οποία ζουν δυο εθνότητες, που αν και είναι ομόθρησκες και ουσιαστικά δεν ζουν στις ίδιες περιοχές (με εξαίρεση τις Βρυξέλλες) δεν μπορούν και δεν θέλουν να συμβιώσουν (πράγμα πάρα πολύ φυσιολογικό για όσους έχουν στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις) και έτσι η ομοσπονδία του κρέμεται από μια κλωστή.
ΚΥΠΡΟΣ: Στα χρόνια της αγγλοκρατίας, οι αποικιοκράτες προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την αγραμματοσύνη των τότε Ελλήνων Κυπρίων (θα μου πείτε και τώρα που είναι σπουδασμένοι -όχι απαραίτητα και μορφωμένοι- οι Έλληνες της Κύπρου, πάλι έρμαια είναι στις ορέξεις των πολιτικάντηδων) προσπάθησαν να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να πάψουν επιτελούς οι κακοί Έλληνες να θέλουν Ένωση μετά του υπολοίπου ελληνισμού.
Με το που πάτησαν το πόδι τους οι Βρετανοί στη Μεγαλόνησο, οι Έλληνες κάτοικοι της ανήρτησαν τις γαλανόλευκες παντού. Οι Βρετανοί πήραν το μήνυμα. Οι Έλληνες Κύπριοι ήλπιζαν σε ειρηνική Ένωση της ιδιαίτερης τους πατρίδας με τον εθνικό κορμό, όπως ακριβώς έγινε και με τα Εφτάνησα το 1863, 15 χρόνια πριν να έρθουν οι Βρετανοί στην Κύπρο. Ακολούθησε ένας πολυετής «χαρτοπόλεμος» που δεν οδήγησε πουθενά, αφού η γεωγραφική θέση της Κύπρου ήταν πολυτιμότατη για τους Βρετανούς, που μέχρι και το 1955 μας ξεκαθάριζαν πως, «η Κύπρος ουδέποτε θα ενωθεί με την Ελλάδα».
Οι Βρετανοί σχεδόν αμέσως άρχισαν την αποεθνοποίηση-εθνογένεση μέσω της παιδείας, γιατί γνώριζαν πως μόνο αν οι Έλληνες του νησιού πιστέψουν πως δεν είναι Έλληνες, αλλά Κύπριοι, θα σταματούσαν να ζητούν την Ένωση. Έπρεπε να πείσουν τους ντόπιους πως συμπτωματικώς μιλούν ελληνικά που όπως ξέρουμε σήμερα...«Η κυπριακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας, είναι πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά της κλασσικής περιόδου (της Αττικής-Ιωνικής διαλέκτου), στο λεξιλόγιο και την γραμματική, από την Κοινή Νεα Ελληνική (δημοτική διάλεκτος)» πηγή, Ethnologue . Τυχαία λοιπόν χρησιμοποιούν το ελληνικό αλφάβητο, έχουν ελληνικά ονόματα και είναι ελληνορθόδοξοι.
Η ειρωνεία είναι, πως ένας δικός τους, ο Στάνλεϊ Κάσσον (Άγγλος αρχαιολόγος-ιστορικός, μελετητής ελληνικών σπουδών. Από το έργο του στα Oxford Pamphlets που το επιγραφεί «Greece»), έγραψε τα εξής: «Έχει μεταβληθεί πολύ σημαντικά ο φυλετικός τύπος των κατοίκων της ηπειρωτικής Ελλάδας από τις συνεχείς μεταναστεύσεις (που άρχισαν από τον μεσαίωνα), Σλάβων, Αλβανών (Αρβανιτών) και Βλάχων (Ρουμάνων). Πιο κοντά στους αρχαίους Έλληνες είναι οι Κύπριοι και αυτό φαίνεται και από τη διάλεκτο τους που είναι πολύ πιο κοντά στην καθαρεύουσα και επομένως στα αρχαία ελληνικά της αττικής-ιωνικής διαλέκτου, της κλασσικής περιόδου. Η Κύπρος κράτησε ατόφια την ελληνικότητα της, επειδή τα σύνορα της είναι η θάλασσα και δεν δεχόταν κύματα μεταναστών. Οι Κύπριοι μπορούν να καυχιόνται μιαν απευθείας καταγωγή από τις φλέβες των Αχαιών και των Δωριέων». Τα μισά είναι γραμμένα αυτολεξεί. Άρχισαν λοιπόν οι Βρετανοί την εξοστράκιση κάθε ελληνικού στοιχειού από τα πρώτα κιόλας χρόνια της αγγλοκρατίας. Ήλεγχαν το μάθημα της ιστορίας και την παιδεία γενικά, πριν τον «περί παιδείας νόμο του 1923», ενώ οι νόμοι του 1931 και 1935 διαλάμβαναν τα εξής: α) απαγόρευαν τη χρήση εθνικών συμβόλων, (τον εθνικό ύμνο αντικατέστησε ο αγγλικός) τους εθνικούς εορτασμούς και την πατροπαράδοτη διακόσμηση των Σχολείων με ήρωες του 1821. β) περιόριζαν το μάθημα της ιστορίας σε βαθμό που ισοδυναμούσε με κατάργηση του γ) εισήγαγαν το μάθημα των αγγλικών στις δυο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού.
Οι Έλληνες Κύπριοι τότε, αντιμετώπισαν το θέμα εξωσχολικά. Οι ιερείς έκαναν κατηχητικά για να διδάξουν στους νέους την ελληνική μας ιστορία, ενώ κάποια σωματεία βοήθησαν τα μέγιστα στη διδασκαλία της ελληνικής μας ιστορίας και της ελληνοορθοδοξίας. Εξάλλου και οι ήρωες της ΕΟΚΑ ήταν γαλουχημένοι με τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Όλοι γνωρίζουμε πως τελείωσε αυτή η ιστορία. Η μανία των Εγγλέζων να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση», σε συνδυασμό με την πολιτική του «ουδέποτε θα ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα», οδήγησε στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ. Αυτό πρέπει να το θυμούνται οι σημερινοί κυβερνώντες (με την αντιπολίτευση που «νίπτει τας χείρας της»). Η προσπάθεια τους να αφαιρέσουν κάθε τι το ελληνικό, με απώτερο σκοπό τον αφελληνισμό και τη δημιουργία «κυπριακής εθνικής συνείδησης», πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις και τότε θα θυμηθούν το γνωστό, «φταίνε οι φασίστες». Εν έτη 2011 το 1/3 του κυπριακού ελληνισμού αμφιταλαντεύεται για το αν είμαστε Έλληνες, το 1/3 αηδιάζει στη σκέψη ότι είμαστε Έλληνες και το άλλο 1/3 ξέρει τι του γίνεται. Πριν 30-60-90 χρόνια κανένας Έλλην Κύπριος δεν έλεγε «εγιώ εν είμαι Έλληνας, εγιώ είμαι κυπραίος ολάν». Δεν υπήρχε Έλληνας Κύπριος που να αμφιταλαντευόταν για την εθνοτική μας ταυτότητα, λες και είναι υποκειμενικό το θέμα, ή λες και μπορούμε να επιλέξουμε σε ποιο έθνος θα ανήκουμε. Εδώ και 34 αιώνες οι Έλληνες της Μεγαλονήσου είχαν ελληνική εθνική συνείδηση και μέσα σε 45 χρόνια κατάφεραν να το αλλάξουν!!!
Οι σύγχρονοι Σκοπιανοί, Μολδαβοί, Αυστριακοί, Μαυροβούνιοι και Κύπριοι (για να μείνουμε στην Ευρώπη) είναι θύματα πλύσης εγκεφάλου, και ο καημένος ο κοσμάκης είναι για λύπηση. Οι πλείστοι ασχολούνται με την οικογένειά τους και με τα οικονομικά τους προβλήματα. Δεν θα κάτσουν να κάμουν μελέτες για την Εθνοτική τους καταγωγή. Δέχονται την προπαγάνδα της εκάστοτε κυβέρνησης, της Παιδείας και των ΜΜΕ. Πραγματικά είναι κρίμα! Όταν σου λένε συνέχεια οι προπαγανδιστές ότι είσαι Γάλλος ή Ιταλός (ή και Κογκολέζος ακόμα) στο τέλος θα το πιστέψεις.
Πρέπει να αναφερθεί πως ταυτόχρονα οι Βρετανοί «βάφτισαν» τους τούρκους της Κύπρου… «Κύπριους». Μεγάλοι πληθυσμοί τούρκων της Κύπρου, άρχισαν να φεύγουν από το 1878 μέχρι το 1923, τότε όμως οι πανούργοι Εγγλέζοι εμπόδισαν τους εναπομείναντες τούρκους να φύγουν, για να μην μπορούν οι Έλληνες να ζητούν Ένωση, με την δικαιολογία πως δεν γίνεται να ενωθούμε με το ελληνικό κράτος, επειδή εδώ ζουν και τούρκοι. Πιο μετά άρχισε η Αγγλία να «κουρδίζει» την τουρκία να ανακατώνεται στο κυπριακό και να πείθει τους τουρκο«κύπριους» ότι πρέπει και αυτοί να έχουν δικαιώματα στο νησί, με αποκορύφωμα την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου (η μεγαλύτερη ελληνική πολιτική γκάφα), που έδωσε ξανά στην τουρκία το δικαίωμα να ανακατώνεται στα της Κύπρου.
Μέχρι το 1923 (συνθήκη της Λοζάνης) όλες οι χώρες Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική ακόμα και η τουρκία (γι’αυτό ζήτησε από τη Βρετανία να αφήσει τους τούρκους της Κύπρου να πάνε πίσω στην τουρκία το 1925) θεωρούσαν τους τούρκους της Κύπρου, απλά σαν τους κατοίκους της προηγούμενης αυτοκρατορίας που έλεγχε την Κύπρο, τα απομεινάρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ούτε οι ίδιοι οι τούρκοι της Κύπρου δεν αυτοαποκαλούνταν Κύπριοι, γι’αυτό άρχισαν να φεύγουν μόλις αγόρασε το νησί η Βρετανία. Κανένας δεν έλεγε ότι οι τούρκοι της Κύπρου έπρεπε να έχουν δικαιώματα στο νησί. Όλοι έβλεπαν τους Έλληνες σαν τους μόνους αυτόχθονες κατοίκους του νησιού. Τότε (όπως και ανέκαθεν), όταν κάποιος έλεγε «οι Κύπριοι», εννοούσε τους Έλληνες του νησιού, όπως όταν λέμε οι Πελοποννήσιοι, οι Κρητικοί, οι Μακεδόνες κλπ.
Οι σύγχρονοι Σκοπιανοί, Μολδαβοί, Αυστριακοί, Μαυροβούνιοι και Κύπριοι (για να μείνουμε στην Ευρώπη) είναι θύματα πλύσης εγκεφάλου, και ο καημένος ο κοσμάκης είναι για λύπηση. Οι πλείστοι ασχολούνται με την οικογένειά τους και με τα οικονομικά τους προβλήματα. Δεν θα κάτσουν να κάμουν μελέτες για την Εθνοτική τους καταγωγή. Δέχονται την προπαγάνδα της εκάστοτε κυβέρνησης, της Παιδείας και των ΜΜΕ.
ΚΥΠΡΟΣ (σήμερα): Γιατί τόση μανία να απαλλαγούν από το ελληνικό «μικρόβιο»;
Σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες φοβούνται πως άμα υπάρχει εθνική συνείδηση θα γεμίσει η μεγαλόνησος εθνικιστές και θα αρχίσουν ξανά τα τροπάρια της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση. Επίσης γνωρίζουν πως είναι πολύ εύκολο ένας Έλληνας να γίνει ελληνολάτρης όταν αρχίσεις να του μαθαίνεις τα απίστευτα κατορθώματα των προγόνων του.
Επαναπροσεγγιστές, ομοσπονδιακοί, διεθνιστές. Έχουν προκαλέσει εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό (οι ξένοι εθνολόγοι αποκαλούν αυτό το φαινόμενο, «Ethnic identity crisis»). για να πετύχουν τους εθνοπροδοτικούς στόχους τους, επαναπροσέγγιση, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, διεθνισμός για μια βιώσιμη και λειτουργική «λύση» μπλα-μπλα-μπλα, το μάθαμε παπαγαλία. Πόσες φορές ακούσατε την ατάκα «πρέπει οι ε/κ και οι τ/κ να νιώθουν Κύπριοι». Μακριά οι μητέρες πατρίδες. Αυτό βέβαια για να το πετύχουν χρησιμοποιούν τηλεκατευθυνόμενους ακαδημαϊκούς-ιστορικούς για να παραχαράξουν την ελληνική μας ιστορία, ή απλά να μην δίδεται η απαιτούμενη σημασία στο μάθημα αυτό, γιατί βλέπετε συνήθως όσοι μελετούν εις βάθος τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό μας, μαγεύονται, σαγηνεύονται σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος γίνονται «φανατικοί εθνικιστές και προγονόπληκτοι». Ένας από αυτούς είναι και ο γράφων.
Αντιγραφή από το βιβλίο του Δρα Τάκη Γεωργίου «σχέδιο β'» ΕΔΑΦΟΣ ΑΝΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ: Παρουσιάζονται πλήθος δημοσιεύματα όπως το πιο κάτω. Προέρχεται από τη διάλεξη του bona fide Aκαδημαϊκού Ανδρέα Καζαμία, τέως προέδρου της «Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης», που έγινε στο πανεπιστήμιο Κύπρου, παρουσία του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και του υπουργού παιδείας και πολιτισμού Αντρέα Δημητρίου. («φιλελεύθερος» 25/5/2008). «Στην οικοδόμηση, εδραίωση και επιβίωση ενός δικοινοτικού, ομοσπονδιακού ευρωκυπριακού διαπολιτισμικού κράτους, επιβάλλεται η επαναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή της ελληνοκυπριακής ΚΑΙ τουρκο«κυπριακής» συλλογικής ταυτότητας».
Με τα πιο απλά ελληνικά που μπορώ να γράψω… «κάντε τους αυτούς να ξεχάσουν πως είναι Έλληνες και τους άλλους πως είναι τούρκοι, γιατί μόνον έτσι θα πετύχουμε τα (εθνοπροδοτικά) σχέδια μας, επαναπροσέγγιση, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, διεθνισμός»
Εν κατακλείδι, ο μόνος τρόπος να πετύχουν τα εθνοπροδοτικά-μειοδοτικά τους σχέδια είναι να πατάξουν τον εθνικισμό και ο μόνος τρόπος να πατάξουν τον εθνικισμό είναι να προκαλέσουν εθνική σύγχυση- αποπροσανατολισμό, κυρίως μέσω της παιδείας.
Αν δεν υπάρχει συνείδηση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας είναι αδύνατον να επιβιώσει ο κυπριακός ελληνισμός και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι γραικύλοι πολιτικοί μας ηγέτες.
ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ→ Υπήρχαν άνθρωποι πριν 40 χρόνια (ας πούμε μέχρι το 1970) που να έλεγαν ότι οι Κύπριοι δεν είναι εθνοτικά Έλληνες;; Υπήρχαν, είτε οι ίδιοι οι Κύπριοι, είτε Ελλαδίτες, είτε αλλοεθνείς που να αμφισβητούν την Ελληνική καταγωγή των Κυπρίων;; Είναι ρητορική η ερώτηση αλλά αν θέλετε την απαντούμε. ΟΧΙ!!!!!!!!!! Ούτε καν το συζητούσαν αυτό το θέμα. Οι πάντες θεωρούσαν αυτονόητο ότι οι Κύπριοι είναι Έλληνες, όπως και οι Ροδίτες, και οι Πελοποννήσιοι, και οι Πόντιοι, και οι Σμυρναίοι κ.ο.κ.
Στην Κύπρο άρχισε το φαινόμενο της σκόπιμης (μη φυσικής) ΑΠΟΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗΣ-ΕΘΝΟΓΕΝΕΣΗΣ περίπου το ’74 επειδή κάποιοι είχαν τη «φαεινή» ιδέα να δημιουργήσουν καινούργιο «Κυπριακό Έθνος» (στο οποίο θα ανήκουν και οι τουρκο«κύπριοι») επειδή πίστευαν και πιστεύουν πως μόνον έτσι θα λυθεί το Κυπριακό και θα δεχτούν οι Έλληνες της Κύπρου τους Τούρκους και το αντίθετο.
Υ.Γ. «Ο ελληνικός λαός είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να εξημερωθεί, και για αυτό το λόγω θα πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτιστικές του ρίζες, οπόταν πιθανό να συμμορφωθεί. Βεβαίως εννοώ ότι θα χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τις πολιτιστικές και ιστορικές τους καταβολές, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητα ανάπτυξης, την ικανότητα αυτογνωσίας και αυτοεκτίμησης, την πιθανότητα επικράτησης. Δηλαδή να τους στερήσουμε την δυνατότητα να εμποδίζουν τα ζωτικά μας στρατηγικά σχέδια στα βαλκάνια, την μεσόγειο και τη μέση ανατολή .»
Το πιο πάνω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του William Μallinson “Cyprus a modern history” και αποδίδεται στον Henry Alfred Kissinger .
Το να κατακτήσεις ένα λαό είναι ένα θέμα, το να τον αποπροσανατολίσεις εθνικά σε σημείο που να μη γνωρίζει, ή να έχει αμφιβολίες για την εθνοτική του ταυτότητα, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πόσο μάλλον όταν γίνεται από ομοεθνείς η προσπάθεια για εθνική σύγχυση. Εκτός από εγκληματικό είναι και εμετικό. Όπως προαναφέρθηκε, οι Εγγλέζοι δεν τα κατάφεραν να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση», αλλά πιο είναι το μοναδικό ζώο που μπορεί να νικήσει έναν ελέφαντα; Ένας άλλος ελέφαντας. Και πιο είναι το μοναδικό ζώο που μπορεί να μας αφελληνίσει; Ένας άλλος Έλληνας.
* ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ: Η καταγωγή τους είναι ανάμικτη (όπως και των περισσοτέρων εθνών). Ιλλυρική κυρίως στα δυτικά της χώρας, αρχαία θρακική, μερική ελληνική στα νότια και κυρίως στα νοτιοανατολικά, Βουργαρική (οι Βούργαροι ήταν τουρκογενής λαός με κάποια ιρανικά και ουγγρικά στοιχεία), και όλα αυτά τα μείγματα άρχισαν να εκσλαβίζονται από τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Όλοι αυτοί οι λαοί έζησαν, έμειναν και ρίζωσαν στα Σκόπια και είναι πρόγονοί τους. Οι κατακτητές της χώρας δεν αναφέρονται επειδή…
ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΠΟΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΡΙΖΩΝΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΓΗ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ-ΕΘΝΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΤΟΠΟΥ. ΟΧΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ (ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ).
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: (αποεθνοποίηση--ένταξη σε άλλο έθνος, συνήθως μεγαλύτερο)
Όπως ανάφερα στην αρχή του άρθρου, οι διάφορες κυβερνήσεις, δεν χρησιμοποίησαν την παιδεία (γενικά τον πολιτισμό) μόνο για να απομακρύνουν μια εθνοτική ομάδα από τον εθνικό κορμό, αλλά και για να προσεγγίσουν μια.
Αν για παράδειγμα τα Σκόπια, η Μολδαβία, η Αυστρία και το Μαυροβούνιο πρέπει να είναι ανεξάρτητα κράτη με τη λογική ότι έχουν κάποιες γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές από τους υπόλοιπους ομοεθνείς (και κάποιοι βρέθηκαν να τους πείσουν πως έχουν δικό τους ξεχωριστό έθνος), τότε, με το ίδιο σκεπτικό, ανεξάρτητα κράτη θα έπρεπε να είναι και πολλές άλλες περιοχές μεγάλων χωρών όπως, η Σαξονία, η Βαυαρία, η Βυρτεμβέργη, η Σουηβία, το Αμβούργο (Γερμανία), η Βενετία, η Σικελία, η Σαρδηνία, η Λομβαρδία, η Λιγουρία, η Τοσκάνη, η Καλαβρία, το Πεδεμόντιο (Ιταλία), η Καταλωνία, η Γαλικία, η Βασκία, οι Αστούριες, η Εξτρεμαδούρα, η Αραγονία (Ισπανία), η η Κορσική, η Λορένη, η Αλσατία, η Σαβοϊα, η Προβηγκία, η Γασκόνη, η Νορμανδία, η Βρεττάνη (Γαλλία) κ.α., αφού έχουν σημαντικές διαφορές (γλωσσικές-πολιτισμικές) από τους υπόλοιπους ομοεθνείς τους (τα βασκικά δεν είναι καν ρομανογενής γλώσσα).
Ένα πολύ καλό παράδειγμα αποεθνοποίησης (προσέγγισης) είναι αυτό της Κορσικής. Ο εκγαλλισμός των Κορσικανών άρχισε με φυσικό τρόπο τον 19ο αιώνα (αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης του νησιού με τη Γαλλία), όμως το γαλλικό κράτος προώθησε την αποεθνοποίηση-εκγαλλισμό κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, για να ελέγξει τους αυτονομιστές που προέρχονταν από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Τα κορσικανικά είναι μια ιταλογενής-ρομανογενής (Νότια) γλώσσα, με 9 αναγνωρίσιμες διαλέκτους. Το 1980 το 70% των Κορσικανών γνώριζε μερικώς τη γλώσσα, το 1990 το 50% γνώριζε μερικώς τη γλώσσα, ενώ μόλις το 10% μιλούσε την κορσικανική σαν μητρική του γλώσσα (οι ηλικιωμένοι). Η Γαλλία αγόρασε την Κορσική το 1768 από τη Γένοβα. Φυσικά τότε, όλοι οι Κορσικανοί μιλούσαν κορσικανικά και καθόλου γαλλικά. Δεν μπορούσαν καν να συνεννοηθούν με τους Γάλλους!!! Σήμερα, σχεδόν όλοι οι Κορσικανοί έχουν σαν μητρική τους γλώσσα τα γαλλικά. Η απίστευτη δύναμη της παιδείας και των ΜΜΕ κατάφεραν να εκγαλλίσουν τους Κορσικανούς.
Το ισπανικό Σύνταγμα του 1978, στο Άρθρο δυο, αναγνωρίζει «ιστορικές οντότητες» και όχι εθνότητες. Καταλαβαίνετε πως αν αναγνωρίζονταν οι Βάσκοι, οι Καταλανοί και οι Γαλικιανοί (μερικοί κάτοικοι της Βαλένθια θέλουν να πιστεύουν πως ανήκουν σε ξεχωριστό έθνος), σαν ξεχωριστές εθνότητες, θα συνεχίζονταν οι αγώνες για ανεξαρτησία αυτών των περιοχών. Οι Βάσκοι βέβαια είναι ξεκάθαρα ένα διαφορετικό, μη λατινογενές έθνος, άρχισαν όμως να εξισπανίζονται και η γλώσσα τους είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστεί.
Η σημαία των Καταλανών εθνικιστών, που δεν έπαψαν να ζητούν την πλήρη ανεξαρτησία της περιοχής τους… http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Estelada_blava.svg/675px-Estelada_blava.svg.png.
Θα παραθέσω ακόμα ένα, υποθετικό παράδειγμα, για να γίνει πιο ευκολονόητο το θέμα. Λοιπόν, υποθετικά τώρα, αν η Σικελία είχε τεράστιο φυσικό πλούτο (ή πολλούς εθνοπροδότες κομμουνιστές), το πιο λογικό σενάριο θα ήταν να βρεθούν μερικοί Σικελοί που θα ξεκινούσαν αυτή την «επιχείρηση» (αποεθνοποίηση-εθνογένεση, ανεξαρτησία). Αν ήθελαν όμως να πετύχουν κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να δώσουν σημασία στην τοπική διάλεκτο, τα ντόπια ήθη και έθιμα και να αποβάλουν οτιδήποτε το παν-ιταλικό, παν-εθνικό, έτσι ώστε σε μερικές δεκαετίες να δημιουργηθεί μια «σικελιάνικη εθνική συνείδηση», οι μορφωμένοι (παραμορφωμένοι) θα ισχυρίζονταν πως οι Σικελοί δεν είναι Ιταλοί, αλλά ιταλογενείς (όπως είναι και οι Κορσικανοί, οι Καταλανοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ρουμάνοι και άλλοι) και σήμερα οι κάτοικοι αυτού του μεγάλου νησιού, με περίσσια υπερηφάνεια θα έλεγαν πως είναι εθνοτικά Σικελοί και όχι Ιταλοί. Όμως στη Σικελία υπήρχαν και οι αυτονομιστές, που δεν ήθελαν το νησί τους να ενωθεί με την Ιταλία. Όταν οι Σικελοί μετανάστες πήγαν στις ΗΠΑ, έλεγαν πως είναι Σικελοί (όχι Ιταλοί) και πως κατάγονται από τη Σικελία. Και όταν τους ρωτούσαν που είναι η Σικελία, χαριτολογώντας έλεγαν «είναι ένα νησί κάτω από την ιταλική χερσόνησο που μοιάζει με μπότα που είναι έτοιμη να κλοτσήσει μακριά τη Σικελία».
Πριν την Ιταλική ενοποίηση (1815-1871 όπως υπολογίζεται από πολλούς ειδικούς), περίπου το 60% των κατοίκων της Ιταλίας (όπως έχουν σήμερα τα σύνορα της) δεν μιλούσαν την κοινή ιταλική γλώσσα, αλλά διάφορες ιταλογενείς γλώσσες και διαλέκτους. Το ίδιο ίσχυε και με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και πολλούς άλλους λαούς πριν να ενωθούν υπό την αιγίδα ενός κράτους (έθνους-κράτους, nation state).
Ο Ιταλός πολιτικός και πρωθυπουργός του Βασιλείου της Σαρδηνίας (1849-1852), Massimo D’Azeglio είπε στον πρώτο βασιλιά της Ιταλίας Victor Emmanuel ΙΙ «Κύριε κάναμε την Ιταλία, τώρα πρέπει να κάνουμε Ιταλούς».
ΧΑΡΤΕΣ… Οι πιο κάτω παλιοί χάρτες δείχνουν πως δεν υπάρχουν τα εξής έθνη: Σκοπιανό-Μαυροβούνιο-Φλαμανδικό-Βαλλωνικό-Μολδαβικό-Αυστριακό. Είναι πρόσφατα κατασκευάσματα και πολύ φοβούμαι πως σειρά έχει και το «κυπριακό» .
Υπάρχουν όμως και οι σύγχρονοι χάρτες που ξεχωρίζουν τους Μαυροβούνιους από τους (υπόλοιπους) Σέρβους, τους Μολδαβούς από τους (υπόλοιπους) Ρουμάνους κ.ο.κ. για τους λόγους που εξήγησα.
Οι χάρτες είναι εθνογλωσσικοί και όχι γεωγραφικοί. Απεικονίζουν δηλαδή την εθνοτική σύνθεση των διαφόρων περιοχών και όχι τα σύνορα των κρατών.
1) Distribution of Races on the Balkans in 1922 Hammond. Χάρτης που
δείχνει πως εθνοτικά δεν υπάρχουν τα εξής έθνη:
Σκοπιανό-Μαυροβούνιο-Μολδαβικό-Αυστριακό-Φλαμανδικό-Βαλλωνικό. Είναι
πρόσφατα κατασκευάσματα και πολύ φοβούμαι πως σειρά έχει και το «Κυπριακό». Ένα χρόνο προηγουμένως, η Ιωνία (και άλλες περιοχές της Μικράς Ασίας) είχε μεγάλο Ελληνικό πληθυσμό (βλέπε χάρτη 7)
+%CE%A7%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AF+(%CF%83%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AC)+%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82+%CE%91%CF%85%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82+%CE%93%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%82.+Ethnic+map+of+Austria%E2%80%93Hungary,+1910+census..jpg)
2) Χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Αυστριακούς Γερμανούς. Ethnic map of Austria–Hungary, 1910 census.
3) Εθνοτικός Χάρτης της Βεσσαραβίας (Ανατολική Μολδαβία, εκτός από το Ν.Α. μέρος που σήμερα ανήκει στην Ουκρανία, και ένα μικρό κομμάτι στον βορρά) το 1930. Με μπλε χρώμα είναι οι Μολδαβοί τους οποίους απολύτως φυσιολογικά αποκαλεί Ρουμάνους. Πατήπστε πάνω στον Σύνδεσμο (αγγλιστί link)
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/BASARABIA_ETNIC.png/800px-BASARABIA_ETNIC.png
4) Ethnic composition of the central Balkans in 1870 by the English-German cartograge E.G. Ravenstein. Χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Σκοπιανούς Βούλγαρους, τους Μαυροβούνιους Σέρβους, τους Μολδαβούς Ρουμάνους και τους Αυστριακούς (πάνω αριστερά) Γερμανούς.
6) Ethnic groups in the Balkans and Asia Minor as of early 20th Century (William R. Shepherd, Historical Atlas, 1911). Χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Σκοπιανούς Βούλγαρους, τους Μαυροβούνιους Σέρβους και τους Μολδαβούς Ρουμάνους. Αξιοσημείωτο είναι πως η βόρεια Μακεδονία δεχόταν συνεχώς Σλάβους Βούλγαρους εποίκους, από τα μεσαιωνικά χρόνια μέχρι και την τριπλή γερμανο-ιταλο-βουλγαρικη κατοχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
7) Distribution of races (ethnic groups) in the Balkan Peninsula and Asia Minor in 1918 (National Geographic). Εθνοφυλετικός χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Σκοπιανούς Βούλγαρους.
Αν δείτε όμως ένα σημερινό χάρτη, πάνω από τα Σκόπια λέει ότι ζουν Σκοπιανοί («Μακεδόνες») και όχι Βούλγαροι. Και εγένετο «έθνος».
Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα διαφόρων χωρών που οι κυβερνήσεις τους, χρησιμοποιούσαν το πανίσχυρο όπλο που λέγεται Παιδεία, για να προσεγγίσουν ή να απομακρύνουν κάποιες εθνογλωσσικές ομάδες. Σήμερα πανίσχυρο προπαγανδιστικό όπλο ειναι και τα ΜΜΕ.
Η αποεθνοποίηση-εθνογένεση επιτυγχάνεται όταν μια κυβέρνηση αποφασίσει να αφαιρέσει από μια περιοχή τα πολιτισμικά και γλωσσικά στοιχεία που έχει με τους υπόλοιπους ομοεθνείς της (παν-εθνικά), και να δώσει έμφαση μόνο στα ντόπια.
Παλιά η αποεθνοποίηση-εθνογένεση γινόταν με φυσικό τρόπο, λόγο μεγάλης γεωγραφικής απόστασης των ομοεθνών, αλλά και επιμιξιών με άλλους λαούς, π.χ. οι Έλληνες της δυτικής Μεσογείου διατηρήσαν ακραιφνή την ελληνικότητά τους από το 800-300π.Χ. Έπειτα άρχισαν να αναμειγνύονται με άλλους λαούς, μέχρι που αφελληνίστηκαν. Εξαίρεση αποτελούν οι Έλληνες της νοτίου Ιταλίας (οι Γκρίκο) που εξακολουθούν να μιλούν Ελληνικά (κατωιταλιώτικη διάλεκτος) σε μερικές περιοχές του Ρέτζιο Ντι Καλάμπρια και του Σαλέντο, μετά από 2.800 χρόνια! Ο πληθυσμός τους υπολογίζεται στις 80.000. Κατά τον 20ο όμως αιώνα διάφορες κυβερνήσεις προωθούν την αποεθνοποίησης-εθνογένεσης με έναν επαίσχυντο τεχνητό τρόπο, για πολιτικούς λόγους (σκοπιμότητες και συμφέροντα).
Ο κόσμος ασχολείται με τη δουλειά και την οικογένειά του. Το 99% των ανθρώπων δεν έχει ιδέα ότι σε μερικές χώρες, πολιτικοί χρησιμοποιούν Εθνογλωσσολόγους για να «γεννήσουν» ή να «σκοτώσουν» Έθνη. Όταν τους μιλάς νομίζουν ότι υπερβάλλεις ή ακόμα και ότι λες πράγματα επιστημονικής φαντασίας. Μπορούμε εύκολα να πούμε ότι ο κόσμος είναι αφελής, αλλά το θέμα είναι ότι ο καθένας ασχολείται και κατέχει μόνο το θέμα που του δίνει ψωμί να φάει.
Θα πρέπει να αναφερθούν κάποια παραδείγματα (προτού φτάσουμε στα της Κύπρου) για να μπορέσει ο αναγνώστης να κατανοήσει ευκολότερα το άρθρο. Όσοι ασχολείστε με Εθνολογία-Ιστορία θα τα καταλάβετε εύκολα, οι υπόλοιποι μπορείτε να ρίξετε ένα γρήγορο βλέφαρο, για να πάρετε μια ιδέα και να προχωρήσετε στα της Κύπρου (πιο κάτω).
ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ: (αποεθνοποίηση-εθνογένεση)
ΣΚΟΠΙΑ: Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι Σκοπιανοί είναι Βούλγαροι (ή βουλγαρογενείς). Όλα τα παλιά βιβλία (ελληνικά και ξένα) γράφουν «μετά τον Β’ Βαλκανικό Πόλεμο, οι Βούλγαροι (εννοεί αυτούς που σήμερα αποκαλούμε Σκοπιανούς, αλλά και τους Βούλγαρους που ζούσαν στην Α.Μακεδονία και τη Θράκη) επέστρεψαν στη Βουλγαρία». Συνθήκη Νεϊγύ, 1919: «Βάσει της παραπάνω Σύμβασης περί τους 50.000 Έλληνες περίπου μετανάστευσαν από τη Βουλγαρία στην Ελλάδα, και 90.000 Βούλγαροι από την Ελλάδα στη Βουλγαρία.» Πουθενά δεν αναφέρονται σαν Σκοπιανοί ή σαν «Μακεδόνες». Δεν υπήρχαν τέτοια εθνώνυμα. Διαβάζοντας δηλαδή κανείς για τους δυο Βαλκανικούς Πολέμους και από ελληνικές και από ξένες πηγές (δεν γνωρίζουμε τι τους λένε στα Σκόπια), θα διαπιστώσει ότι οι Σκοπιανοι δεν αναφέρονται καθόλου. Δεν υπάρχει το εθνώνυμο «Σκοπιανοί», δεν υπάρχει φυσικά το εθνώνυμο «Μακεδόνες». Παρόλο που σήμερα οι Σκοπιανοί θεωρούνται ξεχωριστή εθνότητα από τους Βουλγάρους, διαβάζοντας για αυτή την περίοδο θα δείτε ότι οι μάχες του 1912-1913 για τα εδάφη της Μακεδονίας ήταν μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων (στο βορά ήθελαν και οι Σέρβοι μερίδιο). Σκοπιανοί δεν υπήρχαν. Άξιον αναφοράς ειναι το ότι, τους κατοίκους του βορείου μόνο σημερινού κράτους των Σκοπίων, οι Σέρβοι τους αποκαλούσαν «Σέρβους του νότου». Εθνολογικές στατιστικές στις αρχές του 20ου αιώνα (τουρκικές, ελληνικές, βουλγαρικές, σέρβικες και άλλες -η κάθε μια στατιστική με τη δική της προπαγάνδα-) δεν αναφέρουν ποτέ και πουθενά κάποιους εθνοτικά «Μακεδόνες». Σε μερικές μόνο στατιστικές αναφέρεται ο όρος «Σλαβομακεδόνες», που δεν εννοεί τους σημερινούς Σκοπιανούς, αλλά τους Σέρβους και τους Βούλγαρους μαζί. Εθνοτικα «Μακεδόνες» απλά δεν υπήρχαν. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
1) Τουρκική στατιστική του Χιλμί πασά διοικητή της Μακεδονίας, 1904. Για τα τρία βιλαλέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου, Κοσσυφοπεδίου: Μωαμεθανοί (Τούρκοι-Αλβανοί-Ρομά-διάφοροι εξισλαμησθέντες) 1.729.000, Έλληνες 647.932, Βούλγαροι 52,784, Σέρβοι 167.601, Βλάχοι 30.116
2) Ο Γερμανός στρατηγός Von Der Golt, οργανωτής του τουρκικού στρατού αναφέρει για τα βιλαέτια Θεσσαλονίκης και Μοναστηρίου, 1904: Μουσουλμάνοι 730.000 Έλληνες 580.000 Βούλγαροι 266.000
3) Ο Άγγλος πρόξενος στη Θεσσαλονίκη Ch. Bunt για το βιλαέτι Θεσσαλονίκης: Τούρκοι 447.000, Χριστιανοί 485.000, Εβραίοι 43.000 // Ο πληθυσμός των χριστιανών ήταν: Ρωμηοί* 269.000 (ελληνόφωνοι 161.000, σλαβόφωνοι 102.000, βλαχόφωνοι 6.000), Βούλγαροι 201.000, Τσιγγάνοι (Ρομά) 6.000, Καθολικοί 8.000, Προτεστάντες 1.000.
* = Χρησιμοποίησε τον όρο «Ρωμηοί» αντί για Έλληνες, για να εντάξει όλους τους Πατριαρχικούς.
Οι Σκοπιανοί-«Μακεδόνες» είχαν καθαρά βουλγαρική εθνική συνείδηση, και αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν υπήρχαν «Μακεδονικά» σχολεία…
Βιλαέτια Μοναστηρίου και Θεσσαλονίκης… Σχολεία: ελληνικά 998, βουλγαρικά 561, ρουμανικά 49, σερβικά 51 (οι Βλάχοι επέλεγαν να φοιτήσουν είτε σε ελληνικά σχολεία, είτε σε ρουμανικά).
Μικρή αναφορά στην ονομασία της περιοχής, επειδή δεν είναι αυτό το θέμα του άρθρου:
Στα αρχαία χρόνια, στα Σκόπια κατοικούσαν οι Παίονες (Θρακοϊλλυρική επιμειξία) και η χώρα λεγόταν Παιονία. Ο εθνικός σκύλος των Σκοπιανών είναι ο Ιλλυρικός Ποιμενικός. Ο λόγος που δεν τον ονόμασαν «Μακεδονικό», είναι επειδή η ονομασία δόθηκε στη συγκεκριμένη ράτσα παλιά, τον καιρό που δεν αυτοαποκαλούνταν «Μακεδόνες».
Ενημερωτικά: Την περίοδο 1929-1941 τα Σκόπια ανήκαν στο Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας και λέγονταν Βαρντάρσκα Μπανόβινα (Επαρχία του Βαρδάρη, Vardarska banovina, Вардарска бановина). Το όνομα στην επαρχία δόθηκε από τον ποταμό Αξιό, που είναι γνωστός στα βαλκανικά κράτη και ως «Βαρδάρης».Οι νέες γενιές των Σκοπιανών μεγάλωσαν με το «είμαι Μακεδόνας και μιλώ μακεδονικά». Οι πρόπαππούδες τους όμως αυτοαποκαλούνταν Βούλγαροι. Όλα άρχισαν τη δεκαετία του 1940 όταν ο Γιουγκοσλάβος κομμουνιστής Τίτο άλλαξε το όνομα της περιοχής από Επαρχία του Βαρδάρη (Vardarska-Banovina από τον ομώνυμο ποταμό, γνωστός και ως Αξιός) σε Μακεδονία, στην προσπάθεια του να κερδίσει ελληνικά εδάφη. Τότε η Γιουγκοσλαβία έχοντας στην κατοχή της τα Σκόπια, άρχισε τη διαδικασία της αποεθνοποίησης-εθνογένεσης, αφαιρώντας από τους Σκοπιανούς οτιδήποτε το βουλγαρικό (παν-εθνικό), ήθη-έθιμα-παραδόσεις και έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην τοπική διάλεκτο απομακρύνοντας την, από την κοινή βουλγαρική, που ήταν η μοναδική γλώσσα που διδάσκονταν τα παιδιά στα σχολεία. Μέχρι και το 1940 οι Σκοπιανοί αυτοαποκαλούνταν Βούλγαροι. Σταδιακά και ενώ οι Σκοπιανοί δεν είχαν καμία επικοινωνία με τους ομοεθνείς τους Βούλγαρους, αφού ανήκαν στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας, άρχισαν να αποκτούν «μακεδονική εθνική συνείδηση», ένιωθαν πως έχουν δικό τους έθνος και δική τους γλώσσα και μάλιστα σήμερα, αν τους αποκαλέσεις Βούλγαρους εκνευρίζονται (σας θυμίζει κάτι αυτό; Κάτι που συμβαίνει και στην Κύπρο). Το κράτος της Βουλγαρίας δεν αναγνωρίζει Σκοπιανό/«Μακεδονικό» έθνος και αποκαλεί τα σκοπιανά, δυτικοβουλγαρική διάλεκτο.
Βέβαια σήμερα συμβαίνουν τραγελαφικά και προκλητικότατα πράγματα σε αυτό το κράτος (Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε στην «Ενωμένη Μακεδονία»). Η πρώτη τους σημαία μετά την απόσχιση τους από την Γιουγκοσλαβία το 1991 και μέχρι τον Οκτώβριο του 1995, ήταν ο Ήλιος της Βεργίνας σε κόκκινο φόντο, γεγονός που πυροδότησε κύμα διαμαρτυριών από την κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο. (http://
Οι Σκοπιανοί αποφάσισαν να κάνουν και δική τους εκκλησία το 1958 της οποίας η αυτονομία δεν αναγνωρίστηκε από τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Θεωρείται ανεξάρτητη από το 1967. Από το 1874 μέχρι το 1918 οι Σκοπιανοί ανηκαν στη Βουλγαρική Εξαρχία. Είναι ξεκάθαρο πως η ίδρυση αυτής της εκκλησίας (όπως και της Βουλγαρικής Εξαρχίας) είχε εθνικούς λόγους και όχι θρησκευτικούς.
Τους διδάσκουν στο σχολείο πως είναι απόγονοι των αρχαίων Μακεδόνων, οι οποίοι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!! *
*1 Για την εθνική σύνθεση στο Βιλαέτι του Κοσσόβου, στο οποίο ανήκε το Σαντζάκι των Σκοπίων, βλέπε πιο κάτω.
ΜΟΛΔΑΒΙΑ: Εδώ η κατάσταση είναι λιγότερο τραγική. Υπάρχουν ακόμα Μολδαβοί που έχουν ρουμανική εθνική συνείδηση. Ή πιο σωστά, σκέτο εθνική συνείδηση. Επειδή είτε το θέλουν είτε όχι, είτε το ξέρουν είτε όχι, είναι εθνοτικά Ρουμάνοι. Ιστορικά σ’αυτήν την περίπτωση ευθύνονται οι Ρώσοι για την αποεθνοποίηση-εθνογένεση. To 1600 ο Μιχαήλ ο Γενναίος ένωσε τα τρία Ρουμανικά Πριγκιπάτα για μικρό χρονικό διάστημα. Στα νεότερα χρόνια οι Ρουμάνοι χωρίζονταν σε τρείς περιοχές, τη Μολδαβία, τη Βλαχία και την Τρανσυλβανία. Οι δύο πρώτες ενώθηκαν -συμβατικά- το 1859, ενώ και οι τρείς ενώθηκαν στο Βασίλειο της Ρουμανίας 1918-1940 (https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/34/Mihai_1600.png
///// https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/RomaniaBorderHistoryAnnimation_1859-2010.gif ). Από τον 16ο αιώνα άρχισαν (αραιά και όσο περνούσε ο καιρός πιο συχνά) οι κάτοικοι αυτών των περιοχών να αυτοαποκαλούνται «Ρουμάνοι». Το τοπωνύμιο και το εθνόνυμο προέρχεται απο το romanus και σημαίνει «πολίτης της Ρώμης».
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, η ΕΣΣΔ του Στάλιν, μετέφερε αρκετούς Ρώσους, Λευκορώσους και Ουκρανούς στη χώρα, κυρίως σε αστικές περιοχές, ενώ πολλοί Ρουμάνοι εξορίστηκαν στη Σιβηρία και το Καζακστάν πετυχαίνοντας έτσι εθνογραφική αλλοίωση, ενώ ταυτόχρονα καθιερώθηκε το κυριλλικό αλφάβητο στη θέση του λατινικού που χρησιμοποιούσαν οι Μολδαβοί (και όλοι οι Ρουμάνοι) από το 1860. Το 1991, η Μολδαβία κήρυξε την ανεξαρτησία της και έγινε μέρος της μετα-Σοβιετικής Κοινοπολιτείας των Ανεξάρτητων Χωρών. Το πρώτο διάστημα της ανεξαρτησίας αναπτύχθηκε κινητικότητα για την επανένωση με τη Ρουμανία, αλλά δεν επετεύχθη για τρεις λογους 1) Υπήρχαν πάρα πολλοί κομμουνιστές που ως γνωστών δεν πιστεύουν σε έθνη και κουραφέξαλα 2) Υπήρχαν είδη πάρα πολλοί -20%- Ανατολικοσλάβοι (Ρώσοι, Λευκορώσοι και Ουκρανοί) 3) Είχε είδη χαθεί σε μεγάλο βαθμό η (ρουμανική) εθνική συνείδηση, αφού για πολλές δεκαετίες είχαν αποξενωθεί από τους ομοεθνείς τους.
Μολδαβική εθνική ταυτότητα, Διαχρονικά: Οι Τρανσυλβανοί, Οι Βλάχοι και οι Μολδαβοί χρησιμοποιούσαν αραιά το εθνώνυμο «Ρουμάνοι» από τα πρώτα Μεσαιωνικά χρόνια, είχαν όμως πλήρη συνείδηση της κοινής εθνοτικής τους καταγωγής από τους αρχαίους Ρωμαίους (κυρίως), αλλά και από τους Δάκες που ήταν Θρακικό φύλο ή πολύ συγγενικό με τους Θράκες. Επηρεάστηκαν όμως αναπόφευκτα και από τους γείτονες, Νοτιοσλάβους. Ο πρώτος σημαντικός χρονικογράφος της Μολδαβίας, ο Grigore Ureche (1590-1647), δήλωσε ότι οι Ρουμάνοι της Ουγγρικής Αυτοκρατορίας και οι Μολδαβοί ανήκουν στο ίδιο έθνος, αφού κατάγονται από τη Ρώμη (έξου και το όνομα Ρουμάνοι). Αργότερα, ο χρονικογράφος Miron Costin (1633-1691) έγραψε σε ένα από τα έργα του «το πιο ορθό και αυθεντικό όνομα των Μολδαβών είναι Ruman (Romanian-Ρουμάνος), και αυτό είναι το όνομα που κράτησαν από την αρχή μέχρι σήμερα». Επίσης αναφέρει ότι οι Μολδαβοί ποτέ δεν ρωτούσαν «μιλάς μολδαβικά; Έλεγαν μιλάς ρουμανικά;». Ο χρονικογράφος Constantin Cantacuzino (1655-1761) εξηγεί ότι με το όνομα Ρουμάνοι εννοούμε τους Ρουμάνους της Βλαχίας, της Τρανσυλβανίας και της Μολδαβίας, αφού μιλούν την ίδια γλώσσα (με τοπικές διαλέκτους) και έχουν κοινή καταγωγή. Ο πρίγκιπας της Μολδαβίας Dimitre Cantemir (1673-1723) σε ένα βιβλίο του αναφέρει στην εισαγωγή «το χρονικό ολόκληρης της Ρουμανικής γης» που «μετά χωρίστηκε σε Μολδαβία, Βλαχία και Τρανσυλβανία». Και αυτός αναφέρει ότι το σύνηθες και ορθό εθνώνυμο για τους Τρανσυβανούς-Μολδαβούς-Βλάχους, είναι Ρουμάνοι.
Ο Emanoil Catelli (1883–1943) Μολδαβός πολιτικός είπε το 1917: «Οι Μολδαβοί που σωπαίνουν για 106 χρόνια (η Μολδαβία ήταν υποτελής της Ρωσικής Αυτοκρατορίας 1812-1918), πρέπει να μιλήσουν πιο δυνατά σήμερα… επειδή είναι Ρουμάνοι, και μόνο οι Ρώσοι τους υποβάθμισαν στο ρόλο των «Μολδαβών».
Ο συγγραφεύς Alexei Mateevici (1888–1917), του οποίου χρησιμοποίησαν ένα ποίημα του το 1994 για να κάνουν καινούριο εθνικό ύμνο (τι ειρωνεία!)*1 είπε σε συνέδριο δασκάλων στη Βεσσαραβία το 1917: «Ναι, είμαστε Μολδαβοί, γιοι της παλαιάς Μολδαβίας, αλλά ανήκουμε στον μεγάλο κορμό του ρουμανικού έθνους, που υπάρχει στη Βλαχία, την Τρανσυλβανία και τη Μολδαβία. Τα αδέλφια μας στη Βλαχία και την Τρανσυλβανία δεν αυτοαποκαλούνται ανάλογα με τον τόπο στον οποίο ζουν, αλλά αυτοαποκαλούνται Ρουμάνοι. Αυτό είναι που πρέπει να κάμουμε και εμείς».
Η Maria Cebotari (1910–1949) κορυφαία σοπράνο γεννημένη στη Βεσσαραβία είπε «Ποτέ και σε καμμία περίσταση δεν πέρασε από το μυαλό μου να πω ότι είμαι οτιδήποτε άλλο εκτός από Ρουμάνα από τη Βεσσαραβία, ή, απλά Ρουμάνα».
Ο Grigore Vieru (1935–2009), εξέχων Μολδαβός ποιητής είπε «Οι Μολδαβοί με πληγώνουν απάνθρωπα, αλλά είμαι ευτυχισμένος επειδή ο ρουμανισμός εξακολουθεί να ζει μέσα τους» (Βεσσαραβία με θλίψη).
Παρατηρούμε λοιπόν πως, οι Μορφωμένοι Μολδαβοί, δεν έπεσαν θύματα της ρωσικής «πλύσης εγκεφάλου» και γνωρίζουν πολύ καλά σε ποια εθνότητα ανήκουν. Βέβαια εξαρτάται και για ποια περίοδο μιλούμε, αφού μέχρι και το πρώτο μισο του 20ου αιωνα, οι Μολδαβοί καταγράφονταν ως Ρουμάνοι.
Από παλιές απογραφές πληθυσμών της Βεσσαραβίας, παρατηρούμε ότι δεν υπήρχε «μολδαβική εθνότητα» (οι Μολδαβοί εθνοτικά καταγράφονταν ως Ρουμάνοι)…
Σήμερα η Βεσσαραβία περιλαμβάνει τη Μολδαβία, συν δυο εδάφη που ανήκουν στην Ουκρανιά, στον νότο και ένα πολύ μικρό στον βορρά.
Βεσσαραβία τότε: Ρωσική απογραφή, 1817,: Ρουμάνοι 86%, Ουκρανοί 6.5% Λοιποί 7.5%
Ρουμανική απογραφή, 1930: Ρουμάνοι 56.23%, Ουκρανοί 10.97%, Ρώσοι 12.28%, Εβραίοι 7.15%, Βούλγαροι 5.72%, Γκαγκαούζοι 3.43%, Λοιποί 4.22% (οι Ρωσο-Ουκρανοί κουβάλησαν διάφορες άλλες εθνότητες, για να μην θεωρείται η περιοχή ρουμανική). Ο λόγος που μειώθηκαν η Ρουμάνοι και αυξήθηκαν οι Ανατολικοσλάβοι (Ρώσοι-Ουκρανοί), ήταν επειδή οι Ρώσοι προσπάθησαν να εκσλαβίσουν την περιοχή.
Μολδαβία σήμερα: Μολδαβική απογραφή, 2004: Μολδαβοί 69.6%, Ουκρανοί 11.2%, Ρώσοι 9.4%, Γκαγκαούζοι 3.9%, Ρουμάνοι 1.9%, Λοιποί 1.5% (οι Ρουμάνοι -που κατάγονται από το ρουμανικό κράτος- θεωρούνται πλέον, ξεχωριστή εθνότητα, μειονότητα της Μολδαβίας!!!). Τους Εβραίους τους εξαφάνισαν οι ναζί. Όμως σε ρωσική απογραφή το 1927 για την Υπερδνειστερία (Τρανσνίστρια), οι Ρώσοι θεωρούν τους Μολδαβούς ξεχωριστή εθνότητα.
Για να δούμε όμως τι έγινε μετά την Ανακύρηξη της Ανεξαρτησίας από τη Σοβιετική Ένωση το 1991. Η Μολδαβική κυβέρνηση ονομάζει τη γλώσσα «Ρουμανικά», και ο πρώτος εθνικός ύμνος ήταν ο «Desteapta-te romane» (Ρουμάνων Αφύπνιση), ο ίδιος δηλαδή με της Ρουμανίας. Εδώ όμως είναι που αρχίζει η Αποεθνοποίηση-Εθνογένεση. Οι Μολδαβοί έζησαν για πολλά χρόνια σε ξεχωριστό κράτος από τους ομοεθνείς τους, οι Ρώσοι προωθούσαν τον εκλαβισμό (αναγκάζοντάς τους να χρησιμοποιούν το Κυριλλικό αλφάβητο, ενώ τη ρουμανική γλώσσα οι Ρώσσοι τη «βαφτισαν» «μολδαβικη»), με το 20.6% του Ρωσο-Ουκρανικού πληθυσμού και αυτά σε συνδυασμό με τους πολλούς κομμουνιστές της Μολδαβίας, ήταν τα αίτια του Συντάγματος της Μολδαβίας (1994), που ονόμασε την επίσημη γλώσσα «Μολδαβική» και καθιέρωσε καινούργιο εθνικό ύμνο «Limba noastra» (η δική μας γλώσσα). Σημείωση: [Παρατηρούμε εκπληκτικές ομοιότητες με την Κύπρο. Οι Μολδαβικές Κυβερνήσεις από το ’94 και εντεύθεν συνέχισαν τη ρωσσική προπαγάνδα περί ξεχωριστού «Μολδαβικού Έθνους» και ξεχωριστής «Μολδαβικής Γλώσσας» (την οποία δεν αναγνωρίζει ΦΥΣΙΚΑ η Ethnologue). Το ίδιο άρχισαν να κάμνουν οι ΑΚΕΛικοί από το ’74 και εντεύθεν. Η μοναδική διαφορά είναι ότι, οι του ΑΚΕΛ ποτέ δεν είπαν δημόσια ότι δεν είμεθα Έλληνες. Τα λένε πίσω από τις κάμερες, και ειδικά όταν κάμνουν προπαγάνδα στα ΕΔΟΝόπουλα.] Επιπλέον, το 2003 ο «Νόμος των Εθνοτήτων» που υιοθετήθηκε από τους κομμουνιστές που κυριαρχούσαν στο κοινοβούλιο, ρητά χαρακτηρίζουν τους Ρουμανους (μιλούμε για αυτούς που κατάγονται από τη Ρουμανία, αφού και οι Μολδαβοί είναι Ρουμάνοι), σαν εθνική μειονότητα της Μολδαβίας!!! Είναι σαν να λεμέ ότι στην Κύπρο οι Ελλαδίτες μόνιμοι κάτοικοι της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ξεχωριστή εθνοτική μειονότητα (μιλούμε για εθνότητες, όχι για ιθαγένειες).
Επισκόπηση που έγινε στη Δημοκρατία της Μολδαβίας το 1992 έδειξε ότι το 87% των Ρουμανόφωνων επέλεξαν να αυτοαποκαλείται «Μολδαβοί» παρά Ρουμάνοι!!!!! Για αυτήν την κατάντια ευθύνονται κυρίως οι ΡΩΣΟΙ, αλλά και οι Μολδαβοί κομμουνιστές. Οι ΡΩΣΟΙ προσπάθησαν να «γεννήσουν» μια νέα εθνότητα, για να σταματήσουν οι Μολδαβοί να θέλουν ένωση με τη Ρουμανία. Ακριβώς δηλαδή ότι έκαμαν και οι Εγγλέζοι με τους Έλληνες Κυπρίους. Ακόμα ένα μικρό (σε σχέση με τα άλλα) παράδειγμα της ρωσσικής πολιτικής Αποεθνοποίησης-Εθνογένεσης των Ρουμάνων Μολδαβών…Η πρωτεύουσα της χώρας φέρει το Ρουμανικό όνομα Κισινάου (Chișinău). Οι Ρώσσοι το άλλαξαν σε Kishinyov (Кишинёв) δίνοντάς του Σλαβική-Ρωσσική χροιά. Στην αγγλική γλώσσα πέρασε σαν Kishinev, αλλά το Ρουμανικό Chișinău κερδίζει έδαφος όσο περνά ο καιρός, ειδικά στον γραπτό λόγο. Και στον Ελληνικό κόσμο τα τοπωνύμια μας πρέπει να αναφέρονται με το Ελληνικό τους όνομα στην αγγλική γλώσσα, και όχι με αυτό των κατακτητών (Αμμόχωστος-Ammohostos, ΟΧΙ Famagusta, Κέρκυρα-Kérkyra, ΟΧΙ Corfu).
1* = Ο εθνικός ύμνος της Μολδαβίας από το 1994 είναι ο Limba noastră (η γλώσσα μας). Τους στίχους όπως διαβάσατε και πιο πάνω έγραψε ο Alexei Mateevici λίγο πριν πεθάνει. Δεν αναφέρει το όνομα της γλώσσας, αφού για τον ποιητή ήταν αυτονόητο ότι οι Μολδαβοί μιλούσαν ρουμανικά και ήταν (είναι) Ρουμάνοι. Πριν το ’94 για κάποιο χρονικό διάστημα η Μολδαβία χρησιμοποιούσε τον ρουμανικό εθνικό ύμνο. ἐγκυκλοπεδικάς γνώσεις: Η Μολδαβική σημαία υιοθετήθηκε στις 27 Απριλίου του 1990. Τα χρώματα είναι ίδια με αυτά της Ρουμανίας, έχει όμως αναλογία μήκος-πλάτος 1:2 ενώ η ρουμανική σημαία 2:3. Στο μέσο, η μολδαβική σημαία έχει οικόσημο με έναν σκούρο χρυσό αετό που στο ράμφος του κρατά έναν Ορθόδοξο σταυρό. Το οικόσημο αυτό (παρόμοιο) υιοθέτησε και το Ρουμανικό Κοινοβούλιο το 1992. Η ιστορία του οικοσήμου αναγάγετε στο 1859 όταν οι δύο από τις τρεις ρουμανικές περιοχές, Μολδαβία και Βλαχία Ενώθηκαν υπό τον Πρίγκηπα Alexandru Ioan Cuza, δημιουργώντας τα (Ρουμανικά) Ηνωμένα Πριγκιπάτα (1859-1881). Βλέπε Χάρτη https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/96/Romania_1859-1878.png
Βλέπε Χάρτη, χρονολόγιο των συνόρων της Ρουμανίας 1859–2010 https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/e/ea/RomaniaBorderHistoryAnnimation_1859-2010.gif !!!
ΑΥΣΤΡΙΑ: Δεν χωρεί ιστορική αναδρομή ολόκληρης της ιστορίας της Αυστρίας σε αυτό το άρθρο φυσικά, αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί, είναι πως μετά τον Β’Παγκόσμιο πόλεμο (που χώρισαν οι σύμμαχοι την Αυστρία από τη Γερμανία), οι εκάστοτε αυστριακές κυβερνήσεις χρησιμοποίησαν την τοπική διάλεκτο και τις τοπικές συνήθειες, ήθη, έθιμα, παραδόσεις, για να πείσει τους Αυστριακούς, πως εθνοτικά δεν είναι Γερμανοί αλλά Αυστριακοί, δηλαδή ένας γερμανογενής λαός, που απλά συγγενεύει με τους Γερμανούς. Ευτυχώς που δεν ζει ο Χίτλερ σήμερα. Με αυτό το σκεπτικό και οι Βαυαροί θα έπρεπε να θεωρούνται ξεχωριστή εθνότητα, αφού η Αυστρία και η Βαυαρία συνορεύουν, μιλούν την ίδια γερμανογενή γλώσσα (Βαυαρικά, γλωσσικός κώδικας ISO 639-3 bar) και έχουν περίπου τα ιδία ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Οι Βαυαροί όμως επειδή ζουν στο γερμανικό κράτος, δεν δέχτηκαν την «πλύση εγκεφάλου» που δέχτηκαν οι Αυστριακοί, επειδή δεν συμφέρει στο γερμανικό κράτος να ξεσηκωθούν και να ζητήσουν ανεξαρτησία. Το 1866 έγινε ο Αυστρο-Πρωσικός πόλεμος κατά τον οποίο η Πρωσία απέκλεισε την Αυστρία από τη Γερμανία. Ουσιαστικά τα δυο πιο δυνατά γερμανικά κράτη ήταν η Πρωσία και η Αυστρία, και ο πόλεμος έγινε για το ποια περιοχή θα κυριαρχούσε στο γερμανικό κράτος, η άλλη θα έφευγε. Ακολούθησε η δημιουργία του γερμανικού έθνους-κράτους το 1871… χωρίς την Αυστρία! (λύση της πιο μικρής Γερμανίας), γεγονός που οδήγησε τους Αυστριακούς στο να μην έχουν έντονη γερμανική εθνική συνείδηση (το φαινόμενο της φυσικής αποεθνοποίησης-εθνογένεσης).
Μετά τη διάλυση της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας το 1918 στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αυστρία υιοθέτησε και χρησιμοποίησε το όνομα Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας, (Republik Deutschösterreich ή Deutsch-Österreich), σε μια προσπάθεια για Ένωση με την (υπόλοιπη) Γερμανία, αλλά τους το απαγόρευσαν οι Μεγάλες Δυνάμεις κατά τη Συνθήκη Αγίου Γερμανού το 1919. Μετά από επέμβαση των Ναζί, στις 10 Απριλίου του 1938 έγινε ενωτικό δημοψήφισμα στην Αυστρία. Το ποσοστό υπέρ της προσάρτησης ανήλθε, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, σε 99.7561% Τότε, δεν υπήρχε ούτε και ένας Αυστριακός (ή ξένος) που να λέει ότι οι Αυστριακοί δεν ήταν εθνοτικά Γερμανοί. Μετά τα ναζιστικά γεγονότα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αρκετοί Αυστριακοί δεν ήθελαν να έχουν σχέση με τους Γερμανούς (με τους υπόλοιπους Γερμανούς).
Οι Εγγλεζοαμερικάνοι και οι υπόλοιπες νικήτριες δυνάμεις του Πολέμου τριχοτόμησαν τη Γερμανία για να την αποδυναμώσουν (Δ. Γερμανία, Α. Γερμανία και Αυστρία). ΧΑΡΤΕΣ
Μίλησα με πέντε Αυστριακούς στη ζωή μου για το -όχι υποκειμενικό- θέμα, της εθνοτικής καταγωγής των Αυστριακών. Και οι πέντε μου είπαν πως δεν είναι Γερμανοί. Όταν μια Αυστριακή μου είπε «έχουμε διαφορετική κουλτούρα από τους Γερμανούς» της απήντησα «και οι αρχαίοι Σπαρτιάτες με τους αρχαίους Αθηναίους είχαν πολύ διαφορετική κουλτούρα (πολιτισμό πιο σωστά), και οι δύο όμως ήταν Έλληνες, και οι σύγχρονοι Νοτιοκορεάτες έχουν πολύ μεγάλη πολιτισμική διαφορά με τους Βορειοκορεάτες, και οι δύο όμως είναι Κορεάτες»
Όπως ήταν αναμενόμενο, η Παιδεία και τα ΜΜΕ μετέτρεψαν τους κατοίκους αυτούς Εθνοτικά από Γερμανούς σε «Αυστριακούς». Και «εγένετο έθνος» (ακόμα ένα). Από το 1945 και εντεύθεν οι διάφορες αυστριακές κυβερνήσεις (μαριονέτες των Εγγλεζοαμερικάνων στην αρχή) ακολούθησαν την εμετική πολιτική της τεχνητής αποεθνοποίησης-εθνογένεσης.
Κανένας βέβαια δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι Αυστριακοί είναι τουλάχιστον, γερμανογενείς!
Σήμερα παρατηρούμε πως, η προπαγάνδα της εκάστοτε αυστριακής κυβέρνησης που άρχισε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, έχει φέρει τους Αυστριακούς στο σημείο να εκνευρίζονται αφάνταστα άμα τους αποκαλέσεις Γερμανούς.
Όπως είπε και ο Μακάριος, «ο λαός είναι όπως τη σίκλα με το νερό, άμα τη γείρεις δεξιά, το νερό πάει δεξιά, άμα τη γείρεις αριστερά, πάει αριστερά».
ΜΑΥΡΟΒΟΥΝΙΟ: Το Μαυροβούνιο ανήκε στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας 1943-1992, αργότερα αποτέλεσε το κράτος της Σερβίας και Μαυροβουνίου 1992-2006. Στις 3 Ιουνίου το Μαυροβούνιο μετά από δημοψήφισμα ανακήρυξε την ανεξαρτησία του. Η Κύπρος ακολουθεί το δρόμο του Μαυροβούνιου, της Αυστρίας, της Μολδαβίας, των Σκοπίων (και κάποιων άλλων κρατών), όπου οι εκεί κυβερνήσεις κατάφεραν μέσα σε μερικές δεκαετίες με μαεστρικό-προπαγανδιστικό τρόπο να πείσουν τους κατοίκους πως δεν είναι Σέρβοι, Γερμανοί, Ρουμάνοι και Βούλγαροι αντίστοιχα, και έτσι από τα τελη του 20ου αιώνα σε όλα τα επίσημα έγγραφα δηλώνουν πως η εθνότητα τους έχει ξαφνικά αλλάξει!!!!!
Μαυροβούνια εθνοτική ταυτότητα, Διαχρονικά: 700-1500, Πάρα πολλά έγγραφα αναφέρουν ότι οι κάτοικοι της Ντουκλείας (νότιο Μαυροβούνιο) ήταν Σέρβοι, όμως υπήρχαν και μειονότητες Λατίνων, Αλβανών και Βλάχων. Η γλώσσα των κατοίκων ήταν η σερβική διάλεκτος της Παλαιάς Σλαβονικής, ενώ η ανώτερη τάξη αρχικά μιλούσε σε κάποιο βαθμό ελληνικά και λατινικά.
1614, ο Mariano Bolizza του Κότορ (Ασκρήβιον) ήταν δημόσιος υπηρέτης της Δημοκρατίας της Βενετίας. Σε λεπτομερέστατη αναφορά του δήλωσε για το Σαντζάκι της Σκόντρα (σύνορα Μαυροβουνίου-Αλβανίας) ότι η πλειονότητα ήταν Σέρβοι και η μειονότητα Αλβανοί. Επίσης υπήρχαν πιο μικρές μειονότητες Βλάχων και Τούρκων.
1700-1800: Η εθνική σύνθεση ανάμεσα στους Σέρβους Νοτιοσλάβους ήταν ξεκάθαρη.
Σε γράμμα προς τον Justinian Bert το 1756, οι Μαυροβούνιοι οπλαρχηγοί αναφέρουν «Είμαστε Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης και νόμου της Ανατολικής Εκκλησίας, του έντιμου και ένδοξου Σλαβικού-Σερβικού γένους».
Ο Jovan Stefanov Balevic της Μπρατονοζικής πατριάς, εγραψε «Μια συντομη και αντικειμενικη περιγραφη της παρούσας κατάστασης του Μαυροβουνίου το 1757, στην οποία έλεγε: «Όλοι οι κάτοικοι του Μαυροβουνίου είναι εθνοτικά Σέρβοι και Ορθόδοξοι…». «Δεν υπάρχουν δάσκαλοι στα σχολεία του Μαυροβουνίου… μόνο ιερείς που διδάσκουν τη Σλαβική-Σερβική γλώσσα…»
1800-1900: Σύμφωνα με γράμματα προς τη Ρωσία του Επισκόπου Petar I Petrović Njegoš από τον Μάρτιο 5, 1826, «Ο λαός του Μαυροβουνίου είναι Σέρβικος της Ορθόδοξης Χριστιανικής πίστης». Σύμφωνα με την «παράγραφο 92» στον κώδικα του Πρίγκιπα Danilo, που εγκαθιδρύθηκε το 1855: «Παρόλο που δεν υπάρχει καμία άλλη εθνότητα σε αυτή τη γη εκτός από τη σερβική, και καμία άλλη θρησκεία εκτός από την Ανατολική Ορθόδοξη… και σε ότι αφορά τον σερβισμό… του ομοιογενές σερβικού μας έθνους, ο Μαυροβούνιος πρίγκιπας έχει, στην καρδιά του, χαραγμένη αίσθηση αγάπης και αφοσίωσης, όχι μόνο απέναντι στο λαό του (σ.σ. του Μαυροβουνίου), αλλά προς ολόκληρο το σερβικό έθνος και οτιδήποτε ονομάζεται σερβικό».
Το 1895 ειπώθηκε ότι οι κάτοικοι του Μαυρωβουνίου ήταν «γνήσιοι Σέρβοι, μιλούσαν τη σερβική γλώσσα και ακολουθούσαν την Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Το 1900, σύμφωνα με διεθνείς πηγές, το Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου είχε 311.564 κατοίκους: Σέρβοι Ορθόδοξοι 293.527 (94.21%) // Μουσουλμάνοι (Αλβανοί και Βόσνιοι) 12.493 (4.01%) // Ρωμαιοκαθολικοί (Κροάτες και Ρομά) 5.544 (1.78%).
Το 1909 σύμφωνα με επίσημη απογραφή το Πριγκιπάτο του Μαυροβουνίου είχε 317.856 κατοίκους: (η απογραφή έγινε με βάση τη γλώσσα και τη θρησκεία) Σέρβοι Ορθόδοξοι 94.38%, Αλβανοί Μουσουλμάνοι 4.1%, Λοιποί 1.52%
1911: Σε ένα γεωγραφικό κείμενο για τους τριτοετείς Μαυροβούνιοι του δημοτικού σχολείου, έγραφε: «Στο Μαυροβούνιο ζουν μόνο αληθινοί και γνήσιοι Σέρβοι που μιλούν τη σερβική γλώσσα… Ο κάθε Σέρβος στο Μαυροβούνιο είναι υποχρεωμένος να αγαπά τη Μητέρα Πατρίδα του, και όλα τα Σερβικά εδάφη…»
Η κυβέρνηση του Cetinje δήλωσε στον Κώδικα του Νόμου το 1914 ότι υπάρχουν περίπου 500.000 πολίτες στο Μαυροβούνιο. Διακηρύχθηκε ότι ο όρος «Μαυροβούνιοι» μπορεί μόνο να αναφέρεται σε όλους τους πολίτες του Βασιλείου του Μαυροβουνίου, αφού μαυροβούνια εθνότητα δεν υπάρχει και οι Μαυροβούνιοι είναι εθνοτικά Σέρβοι.
Το 1918 το Μαυροβούνιο έγινε μέλος του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων (όχι Μαυροβουνίων, αυτοί θεωρούνταν Σέρβοι). Σε συγκεκριμένες κομητείες που σήμερα ανήκουν στο Μαυροβούνιο, η εθνική σύνθεση ήταν: Σέρβοι ή Κροάτες 231.686 (92.96%), Λοιποί, κυρίως Αλβανοί.
Η απογραφή του 1931 για το Μαυροβούνιο είχε ως εξής: Θρησκείες: Σέρβοι Ορθόδοξοι 272,702 (80.88%), Ρωμαιοκαθολικοί 26,070 (7.24%), Μουσουλμάνοι 61,038 (16.96%). Γλώσσες: Σερβοκροατικά 339,955 (90.13%), Αλβανικά 18,098 (5.03%)
Από το 1943-1992 το Μαυροβούνιο ανήκε στην Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Ο κομμουνιστής Josip Broz Tito κατάφερε να «γεννήσει» δυο καινούρια «έθνη». Το «μαυροβουνιώτικο» και το «μακεδονικό».
Μαυροβούνιο 2004, Εθνότητες: Μαυροβούνιοι 43%, Σέρβοι 32%, Βόσνιοι 8%, Αλβανοί 5%, Νοτιοσλάβοι Μουσουλμάνοι 4%, Κροάτες 1%, Ρομά 0.5%, λοιποί 6.5% (απογραφή 2004). Έπρεπε βλέπετε να πείσουν τους Μαυροβούνιοι πως δεν είναι Σέρβοι, γιατί μόνον έτσι θα τους έπειθαν να ψηφίσουν την ανεξαρτησία της περιοχής στο δημοψήφισμα της 21ης Μαΐου του 2006.
Φυσικά σε παλιές απογραφές του Μαυροβουνίου, οι Σέρβοι ήταν 75%, επειδή δεν ξεχώριζαν τους Σέρβους από τους Μαυροβούνιους.
Τα «μαυροβουνικά» έγιναν επίσημη «γλώσσα» του Μαυροβουνίου με την επικύρωση του νέου συντάγματος στις 22 του Οκτώβρη του 2007. Η «κοινή Μαυροβουνική» συνεχίζει να δημιουργείται. Εγκαθιδρύθηκε στις 10 Ιουλίου του 2009, με την προσθήκη δυο γραμμάτων στο αλφάβητο, παρόλο που η γραμματική και το σχολικό πρόγραμμα ακόμη να εγκριθούν.
Δηλαδή για να το καταλάβει και ο πιο ελαφρόμυαλος, τρία μόλις χρόνια μετά την ανεξαρτησία του Μαυροβουνίου, η κυβέρνησή του, έπλασε μια νέα ξεχωριστή γλώσσα από τα σερβικά (σερβοκροατικά) για να πάει πακέτο με την ανεξαρτησία. Ευνουχισμός της εθνότητας τους, μια εμετική αποεθνοποίηση-εθνογένεση. Δεν είμαι σίγουρος αν η πολιτική ηγεσία προέβη σε αυτές τις ενέργειες (αποεθνοποίηση-εθνογένεση, ανεξαρτησία) επειδή πίστευε πως το Μαυροβούνιο σαν ανεξάρτητο κράτος, θα μπει στην Ε.Ε. πολύ πιο γρήγορα από τη Σερβία, όμως όπως και να έχει, μιλούμε για εθνοπροδοτική, εμετική και εγκληματική πράξη.
Οι Μαυροβούνιοι αποφάσισαν να κάνουν και δική τους εκκλησία το 1993, η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα. Οι Μαυροβούνιοι έχουν πληθυσμό 340.000 αλλά οι ακόλουθοι αυτής της εκκλησίας είναι μόλις 50.000 ενώ οι υπόλοιποι επέλεξαν να παραμείνουν στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι ξεκάθαρο πως η ίδρυση αυτής της εκκλησίας είχε εθνικούς λόγους και όχι θρησκευτικούς.
*1= Το Βιλαέτι του Κοσσόβου εκτεινόταν (όπως έχουν σήμερα τα σύνορα) στη Σερβία το Κόσσοβο (η κυριαρχία του αμφισβητείται), τα Σκόπια και το Μαυροβούνιο: Δημοσίευση από τις 21 Δεκεμβρίου του 1912 στο Βελγικό περιοδικό Ons Volk Ontwaakt (η εθνική μας αφύπνιση) υπολογίζει τους κατοίκους σε 827.100: Αλβανοί 418.000 (51.15%), Βούλγαροι (Χριστιανοί) 250.000 (30.59%), Σέρβοι 113.000 (13.83%), Μεικτοί 22.000 (2.69%), Βούλγαροι (Μουσουλμάνοι) 14.000 (1.71%), Τούρκοι 9.000 (1.1%), Βλάχοι (Ορθόδοξοι) -900, Έλληνες -200. Εδώ όμως φαίνεται να υπάρχει μια βουλγαρική προπαγάνδα αφού, Αυστριακή στατιστική που δημοσιεύτηκε το 1899 υπολογίζει τους κατοίκους σε 47.88% Αλβανούς και 43.7% Σέρβους. Από το υπόλοιπο 8.42% οι περισσότεροι ήταν Βούλγαροι. Το θέμα μας όμως σε αυτό το άρθρο δεν είναι ποιοι είχαν μεγαλύτερο πληθυσμό, αλλά το ότι τότε, δεν υπήρχε Σκοπιανό («Μακεδονικό») και «Μαυροβούνιο έθνος»! Είναι πρόσφατα τεχνητά κατασκευάσματα (πολιτικές σκοπιμότητες).
Θύματα της εμετικής αποεθνοποίησης-εθνογένεσης αποτελούν και οι επαρχίες Φλάνδρα και Βαλλωνία του Βελγίου (οι Φλαμανδοί είναι Ολλανδοί και οι Βαλλώνοι Γάλλοι –δεν έχουν καμία διαφορά με τους Γάλλους που ζουν στα βορειοανατολικά της χώρας-). Το Βέλγιο είναι μια χώρα στην οποία ζουν δυο εθνότητες, που αν και είναι ομόθρησκες και ουσιαστικά δεν ζουν στις ίδιες περιοχές (με εξαίρεση τις Βρυξέλλες) δεν μπορούν και δεν θέλουν να συμβιώσουν (πράγμα πάρα πολύ φυσιολογικό για όσους έχουν στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις) και έτσι η ομοσπονδία του κρέμεται από μια κλωστή.
Πολύ ενδιαφέρουσα είναι η ενέργεια του Μεγάλου
Αλεξάνδρου να δημιουργήσει μια Κοινή Διάλεκτο.Ο Μέγας
Αλέξανδρος (όπως και ο πατέρας του) ήθελε να ενώσει τους Έλληνες γεωγραφικά
(ένα κράτος-ένας ηγέτης), ήθελε όμως να ενώσει τους Έλληνες και στο γλωσσικό
ιδίωμα. Ήξερε ότι οι διαφορές στις διαλέκτους (που τότε ήταν μεγάλες και
πολλές), δημιουργούσαν τοπικισμούς. Τότε δεν μάθαιναν όλοι οι Έλληνες στα
σχολεία την ίδια κοινή διάλεκτο, δεν υπήρχαν τηλεοράσεις και εφημερίδες που να
γράφουν σε μια κοινή διάλεκτο, και οι αποστάσεις ήταν τεράστιες δεδομένου των
μέσων μεταφοράς που είχαν. Τότε για να πας από τη Σπάρτη στην Αθήνα με τα πόδια
(μόνο οι Θεσσαλοί είχαν αλόγα) ήθελες 5 μέρες, σήμερα σε 24 ώρες πας από την
Αθήνα στη Μελβούρνη. Ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε την κοινή ελληνική (ελληνιστική
ή αλεξανδρινή) σαν Lingua franca και έπεισε όλους τους Έλληνες να τη
χρησιμοποιούν. Η κοινή ελληνιστική ήταν βασισμένη στην Αττική-Ιωνική που
μιλούσαν οι Αθηναίοι, τους οποίους θεωρούσε «πολιτιστικά ανώτερους όλων». Τότε
άρχισε να χάνεται η Δωρική, η Αιολική και η Αρκαδοκυπριακή (νοτιο-αχαϊκή). Τα
Νέα Ελληνικά προέρχονται από την Αττική-Ιωνική, ενώ μόνο τα Τσακωνικά
προέρχονται από τη Δωρική.
ΚΥΠΡΟΣ: Στα χρόνια της αγγλοκρατίας, οι αποικιοκράτες προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την αγραμματοσύνη των τότε Ελλήνων Κυπρίων (θα μου πείτε και τώρα που είναι σπουδασμένοι -όχι απαραίτητα και μορφωμένοι- οι Έλληνες της Κύπρου, πάλι έρμαια είναι στις ορέξεις των πολιτικάντηδων) προσπάθησαν να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να πάψουν επιτελούς οι κακοί Έλληνες να θέλουν Ένωση μετά του υπολοίπου ελληνισμού.
Με το που πάτησαν το πόδι τους οι Βρετανοί στη Μεγαλόνησο, οι Έλληνες κάτοικοι της ανήρτησαν τις γαλανόλευκες παντού. Οι Βρετανοί πήραν το μήνυμα. Οι Έλληνες Κύπριοι ήλπιζαν σε ειρηνική Ένωση της ιδιαίτερης τους πατρίδας με τον εθνικό κορμό, όπως ακριβώς έγινε και με τα Εφτάνησα το 1863, 15 χρόνια πριν να έρθουν οι Βρετανοί στην Κύπρο. Ακολούθησε ένας πολυετής «χαρτοπόλεμος» που δεν οδήγησε πουθενά, αφού η γεωγραφική θέση της Κύπρου ήταν πολυτιμότατη για τους Βρετανούς, που μέχρι και το 1955 μας ξεκαθάριζαν πως, «η Κύπρος ουδέποτε θα ενωθεί με την Ελλάδα».
Οι Βρετανοί σχεδόν αμέσως άρχισαν την αποεθνοποίηση-εθνογένεση μέσω της παιδείας, γιατί γνώριζαν πως μόνο αν οι Έλληνες του νησιού πιστέψουν πως δεν είναι Έλληνες, αλλά Κύπριοι, θα σταματούσαν να ζητούν την Ένωση. Έπρεπε να πείσουν τους ντόπιους πως συμπτωματικώς μιλούν ελληνικά που όπως ξέρουμε σήμερα...«Η κυπριακή διάλεκτος της ελληνικής γλώσσας, είναι πιο κοντά στα αρχαία ελληνικά της κλασσικής περιόδου (της Αττικής-Ιωνικής διαλέκτου), στο λεξιλόγιο και την γραμματική, από την Κοινή Νεα Ελληνική (δημοτική διάλεκτος)» πηγή, Ethnologue . Τυχαία λοιπόν χρησιμοποιούν το ελληνικό αλφάβητο, έχουν ελληνικά ονόματα και είναι ελληνορθόδοξοι.
Η ειρωνεία είναι, πως ένας δικός τους, ο Στάνλεϊ Κάσσον (Άγγλος αρχαιολόγος-ιστορικός, μελετητής ελληνικών σπουδών. Από το έργο του στα Oxford Pamphlets που το επιγραφεί «Greece»), έγραψε τα εξής: «Έχει μεταβληθεί πολύ σημαντικά ο φυλετικός τύπος των κατοίκων της ηπειρωτικής Ελλάδας από τις συνεχείς μεταναστεύσεις (που άρχισαν από τον μεσαίωνα), Σλάβων, Αλβανών (Αρβανιτών) και Βλάχων (Ρουμάνων). Πιο κοντά στους αρχαίους Έλληνες είναι οι Κύπριοι και αυτό φαίνεται και από τη διάλεκτο τους που είναι πολύ πιο κοντά στην καθαρεύουσα και επομένως στα αρχαία ελληνικά της αττικής-ιωνικής διαλέκτου, της κλασσικής περιόδου. Η Κύπρος κράτησε ατόφια την ελληνικότητα της, επειδή τα σύνορα της είναι η θάλασσα και δεν δεχόταν κύματα μεταναστών. Οι Κύπριοι μπορούν να καυχιόνται μιαν απευθείας καταγωγή από τις φλέβες των Αχαιών και των Δωριέων». Τα μισά είναι γραμμένα αυτολεξεί. Άρχισαν λοιπόν οι Βρετανοί την εξοστράκιση κάθε ελληνικού στοιχειού από τα πρώτα κιόλας χρόνια της αγγλοκρατίας. Ήλεγχαν το μάθημα της ιστορίας και την παιδεία γενικά, πριν τον «περί παιδείας νόμο του 1923», ενώ οι νόμοι του 1931 και 1935 διαλάμβαναν τα εξής: α) απαγόρευαν τη χρήση εθνικών συμβόλων, (τον εθνικό ύμνο αντικατέστησε ο αγγλικός) τους εθνικούς εορτασμούς και την πατροπαράδοτη διακόσμηση των Σχολείων με ήρωες του 1821. β) περιόριζαν το μάθημα της ιστορίας σε βαθμό που ισοδυναμούσε με κατάργηση του γ) εισήγαγαν το μάθημα των αγγλικών στις δυο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού.
Οι Έλληνες Κύπριοι τότε, αντιμετώπισαν το θέμα εξωσχολικά. Οι ιερείς έκαναν κατηχητικά για να διδάξουν στους νέους την ελληνική μας ιστορία, ενώ κάποια σωματεία βοήθησαν τα μέγιστα στη διδασκαλία της ελληνικής μας ιστορίας και της ελληνοορθοδοξίας. Εξάλλου και οι ήρωες της ΕΟΚΑ ήταν γαλουχημένοι με τα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη.
Όλοι γνωρίζουμε πως τελείωσε αυτή η ιστορία. Η μανία των Εγγλέζων να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση», σε συνδυασμό με την πολιτική του «ουδέποτε θα ενωθεί η Κύπρος με την Ελλάδα», οδήγησε στον ένοπλο αγώνα της ΕΟΚΑ. Αυτό πρέπει να το θυμούνται οι σημερινοί κυβερνώντες (με την αντιπολίτευση που «νίπτει τας χείρας της»). Η προσπάθεια τους να αφαιρέσουν κάθε τι το ελληνικό, με απώτερο σκοπό τον αφελληνισμό και τη δημιουργία «κυπριακής εθνικής συνείδησης», πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις και τότε θα θυμηθούν το γνωστό, «φταίνε οι φασίστες». Εν έτη 2011 το 1/3 του κυπριακού ελληνισμού αμφιταλαντεύεται για το αν είμαστε Έλληνες, το 1/3 αηδιάζει στη σκέψη ότι είμαστε Έλληνες και το άλλο 1/3 ξέρει τι του γίνεται. Πριν 30-60-90 χρόνια κανένας Έλλην Κύπριος δεν έλεγε «εγιώ εν είμαι Έλληνας, εγιώ είμαι κυπραίος ολάν». Δεν υπήρχε Έλληνας Κύπριος που να αμφιταλαντευόταν για την εθνοτική μας ταυτότητα, λες και είναι υποκειμενικό το θέμα, ή λες και μπορούμε να επιλέξουμε σε ποιο έθνος θα ανήκουμε. Εδώ και 34 αιώνες οι Έλληνες της Μεγαλονήσου είχαν ελληνική εθνική συνείδηση και μέσα σε 45 χρόνια κατάφεραν να το αλλάξουν!!!
Οι σύγχρονοι Σκοπιανοί, Μολδαβοί, Αυστριακοί, Μαυροβούνιοι και Κύπριοι (για να μείνουμε στην Ευρώπη) είναι θύματα πλύσης εγκεφάλου, και ο καημένος ο κοσμάκης είναι για λύπηση. Οι πλείστοι ασχολούνται με την οικογένειά τους και με τα οικονομικά τους προβλήματα. Δεν θα κάτσουν να κάμουν μελέτες για την Εθνοτική τους καταγωγή. Δέχονται την προπαγάνδα της εκάστοτε κυβέρνησης, της Παιδείας και των ΜΜΕ. Πραγματικά είναι κρίμα! Όταν σου λένε συνέχεια οι προπαγανδιστές ότι είσαι Γάλλος ή Ιταλός (ή και Κογκολέζος ακόμα) στο τέλος θα το πιστέψεις.
Πρέπει να αναφερθεί πως ταυτόχρονα οι Βρετανοί «βάφτισαν» τους τούρκους της Κύπρου… «Κύπριους». Μεγάλοι πληθυσμοί τούρκων της Κύπρου, άρχισαν να φεύγουν από το 1878 μέχρι το 1923, τότε όμως οι πανούργοι Εγγλέζοι εμπόδισαν τους εναπομείναντες τούρκους να φύγουν, για να μην μπορούν οι Έλληνες να ζητούν Ένωση, με την δικαιολογία πως δεν γίνεται να ενωθούμε με το ελληνικό κράτος, επειδή εδώ ζουν και τούρκοι. Πιο μετά άρχισε η Αγγλία να «κουρδίζει» την τουρκία να ανακατώνεται στο κυπριακό και να πείθει τους τουρκο«κύπριους» ότι πρέπει και αυτοί να έχουν δικαιώματα στο νησί, με αποκορύφωμα την τριμερή διάσκεψη του Λονδίνου (η μεγαλύτερη ελληνική πολιτική γκάφα), που έδωσε ξανά στην τουρκία το δικαίωμα να ανακατώνεται στα της Κύπρου.
Μέχρι το 1923 (συνθήκη της Λοζάνης) όλες οι χώρες Ελλάδα, Αγγλία, Αμερική ακόμα και η τουρκία (γι’αυτό ζήτησε από τη Βρετανία να αφήσει τους τούρκους της Κύπρου να πάνε πίσω στην τουρκία το 1925) θεωρούσαν τους τούρκους της Κύπρου, απλά σαν τους κατοίκους της προηγούμενης αυτοκρατορίας που έλεγχε την Κύπρο, τα απομεινάρια της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ούτε οι ίδιοι οι τούρκοι της Κύπρου δεν αυτοαποκαλούνταν Κύπριοι, γι’αυτό άρχισαν να φεύγουν μόλις αγόρασε το νησί η Βρετανία. Κανένας δεν έλεγε ότι οι τούρκοι της Κύπρου έπρεπε να έχουν δικαιώματα στο νησί. Όλοι έβλεπαν τους Έλληνες σαν τους μόνους αυτόχθονες κατοίκους του νησιού. Τότε (όπως και ανέκαθεν), όταν κάποιος έλεγε «οι Κύπριοι», εννοούσε τους Έλληνες του νησιού, όπως όταν λέμε οι Πελοποννήσιοι, οι Κρητικοί, οι Μακεδόνες κλπ.
Οι σύγχρονοι Σκοπιανοί, Μολδαβοί, Αυστριακοί, Μαυροβούνιοι και Κύπριοι (για να μείνουμε στην Ευρώπη) είναι θύματα πλύσης εγκεφάλου, και ο καημένος ο κοσμάκης είναι για λύπηση. Οι πλείστοι ασχολούνται με την οικογένειά τους και με τα οικονομικά τους προβλήματα. Δεν θα κάτσουν να κάμουν μελέτες για την Εθνοτική τους καταγωγή. Δέχονται την προπαγάνδα της εκάστοτε κυβέρνησης, της Παιδείας και των ΜΜΕ.
ΚΥΠΡΟΣ (σήμερα): Γιατί τόση μανία να απαλλαγούν από το ελληνικό «μικρόβιο»;
Σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες φοβούνται πως άμα υπάρχει εθνική συνείδηση θα γεμίσει η μεγαλόνησος εθνικιστές και θα αρχίσουν ξανά τα τροπάρια της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση. Επίσης γνωρίζουν πως είναι πολύ εύκολο ένας Έλληνας να γίνει ελληνολάτρης όταν αρχίσεις να του μαθαίνεις τα απίστευτα κατορθώματα των προγόνων του.
Επαναπροσεγγιστές, ομοσπονδιακοί, διεθνιστές. Έχουν προκαλέσει εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό (οι ξένοι εθνολόγοι αποκαλούν αυτό το φαινόμενο, «Ethnic identity crisis»). για να πετύχουν τους εθνοπροδοτικούς στόχους τους, επαναπροσέγγιση, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, διεθνισμός για μια βιώσιμη και λειτουργική «λύση» μπλα-μπλα-μπλα, το μάθαμε παπαγαλία. Πόσες φορές ακούσατε την ατάκα «πρέπει οι ε/κ και οι τ/κ να νιώθουν Κύπριοι». Μακριά οι μητέρες πατρίδες. Αυτό βέβαια για να το πετύχουν χρησιμοποιούν τηλεκατευθυνόμενους ακαδημαϊκούς-ιστορικούς για να παραχαράξουν την ελληνική μας ιστορία, ή απλά να μην δίδεται η απαιτούμενη σημασία στο μάθημα αυτό, γιατί βλέπετε συνήθως όσοι μελετούν εις βάθος τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό μας, μαγεύονται, σαγηνεύονται σε τέτοιο βαθμό που στο τέλος γίνονται «φανατικοί εθνικιστές και προγονόπληκτοι». Ένας από αυτούς είναι και ο γράφων.
Αντιγραφή από το βιβλίο του Δρα Τάκη Γεωργίου «σχέδιο β'» ΕΔΑΦΟΣ ΑΝΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ: Παρουσιάζονται πλήθος δημοσιεύματα όπως το πιο κάτω. Προέρχεται από τη διάλεξη του bona fide Aκαδημαϊκού Ανδρέα Καζαμία, τέως προέδρου της «Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης», που έγινε στο πανεπιστήμιο Κύπρου, παρουσία του προέδρου Δημήτρη Χριστόφια και του υπουργού παιδείας και πολιτισμού Αντρέα Δημητρίου. («φιλελεύθερος» 25/5/2008). «Στην οικοδόμηση, εδραίωση και επιβίωση ενός δικοινοτικού, ομοσπονδιακού ευρωκυπριακού διαπολιτισμικού κράτους, επιβάλλεται η επαναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή της ελληνοκυπριακής ΚΑΙ τουρκο«κυπριακής» συλλογικής ταυτότητας».
Με τα πιο απλά ελληνικά που μπορώ να γράψω… «κάντε τους αυτούς να ξεχάσουν πως είναι Έλληνες και τους άλλους πως είναι τούρκοι, γιατί μόνον έτσι θα πετύχουμε τα (εθνοπροδοτικά) σχέδια μας, επαναπροσέγγιση, διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, διεθνισμός»
Εν κατακλείδι, ο μόνος τρόπος να πετύχουν τα εθνοπροδοτικά-μειοδοτικά τους σχέδια είναι να πατάξουν τον εθνικισμό και ο μόνος τρόπος να πατάξουν τον εθνικισμό είναι να προκαλέσουν εθνική σύγχυση- αποπροσανατολισμό, κυρίως μέσω της παιδείας.
Αν δεν υπάρχει συνείδηση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας είναι αδύνατον να επιβιώσει ο κυπριακός ελληνισμός και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι γραικύλοι πολιτικοί μας ηγέτες.
ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ→ Υπήρχαν άνθρωποι πριν 40 χρόνια (ας πούμε μέχρι το 1970) που να έλεγαν ότι οι Κύπριοι δεν είναι εθνοτικά Έλληνες;; Υπήρχαν, είτε οι ίδιοι οι Κύπριοι, είτε Ελλαδίτες, είτε αλλοεθνείς που να αμφισβητούν την Ελληνική καταγωγή των Κυπρίων;; Είναι ρητορική η ερώτηση αλλά αν θέλετε την απαντούμε. ΟΧΙ!!!!!!!!!! Ούτε καν το συζητούσαν αυτό το θέμα. Οι πάντες θεωρούσαν αυτονόητο ότι οι Κύπριοι είναι Έλληνες, όπως και οι Ροδίτες, και οι Πελοποννήσιοι, και οι Πόντιοι, και οι Σμυρναίοι κ.ο.κ.
Στην Κύπρο άρχισε το φαινόμενο της σκόπιμης (μη φυσικής) ΑΠΟΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗΣ-ΕΘΝΟΓΕΝΕΣΗΣ περίπου το ’74 επειδή κάποιοι είχαν τη «φαεινή» ιδέα να δημιουργήσουν καινούργιο «Κυπριακό Έθνος» (στο οποίο θα ανήκουν και οι τουρκο«κύπριοι») επειδή πίστευαν και πιστεύουν πως μόνον έτσι θα λυθεί το Κυπριακό και θα δεχτούν οι Έλληνες της Κύπρου τους Τούρκους και το αντίθετο.
Υ.Γ. «Ο ελληνικός λαός είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να εξημερωθεί, και για αυτό το λόγω θα πρέπει να τον χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτιστικές του ρίζες, οπόταν πιθανό να συμμορφωθεί. Βεβαίως εννοώ ότι θα χτυπήσουμε τη γλώσσα τους, τη θρησκεία τους, τις πολιτιστικές και ιστορικές τους καταβολές, ώστε να εξουδετερώσουμε την δυνατότητα ανάπτυξης, την ικανότητα αυτογνωσίας και αυτοεκτίμησης, την πιθανότητα επικράτησης. Δηλαδή να τους στερήσουμε την δυνατότητα να εμποδίζουν τα ζωτικά μας στρατηγικά σχέδια στα βαλκάνια, την μεσόγειο και τη μέση ανατολή .»
Το πιο πάνω κείμενο προέρχεται από το βιβλίο του William Μallinson “Cyprus a modern history” και αποδίδεται στον Henry Alfred Kissinger .
Το να κατακτήσεις ένα λαό είναι ένα θέμα, το να τον αποπροσανατολίσεις εθνικά σε σημείο που να μη γνωρίζει, ή να έχει αμφιβολίες για την εθνοτική του ταυτότητα, είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Πόσο μάλλον όταν γίνεται από ομοεθνείς η προσπάθεια για εθνική σύγχυση. Εκτός από εγκληματικό είναι και εμετικό. Όπως προαναφέρθηκε, οι Εγγλέζοι δεν τα κατάφεραν να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση», αλλά πιο είναι το μοναδικό ζώο που μπορεί να νικήσει έναν ελέφαντα; Ένας άλλος ελέφαντας. Και πιο είναι το μοναδικό ζώο που μπορεί να μας αφελληνίσει; Ένας άλλος Έλληνας.
* ΣΚΟΠΙΑΝΟΙ: Η καταγωγή τους είναι ανάμικτη (όπως και των περισσοτέρων εθνών). Ιλλυρική κυρίως στα δυτικά της χώρας, αρχαία θρακική, μερική ελληνική στα νότια και κυρίως στα νοτιοανατολικά, Βουργαρική (οι Βούργαροι ήταν τουρκογενής λαός με κάποια ιρανικά και ουγγρικά στοιχεία), και όλα αυτά τα μείγματα άρχισαν να εκσλαβίζονται από τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Όλοι αυτοί οι λαοί έζησαν, έμειναν και ρίζωσαν στα Σκόπια και είναι πρόγονοί τους. Οι κατακτητές της χώρας δεν αναφέρονται επειδή…
ΜΟΝΟΝ ΟΙ ΑΠΟΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΡΙΖΩΝΟΥΝ ΣΕ ΜΙΑ ΓΗ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗ ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ-ΕΘΝΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΤΟΠΟΥ. ΟΧΙ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ (ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ).
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ: (αποεθνοποίηση--ένταξη σε άλλο έθνος, συνήθως μεγαλύτερο)
Όπως ανάφερα στην αρχή του άρθρου, οι διάφορες κυβερνήσεις, δεν χρησιμοποίησαν την παιδεία (γενικά τον πολιτισμό) μόνο για να απομακρύνουν μια εθνοτική ομάδα από τον εθνικό κορμό, αλλά και για να προσεγγίσουν μια.
Αν για παράδειγμα τα Σκόπια, η Μολδαβία, η Αυστρία και το Μαυροβούνιο πρέπει να είναι ανεξάρτητα κράτη με τη λογική ότι έχουν κάποιες γλωσσικές και πολιτισμικές διαφορές από τους υπόλοιπους ομοεθνείς (και κάποιοι βρέθηκαν να τους πείσουν πως έχουν δικό τους ξεχωριστό έθνος), τότε, με το ίδιο σκεπτικό, ανεξάρτητα κράτη θα έπρεπε να είναι και πολλές άλλες περιοχές μεγάλων χωρών όπως, η Σαξονία, η Βαυαρία, η Βυρτεμβέργη, η Σουηβία, το Αμβούργο (Γερμανία), η Βενετία, η Σικελία, η Σαρδηνία, η Λομβαρδία, η Λιγουρία, η Τοσκάνη, η Καλαβρία, το Πεδεμόντιο (Ιταλία), η Καταλωνία, η Γαλικία, η Βασκία, οι Αστούριες, η Εξτρεμαδούρα, η Αραγονία (Ισπανία), η η Κορσική, η Λορένη, η Αλσατία, η Σαβοϊα, η Προβηγκία, η Γασκόνη, η Νορμανδία, η Βρεττάνη (Γαλλία) κ.α., αφού έχουν σημαντικές διαφορές (γλωσσικές-πολιτισμικές) από τους υπόλοιπους ομοεθνείς τους (τα βασκικά δεν είναι καν ρομανογενής γλώσσα).
Ένα πολύ καλό παράδειγμα αποεθνοποίησης (προσέγγισης) είναι αυτό της Κορσικής. Ο εκγαλλισμός των Κορσικανών άρχισε με φυσικό τρόπο τον 19ο αιώνα (αποτέλεσμα της ενσωμάτωσης του νησιού με τη Γαλλία), όμως το γαλλικό κράτος προώθησε την αποεθνοποίηση-εκγαλλισμό κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, για να ελέγξει τους αυτονομιστές που προέρχονταν από όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Τα κορσικανικά είναι μια ιταλογενής-ρομανογενής (Νότια) γλώσσα, με 9 αναγνωρίσιμες διαλέκτους. Το 1980 το 70% των Κορσικανών γνώριζε μερικώς τη γλώσσα, το 1990 το 50% γνώριζε μερικώς τη γλώσσα, ενώ μόλις το 10% μιλούσε την κορσικανική σαν μητρική του γλώσσα (οι ηλικιωμένοι). Η Γαλλία αγόρασε την Κορσική το 1768 από τη Γένοβα. Φυσικά τότε, όλοι οι Κορσικανοί μιλούσαν κορσικανικά και καθόλου γαλλικά. Δεν μπορούσαν καν να συνεννοηθούν με τους Γάλλους!!! Σήμερα, σχεδόν όλοι οι Κορσικανοί έχουν σαν μητρική τους γλώσσα τα γαλλικά. Η απίστευτη δύναμη της παιδείας και των ΜΜΕ κατάφεραν να εκγαλλίσουν τους Κορσικανούς.
Το ισπανικό Σύνταγμα του 1978, στο Άρθρο δυο, αναγνωρίζει «ιστορικές οντότητες» και όχι εθνότητες. Καταλαβαίνετε πως αν αναγνωρίζονταν οι Βάσκοι, οι Καταλανοί και οι Γαλικιανοί (μερικοί κάτοικοι της Βαλένθια θέλουν να πιστεύουν πως ανήκουν σε ξεχωριστό έθνος), σαν ξεχωριστές εθνότητες, θα συνεχίζονταν οι αγώνες για ανεξαρτησία αυτών των περιοχών. Οι Βάσκοι βέβαια είναι ξεκάθαρα ένα διαφορετικό, μη λατινογενές έθνος, άρχισαν όμως να εξισπανίζονται και η γλώσσα τους είναι θέμα χρόνου να εξαφανιστεί.
Η σημαία των Καταλανών εθνικιστών, που δεν έπαψαν να ζητούν την πλήρη ανεξαρτησία της περιοχής τους… http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/87/Estelada_blava.svg/675px-Estelada_blava.svg.png.
Θα παραθέσω ακόμα ένα, υποθετικό παράδειγμα, για να γίνει πιο ευκολονόητο το θέμα. Λοιπόν, υποθετικά τώρα, αν η Σικελία είχε τεράστιο φυσικό πλούτο (ή πολλούς εθνοπροδότες κομμουνιστές), το πιο λογικό σενάριο θα ήταν να βρεθούν μερικοί Σικελοί που θα ξεκινούσαν αυτή την «επιχείρηση» (αποεθνοποίηση-εθνογένεση, ανεξαρτησία). Αν ήθελαν όμως να πετύχουν κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να δώσουν σημασία στην τοπική διάλεκτο, τα ντόπια ήθη και έθιμα και να αποβάλουν οτιδήποτε το παν-ιταλικό, παν-εθνικό, έτσι ώστε σε μερικές δεκαετίες να δημιουργηθεί μια «σικελιάνικη εθνική συνείδηση», οι μορφωμένοι (παραμορφωμένοι) θα ισχυρίζονταν πως οι Σικελοί δεν είναι Ιταλοί, αλλά ιταλογενείς (όπως είναι και οι Κορσικανοί, οι Καταλανοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ρουμάνοι και άλλοι) και σήμερα οι κάτοικοι αυτού του μεγάλου νησιού, με περίσσια υπερηφάνεια θα έλεγαν πως είναι εθνοτικά Σικελοί και όχι Ιταλοί. Όμως στη Σικελία υπήρχαν και οι αυτονομιστές, που δεν ήθελαν το νησί τους να ενωθεί με την Ιταλία. Όταν οι Σικελοί μετανάστες πήγαν στις ΗΠΑ, έλεγαν πως είναι Σικελοί (όχι Ιταλοί) και πως κατάγονται από τη Σικελία. Και όταν τους ρωτούσαν που είναι η Σικελία, χαριτολογώντας έλεγαν «είναι ένα νησί κάτω από την ιταλική χερσόνησο που μοιάζει με μπότα που είναι έτοιμη να κλοτσήσει μακριά τη Σικελία».
Πριν την Ιταλική ενοποίηση (1815-1871 όπως υπολογίζεται από πολλούς ειδικούς), περίπου το 60% των κατοίκων της Ιταλίας (όπως έχουν σήμερα τα σύνορα της) δεν μιλούσαν την κοινή ιταλική γλώσσα, αλλά διάφορες ιταλογενείς γλώσσες και διαλέκτους. Το ίδιο ίσχυε και με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία και πολλούς άλλους λαούς πριν να ενωθούν υπό την αιγίδα ενός κράτους (έθνους-κράτους, nation state).
Ο Ιταλός πολιτικός και πρωθυπουργός του Βασιλείου της Σαρδηνίας (1849-1852), Massimo D’Azeglio είπε στον πρώτο βασιλιά της Ιταλίας Victor Emmanuel ΙΙ «Κύριε κάναμε την Ιταλία, τώρα πρέπει να κάνουμε Ιταλούς».
ΧΑΡΤΕΣ… Οι πιο κάτω παλιοί χάρτες δείχνουν πως δεν υπάρχουν τα εξής έθνη: Σκοπιανό-Μαυροβούνιο-Φλαμανδικό-Βαλλωνικό-Μολδαβικό-Αυστριακό. Είναι πρόσφατα κατασκευάσματα και πολύ φοβούμαι πως σειρά έχει και το «κυπριακό» .
Υπάρχουν όμως και οι σύγχρονοι χάρτες που ξεχωρίζουν τους Μαυροβούνιους από τους (υπόλοιπους) Σέρβους, τους Μολδαβούς από τους (υπόλοιπους) Ρουμάνους κ.ο.κ. για τους λόγους που εξήγησα.
Οι χάρτες είναι εθνογλωσσικοί και όχι γεωγραφικοί. Απεικονίζουν δηλαδή την εθνοτική σύνθεση των διαφόρων περιοχών και όχι τα σύνορα των κρατών.
3) Εθνοτικός Χάρτης της Βεσσαραβίας (Ανατολική Μολδαβία, εκτός από το Ν.Α. μέρος που σήμερα ανήκει στην Ουκρανία, και ένα μικρό κομμάτι στον βορρά) το 1930. Με μπλε χρώμα είναι οι Μολδαβοί τους οποίους απολύτως φυσιολογικά αποκαλεί Ρουμάνους. Πατήπστε πάνω στον Σύνδεσμο (αγγλιστί link)
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/45/BASARABIA_ETNIC.png/800px-BASARABIA_ETNIC.png
4) Ethnic composition of the central Balkans in 1870 by the English-German cartograge E.G. Ravenstein. Χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Σκοπιανούς Βούλγαρους, τους Μαυροβούνιους Σέρβους, τους Μολδαβούς Ρουμάνους και τους Αυστριακούς (πάνω αριστερά) Γερμανούς.
5) Χάρτης
της Νοτιοανατολικής Ευρώπης μετά το 1923 (ανταλλαγή πληθυσμών) για αυτό
και στον ελλαδικό χώρο δεν υπάρχουν τούρκοι. Ο χάρτης δείχνει πως δεν
υπάρχουν τα εξής έθνη: Σκοπιανό-Μαυροβούνιο-Μολδαβικό-Αυστριακό.
Είναι πρόσφατα κατασκευάσματα και πολύ φοβούμαι πως σειρά έχει και το
«Κυπριακό».
6) Ethnic groups in the Balkans and Asia Minor as of early 20th Century (William R. Shepherd, Historical Atlas, 1911). Χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Σκοπιανούς Βούλγαρους, τους Μαυροβούνιους Σέρβους και τους Μολδαβούς Ρουμάνους. Αξιοσημείωτο είναι πως η βόρεια Μακεδονία δεχόταν συνεχώς Σλάβους Βούλγαρους εποίκους, από τα μεσαιωνικά χρόνια μέχρι και την τριπλή γερμανο-ιταλο-βουλγαρικη κατοχή του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.
7) Distribution of races (ethnic groups) in the Balkan Peninsula and Asia Minor in 1918 (National Geographic). Εθνοφυλετικός χάρτης που θεωρεί (σωστά) τους Σκοπιανούς Βούλγαρους.
Αν δείτε όμως ένα σημερινό χάρτη, πάνω από τα Σκόπια λέει ότι ζουν Σκοπιανοί («Μακεδόνες») και όχι Βούλγαροι. Και εγένετο «έθνος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.