ΑΡΘΡΟ 61: Απαράδεχτοι οι Πόντιοι της Τσάλκας----Απαράδεχτοι οι «Τσιάρληδες»

Ασχολήθηκα ιδιαίτερα με τους Πόντιους της Τσάλκας, επειδή είχα δεσμό με κοπέλα Πόντια Θεσσαλονικιά από τη Τσάλκα.

Πρώτα όμως λίγη ιστορία: Μπαρμακσίζ (Παρακμής), αργότερα Τσάλκα, περιοχή στη Νότια Γεωργία. Οι πρόγονοι των κατοίκων της σημερινής αυτής πόλης, είχαν μεταναστεύσει το 1830 από ομώνυμο μικρασιατικό χωριό. Η ρωσική κυβέρνηση και ειδικότερα ο Τσάρος Νικόλας Α' με απόφασή του, μετά από εισήγηση του στρατηγού Ιβάν Πασκέβιτς, τους εγκατέστησε στην περιοχή της Τσάλκας, όπου ίδρυσαν 27 αμιγή Ελληνικά χωριά. Ιδρύθηκε δηλαδή από τους Έλληνες που μετανάστευσαν στην περιοχή από την Ανατολική Τουρκία. Στο παρελθόν ήταν αμιγώς Ελληνική πόλη. Το 1926 υπήρχαν 24.000 Έλληνες που ζούσαν στην Τσάλκα, από τους οποίους οι 20.000 ήταν Τουρκόφωνοι.

Όταν μετανάστευσαν το 1830 στα εδάφη της Γεωργίας, έδωσαν στο χωριό τους την προηγούμενη ονομασία, Μπαρμακσίζ  «Παρακμής», ενώ το 1933 οι τοπικές αρχές το άλλαξαν και το έκαναν Τσάλκα.

Η περιοχή (σύμφωνα με την απογραφή του 2002) είχε πληθυσμό 22.888 κατοίκους, το 55% του πληθυσμού της ήταν Αρμένιοι 22% Έλληνες (5.035), 12% Γεωργιανοί, και 9.5% Αζέροι.

Τα επώνυμα των Ελλήνων της Τσάλκας και ιδίως οι καταλήξεις τους είχαν τροποποιηθεί με την εγκατάσταση τους στη Τσάλκα με συνοπτικές διαδικασίες σε -εφ και -οφ. Όμως με την εγκατάσταση τους στην κυρίως Ελλάδα το 1991, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το Ελληνικό Κράτος τους χορήγησε την Ελληνική υπηκοότητα. Ο κώδικας Ελληνικής ιθαγένειας (για τους Έλληνες) προβλέπει την αλλαγή ονόματος και επωνύμου και έτσι οι περισσότεροι Έλληνες του Καυκάσου και όχι μόνο της Τσάλκας, προσέθεσαν την κατάληξη -ίδης στα επώνυμά τους. Πρόκειται για μια συμβολική κίνηση «επιστροφής στις ρίζες», δεδομένου ότι η κατάληξη -ίδης παραπέμπει σε ποντιακή καταγωγή των Ελλήνων αυτών. Μεταξύ 1989 και 2002, ο αριθμός τους στην περιοχή μειώθηκε από 35.000 σε 5,035. Πολλοί μετανάστευσαν στην κυρίως Ελλάδα, την Κύπρο και στο Κρασνοντάρ της Ρωσίας (π. Κρασνοντάρ, Άμπινσκ, Σότσι, και Γκελέντζικ) και επίσης στη περιοχή της Σταυρούπολης της Ρωσίας.

Με τον όρο «Ουρούμ» (Ρωμιοί) αποκαλούνται (ή αποκαλούνταν) οι Έλληνες τουρκόφωνοι της Τσάλκας, της Κριμαίας της Καππαδοκίας και της Καραμανίας. Οι Έλληνες Πόντιοι Τσαλκαλίδες άρχισαν να εγκαθίστανται από το 1991 (διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης) σε όλα τα Ελληνικά εδάφη, κυρίως στη Μακεδονία, και τη Θράκη, ενώ πολλοί ζουν και στην Πάφο. Σήμερα υπολογίζεται ότι το 23% των Ελλαδιτών έχουν μερική (πατέρα, παππού ή προπάππου) ή ολική καταγωγή από τον Πόντο. 

Το μεγάλο πρόβλημα των Ποντίων της Τσάλκας (δεν αναφέρομαι στους Πόντιους που εγκαταστάθηκαν στον ελλαδικό χώρο το 1923) είναι η εμμονή τους να μιλούν τούρκικα (διαφορετική διάλεκτο -Bizim dilja-, σημαίνει η γλώσσα μας) από την κοινή τούρκικη γλώσσα,  παρόμοια με άλλες διαλέκτους της ανατολικής Τουρκίας, που έχει όμως αρκετές ρωσικές λέξεις), και να ακολουθούν το Ιουλιανό ημερολόγιο (δεν έχει σχέση με το αν είναι θρήσκος κάποιος, αλλά η θρησκεία είναι μέρος μια εθνότητας). Επίσης όπου και να πάνε προκαλούν επεισόδια, αφού φέρνουν μαζί τους τη βάρβαρη νοοτροπία των Γεωργιανών. Χαρακτηριστικό είναι ένα μεγάλο επεισόδιο που έγινε στην Πάφο, μεταξύ Ελλήνων Κυπρίων Παφιτών και Ελλήνων Ποντίων Τσαλκαλιδών. Τότε μια εφημερίδα έγραψε «άγρια ρατσιστικά επεισόδια στην Πάφο». Ευτυχώς την επόμενη μέρα απάντησε ένας δημοσιογράφος άλλης εφημερίδας, γράφοντας «πώς γίνεται να χρησιμοποιείς τη λέξη «ρατσιστικά», αφού οι Κύπριοι και οι Πόντιοι ανήκουν στην ίδια ράτσα (έθνος);». Δυστυχώς τους Πόντιους της Τσάλκας μιμηθήκαν και πολλοί Γεωργιανοί συγχωριανοί τους. Σου λένε να πάω στην κυρίως Ελλάδα, θα τους πω ότι είμαι Πόντιος (άρα Έλληνας), θα μου δώσουν Ελληνικό ονοματεπώνυμο, Ελληνική ιθαγένεια και θα πάρω και την ευρωπαϊκή ταυτότητα. Λες και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τις καυκασοειδείς φάτσες τους (ύψους, μήκος, πλάτος κρανίου).

Όταν ζούσα στη Θεσσαλονίκη, οι Πόντιοι της Τσάλκας ήταν εντελώς απομωνομένοι (ειδικά οι πρεσβύτεροι) από τους υπόλοιπους Έλληνες, μπορώ να πω ότι ζούσαν σε γκέτο. Θεωρούν «δικούς τους» μόνο τους Πόντιους Τσαλκαλίδες, αντιμετωπίζουν τους Ελλαδίτες σαν να είναι ξένοι (και το αντίθετο βέβαια, οι Ελλαδίτες τους βλέπουν σαν να είναι ξένοι. Το θέμα φυσικά είναι, ότι τους δείχνεις σου δείχνουν, είναι σαν ένα καθρέφτη), ενώ θεωρούν ξένους ακόμα και τους Πόντιους που εγκαταστάθηκαν στον Ελληνικό χώρο το 1923.

 Εδώ θα ήθελα να δώσω ένα παράδειγμα… Άμα πας σε μια χώρα και νιώθεις από μόνος σου ξένος, θα σε αντιμετωπίζουν και οι άλλοι σαν να είσαι ξένος. Πολλοί Έλληνες Κύπριοι που δεν έχουν ίχνος εθνικής συνείδησης, πάνε στην κυρίως Ελλάδα (τη Μητέρα Πατρίδα τους) για να σπουδάσουν δωρεάν, και νιώθουν ότι βρίσκονται σε ένα ξένο τόπο, ενώ κάνουν παρέα μόνο με Έλληνες Κύπριους. Αναμενόμενο είναι να τους αντιμετωπίζουν και οι Ελλαδίτες σαν να είναι ξένοι. Όταν ο γράφων εγκαταστάθηκε στη Θεσσαλονίκη, ο σπιτονοικοκύρης του πήγε να τον γράψει στο συμβόλαιο, αλλοδαπό. Του έβαλε τις φωνές, λέγοντας του πως αν το κάνει αυτό θα πάει να μείνει αλλού. Γενικά όσο καιρό ζούσα στη Θεσσαλονίκη ένιωθα ότι ήμουν σπίτι μου, στην πατρίδα μου (άλλο πατρίδα και άλλο κράτος), και δεν έδωσα το δικαίωμα σε κανέναν να μου συμπεριφερθεί λες και είμαι κάποιος αλλοδαπός.

 Οι Πόντιοι της Τσάλκας μεταξύ τους μιλούν τούρκικα και άμα τους ρωτήσεις τι γλώσσα μιλούν, σου λένε ρωσικά (για ευνόητους λόγους), λες και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ της τουρκικής και της ρωσικής γλώσσας. Σήμερα τα άτομα κάτω τον 20 χρονών μιλούν μεταξύ τους Ελληνικά, όμως γνωρίζουν και τούρκικα και λίγα ρωσικά. Οι μεγαλύτεροι μιλούν μεταξύ τους τούρκικα, γνωρίζουν όμως και ρωσικά και γεωργιανά. Οι μεγαλύτεροι όταν πήγαν στην κυρίως Ελλάδα δεν ήξεραν ούτε και μια Ελληνική λέξη, και μετά από 20 χρόνια μαθαίνουν Ελληνικά (άθλια φυσικά), ενώ η προφορά τους είναι ανατολικοευρωπαική. Τους ακούς για παράδειγμα να λένε «ντεν ξέρω», όσα χρόνια και να περάσουν δεν μπορούν να προφέρουν το «δ». Γενικά οι Έλληνες Πόντιοι Τσαλκαλίδες δεν προσπαθούν, δεν θέλουν να ενσωματωθούν στην Ελληνική κοινωνία. Αναμένεται φυσικά πως αυτό θα αλλάξει με την επόμενη γενιά που θα γεννηθεί στην κυρίως Ελλάδα και την Κύπρο.

  
Οι «Τσιάρληδες» (Έλληνες Κύπριοι του Ηνωμένου Βασιλείου): Σήμερα ζουν στο Ηνωμένο Βασίλειο περίπου 270,000 Έλληνες Κύπριοι!!! Απίστευτος αριθμός. Οι Έλληνες της Κύπρου υπολογίζονται σε 650,000. Από το 1974 οι Τούρκοι φέρνουν στα κατεχόμενα εποίκους για να αλλοιώσουν την εθνογραφία, έτσι ώστε αν ποτέ λυθεί το κυπριακό, να μην αποτελούν μειονότητα. Αντίθετα εμείς οι τραγικοί Έλληνες, ποτέ δεν επιδιώξαμε να φέρουμε από την κυρίως Ελλάδα Ελλαδίτες, για να αυξηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός του νησιού. Πολλοί Ελλαδίτες άρχισαν να έρχονται στην Κύπρο μετά το 2004, όταν μπήκε η Κύπρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και η αντιμετώπιση που δέχτηκαν από αρκετούς Έλληνες Κύπριους ήταν από αισχρή έως και προδοτική. «Να φύουν οι Καλαμαράες, επιάσαν μας τες δουλειές μας». Έτσι σκέφτεται μόνο ένας άνθρωπος που θεωρεί τους Ελλαδίτες ξένους και όχι ομοεθνείς. Δηλαδή ένας αγράμματος που δεν έχει ίχνος εθνικής συνείδησης, αλλά ούτε και κοινής λογικής, αφού δεν μπορεί να καταλάβει ότι χρειαζόμαστε τους Ελλαδίτες για να αυξηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός μας. Τι καλά όμως που θα ήταν αν έρχονταν έστω και 50,000 Έλληνες Κύπριοι της Αγγλίας  στην Κύπρο, για να αυξηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός της Κύπρου. Φυσικά σήμερα υπάρχουν αρκετοί «Τσιάρληδες» που επέστρεψαν στη γη των πατέρων τους αλλά, όπως και οι Πόντιοι της Τσάλκας, φέρνουν ξενόφερτα έθιμα (μουσική-ντύσιμο-λαλιά-«ανοιχτομυαλοσύνη»). Πόσο απαίσια ακούγεται στα καημένα ωτία μας η λαλιά τους. Σήμερα αν πολλοί Έλληνες Κύπριοι είναι ξενομανείς και μιλούν και γράφουν γκρίνγκλις, οι «Τσιάρληδες» είναι μια σκέτη παρωδία. Δηλαδή από τη μια θέλουμε να έρθουν στην Κύπρο για να αυξηθεί ο Ελληνικός πληθυσμός, αφού με τους μετανάστες και τους Τούρκους σε 50 χρόνια θα είμαστε μια μικρή μειονότητα, αλλά αν έρθουν, να μην φέρουν μαζί τους τον ξενικό «δυτικό» τρόπο ζωής, αλλοιώνοντας τον Ελληνικό πολιτισμό μας.

Παράδειγμα: Πάω σε μια καφετερία στην Αγία Νάπα και το γκαρσόνι που ήταν και ο υπεύθυνος μιλούσε αγγλικά «ρίχνοντας» που και που καμμιά Ελληνική λέξη. Του λέω «δεν μιλάς Ελληνικά;» και μου απαντά «κκαλουώ, μιλουώ τζαι Ελληνικκά, είμαι Κκυππρουαίος ττης Αγγκκλουίας». Παίρνει την παραγγελία μας μιλώντας αγγλικά, ενώ εγώ του απαντούσα στα Ελληνικά. Ύστερα πάει στο διπλανό τραπέζι όπου καθόταν μια οικογένεια, παίρνει την παραγγελία από έναν μικρό και του λέει «are you sure that’s what you want?». Καλά ρε ηλίθιε υπάρχει περίπτωση ένα εφτάχρονο μωρό να ξέρει αγγλικά; Αυτή είναι η συμπεριφορά των πλείστων «Τσιάρληδων», που επιμένουν στα ξενόφερτα έθιμα και που αρνούνται να μιλήσουν τα όσα Ελληνικά ξέρουν, και δεν προσπαθούν καν να τα βελτιώσουν.

Ο όρος «Αγγλοκύπριοι»

Εννοούν τους Έλληνες Κύπριους της Αγγλίας. Καλά ρε βλαμμένα και έναν Άγγλο που μένει στην Κύπρο πως θα τον πείτε;;;;; Επίσης, άμα τους Έλληνες Κύπριους της Αγγλίας τους λέτε «αγγλοκύπριους», τους τουρκο«κύπριους» της Αγγλίας πως θα τους πείτε;; αφού και αυτοί είναι Κύπριοι υπήκοοι, για μας «Κύπριοι».

Αυτοί οι διπλοί όροι (ελληνοκύπριος-τουρκο«κύπριος»-ελληνοπόντιος-ελληνοαυστραλός-ελληνοαμερικάνος) δηλώνουν την εθνότητα και την ιθαγένεια ή τον τόπο προέλευσης -π.χ. για τους Πόντιους-.

Άντε ο κόσμος συνήθισε (κακώς) να το λέει, αλλά να το λένε και στα δελτία ειδήσεων. Ε, μα πόσο αγράμματοι είναι οι δημοσιογράφοι;