Ένα από τα σημαντικότερα άρθρα.
Είναι φυσικό όταν ένας λαός δεν είναι ενωμένος υπό την αιγίδα ενός κράτους και ειδικά όταν απομονώνετε από τους ομοεθνείς με φυσικά σύνορα (θάλασσα, βουνά, λίμνες, ποτάμια) να χάνει την εθνική του συνείδηση. Η έλλειψη εθνικής συνείδησης, δηλώνει πως ένας λαός βρισκεται ένα βήμα πριν τον αφανισμό.
Στα αρχαία χρόνια η εθνική συνείδηση των πόλεων-κρατών δεν ήταν ισχυρή, ενδυναμωνόταν όμως από τους πανελλήνιους αγώνες και κυρίως τους ολυμπιακούς, στους οποίους δικαιούνταν να λάβουν μέρος μόνο Έλληνες.
Πιθανόν οι αρχαίοι μας πρόγονοί να αυτοαποκαλούνταν (σπάνια) Έλληνες από τον 8ο αιώνα π.Χ. όταν άρχισαν οι ολυμπιακοί αγώνες, αλλά συγχρόνως ήταν έντονη η συνείδηση του φύλου Δωριείς-Σπαρτιάτες, Ίωνες-Αθηναίοι, Αιολείς-Θεσσαλοί κλπ, αλλά γραπτός, ο όρος «Έλληνες» εμφανίζεται για πρώτη φορά (ο Όμηρος αναφέρει Έλληνες, ένα φύλο στη Θεσσαλία) σε επιγραφή του Εχέμβροτου το 584 π.Χ. (48η Ολυμπιάδα) αφιερωμένη σε νίκη του Ηρακλή σε προηγούμενες αμφικτυονίες. Ο όρος καθιερώθηκε μόνιμα τον 5ο αιώνα π.Χ. μετά τους Περσικούς πολέμους που συνέβαλαν τα μέγιστα στην αύξηση της συνείδησης κοινής ελληνικής καταγωγής των πόλεων-κρατών που προηγουμένως σπάνια χρησιμοποιούσαν τον όρο «Έλληνες».
Μετά τους Περσικούς πολέμους γράφτηκε μια πανηγυρική επιγραφή στους Δελφούς για τη νίκη εναντίων των Περσών, και αποκαλεί τον Παυσανία «στρατηγό των Ελλήνων». Στα βυζαντινά χρόνια ο όρος «Έλληνες» θεωρείτο ειδωλολατρικός και τον πολεμούσαν.
Από το 1960 άρχισε με φυσικό τρόπο το φαινόμενο της «κυπριακής εθνικής συνείδησης», και με τεχνητό επαίσχυντο τρόπο από το 1974, για να μας κάνουν να ξεχάσουμε την εθνοτική μας ταυτότητα, ή τουλάχιστον να προκαλέσουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό -οι ξένοι εθνολόγοι αποκαλούν αυτό το φαινόμενο, «Ethnic identity crisis»- (βλέπε http://spartiatisarthra.blogspot.co.uk/11/blog-post.html. Οι Έλληνες Κύπριοι άρχισαν να χάνουν την εθνική τους συνείδηση για πρώτη φορά, μετά απο 34 αιώνες. Ο λόγος ήταν ότι, η ιδιαίτερη τους πατρίδα δεν ενώθηκε με το ελλαδικό κράτος. Στα αρχαία χρόνια δεν υπήρχε ένα ενωμένο ενιαίο ελληνικό κράτος. Ελληνικό κράτος-Βασίλειο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1832, με την ένωση μόνο της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων. Τα σύνορα του ελλαδικού κράτους πήραν τη σημερινή τους μορφή το 1947, όταν και προσαρτήθηκαν τα Δωδεκάνησα.
Στην Κύπρο του σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες επιταχύνουν την επαίσχυντη αυτή κατάσταση (σύγχυση-αποπροσανατολισμός της εθνικής μας ταυτότητας) από το 1974 και εντεύθεν, για να πετύχουν ευκολότερα τα εθνοπροδοτικά τους σχέδια, ειρηνική επαναπροσέγγιση, λειτουργία διζωνικού δικοινοτικού ομοσπονδιακού κράτους και διεθνισμός. Εθνοπροδοτικά σχέδια λέω, επειδή για να τα πετύχουν αυτά, πρέπει πρώτα να πετύχουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό με απώτερο σκοπό τον αφελληνισμό (κυρίως μέσο της παιδείας -γι’αυτό μας κουβάλησαν και τον Αντρέα Καζαμία-), και τον διεθνισμό (αλλοίωση εθνογραφίας από τους αλλοεθνείς μετανάστες) για να αφανίσουν σιγά-σιγά το ελληνικό στοιχείο από το νησί, αφού το ποσοστό των Ελλήνων της Κύπρου (μαζί με τους εποίκους αυτό το ποσοστό) έπεσε στο 45% !!!.
Πρέπει όμως να αναφερθεί πως… Η Εθνική Συνείδηση είναι πράγματι πάρα πολύ σημαντική, αλλά υπερεκτιμάται πολύ από Ελλαδίτες εθνικιστές, στην προσπάθεια τους να τονίσουν την ελληνικότητα των Αρβανιτών, των Βλάχων (Αρουμάνων), κυρίως όμως των πρώην Σλαβόφωνων, που επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα και πιστοί στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, παρά να γίνουν μέλη της Βουλγαρικής Εξαρχίας, που δημιουργήθηκε από τους Βούλγαρους εθνικιστές το 1872. Και παρεμπιπτόντως, πολλοί Σλαβόφωνοι ΔΕΝ είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, δεν ήθελαν όμως να εκπατριστούν. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να εγκαταλείψεις το σπίτι σου και να γίνεις πρόσφυγας. Χαρακτηριστική (και πάρα πολύ εύστοχη) είναι η δήλωση του βλάχικης καταγωγής κ. Γιώργου Μαυρομάτη στην Ελεύθερη Έρευνα το 2011 (82 ετών τότε): «Για το ότι σήμερα οι Βλάχοι έχουν ελληνική συνείδηση (την ψευδαίσθηση δηλαδή, ότι είναι απόγονοι δήθεν των αρχαίων Ελλήνων) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Έγιναν όμως, χωρίς να έχουν κάποια άμεση φυλετική σχέση με τούς αρχαίους Έλληνες». Ο κ. Γιώργος Μαυρομάτης ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής του Αθηναϊκού και υπηρέτησε τη «θετή του πατρίδα» (όπως είπε) σαν αξιωματικός στα Λ.Ο.Κ.
Το τι νιώθει ο καθένας είναι εντελώς άσχετο με το τι είναι. Στις εθνοτικές απογραφές που κάνουν τα κράτη, ενίοτε ρωτούν τους κατοίκους «τι νιώθουν». Επίσημα όμως αυτό δεν αναφέρεται. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ το 1990 το 4.4% (12.4 εκατομμύρια) δήλωσαν ότι είναι εθνοτικά «Αμερικανοί», ενώ το 2000, το 7.2% (20.2 εκατομμύρια) δήλωσαν εθνοτικά «Αμερικανοί». Επομένως, αν συνεχίσει να τους δέρνει η ίδια ΠΑΛΑΒΟΜΑΡΑ το 2050, το 58.68% (164.63 εκατομμύρια) θα είναι εθνοτικά «Αμερικανοί»!!! Βέβαια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως και όλες οι άλλες επίσημες οργανώσεις που δηλώνουν τις εθνότητες των κρατών λένε για τις ΗΠΑ: Λευκοί 78.58%, Μαύροι 12.85%, Ασιάτες 4.43%, Ινδιάνοι και ιθαγενείς της Αλάσκας 0.97%, Χαβανέζοι και νησιώτες του Ειρηνικού 0.18%, Μεικτή καταγωγή 2.99% (απογραφή 2010). Δεν δηλώνουν εθνότητες στις ΗΠΑ, επειδή και οι λευκοί και οι μαύροι έχουν ανάμεικτη εθνοτική (όχι φυλετική) καταγωγή.
Επισκόπηση που έγινε στη Δημοκρατία της Μολδαβίας το 1992 έδειξε ότι το 87% των Ρουμανόφωνων επέλεξε να αυτοαποκαλείται «Μολδαβός» παρά Ρουμάνος. Και να χτυπιούνται οι Μολδαβοί, εθνοτικά είναι Ρουμάνοι και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Στην Κύπρο αρκετοί είναι οι εθνοπροδότες-γραικύλοι (αστοιχειώτοι) που λένε «Εγώ νιώθω Κυπραίος». Δε πα’να νιώθουν και Εσκιμώοι. Δε πα’να νιώθουν και Γιαπωνέζοι Σαμουράι. Δηλαδή εγώ άμα νιώθω Κογκολέζος σημαίνει πως είμαι;; Ξεχάστε τη λέξη «νιώθω».
Γιατί το 1968;;
Στις 12 Ιανουαρίου ο Μακάριος δήλωσε ότι θα ακολουθήσει την πολιτική του ευκταίου και όχι του εφικτού (Ένωση). Άρα από τότε η εκάστοτε κυβέρνηση έπρεπε να μεριμνήσει ώστε να καταλαγιάσει πλέον ο πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση με την μητέρα πατρίδα, που για αυτούς ισοδυναμούσε με εθνική και ιστορική δικαίωση.
Η κατάσταση τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια έχει ξεφύγει εντελώς. Σε πολλούς Έλληνες Κύπριους η εθνική συνείδηση έχει φτάσει στον πάτο, «εγιώ είμαι Κυπραίος ολάν», χρησιμοποιούν και τη λέξη «ολάν» (από το τούρκικο olan=καλέ) επειδή νομίζουν είναι κυπριακή λέξη.
Γιατί τόσο μεγάλη μανία να πετύχουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό, με απώτερο σκοπό να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι είμαστε Έλληνες;;
Επί αγγλοκρατίας οι ιερείς έκαναν κατηχητικά για να διδάξουν στους νέους την ελληνική μας ιστορία αφού οι Εγγλέζοι έλεγχαν, σχεδόν απαγόρευαν την ελληνική μας ιστορία, στην προσπάθεια τους να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να καταλαγιάσει ο εθνικός πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση. Επίσης οι Εγγλέζοι μας αποκαλούσαν ελληνόφωνες, αν σας θυμίζει κάτι αυτό.
Σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες φοβούνται πως άμα υπάρχει εθνική συνείδηση θα γεμίσει η μεγαλόνησος εθνικιστές και θα αρχίσουν ξανά τα τροπάρια της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση. Επίσης γνωρίζουν πως είναι πολύ εύκολο ένας Έλληνας να γίνει προγονόπληκτος με την κακή έννοια, όταν αρχίσεις να του μαθαίνεις τα απίστευτα κατορθώματα των προγόνων του (βλ. άρθρο «αλλαγή βιβλίων» http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/05/blog-post_02.html).
Εν κατακλείδι, ο μόνος τρόπος να πετύχουν τα εθνοπροδοτικά-μειοδοτικά τους σχεδία είναι να πατάξουν τον εθνικισμό και ο μόνος τρόπος να πατάξουν τον εθνικισμό είναι να προκαλέσουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό, κυρίως μέσο της παιδείας.
Ο εθνικός αποπροσανατολισμός δεν είναι κυπριακό φαινόμενο.
Ως συνήθως ότι γίνετε στην Κύπρο νομίζουμε ότι είναι «κυπριακό φαινόμενο». Το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου είναι εθνικά συγχυσμένος και αποπροσανατολισμένος, δείχνει ότι τα τελευταία 40 χρόνια η εκάστοτε κυπριακή κυβέρνηση έμαθε πολλά πράγματα στα διάφορα σεμινάρια που πήρε μέρος .
Άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα (ή «πρόβλημα») είναι η Αυστρία, η Ελβετία, η Μολδαβία, το Μαυροβούνιο, η περιοχή της Μοραβίας, οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας κ.α. Για παράδειγμα στο Βέλγιο (μια χώρα που η ομοσπονδία της κρέμεται από μια κλωστή), οι Βαλλώνοι του νότου έχουν μάθει να λένε πως δεν είναι Γάλλοι και οι Φλαμανδοί του βορρά ότι δεν είναι Ολλανδοί. Νομίζω οι λόγοι είναι αυτονόητοι.
Σε αυτό το σημείο ο γράφων θα κάνει αντιγραφή από το βιβλίο του Δρα Τάκη Γεωργίου «σχέδιο β’» ΕΔΑΦΟΣ ΑΝΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
«Παρουσιάζονται πλήθος δημοσιεύματα όπως το πιο κάτω. Προέρχεται από τη διάλεξη του bona fide Aακαδημαϊκού κ. Ανδρέα Καζαμία, τέως προέδρου της «Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης», που έγινε στο πανεπιστήμιο Κύπρου, παρουσία του προέδρου κ. Δημήτρη Χριστόφια και του υπουργού παιδείας και πολιτισμού κ. Ανδρέα Δημητρίου. («φιλελεύθερος» 25/5/2008).
«Στην οικοδόμηση, εδραίωση και επιβίωση ενός δικοινοτικού, ομοσπονδιακού, ευρωκυπριακού διαπολιτισμικού κράτους, επιβάλλεται η επαναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή της ελληνοκυπριακής ΚΑΙ τουρκο«κυπριακής» συλλογικής ταυτότητας».
Αν δεν υπάρχει συνείδηση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας είναι αδύνατον να επιβιώσει ο κυπριακός ελληνισμός και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι γραικύλοι πολιτικοί μας ηγέτες. Ο λόγος που επιβίωσε ο ελληνισμός της Κύπρου μέχρι σήμερα οφείλεται στην εθνική μας συνείδηση, πράγμα που φαίνεται και από το γεγονός ότι από το 776π.Χ. οι Κύπριοι λάμβαναν μέρος στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες, που μόνον Έλληνες δικαιούνταν να συμμετάσχουν.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1) Επιγραφικές μαρτυρίες (μαρτυρίες, όχι μαρτυρία) αναφέρονται σε συμμετοχές Κυπρίων αθλητών σε Πανελλήνιους αγώνες και σε διακρίσεις τους. Σύμφωνα με μια απ’αυτές, ο Αρίστων Νίκωνος Καρπασεώτης από Κύπρου, πρώτευσε σε ιππικούς αγώνες, στην αρχή του 2ου αιώνα π.Χ., Αρτεμίδωρος Σαλαμίνιος, Δημήτριος Σαλαμίνιος, Ζώιλος Ζωίλου Πάφιος, Νέων Καρπασεώτης, Στρατοκλής Απολλοδώρου Σαλαμίνιος, Χάρης Κύπριος, Ηρακλείδης Σαλαμίνιος και Ονησίκρατος Σαλαμίνιος.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2) Από τον 11ο αιώνα (Σχίσμα του 1054) οι Σλάβοι, οι Ρουμάνοι και οι Γεωργιανοί δεν δέχονταν να λέγονται «ελληνορθόδοξοι», οι Έλληνες Κύπριοι έχοντας συνείδηση της ελληνικής εθνοτικής τους ταυτότητας, παρέμειναν ελληνορθόδοξοι.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3) Τεράστια συμμετοχή των Ελλήνων Κυπρίων σε όλους τους ελληνικούς πολέμους του 19ου και 20ου αιώνα.
Ακόμα και ο τρόπος που μιλούμε δείχνει πως δεν είμεθα συνειδητοποιημένοι Έλληνες.
Λοιπόν, λάθη που γίνονται στον τρόπο που μιλούμε που δείχνουν ότι δεν είμαστε συνειδητοποιημένοι Έλληνες και συνεπώς καθόλου ελληνοπρεπείς … Λέμε, ελληνικοί και κυπριακοί χοροί, ελληνική και κυπριακή κουζίνα, ελληνική και κυπριακή ιστορία ακόμη και… ελληνική και κυπριακή πίτα (γύρου). Οι κυπριακοί χοροί είναι μέρος των ελληνικών χορών, όπως και οι ποντιακοί, οι πολίτικοι κλπ. Ο Πόντος δεν ανήκει στην Ελλάδα, ούτε η Κύπρος (δυστυχώς), αλλά επειδή οι ποντιακοί και οι κυπριακοί χοροί έγιναν από Έλληνες, τότε απλούστατα είναι ελληνικοί .
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Πελοποννησιακοί--Στερεοελλαδίτικοι--Θρακικοί--Βορειοθρακικοί/Ανατολικοθρακικοί--Μακεδονικοί--Θεσσαλικοί--Ηπειρότικοι--Αιγαιακοί--Επτανησιακοί--Κρητικοί--Ποντιακοί--Κυπριακοί--Μικρασιάτικοι--Σαρακατσάνικοι--Βλάχικοι--Αρβανίτικοι--Αρουμανικοί--Κατωιταλιώτικοι (Γκρίκο).
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ χωρίζεται σε… Κρητική--Κυπριακή--Επτανησιακή--Μακεδονική--Πολίτικη--Ποντιακή--Ηπειρώτικη--Μικρασιάτικη--Αιγαιακή--Θρακική.
Ποτέ δεν πρέπει να μπαίνει στην ίδια φράση το, «Ελληνικό και Κυπριακό»!!! Οτιδήποτε είναι κυπριακό, είναι και ελληνικό. Αφού, οτιδήποτε γίνεται από Έλληνες είναι ελληνικό! Είναι σαν να λέμε ο Πεντοζάλης είναι Κρητικός χορός ή ελληνικός; Και τα δυο φυσικά. Να βγούμε όμως και λίγο έξω από το ελλαδικό κράτος, η Πολίτικη κουζίνα είναι κωνσταντινουπολίτικη ή ελληνική; Και τα δυο φυσικά.
Μέγα λάθος να λέμε ελληνική και κυπριακή ιστορία. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι τη διαφορά μεταξύ «ελληνικής ιστορίας» και «ιστορίας της Ελλάδος». Ιστορία της Ελλάδος, είναι η ιστορία μιας χώρας όπως έχουν διαμορφωθεί τα σύνορά της το 1947 με την προσάρτηση και των Δωδεκανήσων από την Ιταλία και που σήμερα έχει 131.990 τ.χ έκταση και 11.306.183 πληθυσμό. Η ελληνική ιστορία είναι η ιστορία των Ελλήνων, όπου και αν έζησαν… στην Ελλάδα (όπως έχουν σήμερα τα σύνορά της), και από τον Καύκασο, τη Μ.Ασια, την Κύπρο, τη Ν.Ιταλια, τη Ν.Γαλλία και άλλες παράλιες περιοχές της μεσογείου μέχρι και την ιβηρική χερσόνησο. Δηλαδή η ιστορία του Ελληνικού Εθνους. Η Κύπρος αποτελεί ενα μεγάλο (και πανάρχαιο) κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας. Ακόμα και αφελείς ιστορικοί όταν λένε αρχαία Ελλάδα έχουν στο μυαλό τους την Ελλάδα όπως έχουν σήμερα τα σύνορά της. Όπως έγραψα 1000 φορές, όταν μελετούμε ιστορία πρέπει να σκεφτόμαστε με τα τότε δεδομένα και όχι τα σημερινά. «ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ανάλογα με την εποχή, και πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά γιατί η Ελλάδα τότε, δεν ήταν ενωμένο κράτος με έναν βασιλιά ή ηγεμόνα, αλλά εκατοντάδες πόλεις-κράτη. Η Ελλάς έγινε Βασίλειο επίσημα το 1832 με την ένωση της Πελοποννήσου της Στέρεας Ελλάδας και των Κυκλάδων (μόνο το 25% του συνολικού Ελληνικού πληθυσμού ζούσε στο τότε Ελληνικό Βασίλειο). Βλέπε http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/05/26.html
Στο βιβλίο του Richard Clogg «συνοπτική ιστορία της ΕΛΛΑΔΑΣ, 1770-2000» (δεύτερη έκδοση) το οποίο αποτελείται από 311 σελίδες, γίνεται αναφορά στην Κύπρο σε 34 σελίδες (όχι 34 φορές), στην Κρήτη σε 21 σελίδες και στη Ρόδο σε 4 σελίδες, απόδειξη του ότι όταν λέμε ΕΛΛΑΔΑ, εννοούμε την κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο και όλες τις Αλύτρωτες Πατρίδες (Β.Ήπειρος, Α.Θράκη, Ιωνία, Αττάλεια, Ίμβρος, Τένεδος, Καραμανία, Καππαδοκία, Πόντος και Κωνσταντινούπολη), και όχι το ελλαδικό κράτος όπως έχουν τα σύνορά του από το 1947. Βέβαια θα ήταν ποιο σωστό, αν ο τίτλος ήταν «συνοπτική ελληνική ιστορία, 1770-2000».
Άλλο παράδειγμα για τον τρόπο που μιλούμε…
Σε ένα παιχνίδι γενικών γνώσεων υπάρχει η εξής ερώτηση: ποιος αρχαίος λαός πλούτισε κάνοντας εμπόριο λαδιού, κρασιού και πήλινων αγγείων; Απάντηση: Οι Έλληνες. Ένας Έλληνας Κύπριος βλέποντας αυτή την ερώτηση αρχίζει να κάνει σχόλια για τους αρχαίους Έλληνες λέγοντας, «οι Έλληνες ΕΚΑΝΑΝ αυτό, οι Έλληνες ΕΚΑΝΑΝ το άλλο…». Μιλά δηλαδή πάντα στο τρίτο πρόσωπο, αντί να πει «οι Έλληνες ΚΑΝΑΜΕ αυτό, οι Έλληνες ΚΑΝΑΜΕ το άλλο…». Οι περισσότεροι απλά, δεν έχουν εθνική συνείδηση. Ενώ γνωρίζουν εγκυκλοπαιδικά ότι είναι Έλληνες (όπως γνωρίζουν ποια είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας), αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν!!!
Ισχύει βέβαια και το άλλο… Ενώ οι Ελλαδίτες γνωρίζουν (πλην των αμόρφωτων) ότι οι Κύπριοι είναι Έλληνες, δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν, κάνοντας πολύ συχνά το επαίσχυντο λάθος να πουν «οι Έλληνες και οι Κύπριοι», λες και οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες. Αυτό το πράγμα που λένε πολύ συχνά οι Ελλαδίτες, πραγματικά διαολίζει τους Έλληνες Κύπριους. Βλέπε http://spartiatisarthra.blogspot.com/2004/01/blog-post.html. *1 .Περίπου 9/10 Ελλαδίτες κάνουν αυτό το λάθος, πράγμα, πάρα μα πάρα πολύ ανυσηχιτικό. Δεν είναι θέμα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων μόνο. Ένας νοήμων άνθρωπος άνω των 13 ετών που έχει βασικές στοιχειώδεις γνώσεις, γνωρίζει πως οι Κύπριοι εθνοτικά είναι Έλληνες (όπως γνωρίζει ότι οι Μαυροβουνιώτες είναι Σέρβοι), αλλά αυτή η γνώση δεν υπάρχει στη συνείδηση του. Είναι ο τρόπος που σκέφτονται οι περισσότεροι. Ακούν για παράδειγμα ότι κάτι είναι κυπριακό (ιστορία, χορός, κουζίνα, παραδόσεις κλπ), και αυτόματα για αυτούς σημαίνει πως άμα είναι κυπριακό δεν είναι ελληνικό. Και το αντίθετο φυσικά, ακούν ότι κάτι είναι ελληνικό και αυτόματα σημαίνει πως δεν έχει σχέση με τους Έλληνες Κύπριους, δηλαδή το ελληνικό το ερμηνεύουν σαν ελλαδικό, «καλαμαρίστικο». Οι πλείστοι ακούν για την Ελληνική Επανάσταση του ’21 και το μυαλό τους πάει στους Ελλαδίτες, νομίζουν δηλαδή πως η ελληνική επανάσταση ήταν ελλαδική. Μπορεί οι περισσότερες μάχες του ’21 να έλαβαν χώρα στην Παλαιά Ελλάδα, λόγω γεωγραφικής θέσης, αλλά οι αγωνιστές κατάγονταν από όλο τον ελληνικό κόσμο, από τα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα προς δυσμάς μέχρι και τον Πόντο και την Κύπρο προς ανατολάς. Άλλωστε γιατί γιορτάζεται η 25η Μαρτίου και στην Κύπρο;; Υπάρχουν ακόμα και εθνικόφρονες Ελληνάρες που δεν έχουν έντονη εθνική συνείδηση!
Εθισμένοι στον καφέ είναι οι περισσότεροι Έλληνες, στον τούρκικο καφέ. Η ονομασία «ελληνικός καφές» είναι πολιτικός ευφημισμός, και άρχισε να χρησιμοποιείται στην κυρίως Ελλάδα τη δεκαετία του ’60 (προηγουμένως λεγόταν απλά «τούρκικος»), και κυρίως μετά την τουρκική εισβολή του ‘74. Οι Έλληνες Κύπριοι όμως, έχοντας μειωμένη εθνική συνείδηση (μετά το ’74), δεν ένιωθαν ικανοποιημένοι ούτε και με την ονομασία «ελληνικός», για αυτό και τον βάφτισαν «κυπριακό». Οι τουρκο«κύπριοι» όμως εξακολουθούν να τον αποκαλούν τούρκικο.
Σήμερα λένε «εκάμαν απίστευτα πράματα οι Καλαμάραες στα αρχαία χρόνια». Όχι ρε τρισάθλιοι, δεν τα έκαναν οι «Καλαμαράες» αλλά οι Έλληνες όπου και αν αυτοί ζούσαν, από τον Καύκασο μέχρι και την Ιβηρική χερσόνησο. Δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες είναι οι πρόγονοι των «Kαλαμαράδων»; Δεν είναι και δικοί μας πρόγονοι;; Ποιοί νομίζετε πως είναι οι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών, Αθηναίων και Μακεδόνων σήμερα;; Έγιναν πάρα πολλές και μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών τα τελευταία 2500 χρόνια, ειδικά στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Π.χ. «Το 904 Σαρακηνοί (Άραβες) της Κρήτης λεηλάτησαν άγρια τη Θεσσαλονίκη και κατέσφαξαν τον πληθυσμό της. 22.000 κάτοικοι αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν ως δούλοι στην Κύπρο. Τότε η Μεγαλόνησος ήταν υπό Βυζαντινοαραφική συγκυριαρχία.» ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ -2008- 22.000 για τα τότε δεδομένα, είναι σαν να λέμε σήμερα 220.000!
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
Yπ' όψιν ότι το 400π.Χ. ο παγκόσμιος πληθυσμός, ήτο περίπου 44 φορές μικρότερος…
500π.Χ. Αρχαία Σπάρτη-Λακεδαίμονα (Σπαρτιάτες+Περίοικοι), χωρίς τους είλωτες 40.000 // Αθήνα 70.000
340π.Χ Μακεδονία 100.000
1821 Αθήνα 8.000 !!!!!!!!!!!
1913 Θεσσαλονίκη 157.889 εκ των οποίων, 39.956 Έλληνες
Σήμερα Αθήνα (με περίχωρα-σχεδόν όλη η Αττική βασικά ) 3.700.000 // Μακεδονία 2.700.000 Θεσσαλονίκη (με περίχωρα) 1.057.825 // Σπάρτη 18.184
Οι Κύπριοι, οι Κρητικοί, οι Ροδίτες, οι Σερραίοι, οι Επτανήσιοι, οι Ηπειρώτες, είναι όλοι το ίδιο απόγονοι των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων όσο και όλοι οι άλλοι Έλληνες.
Δυο Έλληνες Κύπριοι στο δρόμο κουτσομπολεύουν τους περαστικούς. Λέει ο πρώτος… «Ρε αυτός είναι Έλληνας;». Απαντά ο άλλος «Όχι ρε είναι Κύπριος». Ξανά ο πρώτος «καλά οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες;». «Δεν είπα αυτό απλά…». Απλά δεν έχει εθνική συνείδηση ο δεύτερος!
Οι Κύπριοι σπάνια αυτοαποκαλούνται Έλληνες, εκτός και αν κάνουν πολιτική συζήτηση. Μόνο και μόνο που ένας Έλληνας Κύπριος ακούει ή διαβάζει τη λέξη «Έλληνες» και το μυαλό του πάει στους Ελλαδίτες, πρέπει να μας προβληματίσει τα μέγιστα.
Υπάρχουν ακόμα και εθνικόφρονες ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ στην Κύπρο που δεν έχουν έντονη εθνική συνείδηση!
Στη νεότερη ελληνική ιστορία, βλέπουμε πως οι Έλληνες, που παρεμπιπτόντως σπάνια αυτοαποκαλούνταν έτσι, πριν από το 1821 δεν είχαν έντονη κοινή ελληνική εθνική συνείδηση. Το πρόβλημα όμως έγινε ορατό το 1832 όταν αναγνωρίστηκε επίσημα το ελληνικό βασίλειο, με την προσάρτηση μόνο της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων. Οι κυβερνήτες του νεοσύστατου κράτους, αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της συγκρότησης τόσο ενός κράτους, όσο και ενός έθνους (ελληνικής ταυτότητας). Η δημιουργία αίσθησης νομιμότητας προς το κράτος, που θα υπερκέραζε την παραδοσιακή αφοσίωση στην οικογένεια, το χωριό και τον τόπο καταγωγής, δεν ήτο εύκολο έργο.
Το 1844, στις συζητήσεις της Βουλής σχετικά με το πρώτο σύνταγμα, ο Ιωάννης Κωλέττης υπερασπίσθηκε με σθένος (και νεύρα) τους «ετερόχρονες», τους Έλληνες δηλαδή που προέρχονταν από περιοχές εκτός των αρχικών ορίων του Βασιλείου, έναντι των ηγεμονικών αξιώσεων των «αυτοχθόνων», των γηγενών από τις περιοχές που ζούσαν στο τότε Ελληνικό Βασίλειο. Υπογράμμισε μάλιστα ότι, Έλληνες δεν ήταν μόνο οι κάτοικοι του Βασιλείου, αλλά και εκείνοι που ζούσαν σε οποιαδήποτε γη, συνδεδεμένη με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή. Δυο ήταν τα κύρια κέντρα του ελληνισμού, η Αθήνα, η πρωτεύουσα του βασιλείου, και η Κωνσταντινούπολη, «το όνειρο και η ελπίδα όλων των Ελλήνων». Παρατηρούμε δηλαδή, πως, σε 12 μόλις χρόνια οι κάτοικοι του Βασιλείου, άρχισαν πλέον να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και όχι Γραικοί ή Ρωμιοί (ο Κολοκοτρώνης όταν έλεγε «Έλληνες μου», είχε την έννοια του, παλικάρια μου), ενώ π.χ. στη Θεσσαλονίκη συνέχισαν να αυτοαποκαλούνται Ρωμιοί, Γραικοί, Θεσσαλονικείς και σπάνια Έλληνες.
«Το Ελληνικό Βασίλειο δεν είναι όλη η Ελλάδα, αλλά μόνον ένα μέρος της, το μικρότερο και το φτωχότερο. Έλληνας δεν είναι μόνον εκείνος που ζει μέσα σ’αυτό το Βασίλειο, αλλά και εκείνος που ζει στα Ιωάννινα, στη Θεσσαλία, στις Σέρρες, στην Ανδριανούπολη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τραπεζούντα, στην Κρήτη, στη Σμύρνη και σε όποια γη συνδέεσαι με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή» --Ιωάννης Κωλέττης στη Συντακτική Συνέλευση του 1844--. Γιατί όμως ο Κωλέττης αναγκάστηκε να κάνει αυτήν τη δήλωση;; Να μας πει δηλαδή το αυτονόητο, ότι Έλληνες ήταν και οι Κρητικοί και οι Θεσσαλοί κλπ;; Δώδεκα μόλις χρόνια από της ιδρύσεως του Ελληνικού Βασιλείου, οι Παλαιοελλαδίτες άρχισαν να βλέπουν τους εαυτούς τους, σαν τους μόνους Έλληνες (ασυνείδητα περισσότερο και όχι σαν εγκυκλοπαιδική γνώση), επειδή αυτή ήταν τότε η de facto και de jure κατάσταση. Και ο ίδιος ο Κωλέττης ήταν «ετερόχθων», ηπειρωτικής καταγωγής, δηλαδή η ιδιαίτερη του πατρίδα δεν ανήκε στο Ελληνικό Βασίλειο, όταν εκείνος ήταν πρωθυπουργός από το 1844 μέχρι το 1847, και έμεινε γνωστός, ως ο άνθρωπος που διατύπωσε τον ορισμό της Μεγάλης Ιδέας, που έμεινε κλασσικός.
Στο Ελληνικό Βασίλειο το 1832, ζούσαν, μόνο το 25% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων.
Το ότι είμαστε Έλληνες είναι για μας τους Κύπριους απλά μια ταμπέλα που γράφει «εδώ Έλληνας». Ποτέ δεν αυτοαποκαλούμαστε Έλληνες εκτός και αν κάνουμε πολιτική συζήτηση. Όταν ένας Έλληνας Κύπριος ακούσει ή διαβάσει τη λέξη Έλληνας το μυαλό του πάει στους Ελλαδίτες. Το ότι είμαστε ανεξάρτητο κράτος δεν είναι δικαιολογία, επειδή οι παππούδες μας αγωνίστηκαν και μερικοί πέθαναν για την Ένωση. Ανεξάρτητο κράτος μας έκαναν οι εγγλεζοαμερικάνοι (με το ζόρι) για να ικανοποιήσουν τα μακροπρόθεσμα σχέδια της τουρκίας.
Το να κατακτήσεις ένα λαό είναι ένα θέμα, το να τον αποπροσανατολίσεις εθνικά σε σημείο που να μην γνωρίζει, ή να έχει αμφιβολίες για την εθνοτική του ταυτότητα (λες και είναι υποκειμενικό το θέμα), είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, πόσο μάλλον όταν γίνετε από ομοεθνείς η προσπάθεια για εθνική σύγχυση (και όχι από τον Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ). Εκτός από εγκληματικό είναι και εμετικό.
*1= Η περίπτωση με το πως βλέπουν οι Ελλαδίτες τους Κυπρίους και το αντίθετο, θυμίζει πολύ το πως έβλεπαν οι Σπαρτιάτες τους Αθηναίους και το αντίθετο, στα κλασσικά χρόνια. Ενώ γνώριζαν εκατέρωθεν πως είναι ομοεθνείς, ΔΕΝ το ένιωθαν! Για παράδειγμα συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες (για όσους δεν το γνωρίζουν και σήμερα οι Κύπριοι συμμετέχουν σε Πανελλήνιους αγλωνες), που ως γνωστόν δικαιούνταν να λάβουν μέρος μόνο οι Έλληνες, αλλά ένιωθαν ότι ανήκουν σε διαφορετικούς λαούς (ξεχωρίζουμε το γνωρίζω από το νιώθω). Οι Σπαρτιάτες ανήκαν στο δωρικό ελληνικό φύλο και οι Αθηναίοι στο ιωνικό ελληνικό φύλο. Αυτό το καταραμένο το «νιώθω» τους οδηγούσε στο σημείο να μισούν θανάσιμα ο ένας τον άλλο.
Τον καιρό του Περικλή δικαιούνταν να ψηφίσουν μόνο οι ελεύθεροι άρρενες… που είχαν και τους δυο γονείς Αθηναίους! Αυτή όμως η απόφαση του Περικλή είχε καθαρά πολιτικούς σκοπούς. Αυτό που συνέβαινε όμως στην αρχαία Σπάρτη ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο.
Αν κάποιος είχε τον ένα γονιό Σπαρτιάτη και τον άλλο ΕΛΛΗΝΑ, από άλλη πόλη-κράτος τον θεωρούσαν μόθακα, δηλαδή μπάσταρδο. Ήταν μεν ένα σκαλί πάνω από τους είλωτες, αλλά δεν ανήκε στους «όμοιους», δεν είχε κανένα πολιτικό δικαίωμα! Εδώ, ο τρόπος που σκέφτονταν οι Σπαρτιάτες δεν ήταν πολιτικός, ήταν γενετικός. Πίστευαν πως ήταν γενετικά ανώτεροι όλων!
Πρόσφατα με ρώτησε ο αδελφός μου τι θα κερδίζαμε αν Ενωνόμασταν μετά του υπολοίπου Ελληνισμού. Η απάντησις μου ήτο λακωνική, «την Εθνοτική μας ταυτότητα». Η Εθνοτική μας συνείδηση άρχισε να χάνετε τα τελευταία 40-50 χρόνια για πρώτη φορά, μετά από 34 αιώνες. Η μειωμένη Εθνοτική συνείδηση των Ελλήνων Κυπρίων συνέθλιψε και την Εθνοτική τους Υπερηφάνεια.
Υ.Γ. «Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς – Κυπρίους – όχι Έλληνες, που κάνει τους ανθρώπους μπαστάρδους, με την εξαγορά και την απαθλίωση των συνειδήσεων, με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων (το Κυπριακό ζήτημα είναι πάνω απ’ όλα ζήτημα καλλιέργειας, ζήτημα 'κουλτούρας', με την πλατύτερη έννοια που η λέξη έχει) και ονομάζει τη φυσιολογική παιδεία αυτών των ανθρώπων ‘‘πολιτική προπαγάνδα” » -Γιώργος Σεφέρης 1954-
ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΚΥΠΡΙΟΙ (ΣΤΗΝ ΙΘΕΓΑΝΕΙΑ) ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ, ΕΝΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΗΘΕΛΕ ΕΝΩΣΗ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΕΘΝΟΤΙΚΑ) ΤΟ ΛΕΝΕ 34 ΑΙΩΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Το ότι είμαστε Έλληνες δεν είναι θέμα υποκειμενικό προς συζήτηση και αμφισβήτηση. Δεν πιστεύω πως είμαι Έλληνας, γνωρίζω ότι είμαι Έλληνας.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ «ΕΔΩ ΕΛΛΗΝΑΣ». ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ.
Είναι φυσικό όταν ένας λαός δεν είναι ενωμένος υπό την αιγίδα ενός κράτους και ειδικά όταν απομονώνετε από τους ομοεθνείς με φυσικά σύνορα (θάλασσα, βουνά, λίμνες, ποτάμια) να χάνει την εθνική του συνείδηση. Η έλλειψη εθνικής συνείδησης, δηλώνει πως ένας λαός βρισκεται ένα βήμα πριν τον αφανισμό.
Στα αρχαία χρόνια η εθνική συνείδηση των πόλεων-κρατών δεν ήταν ισχυρή, ενδυναμωνόταν όμως από τους πανελλήνιους αγώνες και κυρίως τους ολυμπιακούς, στους οποίους δικαιούνταν να λάβουν μέρος μόνο Έλληνες.
Πιθανόν οι αρχαίοι μας πρόγονοί να αυτοαποκαλούνταν (σπάνια) Έλληνες από τον 8ο αιώνα π.Χ. όταν άρχισαν οι ολυμπιακοί αγώνες, αλλά συγχρόνως ήταν έντονη η συνείδηση του φύλου Δωριείς-Σπαρτιάτες, Ίωνες-Αθηναίοι, Αιολείς-Θεσσαλοί κλπ, αλλά γραπτός, ο όρος «Έλληνες» εμφανίζεται για πρώτη φορά (ο Όμηρος αναφέρει Έλληνες, ένα φύλο στη Θεσσαλία) σε επιγραφή του Εχέμβροτου το 584 π.Χ. (48η Ολυμπιάδα) αφιερωμένη σε νίκη του Ηρακλή σε προηγούμενες αμφικτυονίες. Ο όρος καθιερώθηκε μόνιμα τον 5ο αιώνα π.Χ. μετά τους Περσικούς πολέμους που συνέβαλαν τα μέγιστα στην αύξηση της συνείδησης κοινής ελληνικής καταγωγής των πόλεων-κρατών που προηγουμένως σπάνια χρησιμοποιούσαν τον όρο «Έλληνες».
Μετά τους Περσικούς πολέμους γράφτηκε μια πανηγυρική επιγραφή στους Δελφούς για τη νίκη εναντίων των Περσών, και αποκαλεί τον Παυσανία «στρατηγό των Ελλήνων». Στα βυζαντινά χρόνια ο όρος «Έλληνες» θεωρείτο ειδωλολατρικός και τον πολεμούσαν.
Από το 1960 άρχισε με φυσικό τρόπο το φαινόμενο της «κυπριακής εθνικής συνείδησης», και με τεχνητό επαίσχυντο τρόπο από το 1974, για να μας κάνουν να ξεχάσουμε την εθνοτική μας ταυτότητα, ή τουλάχιστον να προκαλέσουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό -οι ξένοι εθνολόγοι αποκαλούν αυτό το φαινόμενο, «Ethnic identity crisis»- (βλέπε http://spartiatisarthra.blogspot.co.uk/11/blog-post.html. Οι Έλληνες Κύπριοι άρχισαν να χάνουν την εθνική τους συνείδηση για πρώτη φορά, μετά απο 34 αιώνες. Ο λόγος ήταν ότι, η ιδιαίτερη τους πατρίδα δεν ενώθηκε με το ελλαδικό κράτος. Στα αρχαία χρόνια δεν υπήρχε ένα ενωμένο ενιαίο ελληνικό κράτος. Ελληνικό κράτος-Βασίλειο δημιουργήθηκε για πρώτη φορά το 1832, με την ένωση μόνο της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων. Τα σύνορα του ελλαδικού κράτους πήραν τη σημερινή τους μορφή το 1947, όταν και προσαρτήθηκαν τα Δωδεκάνησα.
Στην Κύπρο του σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες επιταχύνουν την επαίσχυντη αυτή κατάσταση (σύγχυση-αποπροσανατολισμός της εθνικής μας ταυτότητας) από το 1974 και εντεύθεν, για να πετύχουν ευκολότερα τα εθνοπροδοτικά τους σχέδια, ειρηνική επαναπροσέγγιση, λειτουργία διζωνικού δικοινοτικού ομοσπονδιακού κράτους και διεθνισμός. Εθνοπροδοτικά σχέδια λέω, επειδή για να τα πετύχουν αυτά, πρέπει πρώτα να πετύχουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό με απώτερο σκοπό τον αφελληνισμό (κυρίως μέσο της παιδείας -γι’αυτό μας κουβάλησαν και τον Αντρέα Καζαμία-), και τον διεθνισμό (αλλοίωση εθνογραφίας από τους αλλοεθνείς μετανάστες) για να αφανίσουν σιγά-σιγά το ελληνικό στοιχείο από το νησί, αφού το ποσοστό των Ελλήνων της Κύπρου (μαζί με τους εποίκους αυτό το ποσοστό) έπεσε στο 45% !!!.
Πρέπει όμως να αναφερθεί πως… Η Εθνική Συνείδηση είναι πράγματι πάρα πολύ σημαντική, αλλά υπερεκτιμάται πολύ από Ελλαδίτες εθνικιστές, στην προσπάθεια τους να τονίσουν την ελληνικότητα των Αρβανιτών, των Βλάχων (Αρουμάνων), κυρίως όμως των πρώην Σλαβόφωνων, που επέλεξαν να μείνουν στην Ελλάδα και πιστοί στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης, παρά να γίνουν μέλη της Βουλγαρικής Εξαρχίας, που δημιουργήθηκε από τους Βούλγαρους εθνικιστές το 1872. Και παρεμπιπτόντως, πολλοί Σλαβόφωνοι ΔΕΝ είχαν ελληνική εθνική συνείδηση, δεν ήθελαν όμως να εκπατριστούν. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα να εγκαταλείψεις το σπίτι σου και να γίνεις πρόσφυγας. Χαρακτηριστική (και πάρα πολύ εύστοχη) είναι η δήλωση του βλάχικης καταγωγής κ. Γιώργου Μαυρομάτη στην Ελεύθερη Έρευνα το 2011 (82 ετών τότε): «Για το ότι σήμερα οι Βλάχοι έχουν ελληνική συνείδηση (την ψευδαίσθηση δηλαδή, ότι είναι απόγονοι δήθεν των αρχαίων Ελλήνων) δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Έγιναν όμως, χωρίς να έχουν κάποια άμεση φυλετική σχέση με τούς αρχαίους Έλληνες». Ο κ. Γιώργος Μαυρομάτης ήταν ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής του Αθηναϊκού και υπηρέτησε τη «θετή του πατρίδα» (όπως είπε) σαν αξιωματικός στα Λ.Ο.Κ.
Το τι νιώθει ο καθένας είναι εντελώς άσχετο με το τι είναι. Στις εθνοτικές απογραφές που κάνουν τα κράτη, ενίοτε ρωτούν τους κατοίκους «τι νιώθουν». Επίσημα όμως αυτό δεν αναφέρεται. Για παράδειγμα στις ΗΠΑ το 1990 το 4.4% (12.4 εκατομμύρια) δήλωσαν ότι είναι εθνοτικά «Αμερικανοί», ενώ το 2000, το 7.2% (20.2 εκατομμύρια) δήλωσαν εθνοτικά «Αμερικανοί». Επομένως, αν συνεχίσει να τους δέρνει η ίδια ΠΑΛΑΒΟΜΑΡΑ το 2050, το 58.68% (164.63 εκατομμύρια) θα είναι εθνοτικά «Αμερικανοί»!!! Βέβαια, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως και όλες οι άλλες επίσημες οργανώσεις που δηλώνουν τις εθνότητες των κρατών λένε για τις ΗΠΑ: Λευκοί 78.58%, Μαύροι 12.85%, Ασιάτες 4.43%, Ινδιάνοι και ιθαγενείς της Αλάσκας 0.97%, Χαβανέζοι και νησιώτες του Ειρηνικού 0.18%, Μεικτή καταγωγή 2.99% (απογραφή 2010). Δεν δηλώνουν εθνότητες στις ΗΠΑ, επειδή και οι λευκοί και οι μαύροι έχουν ανάμεικτη εθνοτική (όχι φυλετική) καταγωγή.
Επισκόπηση που έγινε στη Δημοκρατία της Μολδαβίας το 1992 έδειξε ότι το 87% των Ρουμανόφωνων επέλεξε να αυτοαποκαλείται «Μολδαβός» παρά Ρουμάνος. Και να χτυπιούνται οι Μολδαβοί, εθνοτικά είναι Ρουμάνοι και κανένας δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Στην Κύπρο αρκετοί είναι οι εθνοπροδότες-γραικύλοι (αστοιχειώτοι) που λένε «Εγώ νιώθω Κυπραίος». Δε πα’να νιώθουν και Εσκιμώοι. Δε πα’να νιώθουν και Γιαπωνέζοι Σαμουράι. Δηλαδή εγώ άμα νιώθω Κογκολέζος σημαίνει πως είμαι;; Ξεχάστε τη λέξη «νιώθω».
Γιατί το 1968;;
Στις 12 Ιανουαρίου ο Μακάριος δήλωσε ότι θα ακολουθήσει την πολιτική του ευκταίου και όχι του εφικτού (Ένωση). Άρα από τότε η εκάστοτε κυβέρνηση έπρεπε να μεριμνήσει ώστε να καταλαγιάσει πλέον ο πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση με την μητέρα πατρίδα, που για αυτούς ισοδυναμούσε με εθνική και ιστορική δικαίωση.
Η κατάσταση τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια έχει ξεφύγει εντελώς. Σε πολλούς Έλληνες Κύπριους η εθνική συνείδηση έχει φτάσει στον πάτο, «εγιώ είμαι Κυπραίος ολάν», χρησιμοποιούν και τη λέξη «ολάν» (από το τούρκικο olan=καλέ) επειδή νομίζουν είναι κυπριακή λέξη.
Γιατί τόσο μεγάλη μανία να πετύχουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό, με απώτερο σκοπό να μας κάνουν να ξεχάσουμε ότι είμαστε Έλληνες;;
Επί αγγλοκρατίας οι ιερείς έκαναν κατηχητικά για να διδάξουν στους νέους την ελληνική μας ιστορία αφού οι Εγγλέζοι έλεγχαν, σχεδόν απαγόρευαν την ελληνική μας ιστορία, στην προσπάθεια τους να μας αφελληνίσουν και να δημιουργήσουν «κυπριακή εθνική συνείδηση» για να καταλαγιάσει ο εθνικός πόθος των Ελλήνων Κυπρίων για Ένωση. Επίσης οι Εγγλέζοι μας αποκαλούσαν ελληνόφωνες, αν σας θυμίζει κάτι αυτό.
Σήμερα οι πολιτικοί μας ηγέτες φοβούνται πως άμα υπάρχει εθνική συνείδηση θα γεμίσει η μεγαλόνησος εθνικιστές και θα αρχίσουν ξανά τα τροπάρια της Ε.Ο.Κ.Α. για Ένωση. Επίσης γνωρίζουν πως είναι πολύ εύκολο ένας Έλληνας να γίνει προγονόπληκτος με την κακή έννοια, όταν αρχίσεις να του μαθαίνεις τα απίστευτα κατορθώματα των προγόνων του (βλ. άρθρο «αλλαγή βιβλίων» http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/05/blog-post_02.html).
Εν κατακλείδι, ο μόνος τρόπος να πετύχουν τα εθνοπροδοτικά-μειοδοτικά τους σχεδία είναι να πατάξουν τον εθνικισμό και ο μόνος τρόπος να πατάξουν τον εθνικισμό είναι να προκαλέσουν εθνική σύγχυση-αποπροσανατολισμό, κυρίως μέσο της παιδείας.
Ο εθνικός αποπροσανατολισμός δεν είναι κυπριακό φαινόμενο.
Ως συνήθως ότι γίνετε στην Κύπρο νομίζουμε ότι είναι «κυπριακό φαινόμενο». Το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου είναι εθνικά συγχυσμένος και αποπροσανατολισμένος, δείχνει ότι τα τελευταία 40 χρόνια η εκάστοτε κυπριακή κυβέρνηση έμαθε πολλά πράγματα στα διάφορα σεμινάρια που πήρε μέρος .
Άλλες χώρες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα (ή «πρόβλημα») είναι η Αυστρία, η Ελβετία, η Μολδαβία, το Μαυροβούνιο, η περιοχή της Μοραβίας, οι χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας κ.α. Για παράδειγμα στο Βέλγιο (μια χώρα που η ομοσπονδία της κρέμεται από μια κλωστή), οι Βαλλώνοι του νότου έχουν μάθει να λένε πως δεν είναι Γάλλοι και οι Φλαμανδοί του βορρά ότι δεν είναι Ολλανδοί. Νομίζω οι λόγοι είναι αυτονόητοι.
Σε αυτό το σημείο ο γράφων θα κάνει αντιγραφή από το βιβλίο του Δρα Τάκη Γεωργίου «σχέδιο β’» ΕΔΑΦΟΣ ΑΝΤΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ
«Παρουσιάζονται πλήθος δημοσιεύματα όπως το πιο κάτω. Προέρχεται από τη διάλεξη του bona fide Aακαδημαϊκού κ. Ανδρέα Καζαμία, τέως προέδρου της «Επιτροπής Εκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης», που έγινε στο πανεπιστήμιο Κύπρου, παρουσία του προέδρου κ. Δημήτρη Χριστόφια και του υπουργού παιδείας και πολιτισμού κ. Ανδρέα Δημητρίου. («φιλελεύθερος» 25/5/2008).
«Στην οικοδόμηση, εδραίωση και επιβίωση ενός δικοινοτικού, ομοσπονδιακού, ευρωκυπριακού διαπολιτισμικού κράτους, επιβάλλεται η επαναδιαπραγμάτευση και ανακατασκευή της ελληνοκυπριακής ΚΑΙ τουρκο«κυπριακής» συλλογικής ταυτότητας».
Αν δεν υπάρχει συνείδηση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας είναι αδύνατον να επιβιώσει ο κυπριακός ελληνισμός και αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι γραικύλοι πολιτικοί μας ηγέτες. Ο λόγος που επιβίωσε ο ελληνισμός της Κύπρου μέχρι σήμερα οφείλεται στην εθνική μας συνείδηση, πράγμα που φαίνεται και από το γεγονός ότι από το 776π.Χ. οι Κύπριοι λάμβαναν μέρος στους αρχαίους ολυμπιακούς αγώνες, που μόνον Έλληνες δικαιούνταν να συμμετάσχουν.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 1) Επιγραφικές μαρτυρίες (μαρτυρίες, όχι μαρτυρία) αναφέρονται σε συμμετοχές Κυπρίων αθλητών σε Πανελλήνιους αγώνες και σε διακρίσεις τους. Σύμφωνα με μια απ’αυτές, ο Αρίστων Νίκωνος Καρπασεώτης από Κύπρου, πρώτευσε σε ιππικούς αγώνες, στην αρχή του 2ου αιώνα π.Χ., Αρτεμίδωρος Σαλαμίνιος, Δημήτριος Σαλαμίνιος, Ζώιλος Ζωίλου Πάφιος, Νέων Καρπασεώτης, Στρατοκλής Απολλοδώρου Σαλαμίνιος, Χάρης Κύπριος, Ηρακλείδης Σαλαμίνιος και Ονησίκρατος Σαλαμίνιος.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 2) Από τον 11ο αιώνα (Σχίσμα του 1054) οι Σλάβοι, οι Ρουμάνοι και οι Γεωργιανοί δεν δέχονταν να λέγονται «ελληνορθόδοξοι», οι Έλληνες Κύπριοι έχοντας συνείδηση της ελληνικής εθνοτικής τους ταυτότητας, παρέμειναν ελληνορθόδοξοι.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ 3) Τεράστια συμμετοχή των Ελλήνων Κυπρίων σε όλους τους ελληνικούς πολέμους του 19ου και 20ου αιώνα.
Ακόμα και ο τρόπος που μιλούμε δείχνει πως δεν είμεθα συνειδητοποιημένοι Έλληνες.
Λοιπόν, λάθη που γίνονται στον τρόπο που μιλούμε που δείχνουν ότι δεν είμαστε συνειδητοποιημένοι Έλληνες και συνεπώς καθόλου ελληνοπρεπείς … Λέμε, ελληνικοί και κυπριακοί χοροί, ελληνική και κυπριακή κουζίνα, ελληνική και κυπριακή ιστορία ακόμη και… ελληνική και κυπριακή πίτα (γύρου). Οι κυπριακοί χοροί είναι μέρος των ελληνικών χορών, όπως και οι ποντιακοί, οι πολίτικοι κλπ. Ο Πόντος δεν ανήκει στην Ελλάδα, ούτε η Κύπρος (δυστυχώς), αλλά επειδή οι ποντιακοί και οι κυπριακοί χοροί έγιναν από Έλληνες, τότε απλούστατα είναι ελληνικοί .
ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ: Πελοποννησιακοί--Στερεοελλαδίτικοι--Θρακικοί--Βορειοθρακικοί/Ανατολικοθρακικοί--Μακεδονικοί--Θεσσαλικοί--Ηπειρότικοι--Αιγαιακοί--Επτανησιακοί--Κρητικοί--Ποντιακοί--Κυπριακοί--Μικρασιάτικοι--Σαρακατσάνικοι--Βλάχικοι--Αρβανίτικοι--Αρουμανικοί--Κατωιταλιώτικοι (Γκρίκο).
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΥΖΙΝΑ χωρίζεται σε… Κρητική--Κυπριακή--Επτανησιακή--Μακεδονική--Πολίτικη--Ποντιακή--Ηπειρώτικη--Μικρασιάτικη--Αιγαιακή--Θρακική.
Ποτέ δεν πρέπει να μπαίνει στην ίδια φράση το, «Ελληνικό και Κυπριακό»!!! Οτιδήποτε είναι κυπριακό, είναι και ελληνικό. Αφού, οτιδήποτε γίνεται από Έλληνες είναι ελληνικό! Είναι σαν να λέμε ο Πεντοζάλης είναι Κρητικός χορός ή ελληνικός; Και τα δυο φυσικά. Να βγούμε όμως και λίγο έξω από το ελλαδικό κράτος, η Πολίτικη κουζίνα είναι κωνσταντινουπολίτικη ή ελληνική; Και τα δυο φυσικά.
Μέγα λάθος να λέμε ελληνική και κυπριακή ιστορία. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι τη διαφορά μεταξύ «ελληνικής ιστορίας» και «ιστορίας της Ελλάδος». Ιστορία της Ελλάδος, είναι η ιστορία μιας χώρας όπως έχουν διαμορφωθεί τα σύνορά της το 1947 με την προσάρτηση και των Δωδεκανήσων από την Ιταλία και που σήμερα έχει 131.990 τ.χ έκταση και 11.306.183 πληθυσμό. Η ελληνική ιστορία είναι η ιστορία των Ελλήνων, όπου και αν έζησαν… στην Ελλάδα (όπως έχουν σήμερα τα σύνορά της), και από τον Καύκασο, τη Μ.Ασια, την Κύπρο, τη Ν.Ιταλια, τη Ν.Γαλλία και άλλες παράλιες περιοχές της μεσογείου μέχρι και την ιβηρική χερσόνησο. Δηλαδή η ιστορία του Ελληνικού Εθνους. Η Κύπρος αποτελεί ενα μεγάλο (και πανάρχαιο) κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας. Ακόμα και αφελείς ιστορικοί όταν λένε αρχαία Ελλάδα έχουν στο μυαλό τους την Ελλάδα όπως έχουν σήμερα τα σύνορά της. Όπως έγραψα 1000 φορές, όταν μελετούμε ιστορία πρέπει να σκεφτόμαστε με τα τότε δεδομένα και όχι τα σημερινά. «ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ» ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΖΟΥΣΑΝ ΤΟΤΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ανάλογα με την εποχή, και πρέπει να μπαίνει σε εισαγωγικά γιατί η Ελλάδα τότε, δεν ήταν ενωμένο κράτος με έναν βασιλιά ή ηγεμόνα, αλλά εκατοντάδες πόλεις-κράτη. Η Ελλάς έγινε Βασίλειο επίσημα το 1832 με την ένωση της Πελοποννήσου της Στέρεας Ελλάδας και των Κυκλάδων (μόνο το 25% του συνολικού Ελληνικού πληθυσμού ζούσε στο τότε Ελληνικό Βασίλειο). Βλέπε http://spartiatisarthra.blogspot.com/2011/05/26.html
Στο βιβλίο του Richard Clogg «συνοπτική ιστορία της ΕΛΛΑΔΑΣ, 1770-2000» (δεύτερη έκδοση) το οποίο αποτελείται από 311 σελίδες, γίνεται αναφορά στην Κύπρο σε 34 σελίδες (όχι 34 φορές), στην Κρήτη σε 21 σελίδες και στη Ρόδο σε 4 σελίδες, απόδειξη του ότι όταν λέμε ΕΛΛΑΔΑ, εννοούμε την κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο και όλες τις Αλύτρωτες Πατρίδες (Β.Ήπειρος, Α.Θράκη, Ιωνία, Αττάλεια, Ίμβρος, Τένεδος, Καραμανία, Καππαδοκία, Πόντος και Κωνσταντινούπολη), και όχι το ελλαδικό κράτος όπως έχουν τα σύνορά του από το 1947. Βέβαια θα ήταν ποιο σωστό, αν ο τίτλος ήταν «συνοπτική ελληνική ιστορία, 1770-2000».
Άλλο παράδειγμα για τον τρόπο που μιλούμε…
Σε ένα παιχνίδι γενικών γνώσεων υπάρχει η εξής ερώτηση: ποιος αρχαίος λαός πλούτισε κάνοντας εμπόριο λαδιού, κρασιού και πήλινων αγγείων; Απάντηση: Οι Έλληνες. Ένας Έλληνας Κύπριος βλέποντας αυτή την ερώτηση αρχίζει να κάνει σχόλια για τους αρχαίους Έλληνες λέγοντας, «οι Έλληνες ΕΚΑΝΑΝ αυτό, οι Έλληνες ΕΚΑΝΑΝ το άλλο…». Μιλά δηλαδή πάντα στο τρίτο πρόσωπο, αντί να πει «οι Έλληνες ΚΑΝΑΜΕ αυτό, οι Έλληνες ΚΑΝΑΜΕ το άλλο…». Οι περισσότεροι απλά, δεν έχουν εθνική συνείδηση. Ενώ γνωρίζουν εγκυκλοπαιδικά ότι είναι Έλληνες (όπως γνωρίζουν ποια είναι η πρωτεύουσα της Γαλλίας), αδυνατούν να το συνειδητοποιήσουν!!!
Ισχύει βέβαια και το άλλο… Ενώ οι Ελλαδίτες γνωρίζουν (πλην των αμόρφωτων) ότι οι Κύπριοι είναι Έλληνες, δεν μπορούν να το συνειδητοποιήσουν, κάνοντας πολύ συχνά το επαίσχυντο λάθος να πουν «οι Έλληνες και οι Κύπριοι», λες και οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες. Αυτό το πράγμα που λένε πολύ συχνά οι Ελλαδίτες, πραγματικά διαολίζει τους Έλληνες Κύπριους. Βλέπε http://spartiatisarthra.blogspot.com/2004/01/blog-post.html. *1 .Περίπου 9/10 Ελλαδίτες κάνουν αυτό το λάθος, πράγμα, πάρα μα πάρα πολύ ανυσηχιτικό. Δεν είναι θέμα εγκυκλοπαιδικών γνώσεων μόνο. Ένας νοήμων άνθρωπος άνω των 13 ετών που έχει βασικές στοιχειώδεις γνώσεις, γνωρίζει πως οι Κύπριοι εθνοτικά είναι Έλληνες (όπως γνωρίζει ότι οι Μαυροβουνιώτες είναι Σέρβοι), αλλά αυτή η γνώση δεν υπάρχει στη συνείδηση του. Είναι ο τρόπος που σκέφτονται οι περισσότεροι. Ακούν για παράδειγμα ότι κάτι είναι κυπριακό (ιστορία, χορός, κουζίνα, παραδόσεις κλπ), και αυτόματα για αυτούς σημαίνει πως άμα είναι κυπριακό δεν είναι ελληνικό. Και το αντίθετο φυσικά, ακούν ότι κάτι είναι ελληνικό και αυτόματα σημαίνει πως δεν έχει σχέση με τους Έλληνες Κύπριους, δηλαδή το ελληνικό το ερμηνεύουν σαν ελλαδικό, «καλαμαρίστικο». Οι πλείστοι ακούν για την Ελληνική Επανάσταση του ’21 και το μυαλό τους πάει στους Ελλαδίτες, νομίζουν δηλαδή πως η ελληνική επανάσταση ήταν ελλαδική. Μπορεί οι περισσότερες μάχες του ’21 να έλαβαν χώρα στην Παλαιά Ελλάδα, λόγω γεωγραφικής θέσης, αλλά οι αγωνιστές κατάγονταν από όλο τον ελληνικό κόσμο, από τα αγγλοκρατούμενα Επτάνησα προς δυσμάς μέχρι και τον Πόντο και την Κύπρο προς ανατολάς. Άλλωστε γιατί γιορτάζεται η 25η Μαρτίου και στην Κύπρο;; Υπάρχουν ακόμα και εθνικόφρονες Ελληνάρες που δεν έχουν έντονη εθνική συνείδηση!
Εθισμένοι στον καφέ είναι οι περισσότεροι Έλληνες, στον τούρκικο καφέ. Η ονομασία «ελληνικός καφές» είναι πολιτικός ευφημισμός, και άρχισε να χρησιμοποιείται στην κυρίως Ελλάδα τη δεκαετία του ’60 (προηγουμένως λεγόταν απλά «τούρκικος»), και κυρίως μετά την τουρκική εισβολή του ‘74. Οι Έλληνες Κύπριοι όμως, έχοντας μειωμένη εθνική συνείδηση (μετά το ’74), δεν ένιωθαν ικανοποιημένοι ούτε και με την ονομασία «ελληνικός», για αυτό και τον βάφτισαν «κυπριακό». Οι τουρκο«κύπριοι» όμως εξακολουθούν να τον αποκαλούν τούρκικο.
Σήμερα λένε «εκάμαν απίστευτα πράματα οι Καλαμάραες στα αρχαία χρόνια». Όχι ρε τρισάθλιοι, δεν τα έκαναν οι «Καλαμαράες» αλλά οι Έλληνες όπου και αν αυτοί ζούσαν, από τον Καύκασο μέχρι και την Ιβηρική χερσόνησο. Δηλαδή οι αρχαίοι Έλληνες είναι οι πρόγονοι των «Kαλαμαράδων»; Δεν είναι και δικοί μας πρόγονοι;; Ποιοί νομίζετε πως είναι οι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών, Αθηναίων και Μακεδόνων σήμερα;; Έγιναν πάρα πολλές και μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμών τα τελευταία 2500 χρόνια, ειδικά στην ανταλλαγή πληθυσμών του 1923. Π.χ. «Το 904 Σαρακηνοί (Άραβες) της Κρήτης λεηλάτησαν άγρια τη Θεσσαλονίκη και κατέσφαξαν τον πληθυσμό της. 22.000 κάτοικοι αιχμαλωτίστηκαν και πουλήθηκαν ως δούλοι στην Κύπρο. Τότε η Μεγαλόνησος ήταν υπό Βυζαντινοαραφική συγκυριαρχία.» ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ -2008- 22.000 για τα τότε δεδομένα, είναι σαν να λέμε σήμερα 220.000!
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:
Yπ' όψιν ότι το 400π.Χ. ο παγκόσμιος πληθυσμός, ήτο περίπου 44 φορές μικρότερος…
500π.Χ. Αρχαία Σπάρτη-Λακεδαίμονα (Σπαρτιάτες+Περίοικοι), χωρίς τους είλωτες 40.000 // Αθήνα 70.000
340π.Χ Μακεδονία 100.000
1821 Αθήνα 8.000 !!!!!!!!!!!
1913 Θεσσαλονίκη 157.889 εκ των οποίων, 39.956 Έλληνες
Σήμερα Αθήνα (με περίχωρα-σχεδόν όλη η Αττική βασικά ) 3.700.000 // Μακεδονία 2.700.000 Θεσσαλονίκη (με περίχωρα) 1.057.825 // Σπάρτη 18.184
Οι Κύπριοι, οι Κρητικοί, οι Ροδίτες, οι Σερραίοι, οι Επτανήσιοι, οι Ηπειρώτες, είναι όλοι το ίδιο απόγονοι των μεγάλων αρχαίων Ελλήνων όσο και όλοι οι άλλοι Έλληνες.
Δυο Έλληνες Κύπριοι στο δρόμο κουτσομπολεύουν τους περαστικούς. Λέει ο πρώτος… «Ρε αυτός είναι Έλληνας;». Απαντά ο άλλος «Όχι ρε είναι Κύπριος». Ξανά ο πρώτος «καλά οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες;». «Δεν είπα αυτό απλά…». Απλά δεν έχει εθνική συνείδηση ο δεύτερος!
Οι Κύπριοι σπάνια αυτοαποκαλούνται Έλληνες, εκτός και αν κάνουν πολιτική συζήτηση. Μόνο και μόνο που ένας Έλληνας Κύπριος ακούει ή διαβάζει τη λέξη «Έλληνες» και το μυαλό του πάει στους Ελλαδίτες, πρέπει να μας προβληματίσει τα μέγιστα.
Υπάρχουν ακόμα και εθνικόφρονες ΕΛΛΗΝΑΡΕΣ στην Κύπρο που δεν έχουν έντονη εθνική συνείδηση!
Στη νεότερη ελληνική ιστορία, βλέπουμε πως οι Έλληνες, που παρεμπιπτόντως σπάνια αυτοαποκαλούνταν έτσι, πριν από το 1821 δεν είχαν έντονη κοινή ελληνική εθνική συνείδηση. Το πρόβλημα όμως έγινε ορατό το 1832 όταν αναγνωρίστηκε επίσημα το ελληνικό βασίλειο, με την προσάρτηση μόνο της Στερεάς Ελλάδας, της Πελοποννήσου και των Κυκλάδων. Οι κυβερνήτες του νεοσύστατου κράτους, αντιμετώπιζαν το πρόβλημα της συγκρότησης τόσο ενός κράτους, όσο και ενός έθνους (ελληνικής ταυτότητας). Η δημιουργία αίσθησης νομιμότητας προς το κράτος, που θα υπερκέραζε την παραδοσιακή αφοσίωση στην οικογένεια, το χωριό και τον τόπο καταγωγής, δεν ήτο εύκολο έργο.
Το 1844, στις συζητήσεις της Βουλής σχετικά με το πρώτο σύνταγμα, ο Ιωάννης Κωλέττης υπερασπίσθηκε με σθένος (και νεύρα) τους «ετερόχρονες», τους Έλληνες δηλαδή που προέρχονταν από περιοχές εκτός των αρχικών ορίων του Βασιλείου, έναντι των ηγεμονικών αξιώσεων των «αυτοχθόνων», των γηγενών από τις περιοχές που ζούσαν στο τότε Ελληνικό Βασίλειο. Υπογράμμισε μάλιστα ότι, Έλληνες δεν ήταν μόνο οι κάτοικοι του Βασιλείου, αλλά και εκείνοι που ζούσαν σε οποιαδήποτε γη, συνδεδεμένη με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή. Δυο ήταν τα κύρια κέντρα του ελληνισμού, η Αθήνα, η πρωτεύουσα του βασιλείου, και η Κωνσταντινούπολη, «το όνειρο και η ελπίδα όλων των Ελλήνων». Παρατηρούμε δηλαδή, πως, σε 12 μόλις χρόνια οι κάτοικοι του Βασιλείου, άρχισαν πλέον να αυτοαποκαλούνται Έλληνες και όχι Γραικοί ή Ρωμιοί (ο Κολοκοτρώνης όταν έλεγε «Έλληνες μου», είχε την έννοια του, παλικάρια μου), ενώ π.χ. στη Θεσσαλονίκη συνέχισαν να αυτοαποκαλούνται Ρωμιοί, Γραικοί, Θεσσαλονικείς και σπάνια Έλληνες.
«Το Ελληνικό Βασίλειο δεν είναι όλη η Ελλάδα, αλλά μόνον ένα μέρος της, το μικρότερο και το φτωχότερο. Έλληνας δεν είναι μόνον εκείνος που ζει μέσα σ’αυτό το Βασίλειο, αλλά και εκείνος που ζει στα Ιωάννινα, στη Θεσσαλία, στις Σέρρες, στην Ανδριανούπολη, στην Κωνσταντινούπολη, στην Τραπεζούντα, στην Κρήτη, στη Σμύρνη και σε όποια γη συνδέεσαι με την ελληνική ιστορία και την ελληνική φυλή» --Ιωάννης Κωλέττης στη Συντακτική Συνέλευση του 1844--. Γιατί όμως ο Κωλέττης αναγκάστηκε να κάνει αυτήν τη δήλωση;; Να μας πει δηλαδή το αυτονόητο, ότι Έλληνες ήταν και οι Κρητικοί και οι Θεσσαλοί κλπ;; Δώδεκα μόλις χρόνια από της ιδρύσεως του Ελληνικού Βασιλείου, οι Παλαιοελλαδίτες άρχισαν να βλέπουν τους εαυτούς τους, σαν τους μόνους Έλληνες (ασυνείδητα περισσότερο και όχι σαν εγκυκλοπαιδική γνώση), επειδή αυτή ήταν τότε η de facto και de jure κατάσταση. Και ο ίδιος ο Κωλέττης ήταν «ετερόχθων», ηπειρωτικής καταγωγής, δηλαδή η ιδιαίτερη του πατρίδα δεν ανήκε στο Ελληνικό Βασίλειο, όταν εκείνος ήταν πρωθυπουργός από το 1844 μέχρι το 1847, και έμεινε γνωστός, ως ο άνθρωπος που διατύπωσε τον ορισμό της Μεγάλης Ιδέας, που έμεινε κλασσικός.
Στο Ελληνικό Βασίλειο το 1832, ζούσαν, μόνο το 25% του συνολικού πληθυσμού των Ελλήνων.
Το ότι είμαστε Έλληνες είναι για μας τους Κύπριους απλά μια ταμπέλα που γράφει «εδώ Έλληνας». Ποτέ δεν αυτοαποκαλούμαστε Έλληνες εκτός και αν κάνουμε πολιτική συζήτηση. Όταν ένας Έλληνας Κύπριος ακούσει ή διαβάσει τη λέξη Έλληνας το μυαλό του πάει στους Ελλαδίτες. Το ότι είμαστε ανεξάρτητο κράτος δεν είναι δικαιολογία, επειδή οι παππούδες μας αγωνίστηκαν και μερικοί πέθαναν για την Ένωση. Ανεξάρτητο κράτος μας έκαναν οι εγγλεζοαμερικάνοι (με το ζόρι) για να ικανοποιήσουν τα μακροπρόθεσμα σχέδια της τουρκίας.
Το να κατακτήσεις ένα λαό είναι ένα θέμα, το να τον αποπροσανατολίσεις εθνικά σε σημείο που να μην γνωρίζει, ή να έχει αμφιβολίες για την εθνοτική του ταυτότητα (λες και είναι υποκειμενικό το θέμα), είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, πόσο μάλλον όταν γίνετε από ομοεθνείς η προσπάθεια για εθνική σύγχυση (και όχι από τον Χένρυ Άλφρεντ Κίσινγκερ). Εκτός από εγκληματικό είναι και εμετικό.
*1= Η περίπτωση με το πως βλέπουν οι Ελλαδίτες τους Κυπρίους και το αντίθετο, θυμίζει πολύ το πως έβλεπαν οι Σπαρτιάτες τους Αθηναίους και το αντίθετο, στα κλασσικά χρόνια. Ενώ γνώριζαν εκατέρωθεν πως είναι ομοεθνείς, ΔΕΝ το ένιωθαν! Για παράδειγμα συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς αγώνες (για όσους δεν το γνωρίζουν και σήμερα οι Κύπριοι συμμετέχουν σε Πανελλήνιους αγλωνες), που ως γνωστόν δικαιούνταν να λάβουν μέρος μόνο οι Έλληνες, αλλά ένιωθαν ότι ανήκουν σε διαφορετικούς λαούς (ξεχωρίζουμε το γνωρίζω από το νιώθω). Οι Σπαρτιάτες ανήκαν στο δωρικό ελληνικό φύλο και οι Αθηναίοι στο ιωνικό ελληνικό φύλο. Αυτό το καταραμένο το «νιώθω» τους οδηγούσε στο σημείο να μισούν θανάσιμα ο ένας τον άλλο.
Τον καιρό του Περικλή δικαιούνταν να ψηφίσουν μόνο οι ελεύθεροι άρρενες… που είχαν και τους δυο γονείς Αθηναίους! Αυτή όμως η απόφαση του Περικλή είχε καθαρά πολιτικούς σκοπούς. Αυτό που συνέβαινε όμως στην αρχαία Σπάρτη ξεπερνούσε κάθε προηγούμενο.
Αν κάποιος είχε τον ένα γονιό Σπαρτιάτη και τον άλλο ΕΛΛΗΝΑ, από άλλη πόλη-κράτος τον θεωρούσαν μόθακα, δηλαδή μπάσταρδο. Ήταν μεν ένα σκαλί πάνω από τους είλωτες, αλλά δεν ανήκε στους «όμοιους», δεν είχε κανένα πολιτικό δικαίωμα! Εδώ, ο τρόπος που σκέφτονταν οι Σπαρτιάτες δεν ήταν πολιτικός, ήταν γενετικός. Πίστευαν πως ήταν γενετικά ανώτεροι όλων!
Πρόσφατα με ρώτησε ο αδελφός μου τι θα κερδίζαμε αν Ενωνόμασταν μετά του υπολοίπου Ελληνισμού. Η απάντησις μου ήτο λακωνική, «την Εθνοτική μας ταυτότητα». Η Εθνοτική μας συνείδηση άρχισε να χάνετε τα τελευταία 40-50 χρόνια για πρώτη φορά, μετά από 34 αιώνες. Η μειωμένη Εθνοτική συνείδηση των Ελλήνων Κυπρίων συνέθλιψε και την Εθνοτική τους Υπερηφάνεια.
Υ.Γ. «Υπάρχουν σε μια γωνιά της γης 400 χιλιάδες ψυχές από την καλύτερη, την πιο ατόφια Ρωμιοσύνη, που προσπαθούν να τις αποκόψουν από τις πραγματικές τους ρίζες και να τις κάνουν λουλούδια θερμοκηπίου. Σ’ αυτή τη γωνιά της γης δουλεύει μια μηχανή που κάνει τους Ρωμιούς σπαρτούς – Κυπρίους – όχι Έλληνες, που κάνει τους ανθρώπους μπαστάρδους, με την εξαγορά και την απαθλίωση των συνειδήσεων, με τις κολακείες των αδυναμιών ή των συμφερόντων (το Κυπριακό ζήτημα είναι πάνω απ’ όλα ζήτημα καλλιέργειας, ζήτημα 'κουλτούρας', με την πλατύτερη έννοια που η λέξη έχει) και ονομάζει τη φυσιολογική παιδεία αυτών των ανθρώπων ‘‘πολιτική προπαγάνδα” » -Γιώργος Σεφέρης 1954-
ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΚΥΠΡΙΟΙ (ΣΤΗΝ ΙΘΕΓΑΝΕΙΑ) ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΝΑ ΧΑΡΤΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΟΙ ΕΓΓΛΕΖΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΝΑ ΥΠΟΓΡΑΨΟΥΜΕ, ΕΝΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΗΘΕΛΕ ΕΝΩΣΗ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΕΘΑ ΕΛΛΗΝΕΣ (ΕΘΝΟΤΙΚΑ) ΤΟ ΛΕΝΕ 34 ΑΙΩΝΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ
Το ότι είμαστε Έλληνες δεν είναι θέμα υποκειμενικό προς συζήτηση και αμφισβήτηση. Δεν πιστεύω πως είμαι Έλληνας, γνωρίζω ότι είμαι Έλληνας.
ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΑΥΤΟΑΠΟΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ. ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΜΙΑ ΤΑΜΠΕΛΑ ΠΟΥ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ «ΕΔΩ ΕΛΛΗΝΑΣ». ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δεν επιτρέπονται νέα σχόλια.